Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ (ΣΔΙΙ) στη βραχυχρόνια και µακροχρόνια µετεγχειρητική (έως και 9 µήνες) έκπτωση της γνωσιακής λειτουργίας και πιο συγκεκριµένα στο µετεγχειρητικό παραλήρηµα και τη µετεγχειρητική έκπτωση της γνωσιακής λειτουργίας ασθενών που υποβάλλονται σε εκλεκτικές µη-καρδιοχειρουργικές επεµβάσεις. Πρόκειται για µία προοπτική µελέτη παρατήρησης, δείκτου-ελέγχου (case control study), στην οποία συµπεριλήφθησαν 144 ασθενείς µε ΣΔΙΙ. Στην οµάδα ελέγχουσυµµετείχαν ασθενείς αντίστοιχου φύλου, ηλικίας, εκπαιδευτικού υποβάθρου και επεµβατικής πράξης. Το µετεγχειρητικό παραλήρηµα αξιολογήθηκε µε τη µέθοδο Confusion Assessment Method Diagnostic Algorithm και η µετεγχειρητική έκπτωση της γνωσιακής λειτουργίας µε το 16-item Informant Questionnaire on Cognitive Decline αντίστοιχα. Συνολικά συµπεριλήφθηκαν 288 ασθενείς. Οι ασθενείς µε ΣΔΙΙ διαγνώσθηκαν µε υψηλότερα ποσοστά ήπιας και µέτριας έκπτωσης της νευρογνωσιακής λειτουργίας προεγχειρητικά (ν=96 έναντι ν=26, P<0,05) και µετεγχειρητικού παραληρήµατος έως και την 4η µετεγχειρητική ηµέρα (ν=204 έναντι ν=68, P<0,05). Επιπλέον, οι διαβητικοί ασθενείς εµφάνισαν αυξηµένη ήπια, µέτρια και σοβαρή έκπτωση της νευρογνωσιακήςλειτουργίας έως και 9 µήνες µετεγχειρητικά (ν=473 έναντι ν=192, P<0,05). Οι ινσουλινοεξαρτώµενοι συµµετέχοντες είχαν µεγαλύτερη συχνότητα µετεγχειρητικού παραληρήµατος την 2η (ν=38 έναντι ν=24, P<0,05) και 3η ηµέρα (ν=27 έναντι ν=16, P<0,05) και σοβαρής έκπτωσης της νευρογνωσιακής λειτουργίας στις 10 ηµέρες, σε σύγκριση µε τους µη-ινσουλινο-εξαρτωµένους. Συµπερασµατικά, οι ασθενείς µε σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ φαίνεται ότιβρίσκονται σε αυξηµένο κίνδυνο µετεγχειρητικής έκπτωσης της γνωσιακής λειτουργίας έως και 9 µήνες µετά από εκλεκτικές µη-καρδιοχειρουργικές επεµβάσεις.