Wilfred Bion, pionier psychoanalizy grup w połowie XX wieku, określił grupę jako repozytorium szalonych części nas samych. Grupa pomaga nam oswajać nasze szaleństwo, ale może też je wyolbrzymiać, ożywiając dziecięce trendy, a grupa kierująca się lękiem zazwyczaj wybiera swojego najbardziej szalonego członka na lidera. Szalony przywódca to ktoś na wzór króla-dziecka, awatar naszej dziecięcej przeszłości, który zezwala na odejście od rzeczywistości, a w szczególności na zanegowanie złości. Oznacza to, że wariactwo szalonego prezydenta zwalnia nas z odpowiedzialności za żałobę. Dotknięci maniakalną negacją rzeczywistości - realia zmian klimatycznych, broń atomowa, cierpienie innych - Nixon twierdzi, że żyjemy również w czasach masowej melancholii. Jej zdaniem, zmierzenie się z tą psychiczną rzeczywistością melancholii jest niezbędne dla naszego przetrwania, a pisarze, nauczyciele i artyści muszą pomóc przekształcić ją w twórczy opór.
