A Spirit of Adventure in Retirement: Japanese Baby Boomers and the Ethos of Interdependence

Self-reliance has arisen as a key ethic in relation to older persons in Japan. One part of a larger social trend affecting mature societies around the world is the rising emphasis on elders overcoming dependence in favor of a new ethic of independence. This analysis of older persons in Japan opens a window into the gender dynamics of older-person households, and into the discourses about the lack of an independent autonomous identity in old age aside from that in the workplace. Drawing on fieldwork with retirees, I illuminate retired couples’ experiences of and attitudes about retirement, considering the interpersonal dimensions of interdependence and the ways the ethos of self-reliance influences retirees’ lives. In particular, I analyse how the men seek to embody interdependence in relationships with their wives. How do they adjust in relation to their wives’ expectations, and how do they—and their identities—change after they leave the workforce? Central to this process is an expansion in men’s acts of thoughtfulness in relation to their wives.

Disrupted Genre, Disrupted Lives: „Adieu Gary” and the Post-9/11 Banlieue as Ghost Town

The War on Terror was made global in 2001 through U.N. Resolution 1373. Nassim Amaouche’s 2009 Adieu Gary appears distant from this transformation in international law. Yet its French-Arab protagonists negotiate mass media envisionings of the “terrorist” in ways that highlight the pressures the controversial resolution placed upon Arab and racially mixed populations. Adieu Gary subversively refashions the Western aesthetic and its iconic heroes for this post-9/11 context to signify not strength but weakness. In its appropriation of the ghost town convention, the film thus becomes a unique example of the disrupted, transnational Western which visualizes the disrupted lives of banlieue youth, articulating the psychological disempowerment of an ethnic group framed in legal terms as a potentially violent threat. My paper unveils the richness of this singular film’s commentary on French public discourse through an interdisciplinary framework that combines analysis of Resolution 1373’s impact in France, an awareness of the film’s intertextual gestures to classic Hollywood Westerns, and a post-colonial theoretical perspective. A vision of the terrorist Other, codified in law and propagated in popular culture, affects the French-Arab’s self-perception in the film. The sheriff of the Western, emblematized by Gary Cooper’s lawman from High Noon who seems to haunt the setting, reinforces the banlieue inhabitant’s powerless state. Conservative Islam then becomes the sole route for an autonomous identity; however, the film’s ambivalence reveals how this embrace of Islam further condemns the French-Arab subject to a life in limbo, trapped in an existential ghost town somewhere between life and death.ROZBITY GATUNEK, ROZBITE ŻYCIE — ADIEU GARY I „POSTJEDENASTOWRZEŚNIOWE” PRZEDMIEŚCIE JAKO WYMARŁE MIASTOWojna z terroryzmem stała się globalna w 2001 roku w wyniku rezolucji ONZ nr 1373. Film Nassima Amaouche’a Adieu Gary z 2009 roku wydaje się daleki od tej transformacji w międzynarodowym prawie. Jednakże jego francusko-arabscy protagoniści negocjują massmedialne wyobrażenia „terrorysty” w sposób, który rzuca światło na presję, jaką ta kontrowersyjna rezolucja wywarła na arabskiej i rasowo mieszanej ludności. Adieu Gary subwersywnie przemodelowuje zachodnią estetykę i jej ikonicznych bohaterów funkcjonujących w owym „postjedenastowrześniowym” kontekście, żeby podkreślić nie siłę, lecz słabość. W swoim przyswojeniu konwencji wymarłego miasta film ten staje się wyjątkowym przykładem rozbitego transnarodowego westernu, który wizualizuje rozbite egzystencje przedmiejskich młodocianych, artykułując psychologiczne pozbawienie autorytetu etnicznej grupy, ujmowanej w prawniczych terminach jako potencjalna groźba przemocy. Mój esej ukazuje bogactwo komentarza filmu na temat francuskiego publicznego dyskursu, komentarza opartego na interdyscyplinarnej podbudowie, który łączy analizę oddziaływania rezolucji 1373 na Francję, świadomość filmowego intertekstualnego nachylenia ku klasycznemu hollywoodzkiemu westernowi i postkolonialną teoretyczną perspektywę. Wizja terrorystycznego INNEGO, skodyfikowana przez prawo i propagowana w popularnej kulturze, oddziałuje na wzajemne postrzeganie się w filmie Francuzów i Arabów. Szeryf z tego westernu, symbolizowany przez człowieka prawa granego przez Gary’ego Coopera z filmu W samo południe, który zdaje się nawiedzać okolicę, wzmacnia tkwiących w bezsilności mieszkańców przedmieścia. Konserwatywny islam staje się więc jedyną drogą autonomicznej jednostki; jednakowoż dwuznaczność filmu odsłania, jak owe kleszcze islamu skazują francusko-arabskich obywateli na życie w otchłani, złapanych w pułapkę egzystencjalnego wymarłego miasta, gdzieś między życiem a śmiercią. Przeł. Kordian Bobowski

Foundations and Funding

This chapter places immigrant organizations into the complex, quasi-federated web of funding and grants. Immigrant-serving nonprofit organizations work at the grass roots, providing direct services to individuals. Operating high above are multibillion-dollar private philanthropic foundations that have for over a century been interested in how the country has assimilated immigrants. Since the early 2000s, major foundations have moved immigrant and voting issues to the top of their agendas and provided millions of dollars of grant funding to organizations connected with or serving the interests of immigrants. At the same time, other foundations have supported policy to restrict voting rights and advocate a very different view of immigration reform. The chapter describes these two competing political trends and also asks theoretical questions about what these spikes in funding mean for the autonomous identity of nonprofits and the representation of immigrants.

El proceso de independencia de Cataluña: su visión desde la Comunidad Valenciana

Este trabajo aborda el proceso independentista de Cataluña desde la perspectiva de la Comunidad Valenciana; analizando, por un lado, la respuesta que se ha ofrecido institucionalmente a la Declaración del Parlamento de Cataluña que inicia el «proceso de desconexión de España». Por otro, estudia la incidencia de dicho proceso en el marco de una Comunidad dual, que no ha manifestado ni política ni sociológicamente ningún conflicto entre su autonomismo —con su identidad propia— y su pertenencia al Estado.This paper examines the Catalan movement towards independence from the perspective of the Valencian Community and analyses the institutional response to the Declaration of the Catalan parliament that initiated the «process of disconnection from Spain”. It also studies the impact that this process has had on a Community in which there has not been a political or social conflict generated by the coexistence of having both an autonomous identity and forming part of the Spanish nation.

Motherhood in crisis in Lucrecia Martel’s Salta Trilogy

This article concerns the complex negotiation of ageing and femininity in Amy Heckerling’s two most recent films: I Could Never Be Your Woman (2007) and Vamps (2012). These films are positioned as part of the contemporary postfeminist media culture, (Gill, 2007) noting the scrutiny received by the ageing female body, and its changing status under the prevailing cultural norms of femininity. However, Heckerling’s films also demonstrate a sense of play with these gender norms, and so calls to be read also in terms of Judith Butler’s theorisation of performativity (1990; 1993; 2004). This article contends that Heckerling’s representation of liminality and indeterminacy—in her teen movies, and later work alike—provides a way for women to carve out an autonomous identity that humorously demonstrates the absurdity of mediatised constructions of femininity. Her work, then, is more complex than has hitherto been acknowledged, and the piece concludes by calling for the director and screenwriter to be repositioned as a significant female voice in 21st century screen media.