O korzyściach z wdrożenia MacroBIM+ w trakcie realizacji „międzywydziałowego projektu interdyscyplinarnego BIM”, jak i w codziennej praktyce

Artykuł przedstawia faktyczny przebieg prac studenckiego zespołu projektowego w ramach przedmiotu międzywydziałowy projekt interdyscyplinarny BIM 2020 na podstawie dostępnych notatek oraz własnego doświadczenia uczestnika edycji mpiBIM 2020. Zaproponowano metodykę opracowania wielobranżowego projektu koncepcyjnego o nazwie MacroBIM+, której podstawą jest rozwijany stopniowo hybrydowy model BIM, zbudowany z brył opisujących pomieszczenia lub ich grupy oraz ważnych elementów branżowych, np.: podstawowych elementów konstrukcji nośnej (dach, stropy, ściany, słupy, belki), bryłowych modeli specjalistycznego wyposażenia obiektu lub rezerwacji przestrzeni na kanały i urządzenia instalacyjne o znacznych gabarytach. Następnie przedstawiono wnioski z symulacji zastosowania metodyki MacroBIM+ w ramach mpiBIM. Autor pracy dyplomowej oraz jego promotor zauważają potencjalne korzyści związane z wykorzystaniem metodyki MacroBIM+ w ramach przyszłych edycji mpiBIM.

Uszkodzenia i zniszczenia wewnętrznych elementów budynków wykonanych w technologii wielkiej płyty oraz sposoby ich naprawy w ramach prawidłowej działalności remontowo-eksploatacyjnej

W artykule poruszono temat potencjalnych skutków braku właściwej polityki remontowej dla wewnętrznych elementów budynków wykonanych w technologii prefabrykowanej wielkopłytowej. Zwrócono uwagę na słabe miejsca w tego typu obiektach oraz na problem niewłaściwie przeprowadzonych robót renowacyjnych lub ich niewykonywania przez długi czas. Przedstawiono przykłady wewnętrznych elementów budynku wykazujących oznaki zniszczenia.

Symbolism of the renaissance sculpture: Aedicule of Sholts-Volfovych townhouse in Lviv

The specific conditions of architectural development in Lviv promoted the expansion of the Renaissance traditions in the architecture in the XVI century. The local traditions considerably influenced the classical forms as well as techniques suggested by the Italian architects. As a result, the architecture of Lviv had taken the peculiar features that reflected the character of an indigenous revival. A significant feature of a Renaissance townhouse in Lviv lies in its abundant decoration. as it was created according to the symbolic ideas and was filled with the philosophic content. The façade of Sholts-Volfovych apartment house situated in 23, Rynok Square in Lviv deserves special attention. The abundant exterior design includes the composition «Epiphany», located in the aedicule of the second floor. Using the principle of hermeneutics the article presents the author’s interpretation of a symbolic meaning of this sculptural composition, based on the Gospel texts and is connected with the Renaissance meditations about a human place in the world and his/her relationship with God.

Mikromieszkania w mieście – analiza na przykładach z Wrocławia

W ciągu ostatnich kilku lat zauważalny jest wzrost zainteresowania tematyką mikromieszkań. Wrocław to jedno z tych miast w Polsce, w których rynek tego typu lokali rozwija się bardzo dynamicznie. To tutaj w 2013 roku powstał pierwszy współczesny budynek z mikromieszkaniami w Polsce – Starter I. W artykule przeanalizowano 12 budynków z mikro-mieszkaniami zrealizowanych, bądź będących w trakcie realizacji, na terenie Wrocławia. Zastosowano następujące metody badawcze: badania literaturowe, wielokrotne studia przypadku oraz analizę porównawczą. Badania zostały wykonane na podstawie opisów i materiałów dostępnych online na stronach deweloperów oraz pracowni architektonicznych, a także w wybranych przypadkach in situ. Budynki z mikromieszkaniami we Wrocławiu to obiekty różnorodne funkcjonalnie, w większości nowe, ale zdarzają się również adaptacje istniejących budynków. Można zauważyć zgrupowanie obiektów w rejonie śródmieścia oraz pojedyn-cze zlokalizowane w rejonach parków przemysłowych i koncentracji funkcji biurowych. Wrocławskie budynki z mikromieszkaniami są uzupełniane o funkcje dodatkowe, takie jak pralnie z suszarniami, recepcje, restauracje, kawiarnie oraz inne lokale usługowe. Wrocławskie mikro-mieszkania są kierowane głównie do studentów i na wynajem krótkoterminowy. Obiekty wpisują się w ogólnoświatowe tendencje tworzenia mikromieszkań z uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań oraz dostosowaniem ich do potrzeb wrocławskiego użytkownika.

„Socialist postmodernism”: residential architecture in Kyiv Podil district (Ukraine)

Despite the short chronological span of the socialist era architecture heritage, it remains little investigated and underappreciated. Given the political and cultural isolation of the Soviet Union republics and strict architectural design regulations, there was a widespread belief that architects should not use innovative trends. This article exemplifies residential quarters in the historic Podil district, designed and built in the 1970s-1980s in Kyiv. They vividly demonstrate the postmodern ideas embodied in Ukrainian architecture. Methodologically, the article bases on the Ch. Jencks definition of postmodernism and in the comparison of his ideology with the implemented Kyiv project. It states that Kyiv architects proposed not typical Soviet construction projects but international postmodern architectural solutions. It proves that, on the one hand, Ukrainian architects had perfect qualifications to draw construction projects implementing advanced world trends of the time. But on the other hand, it highlights that postmodernism in architecture did not merely confine to Western Europe and the United States but also penetrated the Iron Curtain, exemplifying innovative architectural thinking which ran contrary to the modernist paradigm.

Rewitalizacja wybranych terenów poprzemysłowych znajdujących się w obrębie Opola. Tereny po nieczynnych cementowniach Bolko i Piast. Studium przypadku

Przedmiotem artykułu jest problematyka rewitalizacji terenów poprzemysłowych. W artykule, opartym na studium przypadku, poddano analizie dwa przykłady zrewitalizowanych obszarów poprzemysłowych znajdujących się w obrębie miasta Opola, po nieczynnych cementowniach: Bolko i Piast. Są to tereny o szczególnej historii, położeniu i znaczeniu w zurbanizowanej przestrzeni miasta. Celem badań jest przedstawienie procesu transformacji funkcjonalno-przestrzennej, jaka dokonała się po zamknięciu cementowni z odniesieniem do historii, wcześniejszych przeobrażeń oraz wiążących uwarunkowań kulturowych.

Prace konserwatorskie i badania archeologiczno-architektoniczne przeprowadzone w katedrze wrocławskiej w latach 1946–2011 na tle powojennej doktryny konserwatorskiej

W artykule przedstawiono zarys procesu odbudowy katedry wrocławskiej po II wojnie światowej na tle ówczesnych problemów technicznych oraz praktyki i doktryny konserwatorskiej związanej z odbudową obiektów monumentalnych wzniesionych w miastach europejskich, a zniszczonych w znacznym stopniu, czyli ok. 70 procentach tkanki zabytkowej. Zakres dat obejmuje dwa okresy odbudowy katedry: pierwszy, prowadzony przez Marcina Bukowskiego, oraz drugi, związany z konserwacją formy zewnętrznej budowli. Prace były wówczas koordynowane przez prof. Edmunda Małachowicza i trwały blisko 40 lat, nadając budowli obecny kształt. Celem niniejszej pracy jest analiza podejścia konserwatorskiego do zagadnień restytucji budowli obiektu obydwu architektów. Została przeprowadzona na podstawie badań literaturowych, analizy autorskich projektów, materiałów ikonograficznych oraz badań in situ tkanki obiektu. W 2022 r. przypadnie 70. rocznica rekonsekracji katedry po odbudowie, jednak proces rewaloryzacji obiektu, głównie jego wnętrza, trwa nadal. W ostatnich latach w architekturze są widoczne działania prowadzące do odbudowy i restytucji obiektów historycznych, uwzględniające w różnym stopniu wartość autentyzmu ich substancji zabytkowej – wartość omawianą w podstawowych dokumentach doktrynalnych, m.in.: w Karcie Ateńskiej z 1931 r., Karcie Weneckiej z 1964 r. oraz Dokumencie z Nara o autentyzmie z roku 1994. Fakt ten skłania do refleksji: czy dziś wartość autentyzmu traktowana w konserwatorstwie jako priorytet nadal stanowi główną wytyczną do prac na obiektach zabytkowych, czy jednak przez lata postulat ten traci na aktualności?

Miejsce ołtarza i tabernakulum w architekturze wnętrza kościelnego po Soborze Watykańskim II

Artykuł uwzględnia aktualność odnowy liturgicznej po Soborze Watykańskim II wpływającej na funkcjonowanie architektonicznego wnętrza. Dotyczy to wnętrz historycznych i budowanych w okresie posoborowym, dwóch odmiennych języków wypowiedzi plastycznej oraz architektonicznej, wnętrz, które muszą wypełniać jednakowe zadanie w kwestii uniwersalnego przekazu aktualnego obrazu liturgii. Artykuł przedstawia konsekwencję oddzielenia tabernakulum od ołtarza i opisuje przestrzenne konsekwencje tego rozdziału. Dopełnieniem opisu różnych sposobów lokalizacji tabernakulum w kościele jest przedstawienie wzajemnego funkcjonalnego powiązania tego obiektu z ołtarzem. Artykuł podkreśla rolę wypowiedzi plastycznej, która przy zastosowaniu odpowiednich technik powinna służyć architekturze w obszarze czytelnej prezentacji obiektów liturgicznych i strefy wiernych zorganizowanej w ich sąsiedztwie.

Działania artystyczne w Chełmnie – wielowymiarowe znaczenie Ogólnopolskich Warsztatów Plenerowych Studentów Architektury

W artykule opisano znaczenie działań artystycznych, tj. warsztatów, wykładów o tematyce artystycznej i architektonicznej oraz wystaw odbywających się w ramach Warsztatów Plenerowych Studentów Architektury w Chełmnie w latach 2004–2019. Przedstawiono wpływ tych działań na dydaktykę oraz praktykę architektoniczną studentów Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Opolskiej, jak również ich rolę dla aktywizacji oraz integracji społeczności lokalnej Chełmna i promocji tego miasta. Przedstawiono ważność warsztatów w edukacji w zakresie kształtowania wrażliwości, budowania doświadczeń oraz interpretacji kulturowych znaczeń architektury. Ukazano je także jako służące zintegrowaniu społeczności Chełmna poprzez budowanie więzi międzyludzkich, wzmacnianie poczucia tożsamości lokalnej i identyfikacji z miejscem zamieszkania.

Problemy kształtowania kolorystyki elewacji zabytkowych wrocławskich kamienic mieszczańskich przełomu XIX i XX w. – analiza na wybranych przykładach

artykule poruszono tematykę rewaloryzacji wrocławskich kamienic, głównie o rodowodzie XIX-wiecznym. Obecnie jednym z istotnych problemów konserwatorskich jest kolor fasad budynków, szczególnie tynkowanych, często znacznie odbiegający od pierwotnej kolorystyki obiektów. Autorka zwróciła uwagę na odrestaurowane w przeciągu ostatnich lat elewacje kamienic zlokalizowanych w bliskim sąsiedztwie wrocławskiego Starego Miasta oraz dawnych przedmieść: Odrzańskiego, Piaskowego i Oławskiego, którym przywrócono dawną świetność. W wielu obiektach z sukcesem odtworzono oraz wyeksponowano detal architektoniczny i pierwotną fakturę materiału, a także kolorystykę, popartą rzetelnymi badaniami struktury tynku. Są także przykłady „nowych” aranżacji historycznych elewacji. Zwartą niegdyś zabudowę kwartałową już od czasów powojennych zaczęto uzupełniać plombami, mniej lub bardziej udanymi w formie oraz pod względem kolorystycznym, często bez wzięcia pod uwagę uwarunkowań historycznych oraz kontekstu miejsca. W artykule zostaną omówione wybrane przykłady kamie-nic mieszczańskich, objęte masterplanem dzielnicy Nadodrze, odrestaurowane w pierwszych latach realizacji tzw. Programu stu kamienic.