The Role of the Court of Justice in Creating Standards for the Implementation of Cultural Rights

The present study seeks to answer the question whether the case law of the Court of Justice of the European Union in cases concerning the exercise of broadly understood cultural policies may in reality affect the extent of implementation of cultural rights—that is, access to products of culture, participation in cultural life and freedom of artistic creativity—at the level of Member States. Cultural rights are traditionally regulated by the constitutions of EU Member States and are classified by legal scholars and commentators as second generation rights. Culture, in turn, according to primary legislation of the European Union, is only a supporting competence (Article 6 of the Treaty on the Functioning of the European Union). However, a review of the Court’s case law demonstrates that CJEU’s judgments form standards that contribute to a more effective implementation of cultural rights guaranteed in the national law of the Member States and international agreements to which they are parties. This results from the nature of the Union’s law, which penetrates a national system and thanks to the principle of direct effect and supremacy truly affects the situation of EU citizens.

Sekty i alternatywne ruchy religijne. Stan wiedzy – próba systematyzacji

Tekst zawiera podstawowe informacje na temat sekt (nowych ruchów religijnych). Została podana etymologia tego terminu, następnie autor skupia się na terminach zastępczych, po czym opisuje próby uchwycenia definicji tego fenomenu. Analizuje relacje pomiędzy sektą i religią oraz między sektą a Kościołem, oraz prezentuje kilka klasyfikacji sekt. Podkreślone zostały główne trudności towarzyszące badaniom sekt i alternatywnych ruchów religijnych. Na koniec autor stawia pytanie o możliwość wyłonienia się nowej dziedziny naukowej sektologii/sektoznawstwa.

Recupero della figura del padre ai margini del medioevo francescano

Tre le tesi che si è cercato di argomentare sullo sfondo dell’assunto generale, secondo cui l’età moderna prende le distanze dall’età medievale in genere e francescana in particolare non perché autoritaria – il figlio che si ribella al padre secondo l’abituale cliché storiografico – ma perché vuole impiantare la lettura dell’essere non più sulla volontà di Dio e dell’uomo, ma su parametri ispirati al primato della ragione, autonoma e autosufficiente, tribunale inappellabile della verità. Sullo sfondo di quest’assunto, la prima tesi che si cerca di argomentare è che il “padre”, in quanto cifra di volontà creativa, sembra che sia la figura più rappresentativa del “pensare francescano”; la seconda è che il padre traduce tale volontà non prendendo, ma dando, non dominando ma servendo; la terza è che il padre incarna in maniera singolare la responsabilità, non circoscritta alla propria individualità, ma aperta all’altro – famiglia, gruppo, nazione, mondo. In breve, il francescano pare che guardi al padre come all’espressione più compiuta della sua prospettiva filosofico-teologica, in quanto rappresenta colui che dona tutto ciò che è e che ha, con responsabilità, in linea con quel volontarismo per il quale le creature sono non perché avessero un qualche diritto a essere, ma perché volute in radicale gratuità.

Kulturowy wymiar wolności religijnej a wychowanie. Współczesne znaczenie Deklaracji o wolności religijnej

Celem artykułu było z jednej strony podkreślenie kulturowych przemian w zakresie religijności, których wyrazem jest Deklaracja o wolności religijnej Soboru Watykańskiego II, zaś z drugiej wskazanie na wychowanie do wolności religijnej, które winno wiązać się z wychowaniem do szczęścia oraz ze sztuką życia. Wychowanie do szczęścia oraz umiejętność sztuki życia opierają się na wolności wyboru, a także godności osoby ludzkiej.

Metafory wizualne pandemii COVID-19 w memach internetowych

Zasadniczym celem artykułu jest charakterystyka metafor wizualnych o pandemii COVID-19 w memach internetowych. Struktura artykułu jest następująca: w pierwszej części omawiam zagadnienia teoretyczne dotyczące memów i metafor wizualnych, które są istotne dla dalszych analiz własnych; druga część jest poświęcona metodologii i analizom szczegółowym wybranych przykładów memowych metafor wizualnych pandemii. Poruszone zostały cztery zagadnienia: jakie są dwa terminy metafory — domena źródłowa i docelowa; który termin jest domeną docelową metafory, a który domeną źródłową; jakie cechy domeny źródłowej są mapowane do domeny docelowej; jakie elementy metafor pierwotnych (primary metaphor) można odszukać w wizualizacjach. Ostatnia część zawiera kilka uwag końcowych o charakterze podsumowującym.

Metafory fotografii w kulturze wizualneje

Celem artykułu była analiza dyskusyjna nad metaforami fotografii Jerzego Olka i jego rozmówców w kontekście kultury wizualnej w ujęciu Piotra Sztompki przez pryzmat „metafor” publikacji Nie tylko o fotografii (2020). Po krótkiej prezentacji sylwetki artysty i jego twórczości zaproponowano i omówiono cztery kategorie kultury wizualnej: ikonosfera — fotografia jest…?; socjosfera — fotografia jako…?; reżimy obrazowania, widzialności, widoków oraz reżimy patrzenia, widzenia, w kontekście metafor fotografii. Powszechność komunikacji i kultury wizualnej, wieloaspektowość fotografii, dokonujące się zmiany technologiczne generują nowy i wciąż otwarty katalog metafor fotografii.

Myślenie widzenia

Świadomy odbiór dzieł sztuki zawsze wymagał ze strony widza odpowiedniego przygotowania. Z czasem potrzeba wyspecjalizowanej kompetencji odbiorcy stała się wręcz niezbywalna, co szczególnie nasiliło się w pierwszych dekadach XX wieku, kiedy to niezwykle skomplikowały się narracje wizualne, formułowane za pośrednictwem wyrafinowanych języków. Przyczyniła się do tego w znacznym stopniu abstrakcja, która niosła powstającymi w jej obrębie formami zupełnie nowe sensy. Skończył się czas dosłownej referencyjności. Sztuka przestała być prostym zwierciadłem, odbijającym zrozumiale dookolną rzeczywistość.

Metafory ciszy w przekazach mediów audialnych podczas pandemii COVID-19

Konceptualizacja doświadczeń audialnych wymaga użycia metafor. Niniejszy artykuł proponuje ich analizę na podstawie przekazów mediów audialnych, co umożliwia badania zarówno na poziomie leksykalnym, jak i akustycznym. Wykorzystano kategorię metafory synestezyjnej oraz wprowadzono pojęcie metafory audialnej, specyficznej dla mediów dźwiękowych. Kontekstem interpretacyjnym metaforycznych reprezentacji ciszy jest pandemia COVID-19. Brak hałasu staje się synonimem samotności, zagrożenia, śmierci, ale ma także konotacje pozytywne: spokój czy dowartościowanie codzienności. Wykorzystanie odgłosów pozawerbalnych wzbogaca medialną narrację o pandemii w warstwie fonicznej i semantycznej. Przedstawione ujęcie metafory uwzględnia perspektywę medioznawczą, tak zwanych sound studies i językoznawstwa kognitywnego.

Wizualne słowniki emocji podczas pandemii COVID-19 w medialnych przekazach artystycznych

Niniejsze studium ma na celu zbadanie, jakie emocje były najczęściej komunikowane poprzez sztukę powstałą podczas pandemii oraz jakie nowe symbole emocji, motywy były stosowane w procesie tworzenia. Wykorzystano dwie techniki badawcze: analizę treści oraz metodę Panofsky’ego. Materiał badawczy składa się ze 100 ilustracji z Internetu, uzyskanych po wpisaniu w wyszukiwarce Google słów kluczowych „art and coronavirus”. Najczęściej pojawiającą się emocją był strach, następnie złość, potem smutek, a najrzadziej radość. Artyści uliczni odwoływali się do szerokiej gamy tematów: kultury religijnej, mitologicznej, popularnej. Analiza materiału badawczego wykazała, że w przestrzeni społecznej i kulturze pojawiły się nowe symbole reprezentujące pandemię SarsCov-2: cząsteczka koronawirusa (symbol uniwersalny emocjonalnie) oraz biała lub niebieska maseczka chirurgiczna i lateksowa rękawiczka symbolizujące strach.

Mythological Components in Roman Paganism Tradition

The culture of ancient Rome is impressive with its uniqueness, so scholars have always been interested in it. In ancient societies religious component always plays a great role, so studying it becomes key in understanding the depth of human feelings. The ancient perception of the world is clearly represented in mythology, the first type of human consciousness, whose reflections manifest itself in all the following stages of human development. The article seeks to identify the mythological components in Roman paganism tradition that facilitates deep understanding of the religion of ancient Rome. At the same time, the cornerstone of the study is the relationship between the religious and the human—what role in the process of social and cultural transformations the religious component played, how deeply mythological components intertwined with religious doctrine, what was the nature of the relationship of the Romans with their gods, and how the features of mentality transformed universal human aspirations as seen by the ancient Romans. A comprehensive analysis of this issue opens up further prospects for research, which can be considered a broader layer of the culture of ancient Rome.