Enneagram w pracy koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej

Nad prawidłowością funkcjonowania rodziny zastępczej czuwa koordynator rodzinnej pieczy zastępczej. Poprzez wizyty w środowisku społecznym i kontakty z przedstawicielami środowiska wychowawczego dziecka (wychowanka) koordynator – zgodnie z ideą metody indywidualnych przypadków – diagnozuje problemy rodziny zastępczej i dziecka w niej umieszczonego, sporządza plan pomocy dziecka oraz pracuje z danym dzieckiem. Z myślą o podniesieniu efektywności pomocy dzieciom i rodzinom zastępczym w realizacji ich zadań wychowawczych wobec małoletnich oraz podniesieniu poziomu świadomości dziecka (wychowanka) w zakresie radzenia sobie z własnymi problemami metodę indywidualnych przypadków (etap: praca z przypadkiem) wzbogacono metodą Enneagramu.

Definicja samoedukacji religijnej jako przyczynek do badań empirycznych

Artykuł jest próbą ustalenia podstawowych złożeń dla samoedukacji religijnej w kontekście wychowania. Przedstawiono w nim wybrane aspekty samoedukacji. Dokonano analizy obszarów poznawczych i badawczych zagadnienia. Podano definicję samoedukacji religijnej.

Kardynał Stefan Wyszyński jako autorytet w wychowaniu młodzieży - wybrane wskazania

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na to, w jaki sposób Stefan kardynał Wyszyński może stać się autorytetem dla współczesnej młodzieży. Aktualność nauczania Prymasa Tysiąclecia nadal może znaleźć odbiór i kształtować rozwój młodego człowieka, poprzez wspieranie jego wolności, odpowiedzialności oraz wiary. Dokonując życiowych wyborów, młodzież musi przestrzegać pewnych zasad, lecz dając sobie możliwość popełnienia błędu, gdyż to kształtuje jej tożsamość i sumienie. Każdy moment życia człowieka jest ważny, a w sposób szczególny ten, który wskazuje na wychowanie rodzinne, to wtedy bowiem kształtuje się szczególna więź między rodzicami a dziećmi. Dzięki prawidłowo stworzonej relacji w tym czasie nie będzie trzeba oddziaływać na młodych ludzi siłą, lecz wystarczy spokój i delikatność oraz dobroć serca.

Kształcenie zdalne, poziom stresu i dobrostan psychiczny studentów pedagogiki w pierwszej fazie pandemii choroby COVID-19

Celem artykułu jest empiryczna weryfikacja zależności między kształceniem zdalnym, zadowoleniem ze studiów, poziomem odczuwanego stresu w czasie pandemii choroby COVID-19 a ogólnym dobrostanem psychicznym studentów. Badania przeprowadzono w czerwcu 2020 roku. Wzięło w nich udział 91 studentów pedagogiki. Analiza wyników badań wskazuje, że ponad 80 proc. studentów pozytywnie ocenia kształcenie zdalne, a 34 proc. jest bardzo zadowolonych ze studiowania pedagogiki. Ocena kształcenia zdalnego przez studentów i poziom ich zadowolenia ze studiów nie ma związku z dobrostanem psychicznym. Ponad połowa badanych studentów prezentuje wysoki poziomu stresu w pierwszej fazie pandemii. Studenci odczuwający niższy poziom stresu lepiej oceniają kształcenie zdalne niż studenci odczuwający wysokie natężenie stresu. Analiza regresji wskazuje, że poziom stresu doświadczany przez studentów jest predyktorem dobrostanu psychicznego. Wraz ze wzrostem natężenia stresu następuje spadek dobrostanu psychicznego. Kryzys zdrowotny wywołany pandemią w istotny sposób wpływa na funkcjonowanie studentów.

Biografia rodzinna – dynamika systemów rodzinnych w perspektywie narracyjnej

Artykuł ma charakter koncepcyjno-metodologiczny, a jego celem jest próba rekonstrukcji dynamiki zmian w systemie rodzinnym z wykorzystaniem metody biograficznej. Kanwę teoretyczną stanowią podejścia wywodzące się z konstruktywizmu i konstrukcjonizmu społecznego, systemowe rozumienie rodziny oraz koncepcje biograficznego uczenia się. Rodzina jest rozumiana jako system społeczny podlegający zasadom całościowości oraz autopojezy, które wyznaczają ramy i możliwości jego rozwoju. Wprowadzono autorską kategorię „biografii rodzinnej”, która oznacza zwielokrotnioną (będącą czymś więcej niż sumą biografii jednostkowych) nieskończoną (re)konstrukcję wynikającą z napięcia między biegiem życia rodziny a opowieścią o historii życia rodziny. Zastosowanie biografii rodzinnej jako sposobu opisu rzeczywistości systemowej (z uwzględnieniem jej nieoczywistej dynamiki) oraz jako wyznacznika zbierania i analizowania danych empirycznych jest nową możliwością w pedagogicznych badaniach rodzin.

Profesor Józef Frank – społecznik i popularyzator nauki

Prof. Józef Frank, lekarz wykształcony w zachodnioeuropejskich uniwersytetach, przybył do Wilna w początkach XIX wieku i rozpoczął pracę na fakultecie medycznym Uniwersytetu Wileńskiego. Dał się poznać społeczności miasta nie tylko jako uczony, lecz także niezrównany popularyzator wiedzy medycznej i higieny. Wymagający wobec studentów, czynnie uczestniczył w życiu naukowym, a także zainicjował takie przedsięwzięcia, jak utworzenie pogotowia ratunkowego, Instytutu Wakcynacji, Instytutu Macierzyństwa, Wileńskiego Towarzystwa Naukowego. Wprowadził zwyczaj domowych wizyt lekarzy u chorych ubogich. Wspólnie z biskupem Janem Nepomucenem Kossakowskim założył Wileńskie Towarzystwo Dobroczynności i piastował w nim bezinteresownie, obok swojego głównego zajęcia w Uniwersytecie, funkcję szefa Trzeciego Wydziału Lekarskiego. Ceniony przez władze, powszechnie szanowany przez Wilnian, przez 18 lat prowadził klinikę wileńską, jedną z najlepszych w Europie. Z Wilna wyjechał w 1823 roku do Włoch i tam zmarł w grudniu 1842 roku.

Mazowsze w przepowiadaniu Prymasa Stefana Wyszyńskiego

Jednym z przystanków budzenia wiary narodu, świadomości człowieka wolnego i odpowiedzialnego, tworzącego historię na fundamencie prawa i moralności Dekalogu, było Mazowsze. Prymas wielokrotnie, przy różnych okazjach odwiedzał Płock. Niósł słowo, które jak biblijne ziarno miało padać na glebę ludzkich serc i przynosić owoce. Kardynał Stefan Wyszyński po raz pierwszy jako Prymas przybył do Płocka pod koniec 1961 roku, aby uczestniczyć w uroczystościach pogrzebowych biskupa płockiego Tadeusza Pawła Zakrzewskiego (zm. 26 listopada). Potem wielokrotnie przybywał jeszcze do historycznej stolicy Mazowsza – 4 lutego 1962 roku konsekrował w płockiej katedrze biskupa Jana Wosińskiego; 12–13 listopada 1966 roku uczestniczył w Płocku w uroczystościach millenijnych; 16 kwietnia 1968 roku wygłosił kazanie w płockiej katedrze z okazji 50-lecia działalności Zgromadzenia Sióstr Pasjonistek, a zwłaszcza wziął udział w uroczystych obchodach jubileuszu 900-lecia istnienia diecezji płockiej, które miały miejsce w niedzielę 1 czerwca 1975 roku. To, co Prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński mówił na Mazowszu Płockim i o Mazowszu, znalazło swoje dopełnienie w słowach św. Jana Pawła II, wypowiedzianych w dniu 7 czerwca 1991 roku podczas pobytu w Płocku: „Płock głęboko wrósł się w dzieje Polski i w dzieje Kościoła”. Podkreślał przez to rolę tego miasta, stolicy historycznego Mazowsza, w tysiącletniej historii naszej Ojczyzny. Mówił, że Mazowsze zajmuje wysokie miejsce w budowaniu państwa i Kościoła. Przywołując ważne dla Mazowsza postacie, wskazywał zawsze na wartości, których były one nośnikami, a które są ponadczasowe.

Symptoms of depression in children part of the “snowflake” generation and their input for the functioning of the whole family. Narrative research of modern families

In the article I analyze the problem of mental health about children of the generation of "snowflakes". The subject of the article is the problem of child depression affecting the whole family system. The main symptoms of this disease are presented. They are discussed in detail with their impact on family relationships. The main functions of the family were recalled, as they gave the structure for the analysis of narrative tests. A lot of attention was paid to the description of the impact of depression on the life of the whole family, including marriage, contact with children, social contacts, changes in the family's activity and material situation, as well as emotional reactions of family members. The analysis of narrative tests shows the family's reactions to the child's disease.

Catechesis and education as a function of building the Church according to Fr. Franciszek Blachnicki (On the centenary of the birth of the great educator)

For Fr. Franciszek Blachnicki, the catechesis was in close relationship with the Church. The most appropriate place for the catechesis as the fundamental formation of Christians (adults, youth and children) is in the Church which is both the subject, goal and object of catechesis. Fr. Franciszek Blachnicki drew the concepts of the Church from studies by German-speaking authors, and above all from documents of the Second Vatican Council. For him, the Church was an intermediary of salvation, a universal sacrament of salvation, a mother, a temple of God, and most of all, a union of God's people, a community in Christ, a community of faith, hope and love. The task of catechesis is, in the first place, the introduction and experience of the Church. The nature of catechesis stems from the concept of the Church. Therefore, if the Church is a community, the aim of catechesis is to introduce it to the faithful so that they may not only participate in it, but above all create it. It is also important that catechesis serves the process of Christian initiation, discovering the Church as a place of fulfilling the mystery of life, salvation and healing. Therefore, Fr. Blachnicki put a strong emphasis on the relationship between the liturgy and catechesis, because the most complete process of initiation takes place in the liturgy. Another task of catechesis is its function of awakening and developing faith. For faith is the foundation for the Church and the primary goal for catechesis. It is to be both personalistic and social in nature. Father Blachnicki claimed that cathechesis educated faith was not an individual faith but the faith of the Church. Many Christians, even including those most zealous, live their Christian lives alongside the life of the Church, but not in the Church. In the meantime, every Christian is the Church, because the Church is the whole Christ, the head and members, and we are its members. For that reason, the life of the Church grows in so far as the life of faith of each member grows.