Catechesis and education as a function of building the Church according to Fr. Franciszek Blachnicki (On the centenary of the birth of the great educator)

For Fr. Franciszek Blachnicki, the catechesis was in close relationship with the Church. The most appropriate place for the catechesis as the fundamental formation of Christians (adults, youth and children) is in the Church which is both the subject, goal and object of catechesis. Fr. Franciszek Blachnicki drew the concepts of the Church from studies by German-speaking authors, and above all from documents of the Second Vatican Council. For him, the Church was an intermediary of salvation, a universal sacrament of salvation, a mother, a temple of God, and most of all, a union of God's people, a community in Christ, a community of faith, hope and love. The task of catechesis is, in the first place, the introduction and experience of the Church. The nature of catechesis stems from the concept of the Church. Therefore, if the Church is a community, the aim of catechesis is to introduce it to the faithful so that they may not only participate in it, but above all create it. It is also important that catechesis serves the process of Christian initiation, discovering the Church as a place of fulfilling the mystery of life, salvation and healing. Therefore, Fr. Blachnicki put a strong emphasis on the relationship between the liturgy and catechesis, because the most complete process of initiation takes place in the liturgy. Another task of catechesis is its function of awakening and developing faith. For faith is the foundation for the Church and the primary goal for catechesis. It is to be both personalistic and social in nature. Father Blachnicki claimed that cathechesis educated faith was not an individual faith but the faith of the Church. Many Christians, even including those most zealous, live their Christian lives alongside the life of the Church, but not in the Church. In the meantime, every Christian is the Church, because the Church is the whole Christ, the head and members, and we are its members. For that reason, the life of the Church grows in so far as the life of faith of each member grows.

Reprezentacje leksykalne pojęć CHRZEST, CHRZEST JANOWY oraz CHRZEST PAŃSKI w średniowieczu. Analiza onomazjologiczna

In the article, the subject of description included continuous and discontinuous autosemantic lexical units used in the medieval language (until the end of the 15th century) to denote two different religious rites described in the New Testament and the rite of Christian initiation in the New Testament and in the Middle Ages in Poland. They are a lexical representation of the concepts of BAPTISM. JOHN’S BAPTISM. LORD’S BAPTISM in the Słownik pojęciowy języka staropolskiego online [Conceptual Old Polish Dictionary online].

Givenness, Saturation, and the Self: A Phenomenology of Christian Initiation

Phenomenology holds great promise yet underdeveloped potential for ritual studies and liturgical theology. As phenomenology has indeed taken a “theological turn” and the contentiousness of such an approach abates, questions remain as to what insights, concepts, and language phenomenology can offer to deepen our understanding of Christian ritual practices. Specifically with respect to rituals of initiation, does phenomenology open new avenues of appreciation for the sacrament of baptism, to enrich and to deepen the faithful’s experience of these rituals? This article considers insights afforded by a phenomenological approach to the sacrament, in particular with regard to adult baptism and the catechumenate in the Rite of Christian Initiation for Adults (RCIA), the rite of reception and sacramental initiation into the Roman Catholic Church. Considered through such lenses, a phenomenology of baptism promises to open new avenues of ritual understanding, theological appreciation, and depth of prayer. Drawing primarily from the work of Jean-Luc Marion, this article also considers prominent critiques of his work to articulate a phenomenology of baptism as an experience of givenness and reception, of identity formation within and through an ecclesial community, and of prayerful preparation for Christian neophytes.

Considerații pe marginea unei tipărituri liturgice românești mai puțin cercetate – Mystirio sau Sacrament (Târgoviște, 1651)

Mystirio sau, Sacrament, sau, Taine 2, de în ceale 7, Botezul și S[fân]t[ul] Mir (= MYS) is a liturgical handbook for priests printed in 1651 in Târgoviște (Wallachia) at the initiative of Metropolitan Stephen I. This book of small dimensions comprises an introductive guide of sacramental theology for two Sacraments of Christian initiation, namely the Holy Baptism and Holy Chrismation, together with the description of their ordo and other prebaptismal and postbaptismal rites, the Canons of the Apostles and Holy Fathers for the Sacrament of Baptism, the ordo when in extreme urgency occasion arises to give communion to a sick person, a prayer for one who has eaten something defiling and instructions for the confessor priest. Although the prayers, liturgical formulas and scripturistic lectures are printed in Slavonic, the teachings and the rubrics are translated into Romanian language. In this paper the author analyses the liturgical rites described in MYS and, comparing it with other contemporary liturgical documents, demonstrates that while some parts in MYS were taken from an Slavonic Euchologion printed at Câmpulung (Wallachia) in 1635, the primary source of this book is the Kievan Trebnik of Peter Mohyla (1646).

Jak zrealizować wspólny projekt pt. „Małżeństwo”? Papieża Franciszka koncepcja przygotowania do małżeństwa

Abstrakt: Papież Franciszek zwołując 5 października 2014 roku III nadzwyczajne zgromadzenie ogólne Synodu Biskupów nt. „Wyzwań duszpasterskich dla rodziny w kontekście nowej ewangelizacji”, oraz 24 października 2015 roku wydając dokument „Misja i powołanie rodziny w Kościele i w świecie współczesnym” zaprosił do refleksji m.in. nad przygotowaniem do małżeństwa. Dotyczy ona głoszenia kerygmatu i inicjacji w sakrament. Autorka artykułu podejmuje się odczytania rozumienia kerygmatu w nauczaniu papieża Franciszka rozumiejąc go jako orędzie mające moc przemiany życia, prowadzące do osobowej relacji z Bogiem, zawierające także konieczność proklamowania go w świecie. Inicjację w sakrament rozumie jako „zakorzenienia przygotowania do małżeństwa w procesie inicjacji chrześcijańskiej, z zaakcentowaniem powiązania małżeństwa ze chrztem oraz innymi sakramentami” ( Franciszek, 2016, 206). Refleksja nad wskazanymi treściami w związku z przygotowaniem do małżeństwa stanowi przyczynek do dyskusji nad zaproponowanym tematem. Abstract: Pope Francis convoking The Third Extraordinary General Assembly of the Synod of Bishops on 5th October 2014 on the topic of „Pastoral Challenges of the Family in the Context of Evangelization” and during The Fourteenth Ordinary General Assembly of the Synod of Bishops, popularly referred to as the Synod on the Family, releasing on 24 October 2015 the final report intitled "The Vocation and Mission of the Family in the Church and in the Contemporary World” invited to join reflection how to prepare for marriage. It is concerned with preaching the kerygma and initiation into sacrament of Martimony. The aim of the author of this article is to present understanding the kerygma in Pope Francis’ teaching as a proclamation having power to change life, leading to relationship with God including also necessity to proclaim it in the world. Initiation into sacrament of Martimony is understood as „implanting prepation for marriage during christian initiation, with accenting connection marriage with the baptism and other sacraments” (Pope Francis, 2016, 206). Reflection of indicated contents connected with preparing for marriage constitutes a trigger to discussion of proposed subject.

God's Covenants and the Sacraments of Christian Initiation

Przymierze Boże i sakramenty chrześcijańskiej inicjacji Katechetyczne wyjaśnienie Pisma Świętego i jego związku z liturgią stało się pilne, szczególnie w dzisiejszym świeckim społeczeństwie, w którym większość doktryn i praktyk religijnych Kościoła jest zagrożonych utratą znaczenia lub niewłaściwą interpretacją. Twierdzono również, że istnieje związek między przymierzami Boga a sakramentami inicjacji chrześcijańskiej w Nowym Testamencie. Artykuł ma na celu ukazanie biblijnej relacji sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego z przymierzami Boga. Badanie to prowadzi nie tylko do wyjaśnienia ze względu na rosnącą świadomość i ciągłe pogłębianie rozumienia, ale także potwierdzenie znaczenia tych sakramentów i zasadniczej natury Chrystusa, który jest mądrością i mocą Boga.

The Eucharist as a Sacrament of Christian Initiation: Historical-Liturgical Aspect

Eucharystia jako sakrament inicjacji chrześcijańskiej — aspekt historycznoliturgiczny Autor artykułu podejmuje problematykę miejsca Eucharystii w inicjacji chrześcijańskiej w aspekcie historycznoliturgicznym. Zwraca uwagę na obecną w pierwszym tysiącleciu zasadniczą świadomość jedności i właściwej kolejności sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrzest –bierzmowanie–Eucharystia. Jej zanik zauważa na przełomie XII i XIII wieku wraz z odejściem od praktyki Komunii św. dzieci. Wskazuje, że w okresie potrydenckim doszło do odwrócenia kolejności udzielania sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrzest–Eucharystia–bierzmowanie, a ten stan utrwalił dekret Quam singulari (1910), który jeszcze bardziej oddzielił od siebie te sakramenty. Autor zwraca uwagę, że powstałe po Soborze Watykańskim II dwa modele inicjacji chrześcijańskiej związane są z Ordo baptismi parvulorum (1969), określającym praktykę chrztu dzieci, po którym po kilku latach następuje I Komunia, a w późniejszym czasie – bierzmowanie, oraz z Ordo initiationis christianae adultorum (1972), dotyczącym przygotowania do bierzmowania i Eucharystii dorosłych. Odwołując się do poglądów Salvatore Marsilego, autor artykułu dokonuje oceny modeli. Za pełnowartościowy uznaje ten związany z Ordo initiationis christianae adultorum, w którym punktem docelowym jest Eucharystia. Model ten zachowuje teologiczną kolejność sakramentów i traktuje Eucharystię, a nie bierzmowanie, jako dopełnienie i szczyt inicjacji chrześcijańskiej. Pozwala także na właściwe określenie chrztu jako sakramentu włączającego w misterium zbawienia, wymagającego jednak bierzmowania i Eucharystii do pełnego włączenia w rzeczywistość Kościoła.