Οι σύγχρονες αρχιτεκτονικές υπολογιστών είναι αντιμέτωπες με ένα σοβαρό πρόβλημα που αφορά την κλιμάκωση της απόδοσης τους, καθώς η συμφόρηση της πληροφορίας έχει μετατοπιστεί από τον πυρήνα του επεξεργαστή στην μονάδα της κύριας μνήμης και στις λειτουργίες μεταφοράς δεδομένων. Το φαινόμενο αυτό μπορεί μερικώς να αποδοθεί στο τέλος της ισχύος του νόμου του Dennard και στην διαρκή μείωση του μεγέθους των τρανσίστορς. Ως αποτέλεσμα, η πυκνότητα ισχύος των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων έχει αυξηθεί τόσο, ώστε η λειτουργία των πολύ-πυρηνικών επεξεργαστών να επιτελείται σε τάσεις που βρίσκονται κοντά στην τάση κατωφλίου. Για να ξεπεράσουν το πρόβλημα αυτό, οι ερευνητές τείνουν να αποκλίνουν από τις κλασικές αρχιτεκτονικές προσεγγίσεις τύπου Von Neuman και να στρέφουν την προσοχή τους σε νέα μοντέλα επεξεργασίας. Την τελευταία δεκαετία έχει παρατηρηθεί μία αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για το παράδειγμα εκτέλεσης εντολών κοντά στην κύρια μνήμη (NDP), κατά το οποίο οι εντολές εκτελούνται στο κύκλωμα της κύριας μνήμης αντί του κεντρικού επεξεργαστή. Έτσι, ο αριθμός των λειτουργιών της μεταφοράς δεδομένων μεταξύ της κύριας μνήμης και του επεξεργαστή μειώνεται σημαντικά, κάτι το οποίο επιδρά θετικά στην κατανάλωση ισχύος και την επιτεύξιμη απόδοση του συστήματος. Κινούμενοι προς αυτήν την υπόθεση, στην διατριβή αυτή εξερευνούμε το NDP παράδειγμα για επεξεργαστές υψηλής απόδοσης αλλά και για επεξεργαστές χαμηλούς ισχύος. Όσον αφορά του επεξεργαστές υψηλής απόδοσης, προτείνουμε μία προσέγγιση στην οποία λαμβάνουμε υπ’ όψη μας την εκτέλεση βρόγχων γενικού σκοπού. H αρχιτεκτονική την οποία προτείνουμε κάνει χρήση μίας μεθοδολογίας χρονοδρομολόγησης εντολών, κατά την οποία η κάθε εντολή του βρόγχου εκδίδεται σε ένα ειδικά προσαρμοσμένο ολοκληρωμένο κύκλωμα που έχει τον ρόλο του επιταχυντή της εκτέλεσης του βρόγχου. Το κύκλωμα αυτό τοποθετείται στο λογικό επίπεδο μίας κύριας μνήμης υβριδικού κύβου (HMC). Στο επίπεδο αυτό οι εντολές εκτελούνται επαναληπτικά και παράλληλα, με έναν τρόπο που θυμίζει αυτόν της επικάλυψης λογισμικού, ενώ τα ενδιάμεσα παραγόμενα αποτελέσματα παροχετεύονται δια μέσου ενός δικτύου διασύνδεσης που βρίσκεται πάνω στο ολοκληρωμένο κύκλωμα. Όσον αφορά τις αρχιτεκτονικές χαμηλής κατανάλωσης ισχύος, αναπτύσσουμε μία καινοτόμο μεθοδολογία ανάλυσης χρονισμού, η οποία βασίζεται στις αρχές του STA και προσανατολίζεται συγκεκριμένα προς συστήματα χαμηλών προδιαγραφών και χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας. Η μεθοδολογία αυτή λαμβάνει υπ’ όψη της την διέγερση των διαδρομών χρονισμού της κάθε εντολής που υποστηρίζεται από το σετ εντολών του επεξεργαστή (ISA) και υπολογίζει την καθυστέρηση της χειρότερης περίπτωσης για την κάθε εντολή ξεχωριστά. Ως αποτέλεσμα, αντλούμε πληροφορίες για την χρονική καθυστέρηση σε επίπεδο εντολής και εκμεταλλευόμαστε την πληροφορία αυτή ώστε να κλιμακώνουμε την συχνότητα του ρολογιού δυναμικά, ανάλογα με τον τύπο εντολής που εκτελείται στο κύκλωμα σε κάθε χρονική στιγμή. Στην συνέχεια χρησιμοποιούμε την μεθοδολογία που περιγράψαμε για να συν-σχεδιάσουμε μία αρχιτεκτονική, με γνώμονα την δυναμική μεταβολή της συχνότητας του ρολογιού του επεξεργαστή η οποία εκτείνεται στον βαθμό λεπτομέρειας του κύκλου μηχανής. Επικεντρωνόμαστε ξανά στην εκτέλεση κώδικα γενικού σκοπού και υλοποιούμε συνδυαστικά τη αρχιτεκτονική στο λογικό επίπεδο μίας μνήμης τύπου HMC ώστε να καταστήσουμε ικανό το σύστημα μας για εκτέλεση εντολών δίπλα στην μνήμη τυχαίας προσπέλασης. Επιλέγουμε να αξιολογήσουμε τις αρχιτεκτονικές που υλοποιήσαμε (της υψηλής απόδοσης αλλά και της χαμηλής κατανάλωσης ισχύος) σε επίπεδο υλοποίησης ολοκληρωμένου κυκλώματος σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας ώστε να ενισχύσουμε την εγκυρότητας της μεθοδολογίας μας. Τα αποτελέσματα τα οποία παίρνουμε υποδεικνύουνε μία μεγάλη αύξηση της απόδοσης του συστήματος όσον αφορά την επιτάχυνση της λειτουργίας του σε σύγκριση με την αρχική αρχιτεκτονική, ενώ η κατανάλωση ισχύος πέφτει σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Runtime Design Space Exploration and Mapping of DCNNs for the Ultra-Low-Power Orlando SoC
