Το στρες οδηγεί τον ανθρώπινο οργανισμό σε σημαντικές αλλαγές της συμπεριφοράς, που συνδέονται και με δομικές αλλαγές σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές περιοχές. Κατά την απόκριση του οργανισμού σε ένα στρεσογόνο ερέθισμα, βασικό ρόλο παίζει η παραγωγή των γλυκοκορτικοειδών και η πρόσδεσή τους στους αντίστοιχους υποδοχείς (Glucocorticoid Receptors- GR και Mineralocorticoid Receptors- MR). Οι GR στον εγκέφαλο επηρεάζουν τους μηχανισμούς ανατροφοδότησης για ρύθμιση της απόκρισης του οργανισμού στο στρες. Μεταβολές των GR οδηγούν σε ανωμαλίες της ρύθμισης και υπερέκκριση γλυκοκορτικοειδών. H διαταραγμένη GR-εξαρτώμενη απόκριση στο στρες μπορεί να είναι κρίσιμος παράγοντας στην εμφάνιση νευροψυχιατρικών διαταραχών, όπως η κατάθλιψη, κατά την οποία εμφανίζεται υπερ-κορτιζολεμία. Αναλυτικότερα, 3 περιοχές του εγκεφάλου, ο ιππόκαμπος, ο προ-μετωπιαίος φλοιός και η αμυγδαλή, οι οποίες είναι πλούσιες στην παρουσία GR, ρυθμίζουν την απόκριση του εγκεφάλου στο στρες. Η παρούσα μελέτη προτείνει ότι κατά την εκδήλωση διαταραχών του στρες, δημιουργούνται ανωμαλίες στην απόκριση που προκύπτουν από μεταβολές των GR. Έτσι, θα γίνει ανίχνευση της έκφρασης του GR, σε πρωτεϊνικό επίπεδο, σε τομές ανθρώπινου εγκεφάλου (postmortem) υγιών ατόμων και ατόμων με κατάθλιψη εν ζωή, ώστε να διευκρινιστεί πως η οποιαδήποτε αλλαγή της έκφρασης των GCs που εντοπίζεται σε ψυχιατρικά νοσήματα, σχετίζεται με αλλαγή στη λειτουργία και ρύθμιση του άξονα του στρες (Υποθάλαμος Υπόφυση Επινεφρίδια - ΥΥΕ) και τελικά με την εμφάνιση κατάθλιψης. Ταυτόχρονα, θα γίνει προσδιορισμός της έκφρασης των υποδοχέων GR και MR σε επίπεδο mRNA στα κεντρικά διαμερίσματα του άξονα του στρες, σε πειραματικό μοντέλο με υπέρ- και υπόθυρεοειδισμό και θα προσδιοριστεί η ενεργότητα του GR σε κεντρικούς και περιφερικούς ιστούς (ιππόκαμπος, καρδιά και θύμος αδένας), προκειμένου να τεκμηριωθεί το γεγονός πως σε παθολογικές καταστάσεις με μεταβολές των θυρεοειδικών ορμονών, επηρεάζονται άμεσα τα επιμέρους τμήματα του ΥΥΕ. Η απόκριση του οργανισμού και η προσαρμογή του στο στρες διαμορφώνονται με δράση νευροδιαβιδαστών μορίων, όπως οι αυξητικοί παράγοντες. Ο ινσουλινομιμητικός παράγοντας 1 (Insulin like growth factor 1 - IGF1) είναι ένα μόριο που παίζει σημαντικό ρόλο στη φυσιολογική ανάπτυξη του εγκεφάλου. Έτσι, θα γίνει προσδιορισμός της έκφρασης του IGF-1 σε περιστατικά κακοήθειας στον εγκέφαλο, ώστε να εντοπιστούν μεταβολές τους αυξητικού παράγοντα που σχετίζονται με την εμφάνιση όγκου και να διεξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα. Συμπερασματικά, γίνεται μία προσπάθεια συνολικής και πολύπλευρης προσέγγισης για κατανόηση της λειτουργίας του στρες, μέσα από βασικές αλλαγές που μπορούν να προκληθούν στον οργανισμό. Ο σκοπός είναι να εντοπιστούν αλληλεπιδράσεις στα συνδεόμενα συστήματα του οργανισμού με τελικό αποδέκτη τον ΥΥΕ άξονα με κύριο ρόλο των GR.