scholarly journals COMPOSIÇÃO QUÍMICA E ATIVIDADE ANTIMICROBIANA DAS FOLHAS DA ESPÉCIE Vatairea macrocarpa (BENTH) DUCKE

Author(s):  
Byanka Silva Sena

O gênero Vatairea é nativo do Brasil, porém pode ser encontrado em outras regiões como Guiana e regiões litorais atlânticas da América Central e do México. No Brasil as espécies do gênero Vatairea estão presentes nas regiões dos domínios fitogeográficos da Amazônia, Cerrado e Mata Atlântica, podendo ser encontradas neste país sete espécies desse gênero (Cardoso, 2012). A espécie Vatairea macrocarpa (Benth.) Ducke é típica do cerrado, campo cerrado e cerradões do Brasil, sendo conhecida popularmente como maleiteira, angelim-do-cerrado e como amargoso, devido ao chá da casca do caule ser amargo (Oliveira et al, 2008).A resistência a drogas de patógenos humanos e animais é um dos casos mais bem documentados de evolução biológica e um sério problema tanto em países desenvolvidos como em desenvolvimento. A pesquisa de novos agentes antimicrobianos se faz necessária devido ao surgimento de microrganismos resistentes e de infecções oportunistas fatais, associadas a AIDS, quimioterapia antineoplásica e transplantes (Penna et al., 2001).Em estudos anteriores do presente grupo de pesquisa, o extrato metanólico da espécie V. macrocarpa foi capaz de inibir o crescimento de Staphylococcus aureus com CIM de 350 μg.mL-1, Candida albicans com CIM de 600 μg.mL-1 e Candida parapsilosis com CIM de 170 μg.mL-1 apresentando um grande potencial como produto na busca de antimicrobianos (Valadares, 2014). Desta forma objetivou-se, com este trabalho, continuar as pesquisas com a espécie, prosseguindo com fracionamento e análise das frações mais ativas.

2021 ◽  
Vol 10 (16) ◽  
pp. e285101623645
Author(s):  
Anna Luisa Barbosa Fernandes ◽  
Gil Guimaraes Barbosa Trivelli ◽  
Julia de Abreu Monteiro ◽  
Marina Ramos Ribeiro ◽  
Pedro Tomaz Esper ◽  
...  

Dentre as infecções fúngicas que acometem seres humanos, a candidíase apresenta muita relevância, tendo a Candida albicans como o agente etiológico mais comum. Porém, Candida parapsilosis e Candida tropicalis também têm emergido como causadoras de candidíase. Nativa da mata atlântica brasileira, a Libidibia ferrea é uma planta que tem sido estudada por sua capacidade de controle microbiológico. Portanto, o presente trabalho tem como objetivo avaliar a atividade antifúngica de L. ferrea sobre C. parapsilosis, C. albicans e C. tropicalis. A capacidade antifúngica dos extratos etanólicos de L. férrea foi analisada por meio do método de macrodiluição seriada, no qual identificou-se inibição na concentração máxima testada, a partir de 1,3% de rendimento do extrato. O teste de sensibilidade em placas mostrou inibição do crescimento de C. albicans e C. tropicalis na maior concentração testada, enquanto a inibição de C. parapsilosis foi observada de maneira dose-dependente a partir de 0,5mg/mL do extrato etanólico de L. ferrea. A capacidade antifúngica também foi avaliada por meio dos discos de difusão, dos quais não se observou inibição do crescimento de C. albicans, C. tropicalis e C. parapsilosis em nenhuma das concentrações realizadas. Além disso, foi realizado o teste de sinergismo entre o extrato e antifúngicos utilizados, observando ação sinérgica do extrato com fluconazol sobre as placas contendo C. parapsilosis, mas sem alterações sinérgicas ou antagônicas sob as demais espécies.


2018 ◽  
Author(s):  
Μαρία Κανελλή

Στην παρούσα διατριβή αναπτύσσονται καινοτόμες βιοτεχνολογικές, φιλικότερες προς το περιβάλλον διεργασίες για την τροποποίηση συνθετικών και φυσικών πολυμερών, με στόχο την αναβάθμιση των ιδιοτήτων τους και τη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογών τους.Τα συνθετικά υφάσματα αποτελούν σημαντικό κομμάτι της κλωστοϋφαντουργίας, καθώς έχουν ευρύ πεδίο εφαρμογών, ωστόσο η υψηλή υδροφοβικότητα τους αποτελεί βασική αδυναμία. Η ενζυμική επεξεργασία αυτών των πολυμερικών υλικών είναι μια σύγχρονη και φιλική προς το περιβάλλον προσέγγιση που αποσκοπεί στην αύξηση της υδροφιλικότητας. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, η ενζυμική επιφανειακή υδρόλυση υφάσματος πολυ(τερεφθαλικού αιθυλεστέρα) (ΡΕΤ) επιτυγχάνεται με χρήση μιας ανασυνδυασμένης κουτινάσης από τον Fusarium oxysporum. Αρχικά εξετάστηκε και επιβεβαιώθηκε η υδρολυτική ικανότητα της κουτινάσης σε δύο μοντέλα υποστρώματα, τον τερεφθαλικό δις-βενζοϋλοξυαιθυλεστέρα και τον εμπορικό τερεφθαλικό 2-υδροξυαιθυλεστέρα, που προσομοιάζουν την επιφάνεια του ΡΕΤ. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε υδρόλυση πλεκτών υφασμάτων ΡΕΤ. Η υδρόλυση ποσοτικοποιήθηκε με υπολογισμό της συγκέντρωσης του τερεφθαλικού οξέος και των παραγώγων του που απελευθερώνονται στο υπερκείμενο της αντίδρασης, ενώ βρέθηκαν οι βέλτιστες συνθήκες ενζυμικής υδρόλυσης: 40 οC, pH 8.0, και 1.92 mgενζυμικού φορτίου/gυφάσματος. Ακολούθως, έλαβε χώρα μελέτη αντοχής σε εφελκυσμό και δοκιμές βαφής, όπου επιτεύχθηκε αύξηση της έντασης χρώματος K/S κατά 150 %, χωρίς να υποβαθμίζεται η ποιότητα του αρχικού υλικού. Η επιφανειακή ενζυμική υδρόλυση του πολυαμιδικού (PA) 6.6 υφάσματος έλαβε χώρα με χρήση της εμπορικής πρωτεάσης Alcalase 2.4 L σε βέλτιστες συνθήκες, όπως αυτές ορίζονται σύμφωνα με το πρωτόκολλο της εταιρίας Νovozymes. Αρχικά εξετάστηκε και επιβεβαιώθηκε η δυνατότητα ενζυμικής υδρόλυσης ενός μοντέλου υποστρώματος, του αδιπικού δις-εξυλαμιδίου, που μιμείται την πολυαμιδική επιφάνεια, με ποσοτικοποίηση των αμινομάδων που απελευθερώνονται στο υπερκείμενο της αντίδρασης. Στη συνέχεια τα τροποποιημένα ΡΑ υφάσματα μελετήθηκαν μέσω βαφής και αξιολόγησης της έντασης χρώματος K/S και διαφοράς χρώματος ΔE. Με εφαρμογή θερμοκρασιών από 40 έως 60 oC και pH 8.0 επιτεύχθηκε ΔE ίσο με 14 και 1.24-φορές αύξηση του K/S. Η ενζυμική υδρόλυση παράλληλα αύξησε την απορροφητικότητα σε νερό κατά 2.7 φορές, ενώ διατηρήθηκαν οι θερμικές και μηχανικές ιδιότητες της κύριας μάζας του συνθετικού υλικού. Η ελεγχόμενη ενζυμική τροποποίηση των PET και PA υφασμάτων εξετάστηκε και μέσω φασματοσκοπικών μεθόδων, όπως FTIR-ATR και XPS. Επιπρόσθετα, στην παρούσα διατριβή μελετήθηκε η παραγωγή της χρωστικής βιολασεΐνης από το βακτήριο Janthinobacterium lividum και η χρήση της για την βαφή πολυαμιδικών υφασμάτων, τα οποία απέκτησαν αντιμικροβιακές ιδιότητες. Οι βέλτιστες συνθήκες για μέγιστη παραγωγή βιομάζας και συνεκδοχικά βιολασεΐνης βρέθηκαν να είναι οι 25 oC, pH 7.0, ενώ η προσθήκη αμπικιλλίνης 0.2 mg/mL οδήγησε σε 1.3 φορές αύξηση της βιολασεΐνης. Σε μεγαλύτερη κλίμακα η προσθήκη 1 % (v/v) γλυκερόλης στη λογαριθμική φάση ανάπτυξης σε βιοαντιδραστήρα ημιδιαλείποντος έργου οδήγησε σε πενταπλάσια παραγωγή εκχυλισμένης ακατέργαστης βιολασεΐνης συγκέντρωσης 1.83 g/L. ΡΑ 6.6 υφάσματα βάφτηκαν μέσω τριών διεργασιών: μέσω παράλληλης ζύμωσης και βαφής του υφάσματος (SFD), μέσω επώασης του υφάσματος σε βακτηριακή καλλιέργεια μετά τη ζύμωση και ύστερα από εφαρμογή υπερήχων και τέλος με χρήση της εκχυλισμένης βιολασεΐνης από το εσωκυτταρικό. Οι μέγιστες τιμές ΔΕ και K/S που σημειώθηκαν ήταν 74.81 και 22.01, αντίστοιχα, για υφάσματα που βάφτηκαν μέσω της διεργασίας SFD. Ακόμη τα SFD βαμμένα δείγματα δεν επέδειξαν υποβάθμιση της αντοχής του χρώματος στον όξινο και αλκαλικό ιδρώτα και στο νερό. Με στόχο την μελέτη της αντιμικροβιακής ιδιότητας των βαμμένων με βιολασεΐνη υφασμάτων, εξετάστηκε η παρεμποδιστική τους δράση στην ανάπτυξη διάφορων παθογόνων μικροοργανισμών. Tα βαμμένα υφάσματα παρουσίασαν σημαντική αντιμικροβιακή δράση κατά των μυκήτων Candida albicans, Candida parapsilosis και Candida krusei, όπως επίσης και κατά των βακτηριακών στελεχών Escherichia coli και Staphylococcus aureus και του υπερβακτηρίου S. aureus MRSA.Αναφορικά με τα φυσικά πολυμερή, οι ακυλιωμένοι πολυσακχαρίτες ελκύουν το ενδιαφέρον, καθώς βρίσκουν εφαρμογή σε πολλούς τομείς ως βιοσυμβατές και βιοαποικοδομήσιμες ενώσεις. Στην παρούσα διατριβή, μελετήθηκε η δυνατότητα μιας εστεράσης του οξικού oξέος, που ανήκει στην οικογένεια υδατανθρακικών εστερασών CE2 από τον Clostridium thermocellum, να καταλύει την σύνδεση ακυλομάδων σε γλυκάνη και μαννο-πολυσακχαρίτες. Αρχικά πραγματοποιήθηκαν αντιδράσεις μετεστεροποίησης μονοσακχαριτών και δισακχαριτών αλδοεξόζων, παρουσιάζοντας ενζυμική τοποεκλεκτικότητα στη θέση O-6 των σακχάρων, όπως επιβεβαιώθηκε μέσω NMR και ESI-MS. Οι τροποποιημένοι μονοσακχαρίτες παρουσίασαν αποδόσεις ακυλίωσης από 11 έως 65 %, με προτίμηση σε ακυλοδότες βραχείας αλύσου, ενώ οι δισακχαρίτες επέδειξαν αποδόσεις από 23 έως 58 %, με προτίμηση στην μονοακυλίωση. Οι αντιδράσεις μετεστεροποίησης των εν λόγω πολυσακχαριτών έλαβαν χώρα για πρώτη φορά σε συστήματα δύο φάσεων νερού/βινυλεστέρων, καθώς, όπως διαπιστώθηκε, δεν υπάρχει αντίστοιχη αναφορά στη βιβλιογραφία. Η μετεστεροποίηση των πολυσακχαριτών επιβεβαιώθηκε με TLC και FTIR, ενώ ο βαθμός ακυλίωσης προσδιορίστηκε, ύστερα από μεθανόλυση των πολυσακχαριτών και ποσοτικοποίηση των σχηματιζόμενων μεθυλεστέρων με HPLC, από 0.022 έως 1.083 mmol ακυλομάδας ανά g πολυσακχαρίτη, ανάλογα τη δομή και την σύσταση του πολυσακχαρίτη-στόχου.


1985 ◽  
Vol 15 (3-4) ◽  
pp. 321-326
Author(s):  
Astréa M. Giesbrecht ◽  
Adhemar Purchio ◽  
Keidi Ujikama ◽  
Maria N. S. Ribeiro

Este trabalho trata da determinação da atividade antibiótica dos extratos de Gnetum paniculatum e G. schwackeanum e dos constituintes químicos isolados deste último como resperatrol, gnetina C e E, os quais foram testados contra várias bactérias e fungos. O extrato de Gnetum schwackeanum e dos constituintes químicos isolados deste último como resveratrol, gnetina C e E, os quais foram testados contra várias bactérias e fungos. O extrato de Gnetum schwackeanum e todas as substâncias dele isoladas foram ativos a Staphylococcus aureus. S. epidermis e Mycobacterium smegmatis. Resveratrol e gnetina C são ativos contra a Candida albicans, mas somente gnetina C possui atividade em relação a Candida parapsilosis e Saccharomyces cervisiae. O derivado sintético de gnetina E não mostrou nenhuma atividade. O extrato de G. paniculatum, é completamente inativo à bactéria e fungos o que sugere que a atividade de G. paniculatum, é completamente inativo à bactéria e fungos o que sugere que a atividade de G. schwackeanum deve-se à presença dos hidroxiestilbenos e seus derivados, uma vez que G. paniculatum não contêm esses tipos de substâncias.


2019 ◽  
Vol 20 (1) ◽  
Author(s):  
Francisca Flaviane Pereira dos SANTOS ◽  
Livia Maria Garcia LEANDRO ◽  
Rakel Olinda MACEDO ◽  
Tássia Thaís De Alencar Martins GUEDES ◽  
Maria Karollyna do Nascimento SILVA ◽  
...  

Eugenia uniflora L. pertence à família Myrtaceae, no qual é originária da mata atlântica brasileira, é popularmente conhecida como pitangueira sendo muito utilizada no combate de diarréias, reumatismo, febres, distúrbios gastrointestinais, na atividade anti-inflamatória, antimicrobiana e também atua na estratégia hipoglicemiante. Este estudo tem como principal objetivo avaliar a prospecção fitoquímica, antibacteriana e moduladora dos extratos metanólico e hexânico das folhas de E. uniflora L. frente a cepas de bactérias padrões e multirresistentes. Para a análise da atividade antibacteriana dos extratos metanólico e hexânico, foi realizado o teste de microdiluição em caldo para determinação da concentração inibitória mínima (CIM), e a modulação de aminoglicosídeos por meio de gentamicina e amicacina. Os resultados obtidos da CIM pelas bactérias Escherichia coli e Staphylococcus aureus, foram ≥ 1024µg/mL para os dois extratos. Na modulação, houve antagonismo tanto para o extrato metanólico, quanto para o hexânico, frente as bactérias multirresistentes SA 358 e EC 27. Desse modo é essencial realizar novos estudos sobre os produtos naturais utilizados pela população e suas ações sobre os antimicrobianos testados, pois podem apresentar os mesmos efeitos como este, em que, reduz o efeito do antibiótico e assim podendo dificultar o tratamento de diversas doenças.


Author(s):  
Marcelo Wajchenberg ◽  
Nelson Astur ◽  
Michel Kanas ◽  
Thiago Zinsly Sampaio Camargo ◽  
Sérgio Barsanti Wey ◽  
...  

ResumoAs espondilodiscites são complicações infrequentes, porém graves em pós-operatórios de cirurgias da coluna vertebral, tendo como principal agente etiológico o Staphylococcus aureus. As infecções fúngicas são raras, sendo a Candida albicans a principal representante desse grupo. Relatamos o caso clínico de um paciente do sexo masculino, 69 anos, operado com artrodese de L2 a S1 para correção de escoliose degenerativa. O paciente apresentou quadro clínico infeccioso 2 meses e meio após o procedimento, relacionado à espondilodiscite L5-S1, causada por Candida parapsilosis. O tratamento consistiu na remoção do material cirúrgico, colocação de enxerto tricortical de ilíaco pela via anterior (L5-S1) e fixação lombopélvica (de T10 à pelve) pela via posterior, além de iniciar o tratamento medicamentoso com anidulafungina e fluconazol, mantendo essa última medicação por 12 meses, com boa evolução clínica.


2017 ◽  
Vol 22 (40) ◽  
pp. 646
Author(s):  
Laryssa Nolasco ◽  
Mariana Maykot Serafim ◽  
Claudineia Aparecida da Silva Araujo ◽  
Jonatas Alves Ferreira Neto ◽  
Matheus De Toledo Moroti ◽  
...  

A Aplastodiscus leucopygius é um anfíbio da ordem Anura pertencente à família Hylidae, espécie endêmica do Brasil, encontrada em áreas de Mata Atlântica do planalto e serras do Mar e da Mantiqueira, nos Estados de São Paulo e Rio de Janeiro. O presente estudo teve como objetivo analisar e caracterizar a microbiota de A. leucopygius encontrados no Parque Municipal Natural Augusto Ruschi, Unidade de Conservação de Proteção Integral da cidade de São José do Campos no estado de São Paulo. Para isso foram coletadas e analisadas amostras biológicas da microbiota cutânea de indivíduos de A. leucopygius. Dentre os microorganismos encontrados estão Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Streptococcus sp., além da presença de fungos da ordem Eurotiales.


2021 ◽  
Vol 10 (13) ◽  
pp. e42101320792
Author(s):  
Ívina Thayna Miranda Trindade ◽  
Rafaela Rolim da Silva ◽  
Isabel Reis Guesdon ◽  
Maxwell Adriano Abegg ◽  
Geone Maia Corrêa ◽  
...  

Este estudo teve como objetivo avaliar o perfil químico do extrato metanólico (EMA-Met) das folhas de Mabea angustifolia Spruce ex Benth., sua ação biológica e descrever sua morfoanatomia. As folhas de M. angustifolia foram coletadas no município de Itacoatiara, Amazonas, Brasil. Em seguida, foram secas, trituradas e submetidas à extração com solventes em ordem crescente de polaridade. O extrato EMA-Met foi submetido às análises por espectrometria de massas (APCI-MS) e avaliado por triagem fitoquímica. A ação biológica dos extratos foi testada nas leveduras Candida albicans (C.P. Robin) Berkhout 1923, Candida parapsilosis (Ashford) Langeron & Talice 1932 e nas bactérias Salmonella Lignieres 1900 spp., Escherichia coli (Migula 1895) e Staphylococcus aureus Rosenbach 1884. A análise morfoanatômica das folhas identificou características valiosas para a identificação da espécie, como a forma e margem foliar, número e posição de nectários e coléteres, tricomas tectores ramificados e células papilosas na face abaxial da epiderme. A análise fitoquímica revelou a presença de saponinas, taninos condensados, fenóis e flavonoides. A análise por APCI– MS permitiu identificar flavonoides de reconhecida atividade biológica na literatura, sendo dois O- glicosídeos da quercetina, o 3-O-α-L-arabinopirasil quercetina e a quercetina-3-O-glucuronídeo, além da quercetina e a miricetina-3-O-ramanosídeo. A solução do extrato na concentração de 10 mg/mL inibiu a E. coli, com diâmetro médio do halo de 5 mm, o halo de inibição para C. albicans apresentou diâmetro médio de 15 mm e para C. parapsilosis foi de 16 mm. Os resultados são promissores, evidenciando o potencial antimicrobiano de M. angustifolia.


2021 ◽  
Vol 10 (10) ◽  
pp. e211101018794
Author(s):  
Janaína Kiara Miranda Trindade ◽  
Ívina Thayna Miranda Trindade ◽  
Maxwell Adriano Abegg ◽  
Geone Maia Corrêa ◽  
Dominique Fernandes de Moura do Carmo

O gênero Psidium é pertencente à família Myrtaceae e compreende importantes espécies botânicas, destacando-se a goiabeira (Psidium guajava L.). O óleo essencial (OE) desta espécie já conduziu diversos trabalhos científicos devido a sua composição química e propriedades farmacológicas, destacando-se a sua ação antifúngica e atividades antimicrobianas. Neste trabalho, duas variedades de Psidium, Psidium guajava var. pomifera (Paluma) e Psidium guajava var. pyrifera (Kumagai), foram coletadas em diferentes localidades do município de Itacoatiara – AM, o OE das folhas foram avaliadas quanto à composição química e atividade antimicrobiana. A extração do óleo essencial foi realizada por hidrodestilação em aparelho do tipo Clevenger durante 4 horas, as análises quantitativas e qualitativas foram executadas por cromatografia gasosa acoplada à espectrometria de massa. As atividades antimicrobianas foram avaliadas utilizando o teste in vitro sobre a inibição do crescimento bacteriano de Escherichia coli (Migula 1895) Castellani e Chalmers 1919, Salmonella sp e Staphylococcus aureus Rosenbach 1884 e do crescimento micelial dos fitopatógenos Candida albicans (C.P. Robin) Berkhout 1923 e Candida parapsilosis (Ashford) Langeron & Talice 1932. A composição química revelou a presença dos monoterpenos: D_limoneno, α-pineno, 1,8 – cineol, e dos sequiterpenos: trans-nerolidol, trans-cariofileno, óxido de cariofileno e α-Humuleno como constituintes majoritários nas amostras avaliadas. Em relação aos testes biológicos realizados foi possível observar atividade antimicrobiana em todas as cepas estudadas. Diante dos resultados, conclui-se que óleos essenciais destas variedades de P. guajava apresentam atividades promissoras e podem ser consideradas como nova fonte de compostos bioativos antimicrobianos.


IRRIGA ◽  
2012 ◽  
Vol 17 (1) ◽  
pp. 85 ◽  
Author(s):  
Kelly Cristina Tonello ◽  
José Teixeira Filho

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document