scholarly journals The use of functionality scales in patients with Post-Polio Syndrome

2019 ◽  
Vol 6 (13) ◽  
pp. 367-379
Author(s):  
Aline Simão Helou ◽  
Anna Elisa Basto Ramos ◽  
Acary Souza Bulle Oliveira ◽  
Abrahão Augusto Juviano Quadros ◽  
Francis Meire Fávero
Keyword(s):  
Functional Status ◽  
Older Adult ◽  
Barthel Index ◽  
Nottingham Health Profile ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Functional Independence ◽  
Health Profile ◽  
Functional Status Questionnaire ◽  
Katz Index

Post-Polio Syndrome (PPS) is a neurological disease, resulting in the decrease of the neuromuscular functions being characterized by a set of clinical manifestations that occur in individuals who had acute paralytic poliomyelitis. The patients with PPS begin to present new limitations on the performance of their ADLs and, at the same time, tend to ignore them, continuing their daily work with greater physical effort. The need for a functional evaluation is therefore necessary to find out where the commitments are in the ADLs and to help them without aggravating the degenerative PPS. To identify the main functional assessment scales used in individuals with PPS. A study review of the literature was performed on the functional scales used in patients with PPS described in the articles in the database. We found 12 functional scales in activities of daily living, as follows: Nottingham Health Profile (NHP), International Classification of Impairments, Disability's and Handicaps (ICIDH), Functional Status Questionnaire (FSQ), Physical Activity Scale for the Elderly (PASE), Sunnas ADL Index, Katz Index, Falls Efficacy Scale (FES), ADLs-Staircase, Barthel Index, Functional Independence Measure (FIM), Older Adult Resource Survey (OARS), and Self-Reporter ADL. None of the 12 scales mentioned in our study is validated for the use in patients with PPS, the most scales found in the literatures reviewed in this research were NHP and ICIDH. Therefore, we found 9 scales validated in Brazil, Barthel Index, Functional Independence Measure (FIM), Functional Status Questionnaire (FSQ), Falls Efficacy Scale (FES), Nottingham Health Profile (NHP), International Classification of Impairments, Disability's and Handicaps (ICIDH), Older Adult Resource Survey (OARS), Katz Index and Self-Reporter ADL.

scholarly journals Η επίδραση ενός προγράμματος αποκατάστασης στη μυϊκή λειτουργικότητα του βαρέως πάσχοντος μετά την έξοδο από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας

2017 ◽  
Author(s):  
Ειρήνη Πατσάκη
Keyword(s):  
Quality Of Life ◽  
Medical Research ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
Nottingham Health Profile ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Functional Independence ◽  
Health Profile

Εισαγωγή: Οι ασθενείς που εξέρχονται από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα που επηρεάζουν τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής τους. Σκοπός: Σκοπός αυτής της τυχαιοποιημένης τυφλής μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης του Ηλεκτρονευρομυϊκού Ερεθισμού (ΗΝΜΕ) και ενός προγράμματος άσκησης στη μυϊκή ισχύ των βαρέως πασχόντων κατά την έξοδο από το Νοσοκομείο. Μεθοδολογία: 128 ασθενείς (83♂/45♀) που εξήλθαν από τη ΜΕΘ οι οποίοι είχαν παραμείνει υπό μηχανικό αερισμό για > 72 ώρες και μπορούσαν να εκτελέσουν απλές εντολές, τυχαιοποιήθηκαν κατά επίπεδα (ηλικία & MRC) στην ομάδα ΗΝΜΕ ή στην ομάδα ελέγχου. Στην ομάδα ΗΝΜΕ έγινε καθημερινή εφαρμογή ΗΝΜΕ και προγράμματος ασκήσεων ενώ στην ομάδα ελέγχου έγινε εφαρμογή εικονικού ΗΝΜΕ και δέχτηκαν τη συνήθη θεραπευτική παρέμβαση. Η κλίμακα μυϊκής ισχύος Medical Research Council (MRC) και η δυναμομέτρηση χειρός χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος. Η λειτουργικότητα αξιολογήθηκε με την κλίμακα Functional Independence Measure (FIM) και η ποιότητα ζωής με τα ερωτηματολόγια Euro-Qol 5D (Euro- Quality of Life) και Nottingham Health Profile. Αποτελέσματα: Η MRC μυϊκής ισχύος κατά την έξοδο από τη ΜΕΘ και το νοσοκομείο δεν διέφερε μεταξύ των δυο ομάδων. Η ΔMRC% έτεινε να είναι υψηλότερη στην ομάδα ΗΝΜΕ κατά την 1η και 2η εβδομάδα παραμονής στο Νοσοκομείο. Στους ασθενείς με MRC<48/60 κατά την έξοδο από τη ΜΕΘ, η ΔMRC% ήταν σημαντικά υψηλότερη στην ομάδα ΗΝΜΕ σε σχέση με την ομάδα ελέγχου κατά την 1η και 2η εβδομάδα παραμονής στο Νοσοκομείο (33%±31% vs 18%±15%, p=0.07, 59%±54% vs 30%±20%, p=0.05, αντίστοιχα). Η δυναμομέτρηση χειρός και η κλίμακα λειτουργικότητα δεν έδειξαν διαφοροποίηση μεταξύ των δύο ομάδων. Επίσης δεν υπήρξε διαφορά και στην ποιότητα ζωής. Συμπέρασμα: Η εφαρμογή του ΗΝΜΕ συμπληρωματικά με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της μυϊκής ισχύς κυρίως ασθενών με σοβαρή μυϊκή αδυναμία .Ο ΗΝΜΕ φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στη βραχεία περίοδο εξόδου από τη ΜΕΘ επιτυγχάνοντας τη φυσική διαδικασία ίασης.

Η συμμετοχή του ηλεκτρικού νευρομυϊκού ερεθισμού και της κινητοποίησης στην αποκατάσταση μυϊκής αδυναμίας αποκτηθείσας στη ΜΕΘ

2016 ◽  
Author(s):  
Γεώργιος Σιδηράς
Keyword(s):  
Medical Research ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
Nottingham Health Profile ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Functional Independence ◽  
Health Profile ◽  
Sf 36 ◽  
Icu Acquired Weakness

Εισαγωγή: Η μυϊκή αδυναμία της ΜΕΘ (ICU acquired Weakness - ICUaW) αποτελεί μια συχνή επιπλοκή της νοσηλείας στη ΜΕΘ με κύριο κλινικό χαρακτηριστικό την μυϊκή αδυναμία. Η επίπτωση του συνδρόμου στη λειτουργικότητα και τη ποιότητα ζωής μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ έχει μελετηθεί περιορισμένα. Μέχρι σήμερα δεν έχει προταθεί κάποια θεραπευτική μέθοδος. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης του Ηλεκτρικού Νευρομυικού Ερεθισμού (ΗΝΜΕ) και ενός προγράμματος άσκησης στη μυϊκή ισχύ ασθενών με ICUaW μετά την έξοδο τους από τη ΜΕΘ, καθώς και η παρακολούθηση της εξέλιξης τόσο της ποιότητας ζωή όσο και της λειτουργικότητας των ασθενών με αυτή τη νευρομυική επιπλοκή μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Μεθοδολογία: 878 διαδοχικοί ασθενείς οι οποίοι εξήλθαν από τη ΜΕΘ αξιολογήθηκαν. Από αυτούς 128 ασθενείς, 36 με ICUaW, εισήχθησαν στη μελέτη (κριτήρια εισαγωγής: α. Παραμονή σε μηχανικό αερισμό > 72 ώρες, β. Δυνατότητα να εκτελέσουν απλές εντολές). Στην έξοδο τους από τη ΜΕΘ οι ασθενείς με ICUaW τυχαιοποιήθηκαν κατά επίπεδα (ηλικία & MRC) στην ομάδα ΗΝΜΕ (N=17) ή στην ομάδα ελέγχου (N=19). Η MRC μυϊκής ισχύος (Medical Research Council) χρησιμοποιήθηκε για τη διάγνωση της ICUAW στην έξοδο από τη ΜΕΘ από δύο ανεξάρτητους αξιολογητές. Η αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος έγινε με την MRC μυϊκής ισχύος και με τη δυναμομέτρηση χειρός κάθε 7 ημέρες μέχρι την έξοδο από το νοσοκομείο καθώς 3 και 6 μήνες μετά με επίσκεψη στο σπίτι. Η κλίμακα FIM (Functional Independence Measure) χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της λειτουργικότητας ενώ για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια Nottingham Health Profile (NHP) στην έξοδο από τη ΜΕΘ και το νοσοκομείο καθώς 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, και το Sf-36, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.Αποτελέσματα: Στους ασθενείς με ICUaW (n=36) η σχετική διαφορά ΔMRC% φαίνεται να είναι μεγαλύτερη στην ομάδα ΗΝΜΕ στη πρώτη εβδομάδα μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ (n=35) ενώ υπάρχει στατιστική σημαντικότητα υπέρ της ομάδας ΗΝΜΕ 2 εβδομάδες (n=31) μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ (33%±31% vs. 18%±15%, p=0.07, 59%±54% vs. 30%±20%, p=0.05, αντίστοιχα). Τρείς μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο (n=15) η ΔMRC% εξακολουθεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερη στην ομάδα ΗΝΜΕ έναντι της ομάδας ελέγχου [103%(55-400) vs. 47%(32-59) p<0,05, αντίστοιχα] και ειδικότερα στα κάτω άκρα [161% (59-417) vs. 35% (25-52) , p<0,05 αντίστοιχα].Τα αποτελέσματα της παρακολούθησης τον βραχυχρόνιων και των μακροχρόνιων επιπτώσεων της ICUaW ήταν τα εξής: οι ασθενείς με ICUaW εξακολουθούν να έχουν χαμηλή μυϊκή ισχύ έναντι αυτών χωρίς στην έξοδο από το νοσοκομείο [53 (49-56) vs. 59 (58-60) n=112, p<0,001]. Τρείς και 6 μήνες μετά η MRC φαίνεται να έχει επανέλθει τόσο στους ασθενείς με ICUaW όσο και σε αυτούς χωρίς. Οι ασθενείς παρουσίασαν χαμηλότερη μυϊκή ισχύ μετά από αξιολόγηση αυτής με τη δυναμομέτρηση χειρός και στα δύο χέρια, στην έξοδο από τη ΜΕΘ, το νοσοκομείο, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.Τέλος οι ασθενείς με ICUaW παρουσίασαν χαμηλότερη FIM στην έξοδο από το νοσοκομείο, 3 και 6 μήνες μετά και χαμηλότερη ποιότητα ζωής μετά από αξιολόγηση αυτής με τα ερωτηματολόγια NHP και Sf-36, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.Συμπεράσματα: Η εφαρμογή του ΗΝΜΕ συμπληρωματικά με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης σε ασθενείς με ICUaW δεν παρουσίασε σημαντική διαφορά στην αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος στην έξοδο από το νοσοκομείο, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Φάνηκε σημαντικότερη βελτίωση της μυϊκής ισχύος στην ομάδα παρέμβασης έναντι της ομάδας ελέγχου στη δεύτερη εβδομάδα μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ καθώς και 3 μήνες μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο.Η παρουσία της ICUaW επηρεάζει τόσο την λειτουργικότητα όσο και την ποιότητα ζωής μετά την έξοδο από το νοσοκομείο αρκετούς μήνες μετά. Η μυϊκή ισχύς των ασθενών με ICUaW μετά την αξιολόγηση της με την MRC και τη δυναμομέτρηση χειρός, βελτιώθηκε 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, στην έξοδο όμως από το νοσοκομείο ήταν σημαντικά χαμηλότερη έναντι αυτών χωρίς τη νόσο.

scholarly journals Factors Related to Greater Functional Recovery after Suffering a Stroke

2021 ◽  
Vol 11 (6) ◽  
pp. 802
Author(s):  
María Vázquez-Guimaraens ◽  
José L. Caamaño-Ponte ◽  
Teresa Seoane-Pillado ◽  
Javier Cudeiro
Keyword(s):  
Functional Status ◽  
Hospital Discharge ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Inpatient Rehabilitation ◽  
Functional Independence ◽  
Primary Diagnosis ◽  
Rehabilitation Service ◽  
Bivariate Analysis ◽  
Linear Regression Models ◽  
Functional Assessments

Background: In a stroke, the importance of initial functional status is fundamental for prognosis. The aim of the current study was to investigate functional status, assessed by the Functional Independence Measure (FIM) scale, and possible predictors of functional outcome at discharge from inpatient rehabilitation. Methods: This is a retrospective study that was carried out at the Physical Medicine and Rehabilitation Service in A Coruña (Spain). A total of 365 consecutive patients with primary diagnosis of stroke were enrolled. The functional assessments of all patients were performed through the FIM. A descriptive and a bivariate analysis of the variables included in the study was made and a succession of linear regression models was used to determine which variables were associated with the total FIM at discharge. Results: Prior to having the stroke, 76.7% were totally independent in activities of daily living. The FIM scale score was 52.5 ± 25.5 points at admission and 83.4 ± 26.3 at hospital discharge. The multivariate analysis showed that FIM scores on admission were the most important predictors of FIM outcomes. Conclusions: Our study indicates that the degree of independence prior to admission after suffering a stroke is the factor that will determine the functionality of patients at hospital discharge.

Assessment of Rehabilitation Technologies in Stroke: Outcomes and Costs

1995 ◽  
Vol 11 (2) ◽  
pp. 245-261 ◽  
Author(s):  
Ursula Hass ◽  
Jan Persson ◽  
Håkan Brodin ◽  
Ingrid Fredén-Karlsson ◽  
Jan-Edvin Olsson ◽  
...  
Keyword(s):  
Stroke Patient ◽  
Functional Ability ◽  
Barthel Index ◽  
Nottingham Health Profile ◽  
Assistive Devices ◽  
Important Predictor ◽  
Health Profile ◽  
Life Situation ◽  
Stroke Outcomes ◽  
Total Cost

AbstarctInitial functional ability (Barthel Index, mean 57) was found to be an important predictor of functional ability 1 year after stroke (mean 80) and for costs during the period. On average the total cost for a stroke patient was about SEK 200,000; the main expense, accommodation, averaged about SEK 140,000, while assistive devices amounted to SEK 2,600. Those who use assistive devices, although having achieved a high functional ability, perceive and rate their life situation (Nottingham Health Profile) considerably more impaired than those without assistive devices.

The Association of Judgement Ability and Functional Status in Older Adult Rehabilitation Inpatients

2018 ◽  
Vol 19 (3) ◽  
pp. 235-245 ◽  
Author(s):  
C. G. Quinn ◽  
L. A. Rabin ◽  
G. C. Sprehn
Keyword(s):  
Older Adults ◽  
Older Adult ◽  
Clinical Utility ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Functional Independence ◽  
Practical Judgment ◽  
Physical Risk Factors ◽  
Patients At Risk ◽  
Global Cognition ◽  
Adult Rehabilitation

Purpose: Older adults have an increased likelihood of requiring rehabilitative care due to cognitive and physical risk factors. Research has found a link between executive functioning performance and functional outcomes; however, there is a dearth of research on the assessment of judgement ability. In the current pilot study, we investigated the clinical utility of the Test of Practical Judgment (TOP-J) in an older adult rehabilitation sample.Methods: Inpatients of mixed diagnoses (n= 25, mean age = 72.60) completed the TOP-J and Functional Independence Measure (FIM). We assessed TOP-J performance in the entire sample and in those with intact vs. impaired global cognition (on the Mini-Mental State Examination; MMSE). Correlational analyses were conducted between the TOP-J, MMSE and relevant FIM items.Results: TOP-J performance fell between the means typically observed in individuals with mild cognitive impairment and mild Alzheimer's disease. Participants with intact global cognition obtained significantly higher TOP-J scores than those with impaired global cognition. Moderate to strong positive correlations emerged between TOP-J, MMSE and FIM items of problem solving, comprehension and memory.Conclusions: Results provide support for the clinical utility and validity of the TOP-J among older adults in the rehabilitation setting. Administering the TOP-J may help identify patients at risk for future injury and facilitate role transitions.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document