scholarly journals Η επίδραση ενός προγράμματος αποκατάστασης στη μυϊκή λειτουργικότητα του βαρέως πάσχοντος μετά την έξοδο από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας

2017 ◽  
Author(s):  
Ειρήνη Πατσάκη
Keyword(s):  
Quality Of Life ◽  
Medical Research ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
Nottingham Health Profile ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Functional Independence ◽  
Health Profile

Εισαγωγή: Οι ασθενείς που εξέρχονται από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα που επηρεάζουν τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής τους. Σκοπός: Σκοπός αυτής της τυχαιοποιημένης τυφλής μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης του Ηλεκτρονευρομυϊκού Ερεθισμού (ΗΝΜΕ) και ενός προγράμματος άσκησης στη μυϊκή ισχύ των βαρέως πασχόντων κατά την έξοδο από το Νοσοκομείο. Μεθοδολογία: 128 ασθενείς (83♂/45♀) που εξήλθαν από τη ΜΕΘ οι οποίοι είχαν παραμείνει υπό μηχανικό αερισμό για > 72 ώρες και μπορούσαν να εκτελέσουν απλές εντολές, τυχαιοποιήθηκαν κατά επίπεδα (ηλικία & MRC) στην ομάδα ΗΝΜΕ ή στην ομάδα ελέγχου. Στην ομάδα ΗΝΜΕ έγινε καθημερινή εφαρμογή ΗΝΜΕ και προγράμματος ασκήσεων ενώ στην ομάδα ελέγχου έγινε εφαρμογή εικονικού ΗΝΜΕ και δέχτηκαν τη συνήθη θεραπευτική παρέμβαση. Η κλίμακα μυϊκής ισχύος Medical Research Council (MRC) και η δυναμομέτρηση χειρός χρησιμοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος. Η λειτουργικότητα αξιολογήθηκε με την κλίμακα Functional Independence Measure (FIM) και η ποιότητα ζωής με τα ερωτηματολόγια Euro-Qol 5D (Euro- Quality of Life) και Nottingham Health Profile. Αποτελέσματα: Η MRC μυϊκής ισχύος κατά την έξοδο από τη ΜΕΘ και το νοσοκομείο δεν διέφερε μεταξύ των δυο ομάδων. Η ΔMRC% έτεινε να είναι υψηλότερη στην ομάδα ΗΝΜΕ κατά την 1η και 2η εβδομάδα παραμονής στο Νοσοκομείο. Στους ασθενείς με MRC<48/60 κατά την έξοδο από τη ΜΕΘ, η ΔMRC% ήταν σημαντικά υψηλότερη στην ομάδα ΗΝΜΕ σε σχέση με την ομάδα ελέγχου κατά την 1η και 2η εβδομάδα παραμονής στο Νοσοκομείο (33%±31% vs 18%±15%, p=0.07, 59%±54% vs 30%±20%, p=0.05, αντίστοιχα). Η δυναμομέτρηση χειρός και η κλίμακα λειτουργικότητα δεν έδειξαν διαφοροποίηση μεταξύ των δύο ομάδων. Επίσης δεν υπήρξε διαφορά και στην ποιότητα ζωής. Συμπέρασμα: Η εφαρμογή του ΗΝΜΕ συμπληρωματικά με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της μυϊκής ισχύς κυρίως ασθενών με σοβαρή μυϊκή αδυναμία .Ο ΗΝΜΕ φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στη βραχεία περίοδο εξόδου από τη ΜΕΘ επιτυγχάνοντας τη φυσική διαδικασία ίασης.

Η συμμετοχή του ηλεκτρικού νευρομυϊκού ερεθισμού και της κινητοποίησης στην αποκατάσταση μυϊκής αδυναμίας αποκτηθείσας στη ΜΕΘ

2016 ◽  
Author(s):  
Γεώργιος Σιδηράς
Keyword(s):  
Medical Research ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
Nottingham Health Profile ◽  
Functional Independence Measure ◽  
Functional Independence ◽  
Health Profile ◽  
Sf 36 ◽  
Icu Acquired Weakness

Εισαγωγή: Η μυϊκή αδυναμία της ΜΕΘ (ICU acquired Weakness - ICUaW) αποτελεί μια συχνή επιπλοκή της νοσηλείας στη ΜΕΘ με κύριο κλινικό χαρακτηριστικό την μυϊκή αδυναμία. Η επίπτωση του συνδρόμου στη λειτουργικότητα και τη ποιότητα ζωής μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ έχει μελετηθεί περιορισμένα. Μέχρι σήμερα δεν έχει προταθεί κάποια θεραπευτική μέθοδος. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης του Ηλεκτρικού Νευρομυικού Ερεθισμού (ΗΝΜΕ) και ενός προγράμματος άσκησης στη μυϊκή ισχύ ασθενών με ICUaW μετά την έξοδο τους από τη ΜΕΘ, καθώς και η παρακολούθηση της εξέλιξης τόσο της ποιότητας ζωή όσο και της λειτουργικότητας των ασθενών με αυτή τη νευρομυική επιπλοκή μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Μεθοδολογία: 878 διαδοχικοί ασθενείς οι οποίοι εξήλθαν από τη ΜΕΘ αξιολογήθηκαν. Από αυτούς 128 ασθενείς, 36 με ICUaW, εισήχθησαν στη μελέτη (κριτήρια εισαγωγής: α. Παραμονή σε μηχανικό αερισμό > 72 ώρες, β. Δυνατότητα να εκτελέσουν απλές εντολές). Στην έξοδο τους από τη ΜΕΘ οι ασθενείς με ICUaW τυχαιοποιήθηκαν κατά επίπεδα (ηλικία & MRC) στην ομάδα ΗΝΜΕ (N=17) ή στην ομάδα ελέγχου (N=19). Η MRC μυϊκής ισχύος (Medical Research Council) χρησιμοποιήθηκε για τη διάγνωση της ICUAW στην έξοδο από τη ΜΕΘ από δύο ανεξάρτητους αξιολογητές. Η αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος έγινε με την MRC μυϊκής ισχύος και με τη δυναμομέτρηση χειρός κάθε 7 ημέρες μέχρι την έξοδο από το νοσοκομείο καθώς 3 και 6 μήνες μετά με επίσκεψη στο σπίτι. Η κλίμακα FIM (Functional Independence Measure) χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της λειτουργικότητας ενώ για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια Nottingham Health Profile (NHP) στην έξοδο από τη ΜΕΘ και το νοσοκομείο καθώς 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, και το Sf-36, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.Αποτελέσματα: Στους ασθενείς με ICUaW (n=36) η σχετική διαφορά ΔMRC% φαίνεται να είναι μεγαλύτερη στην ομάδα ΗΝΜΕ στη πρώτη εβδομάδα μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ (n=35) ενώ υπάρχει στατιστική σημαντικότητα υπέρ της ομάδας ΗΝΜΕ 2 εβδομάδες (n=31) μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ (33%±31% vs. 18%±15%, p=0.07, 59%±54% vs. 30%±20%, p=0.05, αντίστοιχα). Τρείς μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο (n=15) η ΔMRC% εξακολουθεί να είναι σημαντικά μεγαλύτερη στην ομάδα ΗΝΜΕ έναντι της ομάδας ελέγχου [103%(55-400) vs. 47%(32-59) p<0,05, αντίστοιχα] και ειδικότερα στα κάτω άκρα [161% (59-417) vs. 35% (25-52) , p<0,05 αντίστοιχα].Τα αποτελέσματα της παρακολούθησης τον βραχυχρόνιων και των μακροχρόνιων επιπτώσεων της ICUaW ήταν τα εξής: οι ασθενείς με ICUaW εξακολουθούν να έχουν χαμηλή μυϊκή ισχύ έναντι αυτών χωρίς στην έξοδο από το νοσοκομείο [53 (49-56) vs. 59 (58-60) n=112, p<0,001]. Τρείς και 6 μήνες μετά η MRC φαίνεται να έχει επανέλθει τόσο στους ασθενείς με ICUaW όσο και σε αυτούς χωρίς. Οι ασθενείς παρουσίασαν χαμηλότερη μυϊκή ισχύ μετά από αξιολόγηση αυτής με τη δυναμομέτρηση χειρός και στα δύο χέρια, στην έξοδο από τη ΜΕΘ, το νοσοκομείο, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.Τέλος οι ασθενείς με ICUaW παρουσίασαν χαμηλότερη FIM στην έξοδο από το νοσοκομείο, 3 και 6 μήνες μετά και χαμηλότερη ποιότητα ζωής μετά από αξιολόγηση αυτής με τα ερωτηματολόγια NHP και Sf-36, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο.Συμπεράσματα: Η εφαρμογή του ΗΝΜΕ συμπληρωματικά με ένα πρόγραμμα αποκατάστασης σε ασθενείς με ICUaW δεν παρουσίασε σημαντική διαφορά στην αξιολόγηση της μυϊκής ισχύος στην έξοδο από το νοσοκομείο, 3 και 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο. Φάνηκε σημαντικότερη βελτίωση της μυϊκής ισχύος στην ομάδα παρέμβασης έναντι της ομάδας ελέγχου στη δεύτερη εβδομάδα μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ καθώς και 3 μήνες μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο.Η παρουσία της ICUaW επηρεάζει τόσο την λειτουργικότητα όσο και την ποιότητα ζωής μετά την έξοδο από το νοσοκομείο αρκετούς μήνες μετά. Η μυϊκή ισχύς των ασθενών με ICUaW μετά την αξιολόγηση της με την MRC και τη δυναμομέτρηση χειρός, βελτιώθηκε 6 μήνες μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, στην έξοδο όμως από το νοσοκομείο ήταν σημαντικά χαμηλότερη έναντι αυτών χωρίς τη νόσο.

Quality of Life in Good Prognosis Patients With Metastatic Germ Cell Cancer: A Prospective Study of the European Organization for Research and Treatment of Cancer Genitourinary Group/Medical Research Council Testicular Cancer Study Group (30941/TE20)

2003 ◽  
Vol 21 (6) ◽  
pp. 1107-1118 ◽  
Author(s):  
Sophie D. Fosså ◽  
Ronald de Wit ◽  
J. Trevor Roberts ◽  
Peter M. Wilkinson ◽  
Pieter H.M. de Mulder ◽  
...  
Keyword(s):  
Quality Of Life ◽  
Testicular Cancer ◽  
Medical Research ◽  
Clinical Relevance ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
European Organization ◽  
Increased Risk ◽  
Gi Toxicity

Purpose: To describe global quality of life (GLQL) in patients with metastatic testicular cancer (TC) treated with four different schedules of bleomycin, etoposide, and cisplatin (BEP) chemotherapy (four v three cycles given over 5 v 3 days). Patients and Methods: Quality-of-life data were prospectively collected in 666 patients with metastatic TC entered into the European Organization for Research and Treatment of Cancer (EORTC) Trial 30941/United Kingdom Medical Research Council Trial TE20, using the EORTC Quality-of-Life Questionnaire C30 and a TC module. Data were analyzed by a mixed effects model and by evaluation of clinically relevant changes at 2 years. Results: The pattern of GLQL changes was similar in the four groups. Two years after chemotherapy, 36% of patients displayed improved GLQL as compared with baseline, whereas GLQL had deteriorated in 13%. At 3 months, patients receiving the 3-day regimen experienced increased gastrointestinal (GI) toxicity more than those receiving the 5-day regimen, with the difference reaching the level of clinical relevance (≥ 10-point change) if four cycles were given. The 3-day schedule increased the 2-year risk of tinnitus, with clinical relevance demonstrated after four cycles. Long-term peripheral neuropathy and Raynaud-like phenomena were not associated with the number of cycles or days per cycle. At 2 years, Raynaud-like phenomena, tinnitus, or reduced hearing were reported by 21% to 26% of the patients. Conclusion: Because of the excess of acute GI toxicity and the increased risk of tinnitus after the 3-day regimen, we recommend the 5-day regimen if four cycles of BEP are planned. If only three cycles are to be given, then the 3-day regimen is acceptable, even given the increased risk of nausea/vomiting at 3 months.

Quality of Life Questionnaire-Bronchiectasis: a study of the psychometric properties of the Brazilian Portuguese version

2020 ◽  
Vol 34 (7) ◽  
pp. 960-970 ◽  
Author(s):  
Cristiane O de Camargo ◽  
Anderson José ◽  
Adriano Luppo ◽  
Anderson A de Camargo ◽  
Rodrigo A Athanazio ◽  
...  
Keyword(s):  
Quality Of Life ◽  
Medical Research ◽  
Psychometric Properties ◽  
Research Council ◽  
Medical Research Council ◽  
Brazilian Portuguese ◽  
Life Questionnaire ◽  
Walk Test ◽  
Quality Of Life Questionnaire

Objective: To evaluate the psychometric properties of the Brazilian Portuguese version of the Quality of Life Questionnaire-Bronchiectasis. Design: Cross-sectional study. Setting: Outpatient clinic. Subjects: Clinically stable individuals with a diagnosis of bronchiectasis. Measures: The evaluations performed were spirometry, incremental shuttle walk test, Saint George’s Respiratory Questionnaire, and the modified Medical Research Council dyspnea scale. The Quality of Life Questionnaire-Bronchiectasis was administered twice (seven to 14 days apart). Psychometric analyses were performed as follows: reliability, construct validity, criterion validity, and interpretability. Results: In total, 108 individuals (48 ± 14 years, 61 women) participated in the study. Internal consistency was considered adequate (Cronbach’s alpha ⩾ 0.70) for the majority of scales (from 0.58 to 0.93). Test–retest coefficients were moderate to excellent (intraclass correlation coefficients from 0.70 to 0.93). In the construct validity, 35 of 37 items correlated more strongly with their assigned scale than a competing scale. The convergent validity showed significant correlations between scales of the Quality of Life Questionnaire-Bronchiectasis with modified Medical Research Council dyspnea scale, and incremental shuttle walk test (r from 0.20 to 0.59). A low to moderate correlations was revealed between all scales of the Quality of Life Questionnaire-Bronchiectasis and the Saint George’s Respiratory Questionnaire domains (r from 0.26 to 0.70). The standard error of measurement was acceptable. Ceiling effects were found for the Social Functioning and Treatment Burden scales. Conclusions: The Quality of Life Questionnaire-Bronchiectasis is a reliable, valid instrument with adequate internal consistency for the evaluation of the impact of bronchiectasis on the health-related quality of life of Brazilian adults.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document