UTILIZAÇÃO DE APRENDIZADO PROFUNDO PARA CLASSIFICAÇÃO ENTRE DIFERENTES ESPÉCIES DE ACCIPITRÍDEOS

Introdução: Accipitrídeos são aves voadoras membros da família Accipitridae, cujos representantes mais simbólicos são as águias, alguns gaviões e os abutres do velho mundo. Para fins de classificação, neste trabalho escolhemos as seguintes águias: Harpia (Harpia harpyja), águia-careca (Haliaeetus leucocephalus), águia-dourada(Aquila chrysaetos) e águia-das-filipinas (Pithecophaga jefferyi). Dentre essas, a águia-das filipinas e a harpia encontram-se ameaçadas devido a destruição do seu habitat e caça ilegal. Assim, ferramentas que possibilitam classificação rápida desses animais seriam importantes para auxiliar pesquisadores e leigos na diferenciação entre os accipitrídeos viventes. Objetivo: Construir um classificador de imagens que seja capaz de diferenciar entre imagens dos vários tipos de accipitrídeos com pequeno gasto computacional. Materiais e métodos: Para realizar o trabalho foi escolhida a 47 atualização do dataset “315-birds”, disponível da plataforma Kaggle, e com base no dataset foram separadas as espécies da família accipitridae disponíveis, e foi-se utilizado a proporção de divisão já pré-determinada pelo no treino/teste/validação. Para a inteligência artificial utilizou-se do pacote Keras integrado ao api Tensor Flow,e foi definida a rede neural Mobile-Net. Para gerar o modelo, treinou-se por 80 épocas em 10 seeds diferentes (327, 261, 777, 47, 954, 728, 901, 553, 419, 934). Por fim, ao fim de cada seed foi coletado as médias das métricas estabelecidas (precisão, recall e f1-score), e se calculou média geral e desvio padrão. Resultados: A avaliação do modelo retornou os seguintes resultados: recall 92%±4,8% , precisão 92,3%±4,1% e f1-score 91,8%±5,4%. O accipeterídeo que apresentou maior relativa dificuldade de ser classificado foi a Harpia (Harpia harpyja), que apresentou métricas de precisão média de 84,6%±8,45%, que mesmo com a dificuldade relatada pode ser considerado um valor aceitável. Conclusão: Conclui-se que o modelo é capaz de atingir os objetivos esperados, e assim capaz de classificar de forma satisfatória os diferentes tipos de accipitrídeos com grande confiabilidade. Além disso, o trabalho demonstra que a computação é capaz de distinguir espécies anatomicamente similares, e que pode ser expandido para outros trabalhos envolvendo outras aves ou animais diversos.

«ШАРЫН» МЕМЛЕКЕТТІК ҰЛТТЫҚ ТАБИҒИ ПАРКІНДЕГІ БҮРКІТТІҢ (AQUILA CHRYSAETOS) САНДЫҚ ДИНАМИКАСЫ

Шарын мемлекеттік ұлттық табиғи паркі аумағындағы жануарлар дүниесінің биологиялық алуантүрлілігі түр құрамының жоғарғы деңгейін көрсетеді. Әсіресе, сүтқо-ректілер мен құстарға өте бай. Шарын мемлекеттік ұлттық табиғи паркінің аумағы орнитофаунасының жазғы аспекті – 130 түрден тұрады, яғни Қазақстанда ұя салатын құстардың 30%-ын құрайды. Жалпы, жыл бойына парк аумағында 236 түрлі құстарды кездестіруге болады (Қазақстан орнитофаунасының 48,1%), оның ішінде Қызыл кітапқа енгені – 22 түр, яғни Қызыл кітапқа кірген құстар санының 39,2%-ын құрайды. Шарын мемлекеттік ұлттық табиғи паркі жалпы 34 түрлі сүтқоректі мекендейді, оның ішінде ҚР Қызыл кітабына енгені – 4, соның бірі – бүркіт (Aquila chrysaetos). Мақалада «Шарын» мемлекеттік ұлттық табиғи паркінде мекендейтін бүркіттерді есепке алу әдістері, далалық есепке алу жұмыстары, есептік ақпарат жазбасы, санын есептеу тәртібі сипатталған. 2011-2020 жылдар аралығындағы анықталған бүркіт туралы мәліметтер, бүркітті маршрутты есепке алу нәтижелері (19 наурыз 2020 жыл), бүркіттің 2020 жылдың көктемгі санағы туралы мәлімет мен бүркіттердің салыстырмалы сандық көрсеткіші келтірілді. «Шарын» мемлекеттік ұлттық табиғи паркіндегі бүркіттердің сандық динамикасы тұрақты екендігі анықталды. Ұялар мен аймақтық жұптар туралы бастапқы мәліметтер картаға түсіріліп, бүркіт кездесетін аймақтар анықталды. Табылған ұялардағы балапандарды ай сайын жағдайын тексеріліп, дәлел ретінде фотосуреттер келтірілді.Соңғы онжылдықта Қазақстанда ерекше қорғалатын аумақтар 2 есеге ұлғайғаны белгілі, бұл іс жүзінде көптеген жойылып бара жатқан жыртқыш құстарды құтқарудың және сақтаудың жолы болып отыр.

Coyote (Canis latrans) predation of colonial rodents facilitated by Golden Eagles (Aquila chrysaetos)

Interactions between Coyote (Canis latrans) and Golden Eagle (Aquila chrysaetos) are complex and likely not yet fully documented or understood. I observed a Coyote prey on a Black-tailed Prairie Dog (Cynomys ludovicianus) at the edge of a large colony in Grasslands National Park, Saskatchewan. The prairie dogs were vigilant toward three Golden Eagles circling above, and the Coyote apparently used this to its advantage. As such, the eagles appeared to facilitate the ability of the Coyote to rush in virtually undetected and prey on a prairie dog that was distracted by the avian predators. This observation is of scientific interest because it is another example of the varied interactions between Coyotes and Golden Eagles, which is competitive and includes kleptoparasitism.

Removal of foreign bodies from the proventriculus in a young golden eagle (Aquila chrysaetos)

This paper presents a clinical case report of a golden eagle (Aquila chrysaetos) with foreign bodies (stones) in its proventriculus. The case deals with the identification, management and removal of foreign objects identified in the gastrointestinal tract. A surgical removal by proventriculotomy under general anaesthesia was attempted. The surgery and the recovery were uneventful, and the follow-up after six months revealed no complications. To the best of our knowledge, there are no other reports of successful foreign body removal by proventriculotomy in the golden eagle.

Hunting for the Mythic Female Shaman Eagle Featuring the Golden Eagle (Aquila chrysaetos)

<p>This essay explores different intonations of the episode of the Female Shaman Eagle that is found in European versions of the Bear’s Son tale. It will be shown that a retelling of this episode can be detected in other myths and legends. It has left traces in the myth of Prometheus as summarized in Hesiod, as well as more explicitly in the legends surrounding the Caucasian hero Amirani. Further to the east the episode surfaces in tales recorded among the Tuvan people while evidence for the entrenchment of the episode along with its mythical ramifications in imagery can be identified in Iran. In the pages that follow we discover that the eastern reach of variants of the Bear’s Son tale takes us into Turkey, the Caucasus, south into Iran and even further to the east into the westernmost steppes of Mongolia. In all these geographic locations it is the figure of the Female Shaman Eagle that is highlighted and acquires mythic proportions, not just in narrative form but also as a highly esteemed bird of prey, celebrated in dance and expressed in striking visual imagery. In these materials the eagle in question is regularly identified as a Golden Eagle (Aquila chrysaetos). In addition, these are zones in which there have been strong traditions of raising and training Golden Eagles as hunting companions</p>

The genome sequence of the European golden eagle, Aquila chrysaetos chrysaetos Linnaeus 1758

We present a genome assembly from an individual female Aquila chrysaetos chrysaetos (the European golden eagle; Chordata; Aves; Accipitridae). The genome sequence is 1.23 gigabases in span. The majority of the assembly is scaffolded into 28 chromosomal pseudomolecules, including the W and Z sex chromosomes.

Obtaining Ejaculates through Operant Conditioning of the Golden Eagle (Aquila chrysaetos)

Background: The golden eagle, Aquila chrysaetos is one of the 65 species of birds of prey found in Appendix II of the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora. It has been estimated that the world population is 250 thousand specimens. The operant conditioning to obtain ejaculates of A. chrysaetos is described and to contribute to assisted reproduction protocols in captivity.Methods: In the reproductive season, the procedure was performed twice a week on 5 adult birds, in order to obtain ejaculates.Result: The study lasted 17 weeks, in which 160 contacts were made in total. It was possible to obtain 20 ejaculates, which were obtained from 3 birds. 4% success was achieved in obtaining ejaculates. Additionally, behaviors of clinical utility for diagnosis, care and well-being were conditioned in birds. The above should be considered in assisted reproduction programs, since, as demonstrated by the results of this study, not all the birds provide sufficient ejaculates, for which reason, the evaluation of the individuals that present the greatest advance in operant conditioning to include them in assisted reproduction programs.