Improved Revenue Bounds for Posted-Price and Second-Price Mechanisms

How to optimize posted price mechanisms? The sequential posted-price (SPP) mechanism is one of the widely used selling mechanisms in practice. In this mechanism, the seller presents each buyer with a price sequentially and the buyer can either accept or reject the mechanism's offer. Despite the widespread use of the SPP mechanism, the problem of optimizing prices in this mechanism has not been fully addressed. In a paper entitled, “Improved Revenue Bounds for Posted-Price and Second-Price Mechanisms,” H. Beyhaghi, N. Golrezaei, R. Paes Leme, M. Pal, and B. Sivan construct SPP mechanisms by considering the best of two simple pricing rules: one that imitates the optimal mechanism and the other that posts a uniform price (same price for every buyer). Their simple pricing rules can be easily generalized to the setting with multiple units and yield the first improvement over long-established approximation factors.

Conditional loyalty and its implications for pricing

Bertrand–Edgeworth competition has recently been analyzed under imperfect buyer mobility, as a game in which, once prices are chosen, a static buyer subgame (BS) is played where the buyers choose which seller to visit (see, e.g., Burdett et al. in J Political Econ 109:1060–1085, 2001). Our paper considers a symmetric duopoly where two buyers play a two-stage BS of imperfect information after price setting. An “assessment equilibrium” of the BS is shown to exist in which, with prices at the two firms sufficiently close to each other, the buyers keep loyal if previously served. Conditional loyalty is proved to increase the duopolists’ market power: at the corresponding subgame perfect equilibrium of the entire game, the uniform price is higher than that corresponding to the equilibrium of the BS in which the buyers are persistently randomizing.

Essays in auction theory with applications in corporate finance

Αυτή η διατριβή είναι μία συλλογή τριών επιστημονικών δοκιμίων με κεντρικό θέμα την εφαρμογή της θεωρία δημοπρασιών στην εταιρική χρηματοδότηση. Σε κάθε κεφάλαιο της διατριβής παρουσιάζεται το κάθε επιστημονικό δοκίμιο ξεχωριστά εκτός από το Κεφάλαιο 1.Το κεφάλαιο 1 είναι ένα εισαγωγικό κεφάλαιο στο οποίο επεξηγούμε κάποιες βασικές εργαλειοθήκες της θεωρίας δημοπρασιών έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορέσει να κατανοήσει σε βάθος την ανάλυση των επόμενων κεφαλαίων. Σε αυτό το κεφάλαιο συζητάμε κάποια θεμελιώδη επιστημονικά άρθρα τα οποία χρησιμοποιήσαμε ως βάση της έρευνας μας και τα οποία συγκαταλέγονται ανάμεσα στους ακρογωνιαίους λίθους της θεωρίας δημοπρασιών. Το δεύτερο κεφάλαιο διερευνά πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι δημοπρασίες της «ενιαίας-τιμής» (uniform-price) στη τιμολόγηση των εταιρικών ομολόγων. Για να έχουμε μία ρεαλιστική προσέγγιση, ενσωματώνουμε στο θεωρητικό μοντέλο τις επενδυτικές εντολές και τα όρια του προϋπολογισμού με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι διαχειριστές κεφαλαίων, κατά την υποβολή των προσφορών τους για την έκδοση των εταιρικών ομολόγων. Εξ όσων γνωρίζουμε, είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι ενσωματώνουν σε ένα μοντέλο όλες αυτές τις μεταβλητές, υπό τη παρουσία της δευτερογενής αγοράς, καταλήγοντας σε κάποια πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα, τα οποία παρουσιάζονται στο Ενότητα 2.4. του Κεφαλαίου 2 και στο Κεφάλαιο 5.Στα επόμενα κεφάλαια εξετάζουμε πώς μπορούμε να σχεδιάσουμε μία βέλτιστη δημοπρασία για τη διαπραγμάτευση ενός χαρτοφυλακίου μετοχών. Συγκεκριμένα, στο τρίτο Κεφάλαιο προτείνουμε ένα σχέδιο δημοπρασίας σε δύο γύρους για τη τιμολόγηση ενός «τυφλού» χαρτοφυλακίου μετοχών - ένα καλάθι από άγνωστες μετοχές δημοπρατείται σε μία προκαθορισμένη τιμή εκτέλεσης. Ο μηχανισμός επιτρέπει την απελευθέρωση πληροφορίας στο ενδιάμεσο και αυτό το χαρακτηριστικό όχι μόνο μπορεί να μειώσει τα κόστη ρευστοποίησης για τους διαχειριστές κεφαλαίων αλλά μπορεί να μειώσει και τη «κατάρα του νικητή» για τους ίδιους τους χρηματιστές. Στο τέταρτο κεφάλαιο εξετάζουμε ένα μηχανισμό σε δύο γύρους για ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών που έχει υποδιαιρεθεί σε επιμέρους πακέτα. Ο διαχειριστής κεφαλαίου δύναται να πουλήσει είτε ολόκληρο το χαρτοφυλάκιο είτε το κάθε πακέτο ξεχωριστά. Ομοίως, η δημοπρασία σε δύο γύρους επιτρέπει την απελευθέρωση της πληροφορίας στο ενδιάμεσο, το οποίο μπορεί να αντισταθμίσει το φαινόμενο της «κατάρας του νικητή». Η βασική μας συνεισφορά και καινοτομία είναι ένας νέος κανόνας τιμολόγησης που προκύπτει πάνω στο «πυρήνα» και επεκτείνει το κανόνα (Nearest-VCG), που ήδη χρησιμοποιείται, σε ένα δυναμικό περιβάλλον μία δημοπρασίας σε δύο γύρους. Ο κανόνας που προτείνουμε αντισταθμίζει το «φαινόμενο του λαθρεπιβάτη» για τους χρηματιστές, παροτρύνοντας τους να υποβάλουν προσφορά σύμφωνη με την εκτίμηση που έχουν για το κάθε πακέτο. Το τελευταίο κεφάλαιο συνοψίζει τα αποτελέσματα από τα προηγούμενα κεφάλαια.

The comparison of pricing methods in the carbon auction market via multi-agent Q-learning

In this paper, the uniform price and discriminative price method are compared in the carbon auction market using multi-agent Q-learning. The government and different firms are considered as agents. The government as auctioneer allocates initial permits in the carbon auction market, and the firms as bidders compete with each other to obtain a larger share of auction. The carbon trading market, penalty, reserve price, and bidding volume limitation are considered. The simulation analysis demonstrates that bidders have different behavior in two pricing methods under different amounts of carbon permits. In the uniform price, the value of bidding volume, firms’ profit, and trading volume for low permits and the value of the government revenue, clearing price, the trading price and auction efficiency for high permits are greater than ones in the discriminative price method. Bidding prices have a higher dispersion in the uniform price than the discriminative price method for different amounts of carbon permits.

Market Selection and the Information Content of Prices

We study information aggregation when n bidders choose, based on their private information, between two concurrent common‐value auctions. There are k s identical objects on sale through a uniform‐price auction in market s and there are an additional k r objects on auction in market r, which is identical to market s except for a positive reserve price. The reserve price in market r implies that information is not aggregated in this market. Moreover, if the object‐to‐bidder ratio in market s exceeds a certain cutoff, then information is not aggregated in market s either. Conversely, if the object‐to‐bidder ratio is less than this cutoff, then information is aggregated in market s as the market grows arbitrarily large. Our results demonstrate how frictions in one market can disrupt information aggregation in a linked, frictionless market because of the pattern of market selection by imperfectly informed bidders.

Exchange Design and Efficiency

Most assets clear independently rather than jointly. This paper presents a model based on the uniform‐price double auction which accommodates arbitrary restrictions on market clearing, including independent clearing across assets (allowed when demand for each asset is contingent only on the price of that asset) and joint market clearing for all assets (required when demand for each asset is contingent on the prices of all assets). Additional trading protocols for traded assets—neutral when the market clears jointly—are generally not redundant innovations, even if all traders participate in all protocols. Multiple trading protocols that clear independently can be designed to be at least as efficient as joint market clearing for all assets. The change in price impact brought by independence in market clearing can overcome the loss of information, and enhance diversification and risk sharing. Except when the market is competitive, market characteristics should guide innovation in trading technology.