Państwo prawa w obiektywie społecznego nauczania Kościoła katolickiego. Zarys problematyki

Najpierw autor krótko referuje historyczny rozwój idei rządów w granicach prawa. Następnie przechodzi do opisu oceny, z jaką ta kategoria filozofii społecznej spotykała się ze strony Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w XIX i XX w. Niechęć ustępuje akceptacji wraz z encykliką Jana XXIII Pacem in terris oraz dwoma dokumentami II Soboru Watykańskiego: deklaracją Dignitatis Humanae i konstytucją Gaudium et spes. Kościół opowiada się za poszanowaniem zasady państwa prawa, ale nie rozumie jej na sposób pozytywistyczny. Zdaniem Urzędu Nauczycielskiego w aspektach formalnych praworządności widzieć należy gwarancje służące zabezpieczeniu przyrodzonych praw osoby ludzkiej.

Os conflitos Igreja-Estado na transição democrática espanhola

Comprender este momento de la Transición en el interior de la Iglesia, como catalizador para un cambio preparado nos hace tener la mirada puesta en el Concilio Vaticano II –en concreto de la declaración Dignitatis humanae–, donde la Iglesia Católica pasó del Estado confesional, como modelo, a la proclamación de la libertad religiosa. Propiciado por este concilio y por figuras como la del Cardenal Tarancón al que no le preocupaba la aconfesionalidad del Estado sino que la libertad religiosa formase parte de las libertades públicas. La Iglesia tuvo un importante papel en este camino hacia la democracia, con una destacada contribución a la reconciliación y la reinstauración de derechos y libertades. La sensación histórica es la de un capítulo aún sin cerrar, dando motivos para la tensión, la discusión (demasiado acalorada) y el cuestionar como se realizaron, y como se actualizan esas actuaciones de la Transición. Algo nos hace intuir que no está bien realizado todo (algo muy humano) y que el revisionismo no siempre es para crecer.

Konsili Vatikan II Ortodoks atau Anti-Kristus? Ulasan tentang Kritik Kalangan Konservatif terhadap Konsili Vatikan II

<p><strong><em></em></strong><em>This article is based on a video by a conservative group in Indonesia that describes the position of Archbishop Vigano and has been circulating in Indonesia recently. The video argues that the Second Vatican Council left the true Church of Jesus Christ and created the Antichrist Church. In particular, they reject the teachings set forth in the Nostra Aetate decree regarding the truths contained in non-Christian religions and also the position regarding religious freedom as taught in the Dignitatis Humanae declaration. Because they do not agree with the basic direction of the teachings of the Second Vatican Council, they also demand that all council documents be canceled. This article responds to this conservative position by asserting and showing that the Church of Jesus Christ is not always the same, but Jesus brought a spirit into the world and the people who live according to that spirit must always seek new institutional forms in accordance with the development of society. It is according to this basic view that the conservative position is corrected by showing some of the historical facts and developments of theology throughout the history of the Church.</em></p><p><em> </em></p><p><strong><em>Keywords</em></strong><em>: Archbishop Vigano; Second Vatican Council; Nostra Aetate; freedom of religion; Church of Jesus Christ</em></p>

A declaração Dignitatis Humanae e o entendimento de John Finnis sobre a liberdade religiosa

Este artigo almeja incentivar o leitor a aprofundar sua compreensão acerca dos elementos da Lei natural presentes no pensamento de John Finnis, principalmente no que concerne ao direito humano da liberdade religiosa. Isso se deve ao fato desse autor apresentar uma perspectiva única sobre a religião, de maneira a considerá-la como um dos bens humanos fundamentais básicos. Antes de ser um direito humano protegido em tratados internacionais e nas Constituições de diversos países, a religião, de acordo com sua teoria, é um bem humano que deve ser protegido. Tal proteção é imprescindível para o cumprimento de todas as potencialidades de cada ser humano, para que seja possível atingir o seu florescimento humano e, assim também, o bem comum. Dessa forma, será discutido neste trabalho se a liberdade religiosa, sob a ótica de John Finnis, é universal e se deveria assim, ser endossada e aplicada universalmente em todo o mundo, utilizando como exemplo, o documento do Concílio do Vaticano II – Dignitatis Humanae (1965). Ainda, será realizada uma análise bibliográfica das obras desse autor que versam sobre este tema a fim de identificar quais são, e se existem, princípios da liberdade religiosa que são universalmente aplicáveis no mundo inteiro e, principalmente no Ocidente. Dessa forma, a partir da identificação desses princípios será reconhecida a relevância da proteção e incentivo ao exercício desse direito no espaço público, diante do caráter natural relativo ao bem humano da religião, tendo em vista a teoria apresentada por John Finnis.

The Contribution of Bishops from the Communist States to the Doctrine of the Second Vatican Council in Respect of Church–State Relations

Wkład biskupów bloku państw komunistycznych w nauczanie Soboru Watykańskiego II na temat relacji Kościół–Państwo Problematyka relacji Kościół–Państwo zawsze należała do delikatnych i skomplikowanych grup zagadnień. Na ich rangę i złożoność wskazuje chociażby fakt, że podczas pogłębiania i rozwijania współczesnej doktryny o społeczności kościelnej i wspólnocie politycznej przez Sobór Watykański II, pierwotnie nie przewidywano oddzielnego dokumentu regulującego to zagadnienie. Jednakże w efekcie umiejscowiono je w dwóch: deklaracji o wolności religijnej Dignitatis humanae i w konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. W artykule przedstawiony został wkład biskupów bloku państw komunistycznych w nauczanie Vaticanum II na temat relacji Kościół–Państwo. Ograniczenie wypracowywania zasad tych relacji przez Sobór Watykański II do wystąpień i pisemnych uwag (animadversiones) jedynie biskupów-przedstawicieli z bloku Państw komunistycznych jest dla badanego zagadnienia celowe i istotne. W Państwach, w których panował ustrój oparty na reżimie totalitarnym, eliminowano jakiekolwiek pierwiastki religijne z życia społecznego, a walka z Kościołem stanowiła program władz państwowych. Dlatego biskupi na co dzień pełniący posługę kościelną w Państwach komunistycznych, dzięki własnemu doświadczeniu, mieli obowiązek unaocznić pozostałym biskupom świata rzeczywiste problemy, z jakimi Kościół powinien się zmierzyć. Swoim zaangażowaniem i głosem wpisali się w założenia Soboru realizowane pod hasłem aggiornamento, wskazując na uwspółcześnienie, odnowienie i dostosowanie działalności Kościoła do zmian, jakie dokonały się we współczesnym świecie. Efektem pracy biskupów z bloku Państw komunistycznych stało się m.in.: wyakcentowanie godności osoby ludzkiej, jako źródła wolności religijnej i przysługiwania wolności religijnej każdemu człowiekowi; określenie, że wolność ta oznacza również wolność człowieka od przymusu do działań sprzecznych z jego sumieniem; podkreślenie prawa rodziców do wychowywania dzieci w wierze; dostrzeżenie pluralizmu światopoglądowego i społeczności pluralistycznej, dla której należy stworzyć model relacji z Kościołem; uwzględnienie wzajemnej niezależności Kościoła i wspólnoty politycznej oraz konieczności ich współdziałania; wskazanie, że chrześcijanie mają swoje obowiązki jako członkowie Kościoła i obywatele Państwa.