Phytoseiid mites of the French Guiana (Acari: Mesostigmata)

Only little information is available of the diversity of Phytoseiidae in French Guiana. So far, only one mite species of the family Phytoseiidae have been actually recorded, Amblydromalus limonicus. We report in this paper the results of a small survey conducted at the end of October / Mid November 2001 in French Guiana, during which 5 species have been newly recorded, one being re-described in this paper.

Diversidade e controle biológico de ácaros em bananeiras em diferentes regiões do estado de São Paulo

Considerando-se que a bananicultura apresenta uma enorme importância socioeconômica global, o conhecimento das pragas e dos inimigos naturais associados é de interesse crescente para produtores e pesquisadores em todo o mundo. O trabalho foi conduzido com o objetivo geral de ampliar o conhecimento sobre a acarofauna em agroecossistemas de cultivos de banana, no estado de São Paulo, com ênfase no monitoramento e manejo de Raoiella indica Hirst (Acari: Tenuipalpidae). Os objetivos específicos foram: 1) Avaliar a acarofauna em plantas de banana e plantas adjacentes, em diferentes regiões do estado de São Paulo; 2) Avaliar o potencial de uso de diferentes espécies de ácaros predadores [Euseius citrifolius Denmark & Muma; Amblydromalus limonicus (Garman & McGregor); Amblyseius herbicolus Chant; Typhlodromus (Anthoseius) transvaalensis Nesbitt (Acari: Phytoseiidae); e Proctolaelaps sp. (Acari: Melicharidae)] e isolados de bactérias simbiontes (Xenorhabdus sp.; Photorhabdus sp.) de nematoides entomopatogênicos (Steinernema sp.; Heterorhabditis sp.); para o controle biológico de R. indica.

Intraguild aggressiveness between an alien and a native predatory mite

The predatory mite Amblydromalus limonicus, non-native in Europe, can be used legally in several European countries as greenhouse biocontrol agent against thrips species, although this species is also able to feed on whiteflies and gall mites. The first record of the unintended occurrence of A. limonicus in apple orchards in Europe comes from Catalonia (Spain), where A. limonicus is well established in the native predatory mite community since 2011. The dominant species in this community is Amblyseius andersoni, which has a similar life-style as A. limonicus (large, aggressive predator with broad diet range) making intraguild (IG) interactions between the two predators likely. Thus, we tested the IG aggressiveness of native and alien female predators, when provided with IG prey (larvae). Alien females of A. limonicus proved to be highly aggressive IG predators against native larvae of A. andersoni, which were attacked earlier and more frequently than alien larvae by the native predator. Nearly all attacks by the alien predator resulted in the death of native IG prey, whereas about 10% of the alien intraguild prey escaped the attacks of the native predator. Additionally, native IG prey is smaller than alien prey, which should facilitate the overwhelming by the alien predator. We argue that the strong aggressive intraguild behavior of A. limonicus is contributing to its establishment success in the native predatory mite community.

Predation, prey preference and reproduction of predatory mites Amblydromalus limonicus (Garman), Amblyseius herbicolus (Chant) and Neoseiulus cucumeris (Oudemans) (Mesostigmata: Phytoseiidae) on immature Sericothrips staphylinus Haliday (Thysanoptera: Thripidae), a biocontrol agent of gorse

Gorse, Ulex europaeus, is an invasive weed that has serious agricultural, economic and ecological impacts. Although various biological control agents have been released in New Zealand, these have showed no noticeable impact on gorse populations. One such agent, Sericothrips staphylinus, was introduced to New Zealand in 1990 and although laboratory impact studies indicated it was a highly promising gorse biological control agent, it has not been as effective as was hoped. We hypothesized this was due to predation by natural enemies. This study investigated the predation and oviposition rates of three phytoseiid mites (Amblydromalus limonicus, Amblyseius herbicolus, and Neoseiulus cucumeris) that have been found on gorse plants in New Zealand on three S. staphylinus stages (1st instar larvae, 2nd instar larvae, and prepupa) in both choice and non-choice conditions. In non-choice conditions, A. limonicus had the highest predation and oviposition rate across all three immature stages, and N. cucumeris had the lowest. Amblydromalus limonicus, A. herbicolus, and N. cucumeris all had their highest predation rate when consuming 1st instar larvae, and their lowest predation rate when consuming prepupa. In the choice experiment, all three predatory mite species consumed their highest proportion of 1st instar larvae, and their lowest proportion of prepupae. The oviposition rate of all three mite species in the choice experiment was similar to the oviposition rate when presented with 1st instar larvae only. The results from this study confirm that A. limonicus, A. herbicolus, and N. cucumeris can predate and reproduce on S. staphylinus 1st instar larvae, 2nd instar larvae, and prepupa. This indicates that predation may be the reason why S. staphylinus is an ineffective biocontrol agent in New Zealand.

Μελέτη της βιολογίας - οικολογίας του θηρευτικού ακάρεως amblydromalus limonicus (acari: phytoseiidae)

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, τα πειράματα της οποίας πραγματοποιήθηκαν κατά τα έτη 2012 – 2017, μελετήθηκαν στοιχεία της βιολογίας και οικολογίας του αρπακτικού ακάρεως Amblydromalus limonicus Garman and McGregor (Acari: Phytoseiidae) καθώς και ο ρόλος της γύρης ως εναλλακτικής / συμπληρωματικής τροφής του αρπακτικού στο πλαίσιο ενός προγράμματος ολοκληρωμένης διαχείρισης. Ειδικότερα, διερευνήθηκαν: α) η διατροφική αξία της γύρης επιλεγμένων φυτικών ειδών ως εναλλακτικής / συμπληρωματικής τροφής του αρπακτικού, β) η ενδοσυντεχνιακή θήρευση και ο ρόλος της γύρης στην ιδιαίτερη αυτή μορφή αλληλεπίδρασης μεταξύ του A. limonicus και τριών ενδημικών ειδών αρπακτικών ακάρεων Phytoseiidae και γ) η δυνατότητα αξιοποίησης της γύρης (ως συμπληρωματικής τροφής) με στόχο τον περιορισμό της έντασης των υποθανατηφόρων επιδράσεων έκθεσης του A. limonicus σε νωπά υπολείμματα ψεκασμού του εντομοκτόνου flonicamid.Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαπιστώθηκε ότι μεταξύ των διαφορετικών ειδών γύρης που αξιολογήθηκαν, η γύρη του φυτού Typha latifolia παρουσίασε την υψηλότερη διατροφική αξία ως εναλλακτική τροφή του A. limonicus. Ως υψηλής, ενδιάμεσης και χαμηλής, αντιστοίχως διατροφικής αξίας χαρακτηρίστηκαν η γύρη του αραβοσίτου, της ελιάς και του πεύκου.Διαπιστώθηκε ότι η παροχή γύρης υψηλής διατροφικής αξίας ως συμπληρωματικής τροφής του αρπακτικού ακάρεως A. limonicus προκαλεί σημαντική μείωση της κατανάλωσης προνυμφών θρίπα η οποία ωστόσο, αντισταθμίζεται σε σημαντικό βαθμό μέσω της αριθμητικής απόκρισης (αύξηση ωοπαραγωγής) του θηρευτή, ενισχύοντας τελικά την αποτελεσματικότητά του ως παράγοντα βιολογικής καταπολέμησης. Αντίθετα, η παροχή γύρης χαμηλής διατροφικής αξίας (γύρη πεύκου) είχε ως αποτέλεσμα την περιορισμένη, αν και στατιστικώς σημαντική, μείωση της θήρευσης χωρίς επιπλέον ισχυρή ενίσχυση της αριθμητικής απόκρισης του αρπακτικού. Συμπερασματικά, η παροχή γύρης ως συμπληρωματικής τροφής του A. limonicus μπορεί να έχει ως συνέπεια τον σημαντικό περιορισμό της κατανάλωσης λείας. Ωστόσο, στην περίπτωση της υψηλής διατροφικής αξίας γύρης Typha angustifolia η αύξηση της αριθμητικής απόκρισης του αρπακτικού μπορεί τελικά να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα της βιολογικής καταπολέμησης.Η παροχή γύρης ως εναλλακτικής τροφής επηρέασε σημαντικά την ένταση της ενδοσυντεχνιακής θήρευσης μεταξύ του A. limonicus και των ενδημικών ειδών Euseius finlandicus, Euseius stipulatus και Iphiseius degenerans. Σε συνθήκες απουσίας λείας ή εναλλακτικής τροφής (γύρης), το A. limonicus φαίνεται ότι είναι ισχυρότερος ενδοσυντεχνιακός θηρευτής σε σχέση με τα E. finlandicus και E. stipulatus, υποδεέστερος ωστόσο του I. degenerans. Η παροχή γύρης μείωσε την ένταση της ενδοσυντεχνιακής θήρευσης. Ωστόσο, το A. limonicus παρέμεινε ανταγωνιστικά υπέρτερο των ενδημικών ειδών E. finlandicus και E. stipulatus.Τέλος η παροχή γύρης ως συμπληρωματικής τροφής του A. limonicus περιόρισε σημαντικά τις αρνητικές υποθανατηφόρες επιδράσεις της έκθεσης του αρπακτικού σε νωπά υπολείμματα ψεκασμού του εντομοκτόνου flonicamid. Η συχνή παροχή μικρών ποσοτήτων του εμπορικά διαθέσιμου σκευάσματος γύρης (NutrimiteTM, Biobest N.V.) του φυτού T. angustifolia μετά από την εφαρμογή ενός εντομοκτόνου μέτριας τοξικότητας μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό διαχειριστικό εργαλείο ενίσχυσης της χρήσης του A. limonicus και σε προγράμματα ολοκληρωμένης διαχείρισης συνδυαστικά με τη χημική καταπολέμηση.Συμπερασματικά, το αρπακτικό άκαρι A. limonicus μπορεί να αναπτύσσεται και να αναπαράγεται με επιτυχία σε γύρεις διαφορετικών φυτικών ειδών. Η παροχή γύρης ως συμπληρωματικής τροφής (συνδυασμένη κατανάλωση γύρης και λείας) μπορεί να ενισχύει περαιτέρω τη δυναμική αύξησης του πληθυσμού του ακάρεως, ιδιαίτερα στην περίπτωση της γύρης του T. latifolia. Η συχνή παροχή μικρών ποσοτήτων γύρης (T. angustifolia) ως συμπληρωματικής τροφής μπορεί να εξαλείψει τις υποθανατηφόρες επιδράσεις της έκθεσης σε υπολείμματα ψεκασμού ενός εντομοκτόνου μέτριας τοξικότητας. Ως εναλλακτική τροφή (απουσία λείας), η παροχή γύρης μειώνει την ένταση της ενδοσυντεχνιακής θήρευσης μεταξύ του A. limonicus και των τριών ενδημικών ειδών αρπακτικών ακάρεων E. finlandicus, E. stipulatus και I. degenerans. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση αυτή, το εξωτικό είδος ως ανταγωνιστικά υπέρτερο, μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί κίνδυνο για τα ενδημικά είδη του γένους Euseius. Τα παραπάνω ευρήματα διευρύνουν τις γνώσεις μας σχετικά με τη βιολογία του A. limonicus και τις δυνατοτήτες αξιοποίησης της γύρης επιλεγμένων φυτικών ειδών ως μέσου ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας αρπακτικών ακάρεων σε προγράμματα ολοκληρωμένης διαχείρισης ή βιολογικής καταπολέμησης εχθρών των καλλιεργειών.

Morphological ontogeny of Amblydromalus limonicus (Acari: Phytoseiidae)

The morphological ontogeny of Amblydromalus limonicus is described in this paper based on laboratory-reared specimens originated from Auckland, New Zealand. Comparisons between A. limonicus and A. lailae from Australia showed that the protonymphs, deutonymphs and adults of these two species are not distinguishable, but unusual differences are present in larvae. The larvae of “A. lailae” by Schicha of Australia were incorrectly associated with other stages of A. lailae and belong to the genus Euseius. The results of this study highlight a neglected area of research in phytoseiid taxonomy: the careful descriptions of immature stages based on reared specimens.