Μελέτη των παραγόντων υψηλού κινδύνου για εμφάνιση βαρηκοΐας σε νεογνά της μονάδας εντατικής νοσηλείας

Εισαγωγή Η συγγενής βαρηκοΐα είναι ίσως η πιο συχνή αισθητηριακή βλάβη της νεογνικής ηλικίας. Τα νοσηλευόμενα στη ΜΕΝΝ νεογνά θεωρείται ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση είτε νευροαισθητήριας βαρηκοΐας είτε ακουστικής νευροπάθειας. Η σοβαρότητα της απώλειας ακοής κατά τη διάρκεια της πρώιμης κρίσιμης περιόδου ανάπτυξης του λόγου καθορίζει την απόκτηση επαρκούς γλωσσικής ικανότητας γι’ αυτό και είναι σημαντική η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση κάθε υποκείμενης ακουστικής διαταραχής.Στη μελέτη αυτή εστιάζουμε στην παρουσία ακοολογικών παραγόντων κινδύνου και προσπαθούμε να διευκρινίσουμε την συσχέτισή τους με την εμφάνιση συγγενούς βαρηκοΐας, συμπεριλαμβανομένης και της ακουστικής νευροπάθειας, στον πληθυσμό των νεογνών της ΜΕΝΝ του νοσοκομείου μας.Ασθενείς και ΜέθοδοςΣτην παρούσα προοπτική μελέτη κοόρτης μελετήθηκαν 453 νεογνά τα οποία εισήχθησαν στη ΜΕΝΝ για περισσότερο από 24 ώρες μεταξύ 2012 και 2016 και εμφάνιζαν έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου. Όλα τα νεογνά υποβλήθηκαν σε ακοολογικό έλεγχο με χρήση αυτοματοποιημένων προκλητών δυναμικών του εγκεφαλικού στελέχους (automated Auditory Brainstem Responses – aABRs) σε συνδυασμό με παροδικά προκλητές ωτοακουστικές εκπομπές (Transiently Evoked OtoAcoustic Emissions – TEOAEs) τουλάχιστον 48 ώρες μετά τη γέννησή τους. Τα νεογνά που απέτυχαν στην αρχική εξέταση επανεξετάζονταν πριν τον πρώτο μήνα ζωής κι επί αποτυχίας παραπέμπονταν στο ιατρείο παιδικής βαρηκοΐας για πλήρη ακοολογικό έλεγχο. ΑποτελέσματαΑπό τον συνολικό αριθμό των 453 νεογνών 71 απέτυχαν στον αρχικό ακοολογικό έλεγχο. Μόνο 49 προσήλθαν για επανεξέταση και τελικά 8 νεογνά (1.8%) απέτυχαν τόσο στα a-ABRs όσο και στις TEOAEs και διαγνώσθηκαν με πιθανή νευροαισθητήρια βαρηκοΐα, ενώ σε επίσης 8 νεογνά (1.8%) οι TEOAEs εκλύθηκαν φυσιολογικά αλλά απέτυχαν στα a-ABRs οπότε διαγνώσθηκαν με πιθανή ακουστική νευροπάθεια. Από τους 13 ανεξάρτητους παράγοντες κινδύνου που ελέγχθηκαν η ωτοτοξικότητα των χορηγούμενων φαρμάκων, η μηχανική υποστήριξη της αναπνοής, το χαμηλό βάρος γέννησης και η υπερχολερυθριναιμία ήταν οι πιο συχνά εμφανιζόμενοι. Η πλειοψηφία των νεογνών (48%) εμφάνιζε ταυτόχρονα δύο παράγοντες κινδύνου. Το χαμηλό βάρος γέννησης βρέθηκε να συσχετίζεται με την εμφάνιση πιθανής νευροαισθητήριας βαρηκοΐας (p=0.002), ενώ οι κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες και οι λοιμώξεις της ομάδας TORCH παρουσίασαν στατιστικά σημαντική συμμετοχή (p=0.03 και p=0.05 αντίστοιχα) στην ανάπτυξη πιθανής απώλειας ακοής συμπεριλαμβανομένης και της ακουστικής νευροπάθειας.ΣυμπεράσματαΤα προκλητά δυναμικά του εγκεφαλικού στελέχους (ABRs) και οι ωτοακουστικές εκπομπές (OAEs) αποτελούν τους θεμέλιους λίθους του καθολικού νεογνικού ελέγχου ακοής στη ΜΕΝΝ καθώς σημαντικός αριθμός παιδιών μπορεί να πάσχει από ακουστική νευροπάθεια. Η συνεχής επανεξέταση των παραγόντων κινδύνου και της συμβολής τους στην εμφάνιση βαρηκοΐας κρίνεται απαραίτητη καθώς αυτοί μεταβάλλονται. Απαιτείται ένα αποδοτικό σύστημα γραμματειακής υποστήριξης προκειμένου να ελαττωθεί το ποσοστό των νεογνών που δεν προσέρχονται για επανεξέταση.

INF-αand Ototoxicity

Introduction. INF-αis a common drug for the treatment of hepatitis B and C. Although a variety of related complications are discussed, possible ototoxic effects of this mediation are not well described.Methods and Materials. In a before-after control study, 24 patients who received INF-αfor the treatment of hepatitis B and C and 30 normal controls were included. Subjective and objective ototoxicity evaluations via questionnaire, high frequency audiometry, and measuring transiently evoked otoacoustic emissions (TEOAEs) were performed one week before and one month after the prescription of the drug.Results. Subjective hearing complaint, tinnitus, and vertigo were seen in just 3 cases, which was not statistically significant (). In the frequency range of 4000 to 8000 Hz before (9.38 ± 1.0 and 10.7 ± 1.2, resp.) and after (17.9 ± 2.6 and 17.6 ± 2.6, resp.) one month of treatment, a significant difference () was detected. Progressive decreases in amplitude of the OAE during TEOAE measurement in 1, 2, and 4 frequencies among 41.66%, 18.75 %, and 43.75% were observed, respectively. The hearing loss was seen more among older and male cases significantly. Conclusion. The results showed ototoxicity of INF-αthat may encourage planning hearing monitoring in patients receiving this drug.

Transiently Evoked Otoacoustic Emissions in Children with Otitis Media with Effusion

Introduction. Otitis media with effusion is a common pediatric disease whose diagnosis is based on pneumatic otoscopy, pure-tone audiometry, and tympanometry. The aim of this study was to evaluate transiently evoked otoacoustic emissions in the diagnosis of otitis media with effusion as compared to tympanometry.Patients and Methods. 38 children with bilateral otitis media with effusion were studied. 40 normal children of similar age and sex were used as controls. All subjects underwent pneumatic otoscopy, standard pure-tone audiometry, tympanometry, and transiently evoked otoacoustic emissions.Results. In the group of children with bilateral otitis media, transiently evoked otoacoustic emissions were absent in 51 ears (67%). In the remaining 25 ears (33%) the mean emission amplitude was reduced, as compared to the mean value of the control group.Conclusions. Transiently evoked otoacoustic emissions should be included in the diagnostic workup of otitis media with effusion because it is a fast, reliable, and objective test. Transiently evoked otoacoustic emissions should always be used in conjunction with tympanometry, because a more meaningful interpretation of transiently evoked otoacoustic emissions measures is possible.