COVID-19 Vaccinations: Summary Guidance for Cancer Patients in 28 Languages: Breaking Barriers to Cancer Patient Information

Background: Covid-19 vaccination has started in the majority of the countries at the global level. Cancer patients are at high risk for infection, serious illness, and death from COVID-19 and need vaccination guidance and support. Guidance availability in the English language only is a major limit for recommendations’ delivery and their application in the world’s population and generates information inequalities across the different populations. Methods: Most of the available COVID-19 vaccination guidance for cancer patients was screened and scrutinized by the European Cancer Patients Coalition (ECPC) and an international oncology panel of 52 physicians from 33 countries.Results: A summary guidance was developed and provided in 28 languages in order to reach more than 70 percent of the global population. Conclusion: Language barrier and e-guidance availability in the native language are the most important barriers when communicating with patients. E-guidance availability in various native languages should be considered a major priority by international medical and health organizations that are communicating with patients at the global level.

Epidemiologia raka jelita grubego (C18-C21) w Polsce

Wprowadzenie i cel: Rak jelita grubego (C18-C21) jest jednym z najczęściej występujących nowotworów złośliwych w polskiej populacji. Celem niniejszej pracy była analiza sytuacji epidemiologicznej raka jelita grubego w Polsce, której dokonano na podstawie danych epidemiologicznych, opublikowanych przez Krajowy Rejestr Nowotworów, Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy oraz ECIS – European Cancer Information System. Opis stanu wiedzy: Rak jelita grubego był w Polsce w 2018 roku trzecim co do częstości występowania nowotworem złośliwym, na który zapadają mężczyźni i drugim najczęściej diagnozowanym nowotworem złośliwym u kobiet. W tym samym roku w Polsce zarejestrowano niemal 12,5 tys. zgonów z powodu raka jelita grubego. Nowotwór ten stanowił wówczas drugą wśród mężczyzn i trzecią wśród kobiet najczęstszą przyczynę zgonów z powodu nowotworów złośliwych. Pod względem wskaźników 5 letnich przeżyć dla pacjentów chorych na raka jelita grubego, mimo obserwowanej na przestrzeni lat poprawy, Polska wciąż zajmuje jedno z ostatnich miejsc w Europie. Wnioski: Rak jelita grubego, ze względu na rozpowszechnienie, stanowi poważny problem zdrowotny polskiego społeczeństwa. Skala zachorowań i zgonów z powodu tych nowotworów, mimo rozwijającej się wiedzy medycznej oraz poprawy dostępności do nowoczesnych metod diagnostycznych i terapeutycznych, wciąż jest niepokojąca. Istnieje pilna potrzeba zintensyfikowania działań w obszarze profilaktyki przeciwnowotworowej na poziomie populacyjnym.

Επίπτωση και αντιμετώπιση του καρκινώματος του οισοφάγου στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας

Εισαγωγή. Ο καρκίνος του οισοφάγου αποτελεί την 6η αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Χαρακτηρίζεται από κακή πρόγνωση, διαφορετική εμφάνιση/επίπτωση με βάση τη γεωγραφική περιοχή και επιπολασμό που μεταβάλλεται συνεχώς. Ο πιο συχνός ιστολογικός τύπος παραμένει ο καρκίνος εκ πλακωδών κυττάρων ενώ από την άλλη το αδενοκαρκίνωμα αυξάνεται όλο και περισσότερο στις αναπτυγμένες χώρες. Μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης έχει στους άντρες, στις μεγαλύτερες ηλικίες, τους παχύσαρκους, τις χώρες με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό προφίλ κλπ. Πενταετής επιβίωση έως και 40-60% μπορεί να επιτευχθεί μεταξύ των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπευτική οισοφαγεκτομή χωρίς ή με χαμηλή συμμετοχή των λεμφαδένων, συνήθως στα πλαίσια πρωτοκόλλων διεπιστημονικης αντιμετώπισης. Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας ο καρκίνος είναι η δεύτερη αιτία θανάτου μετά από τις καρδιαγγειακές παθήσεις, με τον καρκίνο του οισοφάγου να βρίσκεται στην πέμπτη θέση μετά τον καρκίνο του πνεύμονα, του μαστού, του προστάτη και του παχέος εντέρου. Η κλινική εμπειρία μας και οι ενδείξεις των τελευταίων ετών δείχνουν ότι ο καρκίνος του οισοφάγου στην Δυτική Ελλάδα έχει αυξηθεί έως και 4% σε σχέση με το παρελθόν, με αύξηση ταυτόχρονα και της θνησιμότητας. Σκοπός της μελέτης είναι η εκτίμηση της επίπτωσης της νόσου και η μελέτη της απώτερης έκβασης των ασθενών με καρκίνο του οισοφάγου που υποβλήθηκαν σε οισοφαγεκτομή ως αρχική θεραπεία στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, καθώς και ο προσδιορισμός των προγνωστικών παραγόντων που σχετίζονται με μακροχρόνια επιβίωση. Μέθοδος: Για τις ανάγκες της ανάλυσης του καρκίνου του οισοφάγου στην περιοχή της Δυτικής Ελλάδας συλλέχθηκαν στοιχεία από τις βάσεις δεδομένων: ΕΛΣΤΑΤ, Eurostat, OECD, Globocan, European Cancer Information System(ECIS) και το Εθνικό Αρχείο Νεοπλασιών (ΕΑΝ) στο νοσοκομείο μας. Για τον καθορισμό των προγνωστικών παραγόντων σε σχέση με την χειρουργική αντιμετώπιση, πραγματοποιήθηκε αναδρομική ανάλυση των δεδομένων 92 ασθενών που υποβλήθηκαν σε οισοφαγεκτομή, μεταξύ των ετών 1998 – 2017, στην Καρδιοθωρακοχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου μας. Πληροφορίες για τον χρόνο επιβίωσης συλλέχτηκαν με τηλεφωνική επικοινωνία με τους ασθενείς ή τους συγγενείς τους και τις δημοτικές υπηρεσίες. Για τον υπολογισμό της απώτερης επιβίωσης και τον εντοπισμό προγνωστικών παραγόντων χρησιμοποιήθηκαν η αναλύσεις Kaplan Meier και Cox Regression. Αποτελέσματα: Τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε αύξηση του καρκίνου του οισοφάγου στην Δυτική Ελλάδα σε ποσοστό έως 4% (2018) συγκριτικά με το παρελθόν, με τους άντρες να υπερτερούν των γυναικών(80%), τις μεγαλύτερες ηλικίες (75 και άνω) να βάλλονται περισσότερο (μέση ηλικία 66έτη), το αδενοκαρκίνωμα (68%) να υπερτερεί του πλακώδες καρκινώματος και την θνησιμότητα να έχει ανοδική τάση. Οισοφαγεκτομή πραγματοποιήθηκε σε 92 περιστατικά. Εβδομήντα έξι ασθενεί υποβλήθηκαν σε οισοφαγεκτομή με αριστερή θωρακοκοιλιακη προσπέλαση και 16 αντιμετωπίστηκαν με οισοφαγεκτομή κατά Ivor-Lewis τεχνική. Οι όγκοι εντοπίστηκαν στη γαστροοισοφαγική συμβολή (52), κάτω τριτημόριο (31) και μεσαίο τριτημόριο (9) του οισοφάγου. Ιστολογικά ήταν: 73 αδενοκαρκίνωμα και 19 πλακώδη καρκινώματα. Ο στόμαχος χρησιμοποιήθηκε για αποκατάσταση της συνέχειας του ανωτέρου πεπτικού σε 90 ασθενείς. Αναστόμωση στον αυχένα πραγματοποιήθηκε σε 7 ασθενείς. Η τελική μελέτη εστίασε σε θνησιμότητα, νοσηρότητα και μακροχρόνια επιβίωση. Η θνητότητα των ασθενών με οισοφαγεκτομή ήταν 10,9%, με 29 ασθενείς να παρουσιάζουν συνολικά 49 μετεγχειρητικές επιπλοκές. Η διαφυγή από την αναστόμωση εμφανίστηκε στο 17,4% των ασθενών και αντιπροσώπευε τη συνηθέστερη αιτία θανάτου με θνητότητα που ανήλθε στο 37,5%. Η διάμεση απώτερη επιβίωση ήταν 25 μήνες, με τριετή και πενταετή επιβίωση στο 30,5% και 21% αντίστοιχα. Η πενταετής επιβίωση 21% αντικατοπτρίζει τη συνολική παγκόσμια 5ετή επιβίωση σε μεικτού σταδίου καρκινώματα. Οι όγκοι πρώιμου σταδίου, η απουσία λεμφαδενικής νόσου, τα καλά διαφοροποιημένα καρκινώματα και ο λόγος λεμφαδένων ≤0,2 είχαν 5ετή επιβίωση 82,6%, 81,6%, 83,3% και 40,4% αντίστοιχα. Η νόσος πρώιμου σταδίου (OR: 15.746, 95%CI: 4.332-58.579, p < 0.001) και ο λόγος λεμφαδένων ≤ 0.2 (OR: 1.700 95%CI:1.051-2.752, p=0,031) συσχετίστηκαν στατιστικά με καλύτερη μακροχρόνια επιβίωση. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματά της μελέτης μας ακολουθούν τα παγκόσμιά δεδομένα και υποστηρίζουν το ρόλο της χειρουργικής επέμβασης (οισοφαγεκτομής) ως θεραπεία επιλογής σε πρώιμα οισοφαγικά καρκινώματα χωρίς ή με χαμηλή συμμετοχή των λεμφαδένων. Το στάδιο της νόσου και ο λόγος των λεμφαδένων (LN ratio) ≤ 0.2 αποτελούν στατιστικά σημαντικούς και ανεξάρτητους προγνωστικούς παράγοντες για την απώτερη επιβίωση των ασθενών.

How Well do European Patients Understand Cancer-Associated Thrombosis? A Patient Survey

Ongoing concerns regarding the morbidity and mortality from cancer-associated thrombosis led the European Cancer Patient Coalition (ECPC), the voice of cancer patients across Europe, to create a pan-European cancer-associated awareness patient survey to assess CAT knowledge among a large population of patients with cancer. The ECPC survey represents the largest of its kind amongst patients/caregivers with CAT and identified significant gaps in patient awareness and knowledge of CAT. It also identified a need for educational CAT-related discussions and interventions between healthcare professionals and patients with cancer and their caregivers. The aim of this paper is to highlight these gaps and to provide healthcare professionals with awareness of what information should be shared with patients/caregivers as well as how and when that information should be provided. Notably, the importance of providing information on CAT risk and risk factors, how to reduce their risk of CAT, the role of anticoagulant prophylaxis and treatment (short- and long-term) including possible side-effects, and finally how to early identify CAT symptoms. Here we outline what type of information should be provided, as well as when and how to best discuss CAT with our oncology patients and their caregivers along the cancer care continuum, to reduce the risk of CAT and associated complications with a goal of improving patient outcomes.

A focused ethnography in the context of a European cancer research hospital accreditation program

Background A quality accreditation program (AP) is designed to guarantee predefined quality standards of healthcare organizations. Evidence of the impact of quality standards remains scarce and somewhat challenging to document. This study aimed to investigate the accreditation of a cancer research hospital (Italy), promoted by the Organization of European Cancer Institutes (OECI), by focusing on the individual, group, and organizational experiences resulting from the OECI AP. Methods A focused ethnography study was carried out to analyze the relevance of participation in the accreditation process. Twenty-nine key informants were involved in four focus group meetings, and twelve semistructured interviews were conducted with professionals and managers. Inductive qualitative content analysis was applied to examine all transcripts. Results Four main categories emerged: a) OECI AP as an opportunity to foster diversity within professional roles; b) OECI AP as a possibility for change; c) perceived barriers; and d) OECI AP-solicited expectations. Conclusions The accreditation process is an opportunity for improving the quality and variety of care services for cancer patients through promoting an interdisciplinary approach to care provision. Perceiving accreditation as an opportunity is a prerequisite for overcoming the barriers that professionals involved in the process may report. Critical to a positive change is sharing the values and the framework, which are at the basis of accreditation programs. Improving the information-sharing process among managers and professionals may limit the risk of unmet expectations and prevent demotivation by future accreditation programs. Finally, we found that positive changes are more likely to happen when an accreditation process is considered an activity whose results depend on managers’ and professionals’ joint work.