Induction of heat shock protein HSP-70 in rat retrosplenial cortex following administration of dextromethorphan

1996 ◽  
Vol 1 (4) ◽  
pp. 235-239 ◽  
Author(s):  
Kenji Hashimoto ◽  
Shin-ichiro Tomitaka ◽  
Natsuko Narita ◽  
Yoshio Minabe ◽  
Masaomi Iyo ◽  
...  
2004 ◽  
Vol 82 (6) ◽  
pp. 363-371 ◽  
Author(s):  
R M Narayansingh ◽  
M Senchyna ◽  
M M Vijayan ◽  
J C Carlson

In this study we examined the mechanism of corpus luteum (CL) regression by measuring changes in expression of prostaglandin G/H synthase-1 (PGHS-1) and -2 (PGHS-2) in day 4 CL and inducible heat shock protein 70 (HSP-70) in day 4 and day 9 CL of immature superovulated rats. The rats were superovulated and treated with 500 µg of prostaglandin F2α (PGF2α) on day 4 or day 9 after CL formation. Ovaries and serial blood samples were removed during the 24-hour period following treatment. Plasma progesterone was determined by radioimmunoassay while mRNA abundance and protein expression were assessed by semiquantitative RT-PCR and immunoblot analysis, respectively. One hour after PGF2α, both day 4 and day 9 rats exhibited a significant decrease in progesterone secretion; however, there was a greater decrease in day 9 rats. In ovarian samples removed on day 4, there was a significant increase in mRNA for PGHS-2 at 1 hour after PGF2α. PGHS-1 mRNA content remained unchanged. Immunoblot analyses showed an increase in PGHS-2 protein expression only at 8 h. There were no changes in PGHS-1 protein expression. In day 9 rats, ovarian HSP-70 protein levels increased by 50% after PGF2α injection; however, on day 4 there was no change in expression of this protein over the sampling period. These results suggest that expression of PGHS-2 may be involved in inhibiting progesterone production and that expression of HSP-70 may be required for complete CL regression in the rat.Key words: rat, prostaglandin F2α, corpus luteum, prostaglandin G/H synthase, heat shock protein-70.


2014 ◽  
Author(s):  
Δημήτριος Λυσίτσας

Εισαγωγή: Η υπερπλασία του έσω χιτώνα παίζει μείζων ρόλο στην επαναστένωση (in-stentrestenosis). Στην παρούσα μελέτη αξιολογήσαμε in vitro την επίδραση της D-24851(κυτταροτοξική ουσία που σταματά τον κυτταρικό κύκλο στο στάδιο G2-M) στονπολλαπλασιασμό των λείων μυϊκών κυττάρων και μελετήσαμε την ασφάλεια και τηνδραστικότητα μίας ενδαγγειακής πρόθεσης (stent) επικαλυμμένης με πολυμερή ουσία πουαπελευθερώνει την D-24851, στην αναστολή της υπερπλασίας του έσω χιτώνα χωρίς ναεμποδίζει την αναγεννητική ικανότητα του ενδοθηλίου σε in vivo πειραματικό μοντέλο.Υλικό και Μέθοδοι: Γυμνά μεταλλικά stent (n=6), stent επικαλυμμένα μόνο με πολυμερήουσία (polymer-coated, n=7) και stent επικαλυμμένα με πολυμερή ουσία πουαπελευθερώνουν 31±1μg (low-dose, n=7), 216±8 μg (high-dose, n=6) ή 1774±39 μg(extreme-dose, n=5) της D-24851 εμφυτεύτηκαν στις μηριαίες αρτηρίες λευκών New Zealandκουνελιών. Τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν στις 28 ημέρες για ιστομορφομετρική ανάλυση.Για την αξιολόγηση της ενδοθηλιακής αναγέννησης στις 90 ημέρες, 12 πειραματόζωαχρησιμοποιήθηκαν για την τοποθέτηση polymer-coated (n=3), low dose (n=3), high dose(n=3) or extreme dose (n=3) ενδαγγειακών προθέσεων.Αποτελέσματα: In vitro η D-24851 αναστέλλει την υπερπλασία των λείων μυϊκών κυττάρωνκαι επάγει την απόπτωση τους χωρίς να αυξάνει την επαγωγή της heat shock protein 70(HSP-70), μία κυτταροπροστατευτική και αντι-αποπτωτική πρωτεΐνη. Η θεραπεία με lowdoseD-24851 stents συνδυάστηκε με 38% (P=0.029) μείωση της υπερπλαστικής περιοχήςτου έσω χιτώνα και 35% (P=0.003) μείωση της επι τοις εκατό στένωσης του αυλού σεσύγκριση με τα γυμνά μεταλλικά stents. Ο τραυματισμός και η φλεγμονή του αρτηριακού τοιχώματος δεν παρουσίασαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των ομάδων. Τα επικαλυμμέναμόνο με πολυμερή ουσία stents εμφάνισαν παρόμοια ανάπτυξη νεοιστού σε σύγκριση με ταγυμνά μεταλλικά stents. Ωστόσο, όλες οι ομάδες των stents με D-24851 παρουσίασαν ατελήενδοθηλιοποίηση συγκρινόμενα με τα polymer-coated stents.Συμπεράσματα: Οι επικεκαλυμμένες ενδαγγειακές προσθέσεις με πολυμερή ουσία καιχαμηλη δόση D-24851 μειώνουν σημαντικά την υπερπλασιά του έσω χιτώνα. Λόγω τηςατελούς ενδοθηλιοποίησης, μακράς διάρκειας μελέτες είναι απαραίτητες για ναπιστοποιήσουν ότι η αναστολή του νεοιστού παραμένει και μετά τις 28 ημέρες.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document