Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η συχνότητα της καταθλιπτικής συνδρομής είναι μεγαλύτερη σε ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα και ιδιαίτερα σε ασθενείςμεχρόνιακαρδιακήανεπάρκεια.Πρόσφαταδεδομένα υποστηρίζουντηνάποψηότιτοσύνολοτωνπροφλεγμονωδών κυτταροκινών ενεργοποιείται υπέρμετρα σε ασθενείς με καταθλιπτική συνδρομή.Επίσης είναιγνωστό ότιπαρόμοιαενεργοποίησητων κυτταροκινών έχει παρατηρηθεί στη χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια. Ωστόσο δεν έχει διερευνηθεί η συσχέτιση των προφλεγμονωδών κυτταροκινών με την εμφάνιση συμπτωμάτων κατάθλιψης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια καθώς και η αλληλεπίδρασή τους με τον άξονα υποθαλάμου- υπόφυσης.Στην παρούσαδιατριβή μελετήθηκεησυσχέτισηγνωστών προφλεγμονωδών παραγόντων, όπως των κυτταροκινών IL6, IL10, TNFa και των solubleFAS LigandκαιFASR,μετηνκλινικήκατάσταση, νευροορμονικούς παράγοντες και καταθλιπτικά συμπτώματα. Η κλινική κατάσταση εκτιμήθηκε εκτός των κλασσικών μεθόδων (U/S, 6MWT, NYHA class)καιμεσταθμισμέναερωτηματολόγιαόπωςταKansas City Cardiomyopathy Questionnaire-και Minnesota Living with Heart Failure Questionnaire. Ιδιαίτερη βαρύτητα δόθηκε στην παρακολούθηση των ασθενών και κυρίως στην καταγραφή μείζονων καρδιακών συμβάντων (νοσηλείες, θάνατος) περίπου για ένα έτος από την εισαγωγή των ασθενών στημελέτη. Οισημαντικότεροινευροορμονικοίπαράγοντεςπου μελετήθηκαν ήταν η κορτιζόνη, η προλακτίνη και το BNP, ενώ τα καταθλιπτικά συμπτώματα εκτιμήθηκαν με την κλίμακα αυτοαξιολόγησης του Zung και το ερωτηματολόγιο εκτίμησης του Beck.Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των παραγόντωνTNF-a, soluble FAS Ligand και IL-10 και του Zung score. Αντίστοιχες, όσον αφορά την στατιστική σημαντικότητα, ήταν και οι συσχετίσεις με το Beck score. Επίσης, οι φλεγμονώδεις παράγοντες TNF-a και soluble FAS Ligand παρουσίασαν στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση με τα επίπεδα προλακτίνης και κορτιζόλης, ενώ η IL10 παρουσίασε αρνητική συσχέτιση. Τέλος, το σημαντικότερο ίσως εύρημα ήταν ότι τόσο τα επίπεδα προλακτίνης όσο και οι απαντήσεις στα διάφορα σκορ εκτίμησης της ποιότητας της ζωής, αλλά και οι συγκεντρώσεις των προφλεγμονωδών παραγόντων παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της ομάδας των ασθενών που εμφάνισαν σοβαρό καρδιακό συμβάν και αυτών που είχαν καλύτερη πρόγνωση κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης.Οι κυτταροκίνες επομένως ενδέχεται να αποτελούν το συνδετικό κρίκο μεταξύ των λειτουργιών του κεντρικού νευρικού συστήματος και του ανοσοποιητικού και η αλληλεπίδρασή τους να επιδεινώνει την καρδιακή ανεπάρκεια μέσω ανατροφοδοτούμενων νευροορμονικών μηχανισμών. Σχετικά με τη σημασία επίσης της προλακτίνης ως πιθανό παθοφυσιολογικό μεσολαβιτή μεταξύ των κεντρικών νευροορμονικών συστημάτων και της εξέλιξης της καρδιακής ανεπάρκειας, παραμένει άγνωστο το κατά πόσο η παραπάνω συσχέτιση αναδεικνύει μια αιτιακή σχέση ή η αύξηση των επιπέδωντηςείναιδευτεροπαθής.Στηνπρώτηπερίπτωσηη βρωμοκρυπτίνη θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ως θεραπευτική επιλογή σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια και αυξημένα επίπεδα προλακτίνης και ιδιαίτερα στην υποοομάδα με καταθλιπτικά συμπτώματα αφού εκτός των άλλων αυτή η οικονομική θεραπεία επηρεάζει και τη λειτουργεία των υποδοχέων της σεροτονίνης. Το γεγονός είναι ότι επειδή οι παράγοντες που μελετήθηκαν είναι γνωστό ότι αλληλοεπιδρούν σε επίπεδο υποθαλάμου, οι εξακρίβωση των μηχανισμών, ιδιαίτερα στο επίπεδο του παρακοιλιακού πυρήνα του υποθαλάμου, αποτελεί μία πολλά υποσχόμενη προσέγγιση στην αντιμετώπιση της καρδιακής ανεπάρκειας.