Exploring prerequisite learning skills in young children and their implications for identification of and intervention for autistic behavior.

Author(s):  
Prathibha Karanth ◽  
Archana S.
2018 ◽  
Author(s):  
Ελένη Καλλία

Η παρούσα έρευνα μελέτησε τις σχέσεις μεταξύ των μητρικών συμπεριφορών στήριξης της μάθησης κατά τη διάρκεια της από κοινού λύσης προβλημάτων μητέρων-παιδιών και της μητρικής εναρμόνισης των συμπεριφορών αυτών με τις στρατηγικές αυτο-ρύθμισης της μάθησης των μικρών παιδιών. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η διερεύνηση πολλαπλών διαστάσεων της μητρικής στήριξης και των σχέσεών τους με συγκεκριμένες δεξιότητες της αυτο-ρυθμιζόμενης μάθησης σε μικρά παιδιά, τόσο συγχρονικά, όσο και διαχρονικά. Επίσης, ελήφθησαν υπόψη τα δημογραφικά και γενικά χαρακτηριστικά των παιδιών και των μητέρων (ηλικία και φύλο παιδιών, μορφωτικό επίπεδο μητέρων, μητρική αυτεπάρκεια, τύπος γονεϊκής ανατροφής και ιδιοσυγκρασία του παιδιού).Πραγματοποιήθηκαν δύο πιλοτικές μελέτες για να ελεγχθεί η καταλληλότητα των εργαλείων. Η κύρια μελέτη διεξήχθη δύο φορές με διάστημα έξι μηνών μεταξύ των δύο φάσεων. Οι συμμετέχοντες ήταν τριάντα πέντε παιδιά προσχολικής ηλικίας με τις μητέρες τους. Η ηλικία των παιδιών κυμαινόταν μεταξύ 54 και 72 μηνών. Αρχικά, τα παιδιά κλήθηκαν να λύσουν ανεξάρτητα Οπτικο-χωρικά και Γλωσσικά έργα και στη συνέχεια μαζί με τις μητέρες τους. Μέσω της δομημένης παρατήρησης πραγματοποιήθηκε η καταγραφή των δεξιοτήτων των παιδιών, των επιδόσεων και των μητρικών συμπεριφορών κατά τη διάρκεια της επίλυσης προβλημάτων, με μικρο-αναλυτική προσέγγιση. Οι Γνωστικές-Μεταγνωστικές δεξιότητες των παιδιών, οι δεξιότητες αυτο-ρύθμισης των Κινήτρων και του Θυμικού, και οι δεξιότητες Αυτονομίας κωδικοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια που τα παιδια επιχειρούσαν να λύσουν τα έργα ανεξάρτητα. Ακόμη, δημιουργήθηκε μία δομημένη μορφή παρατήρησης για την καταγραφή των διαφορετικών συμπεριφορών των μητέρων κατά την από κοινού επίλυση προβλημάτων, όπως διάφορες πτυχές της Γνωστικής-Μεταγνωστικής στήριξης, της Συναισθηματικής στήριξης και της στήριξης της Αυτονομίας των παιδιών. Η μητρική εναρμόνιση των συμπεριφορών αυτών λήφθηκε επίσης υπόψη για να εκτιμηθεί ο βαθμός στον οποίο η μητέρα προσέφερε στήριξη στο παιδί σύμφωνα με το επίπεδο της κατανόησής του/της. Οι σχέσεις μεταξύ των συμπεριφορών μητρικής στήριξης, των δεξιοτήτων και των επιδόσεων των παιδιών, εξετάστηκαν τόσο συγχρονικά (Χρόνος 1 και Χρόνος 2), όσο και διαχρονικά, από το Χρόνο 1 στο Χρόνο 2, ώστε να διερευνηθεί αν οι μητρικές συμπεριφορές κατά το Χρόνο 1 συμβάλλουν στις μεταγενέστερες δεξιότητες και επιδόσεις των παιδιών κατά το Χρόνο 2.Τα αποτελέσματα υπογράμμισαν δύο πτυχές της μητρικής στήριξης που προέβλεπαν σημαντικά τις δεξιότητες και τις γνωστικές επιδόσεις των παιδιών. Στο Χρόνο 1, η εναρμόνιση των μητρικών συμπεριφορών και η στήριξη της Αυτονομίας του παιδιού ήταν οι σημαντικότερες μητρικές διαστάσεις που προέβλεπαν τις δεξιότητες των παιδιών. Στο Χρόνο 2, η μητρική στήριξη της Αυτονομίας είχε σημαντικότερο ρόλο. Οι ίδιες διαστάσεις μητρικής στήριξης αναδείχθηκαν σημαντικές και στη διαχρονική ανάλυση αλλά μόνο στον Οπτικό-χωρικό τομέα. Ακόμη, η ηλικία των παιδιών ήταν σε ορισμένες περιπτώσεις ένας σημαντικός προγνωστικός παράγοντας των δεξιοτήτων των παιδιών. Οι αναλύσεις διαμεσολάβησης επεσήμαναν ότι οι Γνωστικές και Μεταγνωστικές δεξιότητες των παιδιών ήταν ενδιάμεσος παράγοντας στις σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών μητρικών διαστάσεων και των επιδόσεων των παιδιών.Η παρούσα μελέτη συμβάλει σε μεθοδολογικά, θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα. Λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει τις εν λόγω σχέσεις, σε διαχρονικό και σε μικρο-αναλυτικό επίπεδο. Η έρευνα αυτή υπογραμμίζει τη σημασία της υιοθέτησης μιας πολυδιάστατης προσέγγισης κατά την εξέταση του ρόλου των μητρικών συμπεριφορών στη μάθηση των παιδιών, λαμβάνοντας υπόψη και άλλες διαστάσεις, όπως είναι η φύση του έργου προς λύση. Η μελέτη επεκτείνει τη γνώση μας για τις σχέσεις ανάμεσα στις δεξιότητες αυτο-ρύθμισης της μάθησης των παιδιών και των συμπεριφορών των γονέων που ενεργοποιούνται κατά τις πρώτες μαθησιακές προσπάθειες των παιδιών. Τα ευρήματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε παρεμβάσεις που επικεντρώνονται στην ανάπτυξη των μαθησιακών δεξιοτήτων των παιδιών, στην προώθηση θετικών αλληλεπιδράσεων γονέα-παιδιού και αποτελεσματικών διδακτικών μεθόδων, τόσο για τους γονείς, όσο και για τους εκπαιδευτικούς


1984 ◽  
Vol 15 (1) ◽  
pp. 37-43 ◽  
Author(s):  
Moya L. Andrews ◽  
Sarah J. Tardy ◽  
Lisa G. Pasternak
Keyword(s):  

This paper presents an approach to voice therapy programming for young children who are hypernasal. Some general principles underlying the approach are presented and discussed.


1994 ◽  
Vol 3 (1) ◽  
pp. 79-88 ◽  
Author(s):  
Theresa A. Kouri

Lexical comprehension skills were examined in 20 young children (aged 28–45 months) with developmental delays (DD) and 20 children (aged 19–34 months) with normal development (ND). Each was assigned to either a story-like script condition or a simple ostensive labeling condition in which the names of three novel object and action items were presented over two experimental sessions. During the experimental sessions, receptive knowledge of the lexical items was assessed through a series of target and generalization probes. Results indicated that all children, irrespective of group status, acquired more lexical concepts in the ostensive labeling condition than in the story narrative condition. Overall, both groups acquired more object than action words, although subjects with ND comprehended more action words than subjects with DD. More target than generalization items were also comprehended by both groups. It is concluded that young children’s comprehension of new lexical concepts is facilitated more by a context in which simple ostensive labels accompany the presentation of specific objects and actions than one in which objects and actions are surrounded by thematic and event-related information. Various clinical applications focusing on the lexical training of young children with DD are discussed.


1996 ◽  
Vol 5 (4) ◽  
pp. 17-30 ◽  
Author(s):  
Diane Frome Loeb ◽  
Clifton Pye ◽  
Sean Redmond ◽  
Lori Zobel Richardson

The focus of assessment and intervention is often aimed at increasing the lexical skills of young children with language impairment. Frequently, the use of nouns is the center of the lexical assessment. As a result, the production of verbs is not fully evaluated or integrated into treatment in a way that accounts for their semantic and syntactic complexity. This paper presents a probe for eliciting verbs from children, describes its effectiveness, and discusses the utility of and problems associated with developing such a probe.


1997 ◽  
Vol 6 (4) ◽  
pp. 34-47 ◽  
Author(s):  
Steven H. Long ◽  
Lesley B. Olswang ◽  
Julianne Brian ◽  
Philip S. Dale

This study investigated whether young children with specific expressive language impairment (SELI) learn to combine words according to general positional rules or specific, grammatic relation rules. The language of 20 children with SELI (4 females, 16 males, mean age of 33 months, mean MLU of 1.34) was sampled weekly for 9 weeks. Sixteen of these children also received treatment for two-word combinations (agent+action or possessor+possession). Two different metrics were used to determine the productivity of combinatorial utterances. One metric assessed productivity based on positional consistency alone; another assessed productivity based on positional and semantic consistency. Data were analyzed session-by-session as well as cumulatively. The results suggest that these children learned to combine words according to grammatic relation rules. Results of the session-by-session analysis were less informative than those of the cumulative analysis. For children with SELI ready to make the transition to multiword utterances, these findings support a cumulative method of data collection and a treatment approach that targets specific grammatic relation rules rather than general word combinations.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document