scholarly journals Η συμβολή των ρυθμιστών του κυτταρικού κύκλου, της απόπτωσης και των διαβιβαστών μηνύματος στην εκτίμηση της έκβασης παιδιατρικών εμβρυονικών νεοπλασμάτων του κεντρικού νευρικού συστήματος

2011 ◽  
Author(s):  
Αμαλία Πατερέλη
Keyword(s):  
Ki 67 ◽  
P 53 ◽  

ΕισαγωγήΤα μυελοβλαστώματα (ΜΒ), οι άτυποι ραβδοειδείς/τερατοειδείς όγκοι (ΑΡΤ) και οι υπερσκηνιδιακοί αρχέγονοι νευροεκτοδερμικοί όγκοι (PNET) αποτελούν επιθετικά εμβρυονικά νεοπλάσματα του ΚΝΣ στα παιδιά και εμφανίζουν συχνά αλληλοεπικαλυπτόμενα κλινικά και ιστολογικά χαρακτηριστικά, αλλά προέρχονται από διαφορετικούς παθογενετικούς μηχανισμούς. Ο ρόλος των ρυθμιστών του κυτταρικού κύκλου: του ογκοκατασταλτικού γονιδίου p-53, των κυκλινών Α, Β1, D3 και Ε, του αναστολέα κυκλινών/κυκλινο-εξαρτωμένων κινασών p27/kip-1 και του ρυθμιστού της απόπτωσης bcl-2, με παράλληλη διερεύνηση της έκφρασης των διαβιβαστών διακυτταρικού μηνύματος: c-kit, c-erb-b2 και EGFR στην παθογένεια ΜΒ, ΑΡΤ και ΚΝΣ PNET δεν έχουν πλήρως διευκρινισθεί.Η έκφραση των παραπάνω ρυθμιστών και διαβιβαστών μηνύματος θα μελετηθεί σε συσχέτιση με τον ιστολογικό τύπο και τα χαρακτηριστικά του νεοπλάσματος, την πολλαπλασιαστική δραστηριότητα των νεοπλασματικών κυττάρων, εκτιμώμενη με την ανίχνευση του δείκτη κυτταρικού πολλαπλασιασμού Ki-67/MIB-1 και τα κλινικά χαρακτηριστικά και την πρόγνωση των ασθενώνΥλικά και μέθοδοςΤο υλικό της ερευνητικής μας μελέτης απετέλεσαν 53 εμβρυονικοί όγκοι του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, από τους οποίους οι 42 αφορούν Μυελοβλαστώματα, οι 9 Άτυπους Ραβδοειδείς/Τερατοειδείς Όγκους και οι 2 Υπερσκηνίδιους Αρχέγονους Νευροεκτοδερμικούς Όγκους σε παιδιά, από τη γέννηση μέχρι την ηλικία των 15 ετών.Τα εμβρυονικά αυτά νεοπλάσματα προήλθαν από τους ασθενείς της Μονάδας Αιματολογίας-Ογκολογίας της Α΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το Παθολογοανατομικό Εργαστήριο του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία», κατά το χρονικό διάστημα 1998-2007.Η ανοσοϊστοχημική μέθοδος βραχείας αλυσίδας πολυμερούς εφαρμόσθηκε σε τομές παραφίνης ιστών πάχους 4μm, οι οποίες είχαν μονιμοποιηθεί σε φορμόλη, με τη χρήση του Bond Polymer Refine kit (Bond Vision Biosystems) σε αυτοματοποιημένο πρόγραμμα (BondMax Vision Biosystems).Όλες οι σειρές συμπεριλάμβαναν και τους κατάλληλους θετικούς και αρνητικούς μάρτυρες.ΑποτελέσματαΟ δείκτης κυτταρικού πολλαπλασιασμού Ki-67/MIB-1 ανιχνεύθηκε σε όλες τις περιπτώσεις των ΜΒ με έκφραση του >25% των πυρήνων των νεοπλασματικών κυττάρων σε ποσοστό 90,4%. Ο δείκτης κυτταρικού πολλαπλασιασμού Ki-67 ανιχνεύθηκε σε όλους τους άτυπους ραβδοειδείς/τερατοειδείς όγκους και σε όλους τους PNET με υψηλή έκφραση.Η p-27 πρωτεΐνη ανιχνεύθηκε, επίσης, σε όλες τις περιπτώσεις των μυελοβλαστωμάτων, των ΑΡΤ και των PNET. Υψηλή έκφραση αυτής (>50% των πυρήνων) παρατηρήθηκε σε 37 μυελοβλαστώματα, σε 7 ΑΡΤ και σε όλους τους PNET.Η p-53 πρωτεΐνη ανιχνεύθηκε σε 28 μυελοβλαστώματα, (66,6%), σε όλους τους ΑΡΤ και στο 50% των PNET. Υψηλή πυρηνική έκφραση (>15%) ανιχνεύθηκε σε 19 περιπτώσεις ΜΒ, σε 2 περιπτώσεις ΑΡΤ και στη μία περίπτωση του PNET.Η bcl-2 πρωτεΐνη ανιχνεύθηκε σε 11 μυελοβλαστώματα, (26,1%), με υψηλή έκφραση (>30%) σε 6 (54,5%), στους 7 από τους 9 ΑΡΤ, στους 5 από τους οποίους με υψηλή έκφραση και σε όλους τους PNET.Η κυκλίνη Α ανιχνεύθηκε σε 38 μυελοβλαστώματα (90,4%), με υψηλή έκφραση (>40%) σε 11 μυελοβλαστώματα (26,1%). 6 ΑΡΤ ανέδειξαν θετικότητα στην κυκλίνη Α, 2 εκ των οποίων με υψηλή έκφραση, ενώ όλοι οι PNET βρέθηκαν θετικοί.Η κυκλίνη Β1 ανιχνεύθηκε σε 17 μυελοβλαστώματα (ποσοστό 40,4%), με υψηλή πυρηνική έκφραση κυκλίνης Β1 (>15%) σε 9 (52,9%). Η κυκλίνη Β1 ανιχνεύθηκε θετική σε 5 ΑΡΤ (55,5%) με υψηλή έκφραση σε 3 από αυτούς. Η κυκλίνη Β1 δεν εκφράστηκε σε κανένα PNET.Η κυκλίνη D3 και η κυκλίνη E ανιχνεύθηκαν σε 12 (28,5%) και 26 (61,9%) μυελοβλαστώματα και σε 2 (22,2) και 9 (100%) ΑΡΤ αντίστοιχα. Η κυκλίνη D3 ανιχνεύθηκε σε 1 PNET (50%) ενώ η κυκλίνη E δεν εκφράστηκε καθόλου.Ο διαβιβαστής διακυτταρικών μηνυμάτων EGFR ανιχνεύθηκε σε 9 μυελοβλαστώματα (21,4%) με υψηλή έκφραση (>15%) σε 8 (88,8%). Ο EGFR ανιχνεύθηκε σε 5 άτυπους ραβδοειδείς/τερατοειδείς όγκους, (55,5%), με υψηλή έκφραση και στους 5. Ο EGFR δεν εκφράστηκε σε κανένα PNET.Ο c-erbB-2/HER2 ανιχνεύθηκε σε 32 μυελοβλαστώματα (76%) με υψηλή έκφραση στα 23(71,8%), σε 8 ΑΡΤ (88,8%) σε 6 εκ των οποίων με υψηλή έκφραση (75%) και σε ένα εκ των 2 PNET με υψηλή έκφραση.Ο διαβιβαστής διακυτταρικών μηνυμάτων c-kit ανιχνεύθηκε με μεμβρανική/κυτταροπλασματική έκφραση σε 18 μυελοβλαστώματα (ποσοστό 42,8%) με υψηλή έκφραση (>15%) σε 15 από αυτά (ποσοστό 83,3%). ΣυμπεράσματαΗ στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων μας έδειξε ότι ο Ki-67 αποτελεί το μοναδικό ανεξάρτητο προγνωστικό δείκτη και ότι όλοι οι εμβρυονικοί όγκοι παρουσιάζουν αυξημένο δείκτη κυτταρικού πολλαπλασιασμού Ki-67, ο οποίος όταν είναι λίαν υψηλός σχετίζεται με την πρόγνωση.Η υψηλή έκφραση της p-27 πρωτεΐνης είναι παράδοξη, ούτως ώστε η ανίχνευσή της να μη μπορεί να μην αποτελεί αξιόπιστο δείκτη.Όσον αφορά την ανίχνευση της αντιαποπτωτικής πρωτεΐνης bcl-2, φαίνεται από τη μελέτη μας να σχετίζεται με την επιβίωση των ασθενών.Αναφορικά με την έκφραση του ογκοκατασταλτικού γονιδίου p-53 επιβεβαιώνεται συσχέτιση με την πρόγνωση.Αναφορικά με την ανίχνευση της κυκλίνης D3 δεν διαπιστώθηκε συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης αυτής και του ιστολογικού τύπου του εμβρυονικού νεοπλάσματος.Η παράλληλη αύξηση Ki-67 και p27 σε συνδυασμό με την ανίχνευση της κυκλίνης Ε στην πλειοψηφία των ΜΒ και στους ΑΡΤ συνηγορεί για διαταραχές της G1/S μετάπτωσης του κυτταρικού κύκλου πιθανότατα σχετιζόμενες με πειραματικά αποδεδειγμένες γενετικές ανωμαλίες.Όσον αφορά την ανίχνευση των κυκλινών Α και Β1 αυτή συνηγορεί υπέρ διαταραχών του κυτταρικού κύκλου στη φάση της μίτωσης.Τέλος, η υπερέκφραση των διαβιβαστών μηνύματος EGFR, c-erbB-2/HER2 και c-kit σε ένα μεγάλο ποσοστό μυελοβλαστωμάτων φαίνεται ότι έχει σχέση με επιθετικότερη βιολογική συμπεριφορά, και θέτει την υπόνοια ότι εμπλέκονται στην παθογένεια τους και πιθανόν αντιπροσωπεύουν δυνητικό στόχο για νέες θεραπευτικές μεθόδους.

Author(s):  
Kent Tadokoro ◽  
Colten Wolf ◽  
Joseph Toth ◽  
Cara Joyce ◽  
Meharvan Singh ◽  
...  

Abstract Objectives Ki-67/MIB-1 is a marker of cellular proliferation used as a pathological parameter in the clinical assessment of pituitary adenomas, where its expression has shown utility in predicting the invasiveness of these tumors. However, studies have shown variable results when using Ki-67/MIB-1 association with recurrence. The purpose of this study is to determine if a high Ki-67/MIB-1 labeling index (LI) is predictive of recurrence in pituitary adenomas. Methods A retrospective chart review was performed for patients undergoing pituitary adenoma resection with at least 1 year of follow-up. Additionally, systematic data searches were performed and included studies that correlated recurrence rate to Ki-67/MIB-1 LI. Our institutional data were included in a synthesis with previously published data. Results Our institutional review included 79 patients with a recurrence rate of 26.6%. We found that 8.8% of our patients had a high Ki-67/MIB-1 LI (>3%); however, high Ki-67/MIB-1 was not associated with recurrence. The systematic review identified 244 articles and 49 full-text articles that were assessed for eligibility. Quantitative analysis was performed on 30 articles including our institutional data and 18 studies reported recurrence by level of Ki-67/MIB-1 LI. Among studies that compared Ki-67/MIB-1 ≥3 vs. <3%, 10 studies reported odds ratios (OR) greater than 1 of which 6 were statistically significant. A high Ki-67/MIB-1 had higher odds of recurrence via the pooled odds ratio (OR = 4.15, 95% confidence interval [CI]: 2.31–7.42). Conclusion This systematic review suggests that a high Ki-67/MIB-1 should prompt an increased duration of follow-up due to the higher odds of recurrence of pituitary adenoma.


1996 ◽  
Vol 84 (6) ◽  
pp. 1055-1059 ◽  
Author(s):  
Atushi Sasaki ◽  
Junko Hirato ◽  
Yoichi Nakazato ◽  
Masaru Tamura ◽  
Hirotaka Kadowaki

✓ A total resection of a left frontal lobe tumor in a 26-year-old man revealed differentiated ganglioglioma with small foci of atypical glial cells exhibiting mild atypia. Six and one-half years later, a large, well-demarcated tumor recurred; at that time, histological analysis revealed both typical ganglioglioma and highly cellular anaplastic areas, the latter predominating. Although the patient subsequently underwent total and subtotal resections, radiation therapy, and chemotherapy, tumors continued to recur at progressively shorter intervals and he died at the age of 35 years. Biopsies of tissue obtained at the last three resections and the autopsy revealed only anaplastic tumor cells. Routine histological examinations indicated that these tumors were uniformly composed of undifferentiated cells. However, pathological studies using immunohistochemical analysis, electron microscopy, and immunoblot analysis demonstrated that a small number of recurrent anaplastic cells had astrocytic features. Results of Ki-67/MIB-1 labeling and silver nucleolar organizer region counts for those cells were high for glial tumors. A retrospective study of the initial tumor showed slightly high MIB-1 labeling for atypical glial cells. This case is characterized by pathological findings of recurrent tumors that correspond to an unusual form of malignant glioma exhibiting slight astrocytic differentiation. The present case suggests that a longer follow-up period (> 5 years) is necessary in cases of ganglioglioma with mild atypia and that careful examinations, including proliferating potential analysis of initial tumor cells, could be important for the diagnosis and treatment of ganglioglioma.


1996 ◽  
Vol 16 (5) ◽  
pp. 745-753 ◽  
Author(s):  
P. A. Thomas ◽  
J. Durbin ◽  
C. Langston ◽  
S. S. Raab ◽  
J. Jagirdar ◽  
...  

2019 ◽  
Vol 21 (Supplement_6) ◽  
pp. vi156-vi156
Author(s):  
Tokunori Kanazawa ◽  
Kentaro Ohara ◽  
Kazunari Yoshida ◽  
Hikaru Sasaki

Abstract BACKGROUND Little is known about histopathological changes after chemotherapy in lower-grade gliomas (LrGGs). METHODS We investigated 15 1p/19q-codeleted gliomas resected following tumor volume decrease after alkylating agents chemotherapy in comparison with their pre-chemotherapy specimens. Histopathological changes by chemotherapy were evaluated by hematoxilyn-eosin staining and immunohistochemistry for Ki-67/MIB-1, CD68 as pan macrophage/monocyte marker, CD163 as presumed marker of M2 polarity, and nestin and CD133 as markers of glioma stem cells (GSCs). RESULTS Histologically, there were several presumed chemotherapy-related changes in the post-chemotherapy specimens, with the most frequent findings being sparse glial background and abundant foamy cell infiltration. The Ki-67/MIB-1 indices significantly decreased, and CD68+ cells significantly increased after chemotherapy. The increasing rate of CD68+ cells in the post-/pre-chemotherapy specimens was prone to be associated with patients’ progression-free survival (PFS) and overall survival (OS), but not tumor response. The number of CD163+ cells and the ratio of nestin+ cells and CD133+ cells significantly increased after chemotherapy. The number of CD163+ cells, the ratio of nestin+ cells and CD133+ cells, and M2 (CD163+)/M1+M2 (CD68+) ratio in the post-chemotherapy specimens were negatively correlated with patients’ PFS and OS. There was no difference between chemotherapy regimens (temozolomide versus nitrosourea-based) in the number of CD163+ cells and the ratio of nestin+ and CD133+ cells. CONCLUSIONS GSCs in conjunction with M2 macrophages constitute the mechanism of resistance to and recurrence after alkylating agents chemotherapy in LrGGs.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document