The enemy of my enemy is my friend
Η 8η Μαΐου 1945 σηματοδότησε το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη και θεωρητικά την αρχή της παγκόσμιας ειρήνης και ανοικοδόμησης. Η Γερμανία είχε χάσει τον πόλεμο, έναν πόλεμο που προκάλεσε εκατομμύρια θύματα και μια κατεστραμμένη Ευρώπη. Παρότι η Γερμανία ηττήθηκε και καταστράφηκε, η οικονομική της δυναμική δεν καταστράφηκε αλλά υπέβοσκε "εγκλωβισμένη κάτω από τα ερείπια". Συγκεκριμένα, η γη της εξακολουθούσε να είναι πολύτιμη, η γεωγραφική της θέση μεταξύ Ανατολής και Δύσης ήταν ακόμη στρατηγική και η βιομηχανία της μπορούσε να ανοικοδομηθεί από το καταρτισμένο και εξειδικευμένο εργατικό της δυναμικό και όλα αυτά ενώ ξεκινούσε ένας νέος πόλεμος, ο Ψυχρός Πόλεμος. Η διατριβή αυτή εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο η ταχεία και ακραία μετατόπιση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής προς τη (Δυτική) Γερμανία από το 1945 έως το 1950 αιτιολογήθηκε στον αμερικανικό λαό και εν συνεχεία έγινε αποδεκτή από αυτόν. Συγκεκριμένα, η συγγραφέας της μελέτης εξέτασε εάν ο αμερικανικός Τύπος ήταν το μέσο που διαμόρφωσε την αμερικανική κοινή γνώμη προκειμένου να συγκεντρώσει υποστήριξη για την μεταβαλλόμενη αμερικανική εξωτερική πολιτική ή εάν και η κοινή γνώμη επηρέασε τη θέση του Τύπου απέναντι στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ένα σχετικό ερώτημα είναι πώς η κοινή γνώμη και ο Τύπος επηρέασαν την εξωτερική πολιτική και πώς οι υπεύθυνοι διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής προσπάθησαν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη μέσω του Τύπου. Για τη μελέτη αυτής της τριγωνικής σχέσης (εξωτερική πολιτική, Τύπος, κοινή γνώμη) η συγγραφέας επέλεξε ορισμένα έντυπα μέσα ενημέρωσης ευρείας κυκλοφορίας (Washington Post, The New York Times, Los Angeles Times, TIME, LIFE) και ορισμένα έντυπα μέσα ενημέρωσης ειδικού ενδιαφέροντος και συγκεκριμένου πολιτικού προσανατολισμού (Commentary, Human Events, Nation) καθώς και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων του οργανισμού Gallup για την μέτρηση της αμερικανικής κοινής γνώμης. Η μελέτη έδειξε ότι σε πολιτικό επίπεδο, η απειλή του Ψυχρού Πολέμου και ο κίνδυνος της κομμουνιστικής επέκτασης επισκίασαν γρήγορα το παρελθόν της Γερμανίας και μετέτρεψαν τη χώρα από εχθρό σε σύμμαχο. Τα έντυπα μέσα ενημέρωσης ευρείας κυκλοφορίας, ήδη από τον περίφημο «Λόγο της Ελπίδας» του Μπερνς τον Σεπτέμβριο του 1946 ή και νωρίτερα ακόμα, πρόθυμα αποδύθηκαν στην προπαγάνδιση του ψυχροπολεμικού αφηγήματος, στο οποίο η Δυτική Γερμανία κατείχε ρόλο στρατηγικού συμμάχου για τις ΗΠΑ. Η διακυβέρνηση Τρούμαν επιδοκίμασε τα μέσα αυτά ενώ αποδοκίμασε σε ένα βαθμό, τα μικρότερα έντυπα που διατήρησαν μια πιο ισορροπημένη και όσο το δυνατόν αμερόληπτη στάση. Με τη στάση της πλειοψηφίας του Τύπου ευθυγραμμίστηκε από πολύ νωρίς και η πλειοψηφία του αμερικανικού λαού που συμμετείχε στις δημοσκοπήσεις του οργανισμού Gallup. Τέλος, η συγγραφέας χρησιμοποίησε το «μοντέλο προπαγάνδας», που αναπτύχθηκε από τους καταξιωμένους κοινωνικούς επιστήμονες Edward S. Herman και Noam Chomsky, για να καταδείξει τους τρόπους με τους οποίους τα μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν τις ειδήσεις ώστε να «κατασκευαστεί» δημόσια συναίνεση.