scholarly journals The effect of initial lens diopter on myopia control by orthokeratology in Teenagers A retrospective Beijing Study

2019 ◽  
Author(s):  
Jifeng Yu ◽  
Wei Shi ◽  
Xue Liu ◽  
Si-Yuan Li ◽  
Li Li
Keyword(s):  
Refractive Error ◽  
Axial Length ◽  
Study Data ◽  
Mixed Effect Model ◽  
Mixed Effect ◽  
Effect Model ◽  
Significant Difference ◽  
The Right ◽  
First Time ◽  
Myopia Control

Abstract Background To investigate the effect of initial refractive error on the control of myopia by orthokeratology. Methods Retrospective study. Data were analyzed from 78 patients (156 eyes) who underwent orthokeratology in Beijing Children's Hospital from January 2014 to April 2018. The changes of axial length and diopter after wearing the lenses were measured. Patients were divided into six groups according to refractive error: <-1.00D, -1.00~ -2.00D, -2.00D~ -3.00D, -3.00D~ -4.00D, -4.00D~ -5.00D and -5.00~ -6.00D. A mixed-effect model was used to analyze the relevant data. At the same time, the interaction item between diopter and wearing time ( the first time when children wear orthokeratology lens) was analyzed, and the influence of gender was corrected. Results Patients averaged 12.9±2.161 years old. Two years after wearing orthokeratology lenses, there was a statistically significant difference with the interaction item between refractive error and wearing time in each group. The estimated values ​​were 0.0631 for the right eye and 0.053 for the left eye. Orthokeratology lenses controlled the progression of myopia well, but the reduction depended on the initial diopters. Binocular axial length examination didn’t show statistically significant difference with the interaction item. Axial length increased with time, and the magnitude of increase did not differ among groups. However, the increase in the axial length of the male more than that of the female. Conclusion Initial refractive errors have a significant impact on the control of myopia by orthokeratology. The less severe myopia patient demonstrated a more pronounced benefits after wearing orthokeratology lenses.

scholarly journals The effect of initial lens diopter on myopia control by orthokeratology in Teenagers A retrospective Beijing Study

2019 ◽  
Author(s):  
Jifeng Yu ◽  
Wei Shi ◽  
Xue Liu ◽  
Si-Yuan Li ◽  
Li Li
Keyword(s):  
Refractive Error ◽  
Axial Length ◽  
Study Data ◽  
Refractive Errors ◽  
Mixed Effect Model ◽  
Mixed Effect ◽  
Effect Model ◽  
Significant Difference ◽  
The Right ◽  
Myopia Control

Abstract Background To investigate the effect of initial refractive error on the control of myopia by orthokeratology. Methods Retrospective study. Data were analyzed from 78 patients (156 eyes) who underwent orthokeratology in Beijing Children's Hospital from January 2014 to April 2018. The changes of axial length and diopter after wearing the lenses were measured. Patients were divided into six groups according to refractive error: <-1.00D, -1.00~ -2.00D, -2.00D~ -3.00D, -3.00D~ -4.00D, -4.00D~ -5.00D and -5.00~ -6.00D. A mixed-effect model was used to analyze the relevant data. At the same time, the interaction item between diopter and wearing time was analyzed, and the influence of gender was corrected. Results Patients averaged 12.9±2.161 years old. Two years after wearing orthokeratology lenses, there was a statistically significant difference with the interaction item between refractive error and wearing time in each group. The estimated values ​​were 0.0631 for the right eye and 0.053 for the left eye. Orthokeratology lenses controlled the progression of myopia well, but the reduction depended on the initial diopters. Binocular axial length examination didn’t show statistically significant difference with the interaction item. Axial length increased with time, and the magnitude of increase did not differ among groups. However, the increase in the axial length of the male more than that of the female.Conclusion Initial refractive errors have a significant impact on the control of myopia by orthokeratology. The less severe myopia patient demonstrated a more pronounced benefits after wearing orthokeratology lenses. Key words: refractive error; myopia; orthokeratology

scholarly journals Spectacle Lenses With Slightly Aspherical Lenslets for Myopia Control: Clinical Trial Design and Baseline Data

2021 ◽  
Author(s):  
Junhong Chen ◽  
Ran Zhuo ◽  
Jiayan Chen ◽  
Adeline Yang ◽  
Ee Woon Lim ◽  
...  
Keyword(s):  
Clinical Trial ◽  
Visual Acuity ◽  
Refractive Error ◽  
Axial Length ◽  
Baseline Data ◽  
Major Public Health Problem ◽  
Spherical Equivalent ◽  
Single Vision ◽  
Significant Difference ◽  
Myopia Control

Abstract Objectives: Myopia is a major public health problem and it is essential to find safe and effective means to control its progression. The study design and baseline data are presented for a one-year prospective, double-masked, cross-over, randomized clinical trial evaluating the efficacy of single vision spectacle lenses with concentric rings of slightly aspherical contiguous lenslets technology (SAL) on myopia control. Methods: One hundred 8- to 13-year old Chinese children with a refractive error of -0.75 D to -4.75 D were assigned into two groups. In Group 1, SAL then single vision lenses were each worn for 6 months, and Group 2 wore the lenses in the reversed order. Primary outcomes are axial length and spherical equivalent of cycloplegic refractive error. Secondary outcomes include corneal thickness, anterior chamber depth, lens thickness, visual acuity, and lens adaptation.Results: No significant differences in baseline parameters (cycloplegic spherical equivalent, axial length, age) were found between groups (0.49 < p < 0.94). All children adapted well to the test lenses and there was no significant difference in visual acuity between the SAL and single vision lenses (p = 0.27).Conclusions: The children in the two well balanced groups had comparable visual acuity and adapted well to the test lenses. These results imply the visual acuity can be well improved by SAL lens. Clear visual acuity provide the assurance for good compliance in this longitudinal study.

scholarly journals Μελέτη της ποιότητας ζωής πριν και μετά από χειρουργική αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας

2013 ◽  
Author(s):  
Βασίλειος Χαραλαμπάκης
Keyword(s):  
Correlation Coefficient ◽  
Intraclass Correlation Coefficient ◽  
Intraclass Correlation ◽  
Mixed Effect Model ◽  
Mixed Effect ◽  
Cronbach Alpha ◽  
Effect Model ◽  
Sf 36

Ο όρος «Ποιότητα Ζωής» (ΠΖ) αναφέρεται στη συνολική ευζωία του ατόμου η οποία περιλαμβάνει τη συναισθηματική, κοινωνική και φυσική συνιστώσα της ζωής. Όταν, όμως, ο όρος χρησιμοποιείται στο χώρο της ιατρικής και της περίθαλψης αναφέρεται στο κατά πόσο η ευζωία του ατόμου επηρεάζεται σε βάθος χρόνου από μια ασθένεια, αναπηρία ή διαταραχή.Η νοσογόνος παχυσαρκία επηρεάζει την ποιότητα ζωής. Η αξιολόγησή της έχει προσελκύσει σημαντική προσοχή και επιτυγχάνεται μέσω ειδικών εργαλείων μέτρησης, όπως είναι το ερωτηματολόγιο ΠΖ Moorehead-Ardelt II (MAII). Αποτελεί ένα ερωτηματολόγιο ειδικό για την παχυσαρκία που έχει δημιουργηθεί και σταθμιστεί στην Αγγλική γλώσσα και χρησιμοποιείται ευρέως στο χώρο της Βαριατρικής Χειρουργικής. Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα των μελετών στάθμισης, η υιοθέτηση ενός ερωτηματολογίου σε μια άλλη από την αρχική γλώσσα, προϋποθέτει εφαρμογή προτυποποιημένης μεθοδολογίας για τη μετάφραση και τον έλεγχο της διατήρηση των ψυχομετρικών ιδιοτήτων του. Συνεπώς, η δημιουργία μιας έγκυρης μετάφρασης και η αξιολόγηση των ιδιοτήτων της Ελληνικής έκδοσης του ΜΑΙΙ, κρίθηκαν απαραίτητες πριν από την ευρεία εφαρμογή του ερωτηματολογίου σε βαριατρικούς ασθενείς. Αυτό επιτεύχθηκε μέσω της στάθμισής του με τη χρήση της Ελληνικής έκδοσης του υβριδικού ερωτηματολογίου ΠΖ SF-36 και μιας Οπτικής Αναλογικής Κλίμακας (VAS). Ο βαθμός ομοιογένειας εκτιμήθηκε με το συντελεστή συσχέτισης Cronbach alpha και η επαναληψιμότητα με το συντελεστή ενδοσυσχέτισης intraclass correlation coefficient (ICC). Η δομική εγκυρότητα του ερωτηματολογίου αξιολογήθηκε με τη χρήση δοκιμασίας Pearson μεταξύ των τιμών του ΜΑΙΙ και αυτών του SF-36 και της VAS.Συνολικά 175 ασθενείς εντάχθηκαν στη μελέτη. Η επαναληψιμότητα ελέγχθηκε σε δείγμα 40 ασθενών με μεσοδιάστημα 15 ημερών. Αναδείχθηκε ένας πολύ καλός βαθμός ομοιογένειας με συντελεστή Cronbach alpha της τάξης του 0,85. Παρατηρήθηκε εξαιρετική επαναληψιμότητα με συνολική ICC της τάξης του 0,981. Η σημαντική συσχέτιση μεταξύ της Ελληνικής έκδοσης του ΜΑΙΙ καθώς και κάθε ερώτησης αυτού και του SF-36 και της VAS αποδεικνύουν υψηλή δομική εγκυρότητα. Η αρνητική συσχέτιση μεταξύ της συνολικής βαθμολογίας του μεταφρασμένου ΜΑΙΙ και του ΔΜΣ επιβεβαίωσαν την υψηλή κλινική εγκυρότητά του.Μετά από αυτή την προσεκτική διαδικασία, δημιουργήθηκε η Ελληνική έκδοση του ερωτηματολογίου ΜΑΙΙ και αποδείχθηκε η εγκυρότητα και αξιοπιστία της, στη μέτρηση της ΠΖ σε νοσογόνα παχύσαρκους ασθενείς, πριν και μετά από βαριατρική επέμβαση.Το δεύτερο στάδιο αυτής της μελέτης περιελάμβανε την κλινική εφαρμογή του μεταφρασμένου ερωτηματολογίου για την προοπτική, διαχρονική αξιολόγηση της ΠΖ σε ασθενείς που επρόκειτο να υποβληθούν σε λαπαροσκοπική επιμήκη γαστρεκτομή (LSG). Η ΠΖ θεωρείται μείζον μέσο αξιολόγησης του βαριατρικού αποτελέσματος, όμως προοπτικά δεδομένα των αλλαγών της ΠΖ μετά από LSG σπανίζουν στη βιβλιογραφία.Στη μελέτη εντάχθηκαν προοπτικά, διαδοχικοί νοσογόνα παχύσαρκοι ασθενείς που προσήλθαν σε μια περίοδο 30 μηνών προκειμένου να υποβληθούν σε LSG. Το ερωτηματολόγιο ΜΑΙΙ και μια 10-βάθμια VAS προσφέρθηκαν στους ασθενείς προεγχειρητικά και στους 6, 12 και 24 μήνες μετεγχειρητικά. Τα πλήρη σωματομετρικά δεδομένα καθώς και οι συνοδές παθήσεις καταγράφηκαν σε όλα τα χρονικά σημεία.Στη μελέτη περιελήφθησαν συνολικά 111 ασθενείς (60 γυναίκες και 51 άνδρες, μέσης ηλικίας 36,8±9,2 έτη). Δεν σημειώθηκε κανένας θάνατος ενώ το συνολικό ποσοστό επιπλοκών ανήλθε στο 15,3%. Ο μέσος προεγχειρητικός ΔΜΣ ήταν 49,1±7,5kg/m2 και η % απώλεια του πλεονάζοντος ΔΜΣ (%EBL) ήταν 51,1±14,9% στους 6, 64,2±17,9% στους 12 και 66,4±18% στους 24 μήνες αντίστοιχα. Όλες οι σχετιζόμενες με την παχυσαρκία παθήσεις βελτιώθηκαν σημαντικά. Η μέση συνολική βαθμολογία του ΜΑΙΙ ήταν -0,40±1,30 προεγχειρητικά και αυξήθηκε σε 1,75±0,83, 2,18±0,80 και 1,95±0,71 στους 6, 12 και 24 μήνες μετεγχειρητικά (p<0.001). Η βαθμολογία της VAS αυξήθηκε από 2,8±1,4 προεγχειρητικά σε 9,1±1,1, 9,2±1,1 και 9,0±1,3 στους 6, 12 και 24 μήνες μετεγχειρητικά. Η βελτίωση της βαθμολογία του ΜΑΙΙ διατηρήθηκε καλύτερα στις γυναίκες στους 24 μήνες, παρά το γεγονός ότι ο τελικός ΔΜΣ ήταν συγκρίσιμος στα 2 φύλα. Ο ΔΜΣ δε σχετιζόταν σημαντικά με τη βαθμολογία ΜΑΙΙ σε κάθε χρονικό σημείο της μελέτης. Η %EBL, το γυναικείο φύλο, ο μικρότερος αριθμός συνοδών παθήσεων και η ίαση του ΣΔ2 και της υπνικής άπνοιας αποτέλεσαν σημαντικούς προγνωστικούς παράγοντες υψηλής ΠΖ στο τέλος της μελέτης, όπως προέκυψε από πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης και από την ανάλυση Mixed effect model. Ενδιαφέρον ήταν ότι οι ασθενείς που απαλλάχθηκαν από το σακχαρώδη διαβήτη, παρουσίασαν υψηλές τιμές ΠΖ παρά το γεγονός ότι η %EBL ήταν σημαντικά μικρότερη.Η LSG αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική βαριατρική επέμβαση με αποδεκτή νοσηρότητα, ικανοποιητική και διατηρούμενη απώλεια σωματικού βάρους καθώς και σημαντική βελτίωση της ΠΖ, ειδικά σε ασθενείς στους οποίους βελτιώνονται οι συνοδές παθήσεις. Το μεταβολικό αποτέλεσμα της Βαριατρικής Χειρουργικής φαίνεται οτι είναι περισσότερο σημαντικό από την απώλεια βάρους, όσον αφορά στη βελτίωση της ΠΖ. Η ανάλυση της ΠΖ είναι σημαντική για μια πλήρη αξιολόγηση του βαριατρικού αποτελέσματος, ενώ επιτρέπει την αναγνώριση υποομάδων ασθενών που θα ωφεληθούν τα μέγιστα από τη βαριατρική επέμβαση καθώς και εκείνων που θα χρειαστούν κάποιας μορφής παρέμβαση κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση, προκειμένου να διατηρήσουν το βέλτιστο αποτέλεσμα ΠΖ. Η σημασία του μεταβολικού αποτελέσματος της LSG στην ΠΖ αποκαλύπτει ενδιαφέροντες δρόμους για το μέλλον της Βαριατρικής Χειρουργικής.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document