Kwaliteitsstandaarden voor de ontwikkeling van instrumenten voor het evalueren van empowerment

Dit artikel gaat in op de vraag aan welke theoretische vereisten moet worden voldaan bij de ontwikkeling van instrumenten voor het evalueren van empowerment. Een gerichte literatuurstudie en een kritische reflectie op bestaande meet- en evaluatie-instrumenten resulteerden in het formuleren van vijf kwaliteitsstandaarden. In de empirische fase ging het in de eerste plaats om het nagaan of de toepassing van deze theoretische kwaliteitsstandaarden in de praktijk van instrumentontwikkeling haalbaar is: leiden ze tot een instrument en is dit instrument toepasbaar? De concrete focus van deze empirische toets lag op empowerment op het niveau van een organisatie, hetgeen betekent dat instrumenten werden ontwikkeld om in kaart te brengen hoe 'empowering' organisaties zijn voor hun medewerkers én hoe 'empowered' ze zijn in hun sociale omgeving. Deze instrumentontwikkelingstrajecten vonden plaats in een openbare en in een private eerstelijns welzijnsorganisatie in Vlaanderen. Het resultaat onderschrijft de haalbaarheid van de geformuleerde kwaliteitsstandaarden voor instrumentontwikkeling. De concrete uitwerking geeft meteen een overzicht van datgene waarover het gaat wanneer een organisatie zichzelf als een 'empowering' en 'empowered' organisatie wil evalueren en versterken.

Begroten in de praktijk van het openbaar bestuur

10.5117/mab.84.15760 ◽

2010 ◽

Vol 84 (3) ◽

pp. 143-151

Author(s):

Rick Anderson

Keyword(s):

Onderzoek Naar ◽

In De Praktijk ◽

Dit artikel gaat over een onderzoek naar het gedrag van overheidsfunctionarissen tijdens de totstandkoming van een begroting. Het onderzoek kende de vorm van een spelsimulatie die tussen 2000 en 2008 68 keer is uitgevoerd en waar 612 overheidsmanagers en controllers aan hebben meegedaan. Tijdens de spelsimulatie moest een gemeentelijke begroting worden opgesteld en had iedere speler een eigen rol en eigen doelstellingen. De spelsimulatie wijst uit dat spelers die de rollen spelen van managers en bestuurders in eerste instantie hun eigen doelstellingen laten prevaleren boven het organisatiebrede belang. Pas als er een kans bestaat geïsoleerd te raken en de budgetten te verliezen, blijkt men bereid om individuele belangen ondergeschikt te maken aan het belang van de gemeente. Verder blijkt, dat het succesvol inzetten van strategisch gedrag van doorslaggevend belang is voor het uiteindelijke begrotingsresultaat. Het gaat hier dan om het maken van bilaterale en informele afspraken, het inzetten van strategisch budgettair gedrag en het gericht beïnvloeden van de besluitvormingsprocedure. Verder blijken de inhoudelijke onderbouwing van doelstellingen en de voor de besluitvorming gebruikte tijd niet relevant te zijn voor het uiteindelijke onderhandelingsresultaat.

Bestuurlijke informatieverzorging geen wetenschap?

10.5117/mab.84.20870 ◽

2010 ◽

Vol 84 (7/8) ◽

pp. 405-409

Author(s):

Fred De Koning

Keyword(s):

In De Praktijk ◽

Zijn Voor ◽

Voor Onderzoek

84e jaargang JUli / augustus 405 Fred de Koning Bestuurlijke informatieverzorging geen wetenschap? Lezers reageren Ko Achterberg stelt in het aprilnummer van het MAB (2010) de terechte vraag aan de orde of het vak bestuurlijke informatieverzorging (BIV) zich in voldoende mate kwalificeert als wetenschappelijke discipline. Deze vraag is volgens hem belangrijk, omdat erkenning als wetenschap middelen voor onderzoek kan genereren en daarmee de kwaliteit van toepassingen van BIV in de praktijk kan verbeteren. Ik ben het met hem eens dat er meer onderzoek op het terrein van BIV moet worden gedaan. BIV is een relevant vak voor accountants, maar ook voor controllers en anderen die verantwoordelijk zijn voor de beheersing van bedrijfsprocessen en de informatie die daarvoor benodigd is. Dat rechtvaardigt meer onderzoek. De vraag of een bepaald vak als wetenschap of onderdeel van een wetenschap kan worden betiteld, is mijns inziens echter een arbitraire zaak en hangt sterk af van de criteria die daarvoor worden gehanteerd. Achterberg hanteert de criteria van Kuhn, die mijns inziens geen recht doen aan de specifieke kenmerken van BIV.

Hybride pensioenregelingen volgens IFRS

10.5117/mab.94.55540 ◽

2020 ◽

Vol 94 (9/10) ◽

pp. 343-353 ◽

Cited By ~ 1

Author(s):

Coen A. Arnold

Keyword(s):

Kunnen Zijn ◽

In De Praktijk ◽

In deze bijdrage worden enkele recente ontwikkelingen in de praktijk van pensioenregelingen en de verslaggeving daarvan volgens IFRS beschreven. Zo wordt bezien in hoeverre recent voorgestelde benaderingen nadere inzichten verschaffen inzake de toepassing van, op basis van IAS 19, in de Nederlandse praktijk ontwikkelde ‘hybride’ pensioenregelingen, dan wel in hoeverre deze benaderingen een oplossing kunnen zijn voor knelpunten die bij de toepassing van de huidige IAS 19 in de Nederlandse pensioensituatie worden ervaren.

Het effect van auditsoftware op de kwaliteit van de accountantscontrole

10.5117/mab.86.10904 ◽

2012 ◽

Vol 86 (1) ◽

pp. 14-22

Author(s):

Dennie Binck

Keyword(s):

In De Praktijk ◽

Zijn Voor ◽

Mate Waarin ◽

Quasi Experiment

In dit artikel zal een antwoord worden gegeven op de centrale vraagstelling wat het effect is van het gebruik van auditsoftware op de kwaliteit van de accountantscontrole. Op basis van een quasi-experiment is onderzocht of bepaalde auditsoftware-gerelateerde controlemaatregelen in de opinie van accountants effectiever zijn voor het vinden van afwijkingen in de verantwoording dan niet-auditsoftwaregerelateerde controlemaatregelen. Kwaliteit van de accountantscontrole is in dit onderzoek gedefi nieerd als de mate waarin afwijkingen in de verantwoording het meest effectief worden ontdekt. Uit het empirisch onderzoek is gebleken dat het gebruik van auditsoftware de kwaliteit van de accountantscontrole vergroot. Voorts blijkt uit het onderzoek dat gemiddeld een derde van de 243 respondenten de beschreven auditsoftware-gerelateerde maatregelen in de praktijk niet toepast. Dit impliceert dat accountants nog een kwaliteitsslag kunnen maken door middel van het (ruimer) inzetten van auditsoftware in de accountantscontrole.

Dissociatieve anesthesie bij paarden in de praktijk

Vlaams Diergeneeskundig Tijdschrift ◽

10.21825/vdt.v81i4.18337 ◽

2012 ◽

Vol 81 (4) ◽

pp. 229-236

Author(s):

S. Schauvliege ◽

F. Gasthuys

Keyword(s):

In De Praktijk ◽

Sinds thiopental van de Belgische markt is verdwenen, worden de dissociatieve anesthetica (ketamine en tiletamine) steeds frequenter gebruikt voor de anesthesie van paarden onder praktijkomstandigheden. Na sedatie met een α2-agonist, eventueel gecombineerd met een opioïd, wordt de anesthesie geïnduceerd met een combinatie van het dissociatief anestheticum en een benzodiazepine. Met ketamine bekomt men een chirurgische anesthesieduur van 10 à 20 minuten. Tiletamine werkt wat langer maar kan resulteren in een minder goede recovery. Indien de geplande anesthesieduur langer is (20 à 60 minuten), wordt na inductie van de anesthesie het beste overgegaan op een infuus, bijvoorbeeld met ketamine, een α2-agonist en een spierrelaxans, de zogenaamde triple drip. Waar mogelijk gebruikt men het beste ook locoregionale anesthesie. Aangezien vele anesthetica niet geregistreerd zijn voor het gebruik bij voedselproducerende paarden, dient een aangepaste wachttijd ingesteld te worden en moet, naargelang het product, een toedienings- en verschaffingsdocument opgemaakt of het paspoort van het paard aangevuld worden.

Zorgproeftuinen aan het werk

Tijdschrift voor Arbeidsvraagstukken ◽

10.5117/2017.033.002.008 ◽

2017 ◽

Vol 33 (2) ◽

Author(s):

Yennef Vereycken ◽

Ezra Dessers ◽

Leen De Kort ◽

Geert Van Hootegem

Keyword(s):

In De Praktijk ◽

Vlaanderen zocht de afgelopen drie jaar naar vernieuwende oplossingen voor de uitdagingen in de ouderenzorg. Daarom faciliteerde het Vlaamse zorgproeftuinprogramma 23 zorginnovaties. Het doel was om samen met eindgebruikers nieuwe zorgconcepten te creëren en die ook in de praktijk te toetsen. Uit de literatuur weten we dat in proeftuinprogramma's doorgaans weinig aandacht is voor arbeids- en organisatievraagstukken. Nochtans kunnen die vraagstukken net cruciaal zijn voor het succes van een zorginnovatie. Dit onderzoek is, voor zover we weten, de eerste studie die de impact van (zorg)proeftuinprogramma's op de organisatie van de zorg – in termen van arbeidsdeling en werkgelegenheidsverhouding – en de kwaliteit van arbeid – in termen van taakeisen en regelmogelijkheden – als onderwerp heeft. Op basis van een kwalitatief onderzoeksdesign tonen we aan dat 22 van 23 zorginnovaties een impact hebben op de organisatie van de zorg en bijna elke zorginnovatie het werk van minstens één type zorgprofessional beïnvloedt. Nochtans hield slechts een minderheid van de zorginnovaties hier expliciet rekening mee. Dit resultaat wijst erop dat zorginnovaties vrijwel altijd een verandering in de organisatie van de zorg en in de kwaliteit van arbeid van betrokken zorgprofessionals impliceren. Het is daarom aangewezen dat toekomstige zorginnovatieprojecten hier vanaf de start rekening mee houden, door niet enkel naar de innovatie en de impact op de eindgebruiker te kijken, maar ook naar de bredere organisatorische inbedding van de innovatie en de mogelijke impact op het werk van de betrokken zorgprofessionals.

Kernpunten van de controle en de transparantie erover in bestuursverslag, verslag van de raad van commissarissen en de jaarrekening

10.5117/mab.93.30077 ◽

2019 ◽

Vol 93 (1/2) ◽

pp. 47-56 ◽

Cited By ~ 4

Author(s):

Auke De Bos ◽

Martijn De Jong ◽

Henk Strating

Keyword(s):

Corporate Governance ◽

Audit Committee ◽

Corporate Governance Code ◽

In De Praktijk ◽

De uitgebreide controleverklaring geeft meer informatie over de controle. Omdat het bestuur en de commissarissen verantwoordelijk zijn voor de verslaggeving van de onderneming mag verwacht worden dat zij in de jaarrekening en in hun verslagen ook ingaan op de onderwerpen die de accountant bespreekt als kernpunten van de controle. In de praktijk blijkt dit in Nederland voor verbetering vatbaar, waarbij geleerd kan worden van de ervaringen in het Verenigd Koninkrijk. De Corporate Governance Code van het Verenigd Koninkrijk geeft uitvoerige voorschriften voor de rapportage door auditcommissies, welke in de Nederlandse code ontbreken. Hierdoor is de kwaliteit van de audit committee reports in het Verenigd Koninkrijk aanzienlijk hoger dan de kwaliteit van de Nederlandse verslagen van de raad van commissarissen. Daarom pleiten we ervoor in de Nederlandse code soortgelijke bepalingen op te nemen voor raden van commissarissen/auditcommissies als in het Verenigd Koninkrijk, zodat transparantie en daarmee de rollen en verantwoordelijkheden van bestuur, commissarissen en de accountant duidelijk en consistent zijn. Echter ook zonder meer gedetailleerde regelgeving zouden we meer verwachten van de kwaliteit van de verslaggeving door ondernemingen. De controleverklaring bevat in Nederland in een aantal gevallen meer informatie dan de onderneming zelf communiceert. Om de transparantie van verslaggeving te verbeteren is het nodig dat het bestuur rapporteert over de belangrijkste risico’s met een financiële impact op de jaarrekening. De raad van commissarissen brengt als intern toezichthouder verslag uit over de wijze van toezicht en hoe is omgegaan met en transparantie wordt gegeven over de materiële risico’s en onzekerheden. Vervolgens beschrijft de accountant hoe hij deze risico’s heeft geadresseerd in de controle.

Abstracts 15e Nationaal Gerontologiecongres ‘SAMEN WORDEN WE OUDER’

Tijdschrift voor Gerontologie en Geriatrie ◽

10.36613/tgg.1875-6832/2019.03.03 ◽

2019 ◽

Keyword(s):

In De Praktijk

Algemeen abstract integraal symposium: Het omvangrijke probleem van eenzaamheid krijgt veel aandacht van beleidsmakers en professionals in de praktijk. Met deze aandacht groeit de behoefte aan wetenschappelijke kennis. Vaak gestelde vragen gaan over het concept eenzaamheid en de beleving daar van. Wat is het precies? Wat is de relatie met zingeving, en met depressie? Andere vragen gaan over prevalentie: bij welke ouderen komt eenzaamheid het meest voor? En uiteraard zijn er vragen naar oplossingsrichtingen. Kan er wat tegen eenzaamheid van ouderen gedaan worden, en zo ja, wat? Waar hebben ouderen behoefte aan? Wat zijn goede en effectieve interventies? Hoe doe je die? In dit symposium brengen we recente ontwikkelingen bij elkaar. De eerste presentatie presenteert gegevens uit LASA. De vraag is of het concept existentiële eenzaamheid verschilt van het gangbare begrip eenzaamheid. Naast emotionele en sociale eenzaamheid zijn er ervaringen van gebrek aan verbondenheid met de sociale wereld en het ontbreken van betekenisvol zijn. De tweede presentatie is gebaseerd op diepte-interviews. Eenzaamheid bij ouderen gaat vaak gepaard met levensvragen en vragen over zingeving. Ontmoeting en activering zijn geen passende oplossingen. Er is behoefte aan emotionele steun. Ook de derde presentatie is gebaseerd op diepte-interviews en toont de ontwikkeling van een gespreksinstrument gericht op eenzaamheid. Er zijn vijf categorieën aandachtspunten. Mensen hebben geen behoefte aan goedbedoelde en vaak te simpele adviezen. Zij vinden het fijn wanneer oprecht naar hen wordt geluisterd. Het symposium sluit af met discussie over te beantwoorden kennisvragen om ons begrip van eenzaamheid en mogelijke oplossingen verder te brengen.

Stijgende woonlasten beperken bewegingsvrijheid lage inkomens

AGORA Magazine ◽

10.21825/agora.v3i1.15214 ◽

1987 ◽

Vol 3 (1) ◽

pp. 9-10

Author(s):

I. Pronk ◽

S. Roozen ◽

L. Smit

Keyword(s):

In De Praktijk

Sinds het begin van de jaren '80 hebbenveel huishoudens te makengekregen met stijgende woonlasten incombinatie met een stagnerend ofzelfs dalend besteedbaar inkomen. Destijgende woonlastenquote1) die zoontstaat kan ingrijpende gevolgenhebben voor individuele huishoudens.Deze moeten handelend optreden omhet verzorgingsniveau dat ze gewendzijn te handhaven, of ze moetengenoegen nemen met een lager niveau.In dit artikel wordt ingegaan opde mogelijkheden van huishoudenshun verzorgingsniveau te handhavenen de in de praktijk meest voorkomendeoplossingen voor dit aspect van dewoonlasten problematiek.

De zaak van Rechter Grootaert en de strijd om het Nederlands in Belgisch-Congo. Een symbooldossier uit de jaren vijftig

WT. Tijdschrift over de geschiedenis van de Vlaamse beweging ◽

10.21825/wt.v67i1.12460 ◽

2008 ◽

Vol 67 (1) ◽

pp. 7-46

Author(s):

Bert Govaerts

Keyword(s):

Private Property ◽

Local Level ◽

Free State ◽

Court Cases ◽

In De Praktijk ◽

French Speaking ◽

Congo Free State ◽

The Right ◽

Belgian Congo

In 1908 verwierf België de souvereiniteit over de voormalige Congo Vrijstaat, die particulier bezit van koning Leopold II was geweest. De nieuwe kolonie kreeg een soort grondwet, het Koloniale Charter. Artikel 3 daarvan bepaalde dat er in Belgisch-Congo taalvrijheid heerste, maar ook dat de Belgen er dezelfde taalrechten en -bescherming zouden genieten als in het moederland. Uiterlijk tegen 1913 moesten speciale decreten de taalregeling in rechtszaken en in de administratie vastleggen. Die afspraak werd niet gehonoreerd. De decreten kwamen er niet en de kolonie werd in de praktijk exclusief Franstalig. Een klein aantal Vlaamse koloniale ambtenaren verzette zich daar tegen en boekte ook beperkte successen, op plaatselijk niveau. Een doorbraak kwam er pas in de nadagen van de kolonie, toen een Vlaams magistraat, Jozef Grootaert, het recht opeiste om in het Nederlands te vonnissen. Pas na een lang en bitter gevecht, uitgevochten tot op regeringsniveau en mee gekleurd door allerlei persoonlijke motieven, werd uiteindelijk in 1956, meer dan veertig jaar later dan afgesproken, een decreet over het gebruik van de talen bij het koloniale gerecht goedgekeurd. Over een decreet i.v.m. bestuurzaken raakte men het niet meer eens voor de onafhankelijkheid van de kolonie in 1960. In het onafhankelijke Congo was er voor het Nederlands geen (officiële) plaats.________The Case of Judge Grootaert and the struggle for Dutch in the Belgian CongoIn 1908 Belgium acquired the sovereignty over the former Congo Free State, which had been the private property of king Leopold II. The new colony was granted a kind of constitution, the Colonial Charter. Article 3 of this charter provided not only that there would be freedom of language in the Belgian Congo, but also that the Belgians in that country would enjoy the same rights and protection of their language as they had in their motherland. The language regulation for court cases and the administration was to be laid down in special decrees by 1913 at the latest. That agreement was not honoured. The decrees failed to be drawn up and in practice the colony became exclusively French speaking. A small number of Flemish colonial officials resisted against this situation and in fact obtained some limited successes on a local level. A breakthrough finally occurred in the latter years of the colony, when a Flemish magistrate, Jozef Grootaert claimed the right to pronounce judgement in Dutch. Only after a long and bitter struggle that was fought out until the bitter end on a governmental level and that was also characterized by all kinds of personal motives, a decree about the use of languages at the colonial court was finally approved in 1956, more than forty years after it had been agreed. It proved to be no longer possible to reach agreement about a decree concerning administrative matters before the independence of the colony in 1960. In the independent Congo Republic no (official) role was reserved for Dutch.