scholarly journals Comparing the Persian version properties of Behavioral Pain Scale and Critical Care Pain Observation Tool in patients with head trauma

2021 ◽  
Vol 23 (3) ◽  
pp. 347-355
Author(s):  
Afsane Rouhalamini ◽  
Hussein Fallahzade ◽  
Khadijeh Nasiriani ◽  
◽  
◽  
...  
Ból ◽  
2016 ◽  
Vol 17 (3) ◽  
pp. 27-35
Author(s):  
Aleksandra Gutysz-Wojnicka ◽  
Dorota Ozga ◽  
Ewa Mayzner-Zawadzka

“Gold standard” in the assessment of pain is patient’s subjective assessment by means of standardized numerical, analog-visual or verbal scales. Unconscious, sedated, mechanically ventilated patients are able to subjectively assess pain in this way. Clinical practice guidelines for the management of pain, agitation and delirium in adult patients in the intensive care unit developed by a working group of the American College of Critical Care Medicine (ACCCM) state that adult patients treated in the ICU routinely experience pain at rest and during routine care. The guidelines recommend routine monitoring of pain in all adult patients in the ICU using the Behavioral Pain Scale (BPS) or Critical-Care Pain Observation Tool (CPOT). Cultural adaptation was conducted in Poland, psychometric properties of Polish version of Behavioral Pain Scale (BPS) were evaluated. Internal consistency determined by Cronbach’s alpha amounted to 0.6883. The correlation coefficients between items of the scale and the sum score in the pain phase were in the range 0.27-0.28. The analysis of principal components confirmed that all the components of the scale respectively, the face, the upper limbs, synchronization with the respirator are one factor and explain 63.9% of the rating variation, while discriminatory accuracy of the scale was unconfirmed. The value of pain assessment using the Polish version of BPS increased significantly, also in the case of routine painless procedures, most likely due to other factors. That prevented the unambiguous interpretation of the results of the pain assessment and enforced additional data from other sources in the assessment of pain. The reason for the lack of discriminant accuracy can be vague operationalization of the scale indicators especially in the category: Face and Synchronization with the ventilator and the lack of adequate training for personnel in scale application. The aim of the study was to prepare the Polish version of Behavioral Pain Scale (BPS) with more favorable psychometric properties. Based on the analysis of the literature individual scale indicators included in the categories of Face and Synchronization with the ventilator and the scheme of their scoring were re-defined. The result of the study is modified Polish version of BPS. Conclusions: The validation process of the research tool is not a one-time process. The implementation of the scale into clinical practice is required as well as further monitoring of its reliability and validity indicators. It is necessary to implement the system of personnel training in BPS application


2016 ◽  
Vol Volume 9 ◽  
pp. 661-669 ◽  
Author(s):  
Koustuv Dalal ◽  
Nai-Huan Hsiung ◽  
Yen Yang ◽  
Ming-Shinn Lee ◽  
Graeme D. Smith

2018 ◽  
Author(s):  
Κωνσταντινιά Μαμούρα

Εισαγωγή: Η διέγερση είναι μια κατάσταση που μπορεί να εμφανιστεί σε μετεγχειρητικούς ασθενείς και βαρέως πάσχοντες, και συνδέεται με δυνητικά επικίνδυνες επιπλοκές. Ωστόσο, τα επίπεδα πόνου, stress, φεντανύλης, αναισθητικών φαρμάκων και άλλων διεγχειρητικών παραμέτρων, σε σχέση με τη διέγερση, δεν έχουν αξιολογηθεί εστιασμένα σε βαριατρικούς ασθενείς.Σκοπός: Η διερεύνηση της σχέσης των επιπέδων μετεγχειρητικού πόνου stress, φεντανύλης, αναισθητικών φαρμάκων και άλλων διεγχειρητικών παραμέτρων με την εγκατάσταση μετεγχειρητικής διέγερσης σε βαριατρικούς ασθενείς, με απώτερο στόχο την πρόληψή της.Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική κλινική μελέτη συσχέτισης, σε Μονάδα Μεταναισθητικής Φροντίδας ιδιωτικού νοσοκομείου των Αθηνών για χρονικό διάστημα δεκατεσσάρων μηνών, με δείγμα 76 βαριατρικών ασθενών. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν: α) Φύλλο δημογραφικών και κλινικών δεδομένων, β) Κλίμακες αξιολόγησης διέγερσης, CAM-ICU (Confusion Assessment Method for the Intensive Care Unit), ICDSC (Intensive Care Delirium Screening Checklist) και RASS (Richmond Agitation-Sedation Scale), γ) Εργαλεία αξιολόγησης πόνου, CPOT (Critical-Care Pain Observation Tool), BPS (Behavioral Pain Scale) και NRS (0-10). Οι μεταβλητές ελέγχθηκαν για την κανονικότητα της κατανομής τους και ανάλογα εφαρμόστηκαν είτε παραμετρικές είτε μη παραμετρικές δοκιμασίες. Πραγματοποιήθηκε περιγραφική στατιστική, μελέτη εσωτερικής συνοχής κλιμάκων (Cronbach’s α), μελέτη συσχετίσεων (Pearson, Kendall’s tau, Spearman’s rho), έλεγχος μέσων και διαμέσων (T-test, Mann Whitney U test) και μελέτη παλινδρομήσεων με το SPSS 22.0 (p≤0,05). Αποτελέσματα: Οι συμμετέχοντες ήταν 46,1% άντρες, με μέση ηλικία 37,7(±10,2) έτη. Ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ/BMI), κυμαινόταν από 24,2 έως 67,6, με μέσο 46,3(±6,1). Οι βαθμολογίες στις κλίμακες ICDSC και RASS ήταν μέτριες ωστόσο μετεγχειρητική διέγερση, με βάση την κλίμακα CAM-ICU, καταγράφηκε στο 50% των ασθενών. Ο Cronbach’s α ήταν ≥0,726για όλες της κλίμακες. Επίσης τα επίπεδα πόνου ήταν χαμηλά προς μέτρια. Οι κλίμακες πόνου συσχετίσθηκαν μεταξύ τους (0,77≤rho≤0.958, p<0,001). O μετεγχειρητικός πόνος που αξιολογήθηκε με όλες τις κλίμακες συσχετίσθηκε στατιστικά σημαντικά θετικά, με όλες τις κλίμακες διέγερσης (0,622≤rho≤0.838, p<0,001). Άλλοι παράγοντες που συσχετίσθηκαν στατιστικά σημαντικά θετικά με την εμφάνιση διέγερσης ήταν τα επίπεδα κορτιζόλης ορού το πρωί του χειρουργείου (p<0,001), οι χορηγούμενες ποσότητες μιδαζολάμης και προποφόλης (p<0,001), ο μεγαλύτερος χρόνος διασωλήνωσης (p<0,001) και χειρουργείου (p<0,001), η οξέωση (p=0,005), το ιστορικό προηγούμενων χειρουργικών επεμβάσεων (p=0,004) και ο αριθμός ατόμων που συγκατοικούν με τον ασθενή (p=0,011). Αρνητικά συσχετίσθηκαν με την εμφάνιση διέγερσης τα υψηλότερα επίπεδα φεντανύλης ούρων (p<0,001), τα επίπεδα ACTH το πρωί του χειρουργείου(p=0,023) και η μεγαλύτερη ηλικία (p=0,04). Το 77,1% της διακύμανσης της CAM-ICU επεξηγήθηκε από την συνολική ποσότητα χορηγούμενης φεντανύλης, και η αλλαγή στα επίπεδα φεντανύλης ούρων κατά 1 μονάδα (ng/ml) μείωσε την διέγερση κατά 0,927 φορές. Επίσης αλλαγή στα επίπεδα Κορτιζόλης το πρωί του χειρουργείου κατά μία μονάδα (μg/dl) αυξάνει τη διέγερση κατά 1,244 φορές, ενώ 1 μονάδα Προποφόλης αυξάνει τη διέγερση κατά 1,041φορές. Συμπέρασμα: Ο μετεγχειρητικός πόνος, το στρες, τα αναισθητικά φάρμακα και άλλοι διεγχειρητικοί παράγοντες φαίνεται να αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης διέγερσης σε βαριατρικούς ασθενείς. Απαιτείται η χρήση κατάλληλων εργαλείων αξιολόγησης πόνου και διέγερσης στη μονάδα μεταναισθητικής φροντίδας, και κατάλληλη τιτλοποίηση της αναλγητικής αγωγής ώστε να μειωθεί σημαντικά η εγκατάσταση διέγερσης. Η διαχείριση του προεγχειρητικού στρες, από τον νοσηλευτή, είναι δυνατό να περιορίσει την εμφάνιση μετεγχειρητικής διέγερσης. Τέλος, προσοχή πρέπει να δίνεται στους ασθενείς που υποβάλλονται σε επέμβαση μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας και σε αυτούς που εμφανίζουν διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document