The genome sequence of the common green lacewing, Chrysoperla carnea (Stephens, 1836)

We present a genome assembly from an individual female Chrysoperla carnea (a common green lacewing; Arthropoda; Insecta; Neuroptera; Chrysopidae). The genome sequence is 560 megabases in span. The majority of the assembly (95.70%) is scaffolded into six chromosomal pseudomolecules, with the X sex chromosome assembled. Gene annotation of this assembly by the NCBI Eukaryotic Genome Annotation Pipeline has identified 12,985 protein coding genes.

Μελέτη στοιχείων της βιολογίας-οικολογίας κρυπτικών ειδών του συμπλόκου Chrysoperal carnea sensu lato

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, μελετήθηκαν στοιχεία της βιολογίας και οικολογίας των Ευρωπαϊκών κρυπτικών ειδών του συμπλόκου Chrysoperla carnea sensu lato: C. agilis, C. carnea s.s., C. lucasina, C. mediterranea και C. pallida (Neuroptera: Chrysopidae). Συγκεκριμένα, μελετήθηκε η επίδραση των αριθμών των συζεύξεων των ενήλικων ατόμων του είδους C. agilis στη διάρκεια ζωής και ωοπαραγωγή των θηλυκών και η επίδραση της θερμοκρασίας και της σχετικής υγρασίας στην ανήλικη ανάπτυξη, στην επιβίωση και ωοπαραγωγή των ενηλίκων ατόμων των ειδών του συμπλόκου Chrysoperla carnea sensu lato.Η επίδραση των αριθμών των συζεύξεων των ενήλικων ατόμων του αρπακτικού εντόμου Chrysoperla agilis Henry et al. στη μακροζωία και στην ωοπαραγωγή των θηλυκών μελετήθηκε σε εργαστηριακές συνθήκες. Νεαρά ενήλικα θηλυκά διατηρούνταν σε ατομικά κλουβιά εκτροφής παρουσία αρσενικών είτε για μία εβδομάδα, είτε για ολόκληρη την ενήλικη ζωή τους. Βρέθηκε ότι η συνολική ωοπαραγωγή των θηλυκών ατόμων ήταν υψηλότερη στη μακροχρόνια έκθεση σε αρσενικά (302,1 έναντι 421,1 αυγών αντίστοιχα). Ωστόσο, η διάρκεια ζωής των θηλυκών ήταν παρόμοια, είτε τα αρσενικά άτομα ήταν παρόντα για μία εβδομάδα είτε για όλη τη διάρκεια της ζωής τους (64,8 και 66,1 ημέρες, αντίστοιχα). Η διάρκεια ζωής των παρθένων θηλυκών ήταν μεγαλύτερη (94,1 ημέρες) από αυτή των συζευγμένων θηλυκών, αποθέτοντας όμως μικρό αριθμό (54,5) (άγονων) αυγών. Επιπλέον, η ενδογενής ταχύτητας αύξησης (rm) ήταν υψηλότερη (0,1321) όταν τα θηλυκά εκτείθονταν συνεχώς σε αρσενικά. Συμπερασματικά, η έκθεση των θηλυκών ατόμων του είδους C. agilis σε αρσενικά άτομα για μία εβδομάδα αρκεί για την κάλυψη περίπου του 70% της μέγιστης ωοπαραγωγής.Η επίδραση της θερμοκρασίας στην ταχύτητα ανήλικης ανάπτυξης και το ποσοστό ενηλικίωσης μελετήθηκε στο εργαστήριο σε μία σειρά εννέα σταθερών θερμοκρασιών (15, 17,5, 20, 25, 27,5, 30, 31,5, 33, 34 και 35ºC) και σε συνθήκες φωτοπερίοδου με 16 ώρες φωτόφαση (16:8 ΦΣ), για τα είδη: C. agilis, C. carnea s.s., C lucasina, C. mediterranea και C. pallida. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ανήλικης ανάπτυξης, οι προνύμφες όλων των ειδών τρέφονταν με αυγά του Λεπιδοπτέρου Ephestia kuehniella. Σε όλες τις θερμοκρασίες που μελετήθηκαν οι προνύμφες όλων των ειδών ολοκλήρωσαν επιτυχώς την ανάπτυξή τους, εκτός από το είδος C. mediterranea όπου καμία προνύμφη δεν επιβίωσε σε θερμοκρασία 15οC. Επίσης, στην υψηλότερη από τις θερμοκρασίες που μελετήθηκαν (35οC) το ποσοστό επιβίωσης ήταν μηδενικό για το σύνολο των πέντε κρυπτικών ειδών. Στο εύρος θερμοκρασιών από 20oC έως 30oC παρατηρήθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά ενηλικίωσης, ενώ αντίθετα από 31,5oC έως 34oC τα ποσοστά αυτά ήταν σημαντικά χαμηλότερα. Η κάτω θερμοκρασία ουδός για το είδος C. mediterranea υπολογίστηκε σε 14,9 ºC και 14,6 ºC, ενώ για τα υπόλοιπα είδη ήταν αρκετά χαμηλότερη και κυμάνθηκε από 11,4ºC έως 11,8ºC και από 11,1ºC έως 11,7ºC για τα αρσενικά και για τα θηλυκά άτομα, αντίστοιχα. Επιπλέον, βρέθηκε ότι η θερμοκρασία επηρεάζει σημαντικά την διάρκεια ζωής, την επιβίωση και την ωοπαραγωγή και των πέντε ειδών του συμπλόκου Chrysoperla carnea sensu lato, που αποτελούν αντικείμενο της παρούσας έρευνας. Η διάρκεια ζωής των ενηλίκων θηλυκών σταδιακά μειωνόταν από τους 15οC έως και τους 30οC, ενώ στις υψηλότερες θερμοκρασίες ήταν σταθερά χαμηλή (μικρότερη από 35 ημέρες). Η ωοπαραγωγή των θηλυκών ατόμων όλων των ειδών, παρουσίασε σημαντική αύξηση στο εύρος θερμοκρασιών 20-30οC, σε αντίθεση με τη μικρότερη και τις υψηλότερες θερμοκρασίες που μελετήθηκαν, όπου δεν ξεπέρασε τα 110 αυγά/θηλυκό. Στους 27,5οC, καταγράφηκε η υψηλότερη τιμή της ενδογενούς ταχύτητας αύξησης (rm), για όλα τα είδη που μελετήθηκαν, ενώ στις θερμοκρασίες 15οC, 31,5οC και 33οC, η μειωμένη ωοπαραγωγή των θηλυκών, προκάλεσε σημαντική μείωση στις τιμές rm. Φαίνεται ότι τα είδη C. agilis και C. lucasina μπορούν να αναπτυχθούν σε μεγαλύτερο εύρος θερμοκρασίων (13,5-34,1οC), σε αντίθεση με το είδος C. mediterranea όπου καταγράφηκε το στενότερο εύρος (16,5-32,8οC). Η επίδραση τεσσάρων διαφορετικών επιπέδων σχετικής υγρασίας (Σ.Υ. 12%, 33%, 75% και 94%) στην ανάπτυξη, επιβίωση και ωοπαραγωγή των αρπακτικών εντόμων C. agilis, C. carnea s.s., C lucasina, C. mediterranea και C. pallida μελετήθηκε στο εργαστήριο σε θερμοκρασία 26±1ºC, φωτοπερίοδο 16:8 ΦΣ και τροφή ανηλίκων: αυγά του Λεπιδοπτέρου Ephestia kuehniella. Βρέθηκε ότι τόσο η διάρκεια της ανήλικης ανάπτυξης (23-29,3 ημέρες), όσο και το ποσοστό ενηλικίωσης και των πέντε ειδών επηρεάστηκε σημαντικά από την σχετική υγρασία. Επίσης, η διάρκεια ζωής των ενήλικων θηλυκών επηρεάστηκε σημαντικά από τη Σ.Υ., όπου σε Σ.Υ. 75% καταγράφηκε η μέγιστη τιμή, ενώ μεταξύ των ειδών δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στα τέσσερα επίπεδα Σ.Υ. που μελετήθηκαν. Παρομοίως, σε Σ.Υ. 75%, παρατηρήθηκε η μέγιστη ωοπαραγωγή των θηλυκών ατόμων και η υψηλότερη τιμή της ενδογενούς ταχύτητας αύξησης (rm) πληθυσμού και των πέντε ειδών που μελετήθηκαν. Συμπερασματικά, τα είδη C. agilis, C. carnea s.s., C lucasina, C. mediterranea και C. pallida, μπορούν να αναπτύσσονται και να ωοτοκούν σε ένα μεγάλο εύρος θερμοκρασιών και επιπέδων σχετικής υγρασίας. Τα αποτελέσματα της διατριβής, θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα τόσο για τη βελτιστοποίηση των μεθόδων μαζικής εκτροφής των εντόμων στο εργαστήριο, όσο και για την κατανόηση της δυναμικής των πληθυσμών τους στον αγρό, με σκοπό τη χρησιμοποίηση του σε προγράμματα βιολογικής και ολοκληρωμένης καταπολέμησης.

Conspecific neighbors and kinship influence egg cannibalism in the green lacewing, Chrysoperla carnea (Stephens)

Background Chrysoperla carnea (Stephens) (Neuroptera: Chrysopidae) is an illustrious predator that performs cannibalism upon facing small and defenseless conspecifics. Eating preference of C. carnea larvae was investigated between conspecific and host (Sitotroga cerealella) eggs. Early instars of C. carnea express significant preference toward conspecific eggs over host eggs. Experiments were carried out to examine the role of conspecific neighbors in execution of cannibalistic decision. These cannibalistic behaviors of larvae were also investigated through locomotion bioassays using the video tracking software ANY-maze®. Results Larvae commit low egg cannibalism when alone but express higher cannibalism in the presence of conspecific larvae in the neighborhood. The role of relatedness in egg cannibalism was investigated when larvae were offered a choice between conspecific eggs from related and unrelated parents. Larvae did a discrimination between eggs of their own parents and those of other parents. Conclusion Behavioral bioassays showed attraction toward conspecific eggs and the eggs of unrelated parents. This study emphasizes the significance of informational and descriptive cues that modulate the cannibalistic expression in C. carnea.

Effects of Nitrogenous Fertilization and some Insecticides on the Natural Enemies of Transgenic Bt Cotton Pests

Field assessment of integrated management of BT cotton pests was carried out in two consecutive seasons; 2016/2017 and 2017/2018 in the experimental research farm of the Kassala University, Sudan. Four insecticides (imidacloprid, abamectin, profenofos, and lufenuron) from different chemical groups and with a different mode of action and three levels (43.81 kgha-1, 87.62 kgha-1, and 131.43 kgha-1) of soil-applied nitrogen were tested in the IPM package. Insecticides were applied at the recommended doses. A total of 7 weekly counts of prevailing natural enemies [Chrysoperla carnea (Stephens) and Aenasius bambawalei Hayat] were carried out for 4 weeks before spraying and 3 weeks post spraying starting the 3rd week from spraying. Results indicated that nitrogen level exerted no significant effects on the populations of prevailing natural enemies; C. carnea and A. bambawalei. Based on average post spray counts and percentage reduction over the control, all insecticide treatments significantly reduced the population of the natural enemies. Imidacloprid and profenofos exerted the highest reduction of C. carnea population followed by abamectin and lufenuron (56.03, 48.25, 07.78 and 06.61% respectively) in the first season, while profenofos, imidacloprid, lufenuron, and abamectin induced the highest reductions (55.94, 45.05, 17.57 and 17.33% respectively) in the second season. On the other hand, reductions in A. bambawalei population (abundant in season 1 only) followed the order; imidacloprid, lufenuron, abmectin, and profenofos (03.95, 02.63, 202.63, and 01.32%, respectively). Interactions between nitrogen fertilization and insecticide were not significant as measured by the population of prevailing natural enemies.

Intraguild Interactions between the Mealybug Predators Cryptolaemus montrouzieri and Chrysoperla carnea

The ladybird Cryptolaemus montrouzieri and the green lacewing Chrysoperla carnea have shown potential for use in augmentative biological control of mealybug pests in greenhouse crops. In the context of combining these predators within an integrated pest management system, the risk of negative intraguild interactions between both predators was evaluated in a laboratory setting. Different life stages of either predator were confronted in petri dish arenas containing a Ficus benjamina leaf, and after 24 h the incidence and direction of intraguild predation (IGP) was recorded for each combination. The effect of adding Planococcus citri nymphs or Ephestia kuehniella eggs as extraguild prey on the level of IGP was also studied. IGP was frequently observed between the two predator species and was asymmetrical in favour of C. carnea in most cases. The presence of extraguild prey reduced the number of IGP events between the predators to a similar extent. The relevance of the observed intraguild interactions for the combined use of these predators in protected cultivation is discussed.