Assessing the Impact of Holocaust Education on Adolescents’ Civic Values: Experimental Evidence from Arkansas

Background American adults overwhelmingly agree that the Holocaust should be taught in schools, yet few studies investigate the potential benefits of Holocaust education. Objectives We evaluate the impact of a Holocaust education conference on knowledge of the Holocaust and several civic outcomes, including “upstander” efficacy (willingness to intervene on behalf of others), likelihood of exercising civil disobedience, empathy for the suffering of others, and tolerance of others with different values and lifestyles. Research Design We recruit two cohorts of students from three local high schools and randomize access to the Arkansas Holocaust Education Conference, where students have the chance to hear from a Holocaust survivor and to participate in breakout sessions led by Holocaust experts. Results We find evidence that the conference increased participants’ upstander efficacy, but fail to reject the null hypothesis that the conference would increase participants’ knowledge or other civic attitudes.

‘We too find it difficult’: A consideration of site-based Holocaust education as emotional labour

Among the growing body of literature concerning teaching and learning about the Holocaust, very little research has explored the experiences of teachers from an emotional perspective. This study considers the emotion work done by educators who are teaching about the Holocaust at the site of Auschwitz-Birkenau. Through the lens of ‘emotional labour’, the study explores how the educators articulate their emotion work, and how they manage their emotions in situ. The findings reveal a complex interplay of emotion work and self-preservation that results in educators variously altering the extent to which they are ‘present’ and how they choose to withdraw themselves emotionally from certain exhibits or spaces at the museum. The study also reveals the benefits of the informal emotional support network that exists between the educators, as well as the various routines they adopt to help them manage their emotion work. It is argued that the findings of this paper highlight a need for further research into how teachers teach about emotionally difficult histories such as this, in similar and more diverse contexts.

Remembrance in Action: Educating and Responding to the Holocaust in today’s world

A school librarian and United States Holocaust Memorial Museum Teacher Fellow addresses the challenge of teaching 21st century learners about the Holocaust, demonstrating how to enrich collaborative instruction and library programing through innovative Museum resources. This paper highlights “History Unfolded,” the Museum’s growing database of WWII era newspapers promoting historical thinking and media literacy; “Experiencing History,” a primary source digital learning tool; the availability of Museum exhibitions and supplemental Holocaust projects that can be successfully implemented by school library practitioners worldwide. As we face a resurgence of neo-Nazism and increased Anti-Semitism, school librarians can be transformational leaders in Holocaust education initiatives, encouraging an equitable and inclusive environment in the greater community.

Holocaust Survivor Diaspora(s)

This chapter discusses the evolution of “Holocaust survivor diasporas” in the aftermath of World War II by examining how the experience of survival under Nazi occupation created a distinct and shared identity for those who would emerge from the war. In the early postwar period, survivors formed transnational networks on the basis of shared wartime experience, common geographical origin, and shared political agendas that were far more specific than the more general category of “Holocaust survivors” that would develop later, in the last decades of the twentieth century. Survivors and the distinct organizations they formed came to play a prominent role in both defining the categories of “Holocaust” and “survivor” and in shaping subsequent efforts at Holocaust education and memorialization.

Guest Editor's Remarks

The 2019 Toronto Symposium, THE VIENNA PROTOCOL: Medicine's Confrontation with Continuing Legacies of its Nazi Past, was sponsored by Biomedical Communications, Institute of Medical Science, Temerty Faculty of Medicine, University of Toronto and the Neuberger Centre for Holocaust Education. https://www.holocaustcentre.com/hew-2019/the-vienna-protocol Prof. Leila Lax, coordinated the Symposium and was inspired by its presenters to create an online collection of Holocaust education resources. She is grateful to the Editor-in-Chief, Gary Schnitz and the Journal of Biocommunication Management Board for their dedication to scholarship, ethics, and the advancement of knowledge, in support of this Special Issue, that deals with contemporary controversies from a dark time in history, that is part of our professional legacy - and memory. This Special Issue is dedicated to the memory of the victims portrayed in the Pernkopf atlas. Image credit: Table of Contents image provided by the Medical University of Vienna, MUW-AD-003250-5-ABB-151.

Editor's Comments

Welcome to the Journal of Biocommunication’s Special Issue 45-1. We have designated this publication as a JBC “Special Issue,” as it is devoted entirely to one topic. Our current Special Issue includes articles and commentaries all related to Eduard Pernkopf’s, Atlas of Topographical and Applied Human Anatomy. Our authors have provided in-depth discussions about the Pernkopf’s atlas’ dark history, the uncertain origin of cadavers used as references for the atlas, and medical crimes of the Third Reich. Seven of the articles are authored by some of the world’s leading historians and authorities on the subject of the Pernkopf atlas and the abuses of Nazi medicine. These authors presented papers at a Holocaust Education Week Symposium that was held on Nov. 10, 2019, at the Temerty Faculty of Medicine, University of Toronto, Toronto, Canada. This landmark Symposium was called, “The Vienna Protocol: Medicine’s Confrontation with Continuing Legacies of its Nazi Past.” The Symposium faculty included Susan Mackinnon, MD, Rabbi Joseph Polak, William E. Seidelman, MD, Sabine Hildebrandt, MD, Philip Berger, MD, Anne Agur, PhD, and Leila Lax, PhD, who also served as the Symposium coordinator and host. Table of Contents image credit: Medical University of Vienna, MUW-AD-003250-5-ABB-81.

Pillar of Fire – from Auschwitz to Casablanca

Aim. This study examines the characteristics of the individuals who go on the journey to Poland, which is a key element of the Holocaust education curriculum in Israel, their personal connection to the Holocaust, as well as the socio-political developments in Israel that attempt to bridge the gap between the various poles in society – between East and West. Concept. Holocaust education includes the formal part, which is the historical narrative, and the informal part, which is the journey to Poland. This study follows the development of Holocaust education and commemoration of the victims of the Holocaust – from the narrative of the Holocaust of the Jews of Europe to the narrative of the Holocaust among the communities of North African descent. Results and conclusion. The findings of the study indicate a link between family support and ties to the Holocaust, and the journey to Poland, which appears to be in line with findings of Nitza Davidovitch and Dan Soen (2011), who found a correlation between the students participating in the journey and their personal connections to the Holocaust, in contrast to students with no family connection with the Holocaust. For all its importance, the journey to Poland has been found to perpetuate social polarisation. Practical applications. The current study highlights the challenge of Holocaust education in order to build a bridge of shared historical destiny through this seminal event of the twentieth century. Originality. This work sparks the question of how to make the journey to Poland a unifying factor in collective national memory.

Η προσέγγιση του Ολοκαυτώματος στο ελληνικό σχολείο και η θέση του στη δημόσια ιστορία

Η παρούσα διδακτορική έρευνα εντάσσεται στον κλάδο της Διδακτικής της Ιστορίας και μελετά τη Δημόσια Ιστορία του Ολοκαυτώματος των Θεσσαλονικέων Εβραίων με κεντρικό άξονα μελέτης τη σχολική Ιστορία. Οι εκδηλώσεις μνήμης τις Ημέρες Μνήμης, η ανέγερση μνημείων, η πραγματοποίηση μόνιμων και περιοδικών εκθέσεων στα μουσεία της πόλης και σε πολιτιστικούς χώρους, η ονοματοθεσία και μετονομασία οδών της Θεσσαλονίκης, η τοποθέτηση νέων «Δεικτών Μνήμης» για τη σήμανση ιστορικών τόπων, η διεξαγωγή διεθνών και πανελλαδικών επιστημονικών συνεδρίων, ημερίδων και εκπαιδευτικών σεμιναρίων για το εν λόγω ιστορικό «συγκρουσιακό» τραυματικό θέμα, όπως και η αύξηση της εκδοτικής παραγωγής εξετάζονται στην παρούσα έρευνα, καθώς οι εξελίξεις στο επιστημονικό πεδίο της Ιστορίας αφορούν την παραγωγή και τη διάχυση της ιστορικής γνώσης, τη συγκρότηση ετερογενών μορφών ιστορικής κουλτούρας και τη διαμόρφωση συλλογικών ταυτοτήτων σε αναφορά με το παρελθόν και τη βιωμένη εμπειρία των κοινωνικών υποκειμένων. Το σύγχρονο πλαίσιο της Διδακτικής της Ιστορίας επιβάλλει την αφύπνιση όλων ως προς τη διαδικασία κριτικού ελέγχου της γενικότερης δημόσιας χρήσης της Ιστορίας, όπως και κάθε μορφή πληροφόρησης. Σήμερα, ένα από τα νεότερα και ενδιαφέροντα αντικείμενα της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας αποτελεί η εξέταση των σχέσεων μεταξύ ακαδημαϊκής και Δημόσιας Ιστορίας. H διδασκαλία της Τοπικής Ιστορίας, αποτελώντας μία εναλλακτική μορφή ιστορικής εκπαίδευσης, ενθαρρύνει τη βιωματική κατανόηση και την έρευνα του τραυματικού ιστορικού παρελθόντος. Για το γεγονός αυτό επιλέχθηκε η μελέτη της διδακτικής προσέγγισης της τοπικής εβραϊκής ιστορίας και του Ολοκαυτώματος μέσω της έρευνας σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο της εργασίας πραγματοποιήθηκε μία έρευνα πεδίου, προκειμένου να διερευνηθούν οι γνώσεις, οι απόψεις και οι διαθέσεις των εκπαιδευτικών, όπως και των μαθητών απέναντι στη διδασκαλία του Ολοκαυτώματος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Εκπαιδευτικοί και μαθητές σε Γυμνάσια και Λύκεια των Nομών Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής, Πιερίας και Σερρών συμπλήρωσαν δύο διαφορετικά ερωτηματολόγια. Οι μαθητές που δήλωσαν ότι έχουν διδαχθεί στο σχολείο το Ολοκαύτωμα συμπλήρωσαν ένα ειδικά σχεδιασμένο φύλλο εργασίας, ώστε να μελετηθούν οι ιστορικές τους γνώσεις, η ιστορική κατανόηση των γεγονότων και να ελεγχθεί η ανάπτυξη της κριτικής τους σκέψης. Διαπιστώθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί –αν και στη συντριπτική πλειονότητά τους θεωρούν ότι η διδασκαλία του Ολοκαυτώματος είναι σκόπιμη, χρήσιμη και ότι είναι απαραίτητο να περιλαμβάνεται στο Πρόγραμμα Σπουδών– στην πραγματικότητα οι ίδιοι διστάζουν να το προσεγγίσουν στις τάξεις τους και ελάχιστοι το έχουν διδάξει. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει και από τις αντίστοιχες απαντήσεις στα ερωτηματολόγια των μαθητών. Διαφαίνεται, επομένως, ότι ενώ η έκρηξη του ενδιαφέροντος για την επίμαχη μνήμη του Ολοκαυτώματος από τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες, από τη Δημόσια Ιστορία και από την κοινωνία των πολιτών επαναφέρει το αίτημα της πολλαπλής επεξεργασίας του ιστορικού τραύματος, η υπάρχουσα εκπαιδευτική πολιτική στην Ελλάδα αδυνατεί να το εντάξει στη σχολική εκπαίδευση με την εφαρμογή καινοτόμων εκπαιδευτικών παρεμβάσεων. Η ιστορική λήθη και η άγνοια για τη γενοκτονία των Ελλήνων Εβραίων συνεχίζει να υφίσταται παρά τις διεθνείς εξελίξεις για την Εκπαίδευση του Ολοκαυτώματος (Holocaust Education) από παγκόσμιους εκπαιδευτικούς οργανισμούς.