Η παρούσα ερευνητική διατριβή διερευνά τις αντιλήψεων παιδιών νηπιακής - πρώτης σχολικής ηλικίας και τις αντιλήψεις των γονέων τους, σε πανελλαδικό επίπεδο, για τη γονεϊκή συμπεριφορά. Το δείγμα της παρούσας ερευνητικής μελέτης αποτελείται από 1000 οικογένειες παιδιών νηπιακής και πρώτης σχολικής ηλικίας, από 4 έως 8 ετών. Αναλυτικότερα, στην έρευνα συμμετείχαν 468 αγόρια και 532 κορίτσια, 984 πατέρες και 994 μητέρες. Οι γεωγραφικές περιοχές που περιλαμβάνονται στο δείγμα είναι η Ήπειρος, η Στερεά Ελλάδα, η Μακεδονία, η Θεσσαλία, η Πελοπόννησος, τα νησιά του Ιονίου και η Θράκη. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή της παρούσας ερευνητικής μελέτης είναι τα εξής : 1) το Ερωτηματολόγιο Προσχολικής και Πρώτης Σχολικής Ηλικίας για τη Γονεϊκή Αποδοχή-Απόρριψη (Early Childhood Parental Acceptance-Rejection Questionnaire) για τη μητέρα και τον πατέρα αντίστοιχα, το οποίο συμπλήρωσε το παιδί, 2) το Ερωτηματολόγιο για τη Γονεϊκή Αποδοχή-Απόρριψη (Parental Acceptance-Rejection Questionnaire, PARENT/CONTROL), που συμπλήρωσε η μητέρα και ο πατέρας αντίστοιχα, και 3) το Ερωτηματολόγιο της Γονεϊκής Εκτίμησης για τη Συμπεριφορά του παιδιού (Parent’s Evaluation of Child’s Conduct), το οποίο συμπλήρωσε η μητέρα και ο πατέρας αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι οι αντιλήψεις τόσο των παιδιών όσο και των γονέων για τη γονεϊκή συμπεριφορά είναι θετικές. Τα αγόρια βιώνουν περισσότερη απόρριψη και από τους δυο γονείς σε σύγκριση με τα κορίτσια. Τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια βιώνουν περισσότερη αποδοχή από τις μητέρες τους σε σύγκριση με τους πατέρες τους. Τα παιδιά που χαρακτηρίζονται από τους γονείς τους με περισσότερο αρνητική συμπεριφορά, έχουν πιο αρνητικές αντιλήψεις για τη συμπεριφορά των γονέων προς εκείνα, σε σύγκριση με τα παιδιά που χαρακτηρίζονται από τους γονείς τους με λιγότερο αρνητική συμπεριφορά. Οι μητέρες αντιλαμβάνονται ότι εκφράζουν περισσότερη αποδοχή προς τα παιδιά τους απ’ ό,τι οι πατέρες. Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς το φύλο των γονιών σχετικά με τα επίπεδα χαρακτηρισμού της συμπεριφοράς των παιδιών τους ως αρνητικής. Οι μητέρες αντιλαμβάνονται ότι εκφράζουν περισσότερη αποδοχή τόσο προς τα αγόρια όσο και προς τα κορίτσια απ’ ό,τι οι πατέρες. Όσο υψηλότερο είναι το μορφωτικό επίπεδο του πατέρα τόσο υψηλότερη είναι η αποδοχή που βιώνουν τα παιδιά από εκείνον, ενώ τα επίπεδα της αντιληπτής από τα παιδιά μητρικής αποδοχής δεν επηρεάζονται από το μορφωτικό επίπεδο της μητέρας. Τα παιδιά βιώνουν υψηλότερα επίπεδα αποδοχής από τους πατέρες τους στις πυρηνικές και εκτεταμένες οικογένειες, ενώ τα επίπεδα της αντιληπτής από τα παιδιά μητρικής συμπεριφοράς προς αυτά δεν σχετίζονται με το σχήμα οικογένειας. Η αντιληπτή από το παιδί τόσο πατρική όσο και μητρική αποδοχή και απόρριψη δεν σχετίζονται με τον αριθμό των αδερφών του μέσα στην οικογένεια, ούτε με τη σειρά γέννησής του μέσα σ’ αυτή. Οι αντιλήψεις των γονέων για τη συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά τους είναι πιο θετικές από τις αντιλήψεις των παιδιών για τη συμπεριφορά των γονιών τους προς εκείνα.