Application of Prechop Technique in Phacoemulsification for Cataract Patients with Highly Liquefied Vitreous: A Retrospective Study

Background Phacoemulsification using phaco-chop technique has many challenging features in cataract patients with highly liquefied vitreous. This study aimed to compare the intraoperative parameters and safety between prechop technique and traditional phaco-chop in phacoemulsification for these patients. Methods A total of 54 eyes of 54 patients with high myopia-related or post-vitrectomy cataract that underwent phacoemulsification combined with intraocular lens implantation were included in this retrospective study. Of them, 25 eyes that received manual prechop were included in the prechop group, and 29 eyes with best match of age, axial length and nuclear opalescence (NO) that received standardized phaco-chop were included as the control group. The intraoperative complications and surgery parameters were compared between groups. Results No surgical complications were observed in the prechop group, while 2 eyes of posterior capsular rupture and 1 eye with a broken ciliary zonule (10.3%) were found in the control group. There was no significant difference in phaco time, average energy, and cumulative dissipated energy (CDE) between groups (all P > 0.05), but for hard nuclear cataract with NO grading ≥ 5, prechop group had less phaco time (P = 0.008) and CDE (P = 0.029). The correlations between phaco time vs. NO (r = 0.762 vs. 0.581, both P < 0.005) and CDE vs. NO (r = 0.717 vs. 0.668, both P < 0.001) seemed to be weaker in the prechop group as compared to the control group. Conclusions The prechop technique which seemed to have less intraoperative complications, reduced phaco time and CDE compared to standardized phaco-chop might be a good alternative for cataract patients with highly liquefied or vitrectomized vitreous, especially those with hard nuclear cataract.

Comparison of phaco time parameters in eyes with and without glaucoma filtration surgery due to pseudoexfoliation glaucoma

Purpose: To compare the phaco time parameters including ultrasound time (UST), effective phaco time (EPT), and average phaco power (APP) in eyes with pseudoexfoliation glaucoma (PEG) and had or had not glaucoma filtration surgery. Methods: In this retrospective comparative study, Group 1 was constructed with 84 PEG patients who had not operated previously, and Group 2 was constructed with 49 PEG patients who had glaucoma filtration surgery. The mean values of UST, EPT, and APP were compared. The preoperative clinical characteristics and surgical manipulations were also compared. Results: The mean ages and male-to-female ratios of the groups were similar ( p > 0.05, for both). There was no difference in the preoperative clinical characteristics, including biometric values between the groups ( p > 0.05, for all). Some surgical manipulations, including pupillary stretching ( p = 0.004), pupillary membrane peeling ( p = 0.021), iris hook using ( p = 0.041), and capsular tension ring implantation ( p = 0.041), were significantly performed more commonly in Group 2. Although the mean UST and EPT values were similar ( p > 0.05, for both), the mean APP value was significantly lower in Group 2 ( p = 0.011). Conclusion: The lower APP parameter was observed in PEG patients having had glaucoma filtration surgery. Needing more surgical manipulation to overcome poor pupillary dilation and weak zonular instability can be a reason for this result.

Comparison of Femtosecond Laser-Assisted and Ultrasound-Assisted Cataract Surgery with Focus on Endothelial Analysis

Femtosecond laser-assisted cataract surgery has the potential to make critical steps of cataract surgery easier and safer, and reduce endothelial cell loss, thus, improving postoperative outcomes. This study compared FLACS with the conventional method in terms of endothelial cells behavior, clinical outcomes, and capsulotomy precision. Methods: In a single-center, randomized controlled study, 130 patients with cataracta senilis received FLACS or conventional cataract surgery. Results: A significant endothelial cell loss was observed postoperatively, compared to the preoperative values in both groups. The endothelial cell counts was significantly better in the FLACS group in cataract grade 2 (p = 0.048) patients, compared to conventionally at 4 weeks. The effective phaco time was notably shorter in grade 2 of the FLACS group (p = 0.007) compared to the conventional. However, no statistically significant differences were found for the whole sample, including all cataract grades, due to the overall cataract density in the FLACS group being significantly higher (2.60 ± 0.58, p < 0.001) as compared to conventional methods (2.23 ± 0.42). Conclusions: Low energy FLACS provides a better result compared to endothelial cell loss, size, and shape variations, as well as in effective phaco time within certain cataract grade subgroups. A complete comparison between two groups was not possible because of the higher cataract grade in the FLACS. FLACS displayed a positive effect on endothelial cell preservation and was proven to be much more precise.

Visualization of the posterior surface of the lens nucleus with triamcinolone acetonide in phacoemulsification

Purpose: We report a novel technique for visualizing the posterior surface of the lens nucleus during phacoemulsification. Surgical Technique: Hydro-dissection was performed using a solution of 20 mg triamcinolone acetonide powder without preservatives mixed with 3 ml BSS-plus, and triamcinolone acetonide was clearly identifiable underneath the posterior surface of the lens nucleus. Using a phaco-tip, the nucleus was shaved to the level of the triamcinolone acetonide and could be easily divided. The remnant triamcinolone acetonide was aspirated as much as possible from the lens cortex with an infusion/aspiration tip. Subjects and Evaluation Technique: Twenty-eight eyes in 28 patients with cataracts were enrolled in this study. Triamcinolone acetonide-assisted phacoemulsification was performed in 13 eyes in 13 patients (triamcinolone acetonide-phacoemulsification group), and normal phacoemulsification was performed in 15 eyes in 15 patients (phacoemulsification group). Intraocular pressure was measured in all patients pre-operatively, 1 day after, and 1 week after surgery. Corneal endothelial cell density was measured pre-operatively and 1 month after surgery. The time of surgical phacoemulsification (surgical phaco time) was measured from the video of the surgery. Results: Surgery was successively performed in all eyes. Pre-operative and post-operative intraocular pressures and cell densities did not significantly differ between the two groups. Surgical phaco time was shorter in the triamcinolone acetonide-phacoemulsification group than in the phacoemulsification group (157.1 ± 51.7 s vs 225.3 ± 45.1 s; p = 0.006). Conclusion: The triamcinolone acetonide-assisted phacoemulsification procedure is safe and useful for visualizing the posterior surface of the lens nucleus and facilitates removal of the lens nucleus by phacoemulsification.

Tilt-and-crush: A safe, effective and energy-saving technique for soft cataract removal

Background and Objective: The tilt and crush technique is a modified chopping technique developed mainly to maximize safety and effectiveness in emulsifying soft cataracts. Material and Methods: After clear corneal incision and continuous curvilinear capsulorhexis, the hydro-dissection cannula is introduced under the anterior capsule about 90 degrees to the axis of the main wound and injection of fluid is continued until the distal pole of the nucleus prolapses out of the capsulorhexis rim into the anterior chamber. The centre of the nucleus is then engaged with the phacoemulsification tip using high vacuum and tilted vertically in the anterior chamber. The second instrument is passed behind the full length of the vertically tilted nucleus to crush it against the phacoemulsification tip. Results: This technique was successfully performed in 517 eyes by a single experienced surgeon. The mean effective phaco time was 0.11 ± 0.32 s, and it was zero in 382 (73.9%) eyes. The mean total phaco time was 4.79 ± 10.71 s. In 322 (62.3%) eyes, no phaco energy was utilized to remove cataract. None of the eyes experienced any complication during or after the surgery. Conclusion: This safe and reliable technique is significantly more energy-efficient compared to other traditional techniques like divide-and-conquer and phaco-chop. Unlike, some widely known pre-chopping techniques, it can be taught easily with good reproducibility.

Comparison of Phaco-chop and Divide and Conquer Methods in Grade 3-4 Cataract Patients

Purpose: To compare the outcomes of Grade3-4 cataract surgery performed with 2 phacoemulsification techniques (phaco-chop and divide-and-conquer). Setting: Ministry of Health Tuzla State Hospital, Istanbul, Turkey. Design: Prospective randomized clinical trial. Methods: This is prospective and randomized(double blind) study cataract surgery using two different techniques of nuclear fragmentation performed at the Tuzla State Hospital.100 patients eye with nuclear density from grade 3 to 4 were randomly subdivided into 2 groups (phaco-chop and divide-and-conquer). Intraoperative measurements included Phaco time (PT), effective phaco time(EPT), mean phaco power(MPP). Clinical measurements included preoperative and postoperative 1.day , 7. day, 30. day, and 60.day corrected distance visual acuity(BCVA), time to achieve BCVA, corneal edema rate and time to disappear corneal edema. Results: Intraoperative measurements showed significantly less PT, EPT, and corneal edema with the phaco-chop technique than divide-and-conquer techniques in the grade 3-4 cataract density group (P<0.05). Conclusions: 2 techniques may be effective for cataract surgery in mild and moderate cataracts. However, in eyes with hard cataract the phaco-chop technique can be more effective for lens removal, with less Phaco time and corneal edema, then the divide-and-conquer technique. Financial Disclosure: No author has a financial or proprietary interest in any material, method or device mentioned.

Συγκριτική μελέτη οιδήματος ωχράς μετά από εγχείρηση καταρράκτη σε υγιείς και διαβητικούς ασθενείς

Σκοπός Το κυστικό οίδημα της ωχράς αποτελεί μια κλινική οντότητα που απασχολεί συνεχώς την οφθαλμολογική κοινότητα. Παρά τη βελτίωση του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού αποτελεί μια δυσάρεστη κατάσταση που ταλαιπωρεί τους ασθενείς. Υπάρχει κάποια διχογνωμία για το ποσοστό εμφάνισής του. Η ύπαρξη νέων διαγνωστικών μηχανημάτων (SD - OCT) βοηθά στην εντόπιση των υποκλινικών μορφών. Σκοπός της εργασίας ήταν η συγκριτική μελέτη της εμφάνισης κυστικού οιδήματος ωχράς σε υγιείς και διαβητικούς ασθενείς μετά από ανεπίπλεκτη φακοθρυψία. Παράλληλα έγινε διεγχειρητικά καταγραφή των παραμέτρων της φακοθρυψίας, phaco-time και του CDE παράγοντα, και εξετάσθηκε η πιθανή συσχέτισή τους με την εμφάνιση Κ.Ο.Ω. Καταγράφηκε, επίσης, το αξονικό μήκος και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη σε όλους τους ασθενείς.Υλικό & ΜέθοδοςΠρόκειται για αναδρομική τυχαιοποιημένη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Οφθαλμολογική κλινική του 424 ΓΣΝΕ. Η έρευνα διενεργήθηκε κατά τη χρονική περίοδο από 15 Μαρτίου 2012 έως 30 Ιουλίου 2015. Ελέχθησαν για χρονικό διάστημα 6 μηνών 217 ασθενείς (116 υγιείς και 101 διαβητικοί) που υποβλήθηκαν σε φακοθρυψία και ένθεση ενδοφακού. Οι ασθενείς υπέγραψαν ένα έντυπο συγκατάθεσης και τους εξηγήθηκε ο σκοπός της μελέτης. Ασθενείς με ιστορικό προηγούμενων οφθαλμολογικών επεμβάσεων ή διαβητικού οιδήματος της ωχράς ή λήψη φαρμάκων συστηματικά ή τοπικά που προκαλούν οίδημα της ωχράς, αποκλείστηκαν από τη μελέτη. Προεγχειρητικά έγινε καταγραφή του ιστορικού του ασθενούς, βιομετρία και (όπου ήταν δυνατό) φωτογράφηση του βυθού. Διεγχειρητικά έγινε καταγραφή των παραμέτρων της φακοθρυψίας. Μετεγχειρητικά έγινε έλεγχος της πορείας αποκατάστασης της οπτικής οξύτητας, καταγραφή της φλεγμονής και της επικέντρωσης του ενδοφακού. Φλουοροαγγειογραφία έγινε μεταξύ 2ου και 6ου μήνα. Όπου διαπιστώθηκε ή υπήρχε υποψία ύπαρξης Κ.Ο.Ω. πραγματοποιήθηκε και OCT (Cirrus OCT,Carl Zeiss Meditec).Αποτελέσματα: α. Κ.Ο.Ω. καταγράφηκε σε 16 ασθενείς από τους 101 διαβητικούς (15,8%) και σε 8 από τους 11 υγιείς (6,9%). Αυτή η διαφορά είναι στατιστικά σημαντική (p:0,03<0,05). Στο σύνολο των ασθενών η εμφάνιση του Κ.Ο.Ω. ήταν 11,1%. Το μεγαλύτερο ποσοστό των οιδημάτων που εμφανίστηκαν ήταν υποκλινικό και δεν επηρέασαν την τελική οπτική οξύτητα. Ταυτοποιήθηκαν με τη χρήση του SD - OCT υποκλινικό Κ.Ο.Ω. σε 12 από τους 16 διαβητικούς ασθενείς και σε 7 από τους 8 υγιείς. Σε όλους τους ασθενείς τελικά το οίδημα υποχώρησε μετά από πάροδο 3 μηνών χωρίς να προκαλέσει διαταραχές στην οπτική οξύτητα. Παρά την προσεκτική επιλογή των περιστατικών, αφού αποκλείστηκαν ασθενείς με υψηλή τιμή γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, το ποσοστό εμφάνισης Κ.Ο.Ω. ήταν υπερ-διπλάσιο στους διαβητικούς ασθενείς από τους υγιείς. Το Κ.Ο.Ω. δεν συσχετίζεται με το αξονικό μήκος του οφθαλμού (p:0.70>0.05).β. Το Κ.Ο.Ω. συσχετίζεται όμως άμεσα με το επίπεδο της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Ο μέσος όρος της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης στους 24 ασθενείς που εμφάνισαν Κ.Ο.Ω. ήταν 6,85 (SD: ± 1,33) ενώ στους υπόλοιπους 193 ασθενείς 6,16 (SD:±1,09) στατιστικά σημαντική διαφορά (p:0.005<0.05).γ. Υπάρχει στατιστική σημαντικότητα στην πρόκληση Κ.Ο.Ω. και παράγοντα CDE. Ο μέσος όρος του παράγοντα CDE στους ασθενείς που εμφάνισαν Κ.Ο.Ω ήταν 43.74 (SD: ± 29.41) ενώ στους ασθενείς που δεν εμφάνισαν κυστικό οίδημα ο μέσος όρος του CDE ήταν 31.46 (SD: ± 18.79) (p:0.005<0.05). Διερευνώντας και κατηγοριοποιώντας τους ασθενείς σε συνάρτηση με τις τιμές του παράγοντα CDE αποδείξαμε τη γραμμική αύξηση του κινδύνου πρόκλησης Κ.Ο.Ω. ανάλογα με την αύξηση της τιμής του CDE.δ. Διαπιστώθηκε με την χρήση μη παραμετρικής δοκιμασίας ισχυρή συσχέτιση της εμφάνισης Κ.Ο.Ω. με τον χρόνο που πραγματοποιήθηκε κλασική φακοθρυψία με υπερήχους (p: 0.036<0.05). Αναλύοντας τις καταγραφόμενες τιμές του phaco-time σε τεταρτημόρια καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα: όταν ο χρόνος φακοθρυψίας είναι πάνω από 8,1 sec (η οποία αποτελούσε την διάμεση τιμή στη μελέτη μας) αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος πρόκλησης Κ.Ο.Ω.Συμπεράσματαα. Ο κίνδυνος εμφάνισης Κ.Ο.Ω. παραμένει πιο μεγάλος στους διαβητικούς ασθενείς από ό,τι στους υγιείς. Σαφώς όμως είναι σε πιο χαμηλά επίπεδα η εμφάνιση κλινικού κυστικού οιδήματος σε σχέση με το παρελθόν με την χρήση νέου ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού και μικρότερων χειρουργικών τομών. Η εμφάνιση υποκλινικού Κ.Ο.Ω. αποτελεί το μεγαλύτερο ποσοστό από τα εμφανιζόμενα κυστικά οιδήματα και συνήθως δεν επηρεάζει την οπτική οξύτητα. Ο καλός έλεγχος του σακχάρου, η προεγχειρητική προετοιμασία και η μετεγχειρητική ενστάλαξη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών κολλυρίων είναι παράγοντες που βοηθούν στην μείωση των επιπλοκών.β. Ο έγκαιρος προγραμματισμός της χειρουργικής αφαίρεσης του καταρράκτη ιδίως στους διαβητικούς ασθενείς και η κατάλληλη χειρουργική τεχνική θα βοηθήσουν στη μη πρόκληση Κ.Ο.Ω. Το μέλλον ίσως θα οδηγήσει σε νέες τεχνικές και μηχανήματα που θα ανακουφίσουν τις μελλοντικές γενιές από τέτοιες ανεπιθύμητες καταστάσεις.