Πρόσφατα δεδομένα μας, δείχνουν συσχέτιση μεταξύ ενεργού H. pylori λοιμώξεως και Πολλαπλής Σκλήρυνσης (ΠΣ) στον Ελλαδικό χώρο. Εντούτοις, υφίστανται διεθνώς, ελάχιστα και αντιφατικά δεδομένα που αφορούν την συσχέτιση H. pylori και ΠΣ, ενώ δεν υφίστανται ανάλογα δεδομένα όσον αφορά το κλινικώς μεμονωμένο σύνδρομο (ΚΜΣ). Σκοπός της παρούσης διδακτορικής διατριβής ήταν: (1) να επαληθευθεί η αρχική διαπίστωση ότι υφίσταται αυξημένη συχνότητα H. pylori λοιμώξεως σε ασθενείς με ΠΣ και να διερευνηθεί για πρώτη φορά η πιθανή συσχέτιση της με το ΚΜΣ, (2) να ελεγχθεί η απόπτωση και άλλοι παράμετροι, όπως διάσπαση του αιματοεγκεφαλικού φραγμού (ΑΕΦ) και η, τύπου «Δούρειου ίππου», οδός εισόδου μολυσμένων μονοκύτταρων στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, ως πιθανοί παθογενετικοί μηχανισμοί μεταξύ H. pylori λοιμώξεως και ΠΣ/ΚΜΣ, (3) να διερευνηθεί ο ρόλος του οξειδωτικού στρες, στην παθογένεια των δύο νόσων (4) να μελετηθούν παράγοντες εμπλεκόμενοι στις δύο νόσους, όπως Ομοκυστεΐνη (Hcy), Κυανοκοβαλαμίνης (B12) και Φυλλικό οξύ (Fol), (5) να διερευνηθεί συσχέτιση μεταξύ των αναφερόμενων παθογενετικών παραγόντων και νευρολογικών παραμέτρων και (6) να διερευνηθεί γενετική επίπτωση στην εκδήλωση των δύο παθήσεων, εκτιμώντας τη συσχέτιση των HLA απλοτύπων/αλληλίων σε H. pylori (+). ασθενείς με ΠΣ/ΚΜΣ. Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 92 ασθενείς (44 με ΠΣ, 48 με ΚΜΣ) και 20 ασθενείς με σιδηροπενική αναιμία. Η παρουσία της H. pylori λοιμώξεως διαπιστώθηκε ιστολογικώς. Στους ασθενείς, εκτιμήθηκαν: α) ανοσοϊστοχημική έκφραση ογκογονιδίων (p53, Ki-67, Bcl-2), T- (UCHL-1) και Β-λεμφοκυττάρων (BLs) (CD20), β) οι ιντερλευκίνες -1β, -2, -4, -6, -8, -10, -12, -13, η ιντερφερόνη-γ και ο tumor necrosis factor-α (TNF-α) με ELISA, γ) οι δραστικοί μεταβολίτες οξυγόνου (ROMs) με σπεκτροφωτομετρία, δ) η Hcy, η B12 και το Fol ορού με άμεση χημειοφωταύγεια, (5) οι HLA υπότυποι με τεχνικές PCR. Στην ομάδα των μαρτύρων διενεργήθη ανοσοϊστοχημεία και εκτιμήθηκαν η Hcy, η B12 και το Fol. Από την ανάλυση των ευρημάτων διαπιστώσαμε: Ι. Σημαντικά αυξημένη παρουσία ενεργού H. pylori λοιμώξεως στους ασθενείς με ΠΣ (86,4%) και ΚΜΣ (89,6%) και αποκλειστική και σημαντικά αυξημένη παρουσία ιστολογικών παραμέτρων στους H. pylori (+) ασθενείς. II. Σημαντικά αυξημένη παρουσία ανοσοϊστοχημικών παραμέτρων ασθενών έναντι μαρτύρων και H. pylori (+) ασθενών έναντι αρνητικών. III. Σημαντική αύξηση ιντερλευκινών σε H. pylori (+) ασθενείς, σε ασθενείς με παρουσία ιστολογικών και ανοσοϊστοχημικών παραμέτρων και σημαντική θετική συσχέτιση κλινικής βαρύτητας νόσου με την IFN-γ στους H. pylori (+) ασθενείς με ΚΜΣ. ΙV. Σημαντική αύξηση ROMs και σημαντική συσχέτιση με την βαρύτητα της νόσου στους H. pylori (+) ασθενείς με ΠΣ. V. Σημαντική αύξηση τιμών Hcy ασθενών έναντι μαρτύρων, σε H. pylori (+) ασθενείς, σε ασθενείς με παρουσία ιστολογικών παραμέτρων και σημαντική συσχέτιση Hcy με IgG anti-H. pylori αντισώματα VΙ. Σημαντικά συχνότερη παρουσία HLA-A26, HLA-Α30, HLA-Α32, HLA-Β49, HLA-Β57 και HLA-DR15 σε H. pylori (+) ασθενείς, σε σύγκριση με υγιείς. Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η H. pylori ενεργός λοίμωξη σε ασθενείς με ΠΣ/ΚΜΣ πιθανόν να επάγει χυμικές και κυτταρικές ανοσιακές αποκρίσεις, οι οποίες συμβάλλουν με ποικίλους μηχανισμούς, όπως διάσπαση του ΑΕΦ και μηχανισμούς τύπου «Δούρειου ίππου» και αποπτώσεως, στην παθοφυσιολογία των δύο νόσων, όπου πιθανόν εμπλέκονται γονίδια αποπτωτικά ή αντιαποπτωτικά, κυτταροκίνες, οξειδωτικό στρες, BLs, Hcy και γενετικοί παράγοντες.
Regulation of IL-33 Expression by IFN-γ and Tumor Necrosis Factor-α in Normal Human Epidermal Keratinocytes
