Leukoreduced Packed Red Cells: Do They Have a Role in Decreasing the Incidence of Heparin Induced Thrombocytopenia?.

Blood ◽  
2006 ◽  
Vol 108 (11) ◽  
pp. 4148-4148
Author(s):  
Prashanti Atluri ◽  
Jennifer Kujawa ◽  
Alexander Hindenburg
Keyword(s):  
Platelet Count ◽  
Confidence Interval ◽  
Sample Size ◽  
Bypass Surgery ◽  
Heparin Induced Thrombocytopenia ◽  
Exact Test ◽  
Fisher’S Exact Test ◽  
Cardiac Bypass ◽  
Antibody Positivity ◽  
Cabg Patients

Abstract It has been demonstrated that neutrophils activate macrophages via the heparin binding protein, thus possibly contributing to the incidence of heparin induced thrombocytopenia (HIT). It would follow that the incidence of thrombocytopenia and its sequelae may be reduced by using leukoreduced blood in patients undergoing cardiac bypass surgery. We had a unique opportunity to study this hypothesis at our institution. Due to a policy change all patients undergoing cardiac bypass surgery received LR blood intra-operatively prior to April 2005. Subsequent to this period non-LR blood was utilized in all patients. A retrospective chart review of 197 non-LR and 316 LR patients was done. The platelet count on admission, the first five days post- op, the day of discharge, the percent drop in platelet count post-op and heparin antibody (HA) test were obtained. Thrombocytopenia was defined as an overall drop in platelet count by > 50%. The CABG and the non-CABG patients were looked at separately. The results are as follows: Percent of patients with > 50% drop in platelet count: all patients CABG patients non-CABG patients leukoreduced arm 64% 62.4% 73.3% non-leukoreduced arm 64.6% 61.7% 82.1% Fisher’s exact test p = 0.92 p = 0.92 p = 0.57 Percent of patients with heparin antibody positivity: all patients CABG patients non-CABG patients leukoreduced arm (n=81) 24.7% 23.3% 28.6% non-leukoreduced arm (n=39) 30.8% 35.5% 12.5% Fisher’s exact test p = 0.51 p = 0.23 p = 0.63 In both the LR and non-LR populations there is only a 0.6% difference in the number of patients with a > 50% platelet drop. The relative risk is 1.01 with the 95% confidence interval of (0.88, 1.15). This is a relatively narrow confidence interval reflective of the relatively large sample size. Heparin antibody testing was not done on all the patients. Only those with persistent or profound thrombocytopenia had the test ordered. Overall heparin antibody positivity in both cohorts was not statistically different. The LR arm had a slightly higher positivity rate overall. The risk ratio is 1.25 indicating that the non-LR arm is 25% more likely to have a positive antibody test compared to the LR arm. The higher positivity rate in non-CABG patients may be due to the more complex nature of the surgery relative to CABG surgery. The non-CABG group has a higher percent of heparin antibody positivity in the LR arm. This inconsistency may be secondary to the smaller sample size of this group. In both the CABG or non-CABG groups, there was no statistically significant difference in the percent platelet drop or heparin antibody positivity. One can conclude that leukoreduction of red blood cell products during cardiac surgery does not significantly impact on thrombocytopenia or the development of HIT.

scholarly journals Characteristics and Financial Impact of Potentially Inappropriate Platelet Transfusion in the Inpatient Hospital Setting

Blood ◽  
2019 ◽  
Vol 134 (Supplement_1) ◽  
pp. 2096-2096
Author(s):  
Eric Mou ◽  
Colin Murphy ◽  
Jason Hom ◽  
Lisa Shieh ◽  
Neil Shah
Keyword(s):  
Platelet Count ◽  
Patient Care ◽  
Platelet Transfusion ◽  
Bypass Surgery ◽  
Hospital Setting ◽  
Financial Impact ◽  
Platelet Counts ◽  
Cardiac Bypass ◽  
Platelet Defects ◽  
Platelet Transfusions

Introduction Platelets are transfused prophylactically to prevent hemorrhage in a variety of patient populations. However, guidelines indicate that prophylactic platelet transfusions in patients with platelet counts above 50k/uL are usually not indicated, with notable exceptions including those undergoing neurological or cardiac bypass surgery. Common minor procedures such as paracentesis, central line placement, and lumbar puncture have been safely performed at platelet counts below 50k/uL. Despite this evidence, our institution incurred approximately 10 million dollars (USD) in direct platelet costs in 2017, with nearly 40% of platelet transfusions are occurring when the patient's platelet count exceeded 50k/uL. Given the significant financial impact of, and potential adverse effects associated with inappropriate platelet transfusion, we implemented a best practice advisory (BPA) in our electronic medical record (EMR) in order to better characterize patterns of platelet transfusion orders in patients with platelet counts >50k/uL. Methods An EMR-embedded BPA was activated in the inpatient hospital setting of a large, tertiary care academic medical center on May 1, 2019, and triggered whenever a platelet transfusion order was placed on an admitted patient whose most recent documented platelet count was >50k/ul. To inform the comparative impact of BPA alerts on provider behavior, alerts were randomized at the patient level to trigger either in standard or silent fashion. For standard alerts, the BPA appeared on-screen, informing the provider that their platelet transfusion order was potentially inappropriate and citing supportive evidence. Providers had the option of following or overriding the alert (Figure 1). In case of alert override, a pre-specified or free text justification was requested. Pre-specified options included upcoming neurosurgery, cardiac bypass surgery, known qualitative platelet defects, or patients taking antiplatelet drugs. Charge data were based on charges for platelet transfusion orders as listed in the hospital charge master. Results From May 1, 2019 to July 30, 2019, the alert fired 181 times (Figure 2). Alerts were silently triggered in 64 (35%) cases. Of the 117 active alerts, 23 (20%) were followed and 94 (80%) were overridden. The most common reasons for alert override included prophylactic transfusions ahead of non-cardiac and non-neurosurgical operations (18%), upcoming cardiac bypass surgery (18%), qualitative platelet defects (12%), active central nervous system (CNS) bleeding (12%), and active non-CNS bleeding (7%). The estimated cost savings associated with followed alerts was $18,170 USD. Discussion Our BPA was effective in reducing instances of platelet transfusion orders by 20% over a three-month period, translating to an estimated annual savings of nearly $70,000 USD in hospital charges. Conversely, the 80% alert override rate indicates that platelet transfusion in patients with platelet counts >50k/uL remains common, occurring in a variety of contexts. Potentially appropriate reasons for platelet transfusions included orders in the setting of cardiovascular bypass surgery, active CNS bleeding, or qualitative platelet defects, representing circumstances in which platelet thresholds are often set higher than 50k/uL. Alternatively, 25% of alert overrides occurred in potentially inappropriate contexts, including patients undergoing non-cardiovascular/non-neurosurgical procedures and patients with non-CNS active bleeding, settings where routinely targeting a platelet threshold >50k/uL is not supported by evidence. As a result of our study's randomized design, future directions include comparative analyses between patient care encounters in which alerts were silently versus visibly triggered, allowing for rigorous determination as to whether providers' interaction with our BPA influences subsequent rates of potentially inappropriate platelet utilization as compared to a control group. Overall, our findings show that platelets are frequently ordered in potentially inappropriate settings, and that reducing these orders imparts significant financial savings. These results provide an impetus for interventions directed at educating providers on appropriate platelet ordering practices, in order to further reduce unnecessary expenditures and optimize patient care. Disclosures No relevant conflicts of interest to declare.

Sample Size Requirements for Testing and Estimating Coefficient Alpha

2002 ◽  
Vol 27 (4) ◽  
pp. 335-340 ◽  
Author(s):  
Douglas G. Bonett
Keyword(s):  
Confidence Interval ◽  
Sample Size ◽  
Closed Form ◽  
Coefficient Alpha ◽  
Exact Test ◽  
Exact Confidence Interval

An approximate test and confidence interval for coefficient alpha are derived. The approximate test and confidence interval are then used to derive closed-form sample size formulas. The sample size formulas can be used to determine the sample size needed to test coefficient alpha with desired power or to estimate coefficient alpha with desired precision. The sample size formulas closely approximate the sample size requirements for an exact confidence interval or an exact test.

THROMBOXANE AND PROSTACYCLIN GENERATION IN CHILDREN UNDERGOING CARDIAC BYPASS SURGERY

1987 ◽  
Author(s):  
M Mclaren ◽  
C Shiach ◽  
B Gibson ◽  
J Pollock ◽  
G D O Lowe ◽  
...  
Keyword(s):  
Platelet Count ◽  
Plasma Levels ◽  
Bypass Surgery ◽  
Operating Conditions ◽  
Thromboxane B2 ◽  
Surgical Patients ◽  
Transient Activation ◽  
Cardiac Bypass ◽  
The Relationship

Children undergoing surgery involving cardiac bypass frequently have problems with post-operative bleeding, more so than children having the same length of surgery but without cardiac bypass. Although the platelet count is known to fall during bypass surgery it also falls in otter groups of surgical patients inwhom post-operative bleeding is nota problem. The passage of blood through the bypass machine may cause damage to the platelets which may therefore be functionally abnormal after surgery and thus promote bleeding. We studied eight patients undergoing cardiac bypass surgery aged between 4 and 14 years.All had similar operating conditions and non-pulsatile , membrane oxygenatory bypass. Each patient was sampled immediately prior to surgery after being anaesthetised and 30 minutes and 24 hours post-operatively. Platelet count, anti thrombin III and proteinC levels fell significantly consistent with activation of platelets and coagulation. Plasma levels of beta-thromboglobulin, thromboxane B2 and prostacyclin metabolites (all measured by radioimmunoassay) were elevated in most patients 30 minutes after surgery, but had usually returned to normal levels 24 hours later. We conclude that cardiac bypass in children causes transient activation of platelets and the thromboxane/prostacyclin pathways: the relationship to bleeding requires further study.

scholarly journals Ανάλυση γενετικών και βιολογικών δεικτών σε ασθενείς με νόσο Alzheimer

2020 ◽  
Author(s):  
Πολυξένη Σταμάτη
Keyword(s):  
Confidence Interval ◽  
Odds Ratio ◽  
Detection System ◽  
Sequence Detection ◽  
Exact Test ◽  
Fisher's Exact Test ◽  
Fisher’S Exact Test

ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η παθογένεια της νόσου Alzheimer (AD) οφείλεται σε αλληλεπίδραση πολλών και ανεξάρτητων παραγόντων, όπως γενετικών, επιγενετικών, επιδημιολογικών και περιβαλλοντικών. Η δισμουτάση του σουπεροξειδίου 2 (SOD2) και η ανθρώπινη καταλάση (CAT) έχουν μελετηθεί για την συμμετοχή τους στην παθοφυσιολογία της AD. Τόσο ο πολυμορφισμός rs4880 στο γονίδιο της SOD2, όσο και ο rs1001179 στο γονίδιο της CAT έχουν συσχετιστεί με τη νόσο. Ωστόσο, οι μελέτες είναι περιορισμένες και με αντικρουόμενα αποτελέσματα. Πρόσφατα, η SCFD1 και ο πολυμορφισμός rs10139154 του γονιδίου της, συσχετίστηκαν με την πλάγια μυατροφική σκλήρυνση (ALS). Λαμβάνοντας υπόψιν την πιθανή κοινή βάση στον παθοφυσιολογικό μηχανισμό της ALS και της AD, τέθηκε η πιθανότητα συσχέτισης του εν λόγω πολυμορφισμού με την AD. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση πιθανής συσχέτισης του εν λόγω πολυμορφισμού στο SCFD1 με την AD, όπως και η περαιτέρω διεύρυνση των μελετών για τους πολυμορφισμούς rs4880 και rs1001179 στα γονίδια SOD2 και CAT αντίστοχα, σε ασθενείς και υγιείς μάρτυρες την Ελλάδα. ΜΕΘΟΔΟΣ: Η μελέτη διενεργήθηκε σε 327 ασθενείς με πιθανή AD και 327 υγιείς μάρτυρες, από τους οποίους συλλέχθηκαν δείγματα αίματος. Στους ασθενείς καταγράφηκαν δημογραφικά και επιδημιολογικά στοιχεία, η βαρύτητα και τα χαρακτηριστικά της νόσου, ενώ η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και στους υγιείς μάρτυρες, οι οποίοι είχαν φυσιολογικό MMS, δεν πληρούσαν κριτήρια MCI και είχαν ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό. Το γενωμικό DNA απομονώθηκε από εμπύρηνα κύτταρα περιφερικού αίματος με τη μέθοδο της εξαλάτωσης. Η γονοτύπηση πραγματοποιήθηκε με ABI PRISM 7900 Sequence Detection System και η ανάλυση με το λογισμικό SDS. Με τη χρήση του Fisher’s exact test υπολογίστηκε η ισορροπία Hardy-Weinberg, με όριο στατιστικής σημαντικότητας p ≤0.05 και η στατιστική δύναμη της μελέτης προσδιορίστηκε βάσει του CaTS Power Calculator για γενετικές μελέτες. Για τον υπολογισμό του λόγου αναλογιών και των αντίστοιχων 95% διαστημάτων εμπιστοσύνης χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση με λογιστική παλινδρόμηση. Η στατιστική ανάλυση της μελέτης πραγματοποιήθηκε με το πρόγραμμα SNPStats. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από την ανάλυση προέκυψε ότι ο rs10139154 στο γονίδιο της SCFD1 σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης AD, ιδιαιτέρως στο υπολειπόμενο μοντέλο [Odds Ratio, OR (95% confidence interval, C.I.): 0.63 (0.40-0.97), p=0.036]. Αντίθετα, τόσο για τον rs4880 στο γονίδιο της SOD2, όσο και για τον rs rs1001179 στo γονίδιο της CAT, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση με την AD σε κανένα μοντέλο κληρονόμησης (p>0,05). ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Η παρούσα μελέτη αποτελεί την πρώτη στη βιβλιογραφία που παρέχει πληροφορίες για σημαντική συσχέτιση μεταξύ του πολυμορφισμού rs10139154 στο γονίδιο της SCFD1 και της AD, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Η θετική αυτή συσχέτιση θεωρείται ημαντική, καθώς υποστηρίζει την υπόθεση της κοινής βάσης στην παθογένεια των νευροεκφυλιστικών νοσημάτων. Επιπλέον, η συγκεκριμένη μελέτη παρέχει σημαντικά στοιχεία για τους πολυμορφισμούς rs4880 και rs1001179 των γονιδίων SOD2 και CAT αντίστοιχα, σε ασθενείς με AD. Στην υπάρχουσα βιβλιογραφία υπάρχουν λιγοστές μελέτες που αφορούν παρόμοια ευρήματα. Τα συμπεράσματα της παρούσας μελέτης αναδεικνύουν ότι οι εν λόγω πολυμορφισμοί δεν σχετίζονται με την AD. Αναμφισβήτητα, χρειάζονται συνεχείς και εκτενείς μελέτες στο μέλλον για να εξαχθούν πιο ακριβή συμπεράσματα και να εξακριβωθεί ακριβής ρόλος των ανωτέρω πολυμορφισμών στην AD.

Clinical Management and Outcomes of Patients with Heparin/Platelet Factor 4 Antibodies: Retrospective Review at a Single Center.

Blood ◽  
2006 ◽  
Vol 108 (11) ◽  
pp. 1053-1053
Author(s):  
Stephanie L. Perry ◽  
Nicole L. Whitlatch ◽  
Thomas L. Ortel
Keyword(s):  
Platelet Count ◽  
Bypass Surgery ◽  
General Medicine ◽  
Confirmatory Test ◽  
Bleeding Complications ◽  
Platelet Factor ◽  
Clinical Criteria ◽  
Count Nadir ◽  
Cardiac Bypass ◽  
Platelet Count Nadir

Abstract Depending on the clinical setting, anti-platelet factor 4 (PF4)/heparin antibodies may be present in the absence of manifestations of heparin-induced thrombocytopenia (HIT), such as after bypass surgery. In addition, some patients have heparin-independent antibodies (ie, no inhibition of antibody binding in the ELISA with added heparin), but the clinical significance of a negative confirmatory result is unknown. Current recommendations for patients with HIT include treatment with a direct thrombin inhibitor (DTI) for up to 4 weeks. To assess current practice at a tertiary care center, we performed a retrospective analysis of patients with anti-PF4/heparin antibodies at Duke University Medical Center from January to July 2005, investigating diagnostic criteria, co-morbid conditions, therapeutic interventions, and outcomes. Anti-PF4/heparin antibody titers were determined by ELISA using a confirmatory step with excess heparin. A positive confirmatory result was defined as >50% decrease in antibody binding in the presence of heparin. Of 59 patients with PF4/heparin antibodies, 50 had positive confirmatory results. For the confirm-positive patients, median platelet count nadir was 51,000±51,776/μL and % decrease from baseline was 71%±25%. Median peak PF4/heparin antibody titer was 0.9±0.8 AU. Seven patients were on the cardiology service, 15 were post-cardiac bypass surgery, 18 were on general medicine, and 4 were on general surgery. Sixteen patients (32%) had other potential causes for thrombocytopenia. Fifteen patients had thromboembolic events (TE); 12 had TE prior to the diagnosis of HIT (24%) and 3 patients sustained TE within 2 days of the positive test result. Twenty-six patients (52%) were treated with a DTI. Seven (of 21 evaluated) sustained bleeding complications requiring discontinuation of therapy. Six patients treated with a DTI died, 4 of whom had TE. Twenty-four patients were not treated with a DTI: 10 did not meet clinical criteria for HIT and 3 had bleeding complications that precluded DTI therapy. Of the remaining 11 patients not treated with a DTI, two died; one with sepsis, one with sepsis and stroke. One sustained DVT, but was therapeutic on warfarin at home when the positive ELISA result returned. Eight had no TE. Nine of the 59 patients had anti-PF4/heparin antibodies with a negative confirmatory test. Median platelet count nadir was 57,000±24,947/μL and % decrease from baseline was 62%±16%. Median peak PF4/heparin titer was 0.93±0.89 AU. Three patients were on the cardiology service, 1 was post-cardiac bypass surgery, 1 was on general surgery, and 4 were on general medicine. Eight patients had other causes for thrombocytopenia. Five patients sustained TE: one with lung cancer, one with clot on a central catheter, one with DIC and sepsis, and two with acute coronary syndromes at presentation. Only 1 patient with a negative confirmatory test was felt to have HIT, and that patient was treated with a DTI. One patient died with sepsis. In conclusion, anti-PF4/heparin antibodies are detected in diverse patient populations who frequently have additional risk factors for thrombocytopenia and thrombosis. Negative confirmatory results in the PF4/heparin ELISA were more frequently obtained in patients who did not meet clinical criteria for HIT. The decision to use a DTI in patients with anti-heparin PF4 antibodies must be individualized, since bleeding complications are frequent. Some patients with anti-heparin PF4 antibodies and no TE may not require treatment with a DTI, but this observation needs to be confirmed prospectively.

scholarly journals Analisis Faktor Prediksi Keberhasilan Traksi Servikal Berdasarkan Tercapainya Realignment Tulang Servikal Pada Evaluasi Foto Polos Servikal Lateral Serial Pasien Dengan Cedera Tulang Servikal Subaksial

2014 ◽  
Vol 43 (1) ◽  
pp. 36-42
Author(s):  
Ahmad Faried ◽  
Muhammad Zafrullah Arifin ◽  
Rully Hanafi Dahlan ◽  
Firman Priguna Tjahjono ◽  
Agung Budi Sutiono
Keyword(s):  
Confidence Interval ◽  
Closed Reduction ◽  
Odds Ratio ◽  
Chi Square ◽  
Exact Test ◽  
Fisher's Exact Test ◽  
Fisher’S Exact Test

Pendahuluan. Cedera tulang servikal merupakan cedera tulang belakang yang paling ditakuti, baik bagi dokter, pasien dan keluarganya. Semua pasien dengan cedera tulang servikal subaksial yang tidak stabil, harus segera dilakukan fiksasi menggunakan traksi servikal. Foto polos servikal lateral masih merupakan standar dalam menganalisis stabilitas stuktur tulang servikal dan masih memiliki nilai diagnostik tinggi dalam menge- valuasi keberhasilan traksi servikal pasien cedera tulang servikal. Keberhasilan traksi servikal dapat diprediksi dengan melihat tercapainya realignment tulang servikal berdasarkan evaluasi foto polos servikal lateral serial pada pasien cedera tulang servikal subaksial. Metode. Penelitian ini merupakan studi retrospektif yang dilakukan terhadap 30 pasien cedera tulang servikal subaksial yang masuk Unit Gawat Darurat (UGD) Rumah Sakit dr. Hasan Sadikin Bandung (RSHS) periode 2009–2013. Studi ini menggunakan metode statistik logistik regresi dengan kemaknaan berdasarkan nilai p < 0,05 dan confidence interval sebesar 95%. Hasil. Studi ini menunjukkan bahwa dari semua karakteristik pasien cedera servikal subaksial yang dilakukan traksi servikal (closed reduction), didapatkan interval kedatangan ke rumah sakit dan facet lock (FL) merupakan faktor utama suatu kegagalan traksi servikal. Interval kedatangan pasien ke RSHS pada keberhasilan traksi servikal bermakna signifikan secara statistik (p=0.015; 2–sided tail dengan Pearson's chi–square) dan distribusi FL pada keberhasilan traksi servikal bermakna signifikan secara statistik (p=0,001; 2 sided tail dengan fisher's exact test). Odds ratio untuk ada atau tidak adanya FL adalah 3,8 dengan 95% confidence interval 0.5–27.1; dengan p=0,001. Kesimpulan. Disimpulkan bahwa dalam penanganan dan terapi cedera servikal subaksial > 24 jam perlu di–informed concent–kan akan kegagalan upaya traksi, serta bilamana terdapat FL tidak perlu dilakukan suatu upaya traksi servikal (closed reduction) percobaan, melainkan harus langsung dilakukan terapi definitif (opened reduction) serta stabilisasi

scholarly journals Η σημασία της έκφρασης του αντιγόνου επιιφανείας CD86 στην παθογένεια στην σήψη από πνευμονία του αναπνευστήρα

2013 ◽  
Author(s):  
Βασιλική Καραγιάννη
Keyword(s):  
Confidence Interval ◽  
Odds Ratio ◽  
Exact Test ◽  
Fisher's Exact Test ◽  
Common Odds Ratio ◽  
Spearman's Rho ◽  
Kaplan Meier ◽  
Spearman’S Rho ◽  
Fisher’S Exact Test

Το CD86 αποτελεί αντιγόνο της επιφάνειας των μονοκυττάρων και των δενδριτικών κυττάρων, που λειτουργεί ως συνδιεγερτικό μόριο στην αντιγονική σύναψη, κατά τη μεταφορά της ανοσολογικής διέγερσης από τη μη-ειδική στην ειδική ανοσιακή απόκκριση (101, 102). Η παρούσα μελέτη αποσκοπεί, να μελετήσει την έκφραση του αντιγόνου επιφανείας CD86, επί των μονοκυττάρων του αίματος, σε ασθενείς με σήψη.Συνολικά μελετήθηκαν 124 ασθενείς με σηπτικό σύνδρομο. Η μελέτη διεξήχθη μετά την έγκριση της Επιστημονικής Επιτροπής των Νοσοκομείων, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Επίσης, κάθε διαδικασία της μελέτης διεξήχθη, κατόπιν της ενημέρωσης και της λήψης γραπτής συγκατάθεσης από τους συγγενείς των ασθενών. Εντός 24 ωρών από την πλήρωση των κριτηρίων εισόδου και με την εισαγωγή του ασθενούς στη μελέτη γίνονταν αιμοληψία και αποστολή δειγμάτων αίματος στο κεντρικό εργαστήριο, μέσα στις επόμενες δυο ώρες, ώστε να επεξεργαστεί την ίδια μέρα. Για όλους τους ασθενείς γινόταν απομόνωση μονοκυττάρων περιφερικού αίματος, για κυτταρομετρία ροής, καθώς και επώαση με ενδοτοξίνη και μέτρηση παραγόντων στο υπερκείμενο της κυτταροκαλλιέργειας. Επίσης γινόταν φυγοκέντρηση και φύλαξη του ορού του αίματος στους -70°C, για άλλες μετρήσεις. Οι ασθενείς παρακολουθούνταν καθημερινά από τους θεράποντες για τυχόν μεταβολές στην κλινική τους εικόνα, επί συνόλου 28 ημερών. Με τη στατιστική δοκιμασία Mann-Whitney U, φαίνεται ότι το % CD86, αλλά όχι το MFI CD86, διαφέρει μεταξύ των σηπτικών ασθενών, που επιβίωσαν κι αυτών, που πέθαναν. Το MFI CD86 είχε διάμεση τιμή 55,04 στους επιβιώσαντες και 46,78 στους αποβιώσαντες, διαφορά, που δεν είναι στατιστικά σημαντική (p:0,197). Αντιθέτως, το % CD86 είχε διάμεση τιμή 62,9 στους επιβιώσαντες έναντι 42,06 στους αποβιώσαντες, διαφορά στατιστικά σημαντική (p:0,002). Με χρήση καμπύλης ROC, επιλέχθηκε η οριακή τιμή 54,5% του CD86, που παρουσιάζει προγνωστική αξία, σε σχέση με την επιβίωση των ασθενών. Έπειτα, το Fisher’s Exact Test έδειξε, ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στην επιβίωση των ασθενών, ανάλογα με το αν είχαν τιμή % CD86 μονοκυττάρων ημέρας 1 < ή ≥ του 54,5%. (p:0,033). Επιπλέον, με το σχεδιασμό της καμπύλης επιβίωσης Kaplan-Meier, η σύγκριση της μέσης επιβίωσης στις ομάδες ασθενών με % CD86 < ή ≥ του 54,5%, έδειξε σημαντική διαφορά στην επιβίωση των ασθενών με % CD86≥54,5 μετά την 15 ημέρα (p:0,036). Η εκτίμηση του Mantel-Haenszel Common Odds Ratio έδειξε, ότι υπάρχει σημαντικός κίνδυνος θανάτου των ασθενών, με % CD86 μονοκυττάρων ημέρας 1 μικρότερο του 54,5% [p:0,030, odds ratio for survival (OR): 0,394; 95% confidence interval (CI): 0,170-0,912]. Η διαφορά στην επιβίωση των ασθενών, που απάντησαν με >5 φορές αυξημένες τιμές TNFα και IL-6 στη διέγερση, κι αυτών, που δεν απάντησαν επαρκώς, σε σχέση με την οριακή τιμή του % CD86, εκτιμήθηκε με τη δοκιμασία Χ2 και το Fischer’s Exact Test έδειξε, ότι η διαφορά στην επιβίωση ισχύει στους ασθενείς, που δεν απάντησαν επαρκώς (p:0,037), αλλά όχι σε αυτούς, που απάντησαν ικανοποιητικά (p:0,533). Η εκτίμηση του πηλίκου πιθανοτήτων (odds ratio) μας έδειξε, ότι μόνο στους ασθενείς με μη ικανοποιητική απάντηση, οι οποίοι τελικά επιβίωσαν, υπάρχει σημαντική συσχέτιση της επιβίωσης με την τιμή του % CD86 ≥ 54,5%, με το Common Odds Ratio Mantel-Haenszel να έχει p:0,028 [odds ratio for survival (OR): 0,693; 95% confidence interval (CI): 0,484-0,993]. Μετά, συσχετίστηκαν οι μετρήσεις των sCD40L, IL-10, IL-6, IL-8, MDA, CRP και PCT ημέρας 1 στον ορό των ασθενών, με την τιμή του % CD86 των μονοκυττάρων της ημέρας 1, με δοκιμασία Mann-Whitney, η οποία έδειξε στατιστικώς μη σημαντική συσχέτιση για όλους τους παράγοντες, πλην της προκαλσιτονίνης (PCT) και της IL-6. Η μη παραμετρική δοκιμασία συσχέτισης Spearman’s rho έδειξε πολύ σημαντική συσχέτιση, με τιμή στατιστικής σημαντικότητας σε επίπεδο p<0,01, ανάμεσα στις τιμές της PCT και του % CD86.Η μελέτη μας αναδεικνύει τη σύνδεση της αυξημένης έκφρασης του CD86 των μονοκυττάρων με την καλή πρόγνωση των σηπτικών ασθενών. Επιπλέον, προτείνει την οριακή τιμή της έκφρασης του CD86 των μονοκυττάρων πρώτης ημέρας 54,5%, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστική τιμή για καλύτερη έκβαση των ασθενών. Επίσης, η μελέτη μας καταδεικνύει τη στενή συσχέτιση της τιμής έκφρασης του CD86 με την αντίστοιχη της προκαλσιτονίνης.

scholarly journals Association of O6-Methylguanine Methyltransferase (MGMT) Promotor Methylation Status and the Incidence of Hematologic Toxicities after Treatment with Temozolomide

Blood ◽  
2021 ◽  
Vol 138 (Supplement 1) ◽  
pp. 1910-1910
Author(s):  
Alyssa Cortese ◽  
Rakeb Lemma ◽  
Ali Wazir ◽  
Mijung Lee
Keyword(s):  
Dna Repair ◽  
Adverse Events ◽  
Confidence Interval ◽  
Odds Ratio ◽  
Methylation Status ◽  
P Value ◽  
Specific Information ◽  
Exact Test ◽  
Fisher's Exact Test ◽  
Fisher’S Exact Test

Abstract Introduction: MGMT is a key enzyme in DNA repair. Epigenetic silencing of the MGMT gene plays a critical role in carcinogenesis and confers increased sensitivity of tumor cells to alkylators. MGMT methylation status is known to be prognostic and predictive of treatment response to Temozolomide in patients with Glioblastoma Multiforme (GBM). Despite advancing knowledge about the clinical implication of MGMT in GBM, there is limited information about the association between tumor MGMT status and hematologic tolerance to Temozolomide. The objective of this study was to evaluate the association of MGMT status and hematologic toxicities after treatment with Temozolomide. Methods: A single institutional retrospective case control study was performed for patients with biopsy proven diagnosis of GBM within the years 2015 to 2020. We collected tumor specific information such as patients MGMT status and treatment specific information including the timing of hematologic adverse events, dose exposure, incidence, and severity of hematologic toxicities. To evaluate the association between tumor MGMT status and hematologic toxicities to Temozolomide we used the Fisher's exact test as well as odds ratio with 95% confidence interval. Results: A total of 74 patients with biopsy proven glioblastoma were evaluated. 44 were MGMT negative while 30 were MGMT positive. All hematologic adverse events occurred within six weeks of exposure to Temozolomide. At the time of the study completion, the number of high grade (grade 3-4) hematologic toxicity events including leukopenia, anemia, thrombocytopenia, or neutropenia were evaluated. There were 2 out of a possible 176 events for nonmethylated MGMT vs 10 out of a possible 120 events for methylated MGMT. This association was determined to be statistically significant with a P value of 0.0051 by Fisher's exact test. Odds ratio (OR) was also calculated with a OR of 7.9, P value of 0.0041 and 95% confidence interval of [1.701- 36.776]. Statistical difference was also noted in the incidence of grade 2-4 thrombocytopenia with 5 events occurring in the methylated group and 0 events occurring in the nonmethylated group with a P value of 0.0088 by Fisher's exact test. Conclusion: Studies have shown the importance of MGMT status in predicting response to treatment with alkylators in patients with GBM. Our study shows that the patients with MGMT methylated GBM tend to develop more hematologic toxicities compared to patients with MGMT non-methylated GBM early in their treatment course, leading to early discontinuation of Temozolomide. This implies these patients need to have close monitoring for hematological toxicity from the initiation of treatment. Further research is warranted to investigate the effect of tumor MGMT status on the DNA repair network in host hematopoietic system after exposure to alkylators. Figure 1 Figure 1. Disclosures No relevant conflicts of interest to declare.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document