scholarly journals Contaminação da microbacia de Caetés com metais pesados pelo uso de agroquímicos

2000 ◽  
Vol 35 (7) ◽  
pp. 1289-1303 ◽  
Author(s):  
JAIR FELIPE GARCIA PEREIRA RAMALHO ◽  
NELSON MOURA BRASIL DO AMARAL SOBRINHO ◽  
ARY CARLOS XAVIER VELLOSO

Com o objetivo de avaliar a contaminação do solo, sedimentos, água e plantas por metais pesados, decorrente do uso de agroquímicos, na microbacia de Caetés em Paty do Alferes, RJ, amostras de solo foram analisadas, em 1996, para obter os teores totais de Cd, Co, Cu, Mn, Ni, Pb e Zn de duas áreas com diferentes declividades (25% e 45%) tendo, ambas, como cobertura vegetal, capoeira, pasto e olericultura. Os resultados referentes aos solos sob pastagem (antiga área de olericultura) mostraram maiores teores de metais pesados do que a área de capoeira. Entretanto, esses valores não atingiram níveis críticos no solo, e esses elementos estavam presentes em formas químicas pouco disponíveis para absorção pelas plantas, como foi constatado na análise de metais pesados em tomate (Lycopersicum esculentum L.), pimentão (Capsicum annuum L.), repolho (Brassica oleracea L.) e pepino (Cucumis sativus L.), que apresentaram níveis baixíssimos desses elementos. Nas amostras de sedimentos, o comportamento dos metais pesados foi semelhante ao obtido nos solos, estando esses elementos distribuídos em maior porcentagem nas frações residual, ligadas a óxidos de Mn e Fe e ligadas à matéria orgânica. As amostras de água do córrego e do açude que cortam a microbacia apresentaram valores acima dos padrões internacionais com relação a Cd, Pb e Mn.

2021 ◽  
pp. 779-789
Author(s):  
Wilson Geobel Ceiro-Catasú ◽  
Jersys Arévalo-Ortega ◽  
Leopoldo Hidalgo-Díaz

Introducción. Las especies fúngicas del género Pochonia son importantes para el manejo de nematodos fitoparásitos. Algunas de ellas colonizan en forma endófita a sus hospedantes vegetales y les proporcionan adaptabilidad, bio-estimulación vegetal e inducción de resistencia; dichas ventajas son esenciales para la selección de cepas a utilizar en el bio-manejo de fitonematodos. Objetivo. Evaluar la colonización endofítica y la bio-estimulación vegetal por las cepas nematófagas IMI SD 187 y 193 de P. chlamydosporia sobre especies hortícolas de las familias Solanaeceae y Cucurbitaceae. Materiales y métodos. El experimento se realizó dentro de invernaderos en el Centro Nacional de Sanidad Agropecuaria, provincia Mayabeque, Cuba. Se utilizaron dos cepas de P. chlamydosporia, denominadas IMI SD 187 y 193, así como tomate (S. lycopersicum) cv. HA 3057, pimiento (Capsicum annuum L.) cv. Grandísimo, pepino (Cucumis sativus L.) cv. INIVIT P 2007 y melón (Cucumis melo L.) cv. Zest F1. En ambas cepas se evaluó la colonización endofítica, del sustrato y de la raíz, así como algunos parámetros del crecimiento de las plantas. Resultados. Las cepas evaluadas colonizaron entre 3 y 16 % el interior de las raíces. La cepa IMI SD 187 colonizó a todas las especies evaluadas, mientras que 193 no pudo colonizar al melón; sin embargo, ambas cepas colonizaron la raíz y el sustrato con valores entre 2x103 y 2x104 UFC g-1, respectivamente. IMI SD 187 alcanzó los mayores valores de bio-estimulación en longitud y masa fresca de las raíces en pimiento. Conclusión. Las dos cepas autóctonas de P. chamydosporia colonizaron a las especies estudiadas y la mayor bio-estimulación del crecimiento se obtuvo con IMI SD 187 en el cultivar de pimiento.


2019 ◽  
Vol 56 (10) ◽  
pp. 4696-4704 ◽  
Author(s):  
Jia Lun Liang ◽  
Chean Chean Yeow ◽  
Kah Cheng Teo ◽  
Charles Gnanaraj ◽  
Ying Ping Chang

Author(s):  
T. M. Нarbovska ◽  
Yu. D. Zelendin ◽  
N. V. Chefonova ◽  
V. Yu. Honcharenko

Останніми роками великий інтерес становить алелопатичний взаємозв’язок між рослинами, зумовлений виділенням ними фізіологічно активних речовин, на початковій стадії онтогенезу. Вони виступають як біокаталізатори, які стимулюють пробудження насіння інших культур зі стану спокою, затримують або прискорюють розвиток насіння, посилюють або гальмують ростові процеси і формування органів проростка. Дослідження виконували в Інституті овочівництва і баштанництва НААН України упродовж 2013–2016 рр. Мета – дослідити прояв алелопатичної взаємодії квасолі овочевої (Phaseolus vulgaris L.) з овочевими культурами на початковому етапі онтогенезу. Методи. Визначити алелопатичну взаємодію проростків квасолі овочевої (Phaseolus vulgaris L.) з проростками огірку (Cucumis sativus L.), капусти білоголової пізньостиглої (Brassica oleracea L.), картоплі ранньої (Solanum tuberosum), буряка столового (Beta vulgaris) та помідору (Lycopersicon esculentum Mill.) за допомогою біологічного тесту за методикою А. М. Гродзінського (1965). Результати. За результатами лабораторних досліджень зафіксовано збільшення довжини проросту овочевих культур за спільного пророщування з насінням квасолі від 0,3 см (капуста білоголова пізньостигла) до 1,77 см (буряк столовий), ніж на контролі (без квасолі). Спільне пророщування впливає на відсоток схожості овочевих культур. Встановлено збільшення відсотка схожості у сумішках до 10–14 % в порівняні до контролю (пророщування без квасолі). Окрім, схожість насіння буряка столового у пророщуванні з квасолею овочевою була на рівні з контролем (без квасолі) і становить 71–72 %. Визначено активність алелопатично активних речовин у біопробі в умовних одиницях кумарину за А. М. Гродзінським, що знаходиться в межах 105–200 УКО. Висновки. Спільне пророщування насіння квасолі овочевої і основних овочевих культур в лабораторних умовах дає змогу уже на початковій стадії оцінити особливості його проростання і взаємовплив компонентів, підібрати сорти культур для вирощування у гетерогенному посіві з метою формування високопродуктивного агрофітоценозу. Встановлено, що біологічно активні речовини у насінні квасолі овочевої мають вплив на проростання досліджуваних культур. Чутливими (інтолерантними) до дії біологічно активних речовин квасолі овочевої виявилися культури – помідор, капуста білоголова пізньостигла, огірок, картопля рання, толерантними – буряк столовий.


HortScience ◽  
1995 ◽  
Vol 30 (4) ◽  
pp. 892F-893
Author(s):  
Nancy E. Roe ◽  
Peter J. Stoffella

Composts may improve crop growth in sandy soils. A biosolids-yard trimming compost (C) was incorporated into sandy soil at 134 t·ha–1 (49.7% moisture) before applying polyethylene mulch. Fertilizer (F) was applied at 0%, 50%, and 100% of the grower's rate (71N–39P–44K t·ha–1 broadcast and 283N–278K t·ha–1 banded in bed centers). `Elisa' pepper transplants were planted 20 Jan. 1994. Marketable fruit weights were 20, 31, and 32 t·ha–1 without C and 30, 35, and 32 t·ha–1 with C for 0%, 50%, and 100% F, respectively. Pepper fruit weights increased with increasing F rates and were higher in plots with C than without C. Without removing mulch, `Thunder' cucumbers were seeded on 26 Sept. 1994. Marketable fruit weights were similar at the three F levels, but were 23 and 27 t·ha–1 without and with C, respectively. One application of C significantly increased bell pepper yields and a subsequent cucumber crop.


2009 ◽  
Vol 76 (2) ◽  
pp. 259-267
Author(s):  
R.C. Guerra ◽  
D.F. Angelis

RESUMO A exploração dos campos produtores de petróleo tem como característica a extração de uma parcela de água misturada ao óleo. Esta água deve ser separada do petróleo antes do processamento pelas refinarias, assim, originando um resíduo conhecido como Água de Produção (AP). Os sistemas projetados para o tratamento da AP empregam diferentes métodos, visando atingir maior eficiência na separação dos contaminantes da água. Entretanto, os processos de tratamento geram subprodutos que necessitam de posterior manuseio ou descarte. O presente trabalho tem como objetivo avaliar a toxicidade do produto de solubilização do lodo gerado pelo tratamento da AP em reatores aeróbios, proveniente da estação piloto de tratamento do efluente do Terminal Marítimo Almirante Barroso. Foram testadas as espécies: Barabarea verna Mill ., Brassica oleracea L., Cucumis sativus L. e Eruca sativa Mill., quanto à porcentagem de germinação, velocidade média de germinação e inibição ao crescimento da raiz e hipocótilo. Os resultados indicam maior sensibilidade da germinação de B. verna ao extrato solubilizado, as demais espécies apresentaram concentração crítica para a germinação entorno de 25% do extrato solubilizado. A inibição ao crescimento da raiz e hipocótilo indica maior resistência das espécies E. sativa e B. oleracea, a concetração de inibição (CI50) para essas espécies foi respectivamente de 23,61% e 16,64% para a raiz, para o hipocótilo a CI50 foi em torno de 18% para as duas espécies.


2013 ◽  
Vol 36 (1) ◽  
pp. 63 ◽  
Author(s):  
Laura Luna-Martínez ◽  
Ramón A. Martínez-Peniche ◽  
Montserrat Hernández-Iturriaga ◽  
Sofía M. Arvizu-Medrano ◽  
Juan R. Pacheco Aguilar

El empleo de biofertilizantes con base en rizobacterias promotoras del crecimiento, constituye una alternativa biotecnológica para mejorar la producción de especies de interés hortícola. En el presente trabajo se identificaron mediante análisis del gen 16S rRNA, cuatro rizobacterias previamente aisladas de plantas de tomate (Lycopersicum esculentum Mill.), las que fueron caracterizadas por sus propiedades bioquímicas relacionadas con la promoción del crecimiento vegetal y evaluadas por su efecto en la germinación y crecimiento de plántulas de tomate y pimiento (Capsicum annuum L.). Las cuatro cepas, denominadas MA04, MA06, MA12 y MA17, pertenecen al género Bacillus, producen ácido indolacético (0.9 a 2.3 mg L-1), solubilizan fósfato tricálcico (18.5 a 34.7 mg L-1) y poseen actividad ACC deaminasa. Además, MA04, MA06 y MA12 fueron capaces de crecer en ausencia de nitrógeno (potenciales fijadoras de nitrógeno atmosférico). Al evaluar el efecto de la inoculación de estas rizobacterias en semillas de tomate se encontró que MA04 y MA17 aumentaron el porcentaje de germinación en 5 y 6 % respectivamente, mientras que las cepas MA06 y MA12 incrementaron el peso de las plántulas en 17 y 20 % respectivamente. En semillas de pimiento, la cepa MA06 incrementó el porcentaje de germinación en 7 %, y MA12 y MA17 incrementaron la biomasa en 37 y 16 %, respectivamente. La cepa MA12 fue más versátil para promover el crecimiento de plántulas de tomate y pimiento, y podría recomendarse para la formulación de biofertilizantes destinados al tratamiento de tales cultivos.


2011 ◽  
Vol 30 (9) ◽  
pp. 1713-1721 ◽  
Author(s):  
Özlem Darcansoy İşeri ◽  
Didem Aksoy Körpe ◽  
Erkan Yurtcu ◽  
Feride Iffet Sahin ◽  
Mehmet Haberal

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document