Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός μπορεί να οριστεί ως η διαχείριση του φυσικού υλικού χώρου σε σχέση με τα ανθρώπινα συμβάντα που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτόν. Παρόλο που οι αρχιτέκτονες έχουν μία πληθώρα υπολογιστικών σχεδιαστικών εργαλείων στη διάθεση τους, οι πλειοψηφία των εργαλείων αυτών αφορά αποκλειστικά τη διαχείριση της φυσικής φόρμας. Η παρούσα έρευνα προτείνει ένα νέο πειραματικό σχεδιαστικό εργαλείο το οποίο επιτρέπει τη δημιουργία παραμετρικών οντοτήτων που αντιπροσωπεύουν πιθανά ανθρώπινα χωρικά συμβάντα μέσα σε τρισδιάστατα ψηφιακά μοντέλα. Ο στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα στους αρχιτεκτονικούς σχεδιαστές να αξιολογούν και να εξελίσσουν τις προτάσεις τους όχι μόνο βάσει της φόρμας του κτιρίου αλλά και βάσει των χωρικών συμβάντων που λαμβάνουν χώρα μέσα σε αυτά.Το πρώτο τμήμα της διατριβής ορίζει με σαφήνεια τις έννοιες του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού (architectural design process), των χωρικών συμβάντων (spatial events) και των υπολογιστικών σχεδιαστικών εργαλείων (computational design tools) και διερευνά τους τρόπους με τους οποίους αυτές συσχετίζονται μεταξύ τους τόσο σε ερευνητικό όσο και σε εφαρμοσμένο επίπεδο. Μέσω αυτού του πλαισίου, εξετάζονται οι υπάρχουσες σχετικές ερευνητικές απόπειρες και αναγνωρίζεται το επιστημολογικό κενό που έρχεται να καλύψει το προτεινόμενο εργαλείο. Το δεύτερο τμήμα της έρευνας είναι αφιερωμένο στην αναλυτική περιγραφή του νέου εργαλείου το οποίο έχει τη μορφή ενός λογισμικού-επέκταση (plugin) που προσφέρει επιπλέον λειτουργικότητα σε υπάρχον σχεδιαστικό πρόγραμμα. Το plugin αυτό παρουσιάζεται ως μερικώς λειτουργικό πρωτότυπο και επιτρέπει στους χρήστες του να δημιουργούν διάφανες, ογκομετρικές, παραμετρικές οντότητες (που ονομάζονται ‘event platforms’) οι οποίες απεικονίζουν πιθανά χωρικά συμβάντα μέσα στα ψηφιακά μοντέλα των φυσικών στοιχείων του κτιρίου. Μέσω της μετατροπής αφηρημένων ανθρώπινων δεδομένων σε χειροπιαστά διαντιδραστικά στοιχεία, οι κρίσιμοι αυτοί σχεδιαστικοί παράμετροι μπορούν να είναι διαχειρίσιμοι κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, να διασυνδεθούν αμφίδρομα με τα γεωμετρικά στοιχεία του κτιρίου και να οπτικοποιηθούν μέσω καινοτόμων διαγραμμάτων και βίντεο.Τέλος, το τρίτο τμήμα της διατριβής αφιερώνεται στην διερεύνηση της πρακτικής λειτουργικότητας του εργαλείου μέσω της αναλυτική μελέτης τριών σχεδιαστικών παραδειγμάτων. Τα παραδείγματα αυτά (μία μικρή κατοικία, ένα κτίριο γραφείων και ένα τραπεζικό σύμπλεγμα κτιρίων) διαφέρουν σε κλίμακα και πολυπλοκότητα και προσφέρονται για την αξιολόγηση του εργαλείου υπό διαφορετικές συνθήκες χρήσης. Μέσα από τη παρακολούθηση των σχεδιαστικών χειρισμών των παραδειγμάτων αυτών είναι δυνατή η εξαγωγή συμπερασμάτων αναφορικά με τη χρηστικότητα του και την πιθανή μελλοντική του εξέλιξη.Ο τελικός αντικειμενικός σκοπός της ερευνητικής προσπάθειας είναι η διερεύνηση νέων θεωρητικών μεθόδων αλλά και πρακτικών εφαρμογών οι οποίες, εκμεταλλευόμενες στο έπακρο τα πλεονεκτήματα των σύγχρονων ψηφιακών μέσων, θα δίνουν στον σχεδιαστή τη δυνατότητα να διαχειρίζεται, να οπτικοποιεί και να αξιολογεί χωρικά συμβάντα κατά τη διάρκεια του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.