CAMBIOS EN LA VEGETACIÓN DURANTE EL HOLOCENO RECIENTE EN EL VALLE DEL LOZOYA (SIERRA DE GUADARRAMA, MADRID)

Se presentan los datos palinológicos procedentes de un testigo obtenido en una formación higroturbosa de origen periglacial situada en el término municipal de Rascafría (Valle del Lozoya, Madrid). El objetivo principal de este trabajo es reconstruir la evolución de la vegetación en el área durante el Holoceno Reciente. Los resultados obtenidos reflejan la existencia de un paisaje vegetal dominado por el estrato herbáceo, constituido fundamentalmente por Cichorioideae, Asteraceae, Chenopodiaceae, Poaceae y Plantago lanceolata. El grupo arbustivo (Erica arborea, Rosaceae, Juniperus y Cistaceae) tiene un papel poco importante en la vegetación; la masa forestal de Pinus sylvestris y en menor proporción P. pinaster y Quercus, junto a presencias de Betula, y Corylus, es poco representativa a lo largo del perfil, excepto hacia el techo de la secuencia, donde muestra un fuerte y progresivo aumento. Esta información pone de manifiesto la presencia de un paisaje mediterráneo abierto y antropizado, dominado por zonas de pastizal dedicadas al ganado, según se deduce en el diagrama polínico a través de las proporciones de los componentes nitrófilos de carácter zoógeno y antropozoógeno. La presencia de taxones de ribera (Alnus y Fraxinus) y las variaciones de Cyperaceae, como representante mayoritario de los taxones higro-hidrófilos, definen importantes fluctuaciones en la tasa de humedad.

The Response of Erica arborea L. Tree Growth to Climate Variability at the Afro-alpine Tropical Highlands of North Ethiopia

The important ecosystem services of the high altitude tropical afro-alpine Erica arborea L. forests are under increasing environmental and human pressure. The Erica treeline ecotone in the Ethiopian highlands forms a temperature-responsive vegetation boundary that is potentially affected by climate change. The cambium of 10 Erica arborea trees in Lib Amba Mountain and Ferrah Amba Mountain in the North Ethiopian highlands was marked in 2012, and corresponding tree disks were sampled after 498 days. Microphotographs of these cambial marks confirmed the formation of annual growth rings (0.76 ± 0.24 mm) with higher vessel density in earlywood and radially flattened fibers in the last layers of the latewood. In-continuum measurements of vessel size and density on microphotographs indicated the formation of inter-annual density fluctuations (IADFs) related to early rainfall in March-May. The same stem disks and 40 increment cores were used for detailed tree-ring analyses—a tree-ring chronology with 18 trees spanning from 1966 to 2014 could be derived. A significant (p < 0.1) positive correlation with minimum temperature in the growing season (August) and a negative correlation with minimum temperature in the spring season (March) were indicated as the most important climate factors regulating tree growth of Erica trees in the afro-alpine forest. The existence of annual tree rings and the proven potential for chronology building encourages further tree-ring analyses of Erica arborea in the afro-alpine tropical highlands in order to link it with climate variability and climate change.

Φυτοκοινωνιολογική έρευνα των μεσογειακών οικοσυστημάτων με Erica manipuliflora Salisb. στο Νομό Χαλκιδικής

Η Erica manipuliflora Salisb. (σουσούρα) αποτελεί κυρίαρχο είδος θαμνωδών εκτάσεων σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Αναπτύσσεται σε περιοχές με μεσογειακό κλίμα, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την έντονη παρουσία ξηρής και θερμής περιόδου. Η Erica manipuliflora είναι ελάχιστα απαιτητικό είδος και μπορεί να εγκατασταθεί σε περιβάλλοντα με ακραίες συνθήκες. Η Χαλκιδική αποτελεί μία περιοχή που το συγκεκριμένο είδος βρίσκει καλή ανάπτυξη και παρόλο που καταλαμβάνει μεγάλες εκτάσεις δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες διαθέσιμες (μόνο αποσπασματικά από εργασίες που επικεντρώνονται στη μελέτη άλλων ειδών π.χ. Pinus halepensis) για τις φυτοκοινωνίες και τη συνοικολογία. Οι εκτάσεις του Νομού Χαλκιδικής με τη συμμετοχή του είδους Erica manipuliflora, το οποίο συμμετέχει σε αυτές είτε ως κυρίαρχο, είτε ως συγκυρίαρχο, μελετήθηκαν φυτοκοινωνιολογικά με τη μέθοδο του Braun-Blanquet (1951, 1964) με σκοπό τον καθορισμό και την περιγραφή των μονάδων βλάστησής τους. Συνολικά διενεργήθηκαν 250 φυτοληψίες [170 της παρούσας έρευνας και 80 προερχόμενες από το Δαμιανίδη (2011), για την ίδια περιοχή]. Έπειτα από αριθμητική επεξεργασία (μέθοδοι αριθμητικής ταξινόμησης και κατάταξης), διακρίθηκαν φυτοκοινωνικές μονάδες, διάφορης ιεραρχικής διαβάθμισης. Κατά την επεξεργασία του φυτοπίνακα διακρίθηκαν 5 ομάδες φυτοληψιών, οι οποίες διαφοροποιούνταν χλωριδικά και οικολογικά. Μετά την τελική επεξεργασία και συνταξινόμηση, οι φυτοκοινωνικές μονάδες που προέκυψαν, είναι δύο κλάσεις, τρεις τάξεις, δύο συνενώσεις, δύο ενώσεις, τρεις κοινότητες, δύο υποενώσεις, δώδεκα παραλλαγές και τέσσερις όψεις. Από τις παραπάνω μονάδες, η Erica manipuliflora-Pinus halepensis κοινότητα δίνεται για πρώτη φορά, με την παρούσα έρευνα. Η συνταξινόμηση των μονάδων βλάστησης δίνεται παρακάτω: ΚΛΑΣΗ: Cisto-Lavanduletea stoechadis Br.-Bl. in Br.-Bl. et al. 1940. TAΞΗ: Lavandulo stoechadis-Hypericetalia olympici Mucina in Mucina et al. 2016. ΣΥΝΕΝΩΣΗ: Hyperico olympici-Cistion cretici (Oberd. 1954) R. Jahn et Bergmeier in Mucina et al. 2009. ΕΝΩΣΗ: Ericetum verticillatae (=manipuliflorae) Oberd. 1954. ΚΛΑΣΗ: Quercetea ilicis Br.-Bl. ex A. Bolòs et O. de Bolòs in A. Bolòs y Vayreda 1950. ΤΑΞΗ: Pinetalia halepensis Biondi, Blasi, Galdenzi, Pesaresi et Vagge in Biondi et al. 2014. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: Erica manipuliflora-Pinus halepensis. TAΞΗ: Pistacio lentisci-Rhamnetalia alaterni Rivas-Mart. 1975. ΣΥΝΕΝΩΣΗ: Ceratonio-Pistacion lentisci Zohary et Orshan 1959. ΕΝΩΣΗ: Oleo-lentiscetum aegaeicum Krause, Ludwig & Siedel 1963. Παραλλαγή: τυπική Παραλλαγή: υποβαθμισμένη. ΥΠΟΕΝΩΣΗ: Οleο-lentiscetum, quercetοsum cocciferae Barbero et Quézel 1976. Παραλλαγή: τυπική. Παραλλαγή: με Cistus monspeliensisΌψη: με Calicotome villosa. ΥΠΟΕΝΩΣΗ: Oleο-lentiscetum, pinetosum halepensis Barbero & Quézel 1976. Παραλλαγή: τυπική. Παραλλαγή: με Erica arborea. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: Arbutus unedo-Erica arborea κοινότητα. Παραλλαγή: με Dorycnium graecum-Teucrium chamaedrys subsp. chamaedrys. Παραλλαγή: με Scleranthus perennis subsp. dichotomus-Micropyrum tenellum. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ: Quercus coccifera-Phillyrea latifolia κοινότητα. Παραλλαγή: με Juniperus oxycedrus subsp. deltoides. Όψη: τυπική Όψη: με Quercus pubescens. Όψη: με Linum elegans. Παραλλαγή: με Pinus nigra subsp. nigra. Παραλλαγή: τυπική. Παραλλαγή: με Cistus monspeliensis. Πέρα από τη φυτοκοινωνιολογική έρευνα, για την οικολογική ερμηνεία των φυτοκοινωνικών μονάδων, διεξήχθη εδαφολογική έρευνα μέσω 46 εδαφοτομών. Στα εδαφολογικά δείγματα που συλλέχθηκαν από τις εδαφοτομές πραγματοποιήθηκαν εργαστηριακές αναλύσεις τόσο στο δασικό τάπητα, όσο και στο έδαφος. Για την ενίσχυση της οικολογικής ερμηνείας, εκτός των αποτελεσμάτων της εδαφολογικής και της φυτοκοινωνιολογικής έρευνας, χρησιμοποιήθηκαν και τα δεδομένα του κλίματος της περιοχής έρευνας, καθώς και τα φυσιογραφικά στοιχείων των φυτοληψιών.

A Comparative Phytochemical and Biological Study between Different Solvent Extracts of Leaves and Stems Extracts of Erica arborea L. and Viburnum tinus L. Plants Growing in Tunisia

Background: Many Tunisian medicinal plants are widespread and are used in modern ethnomedecin due to their interesting biological activities. Considering natural products of plant origin, this study was conceived to evaluate the allelopathic effect of leaf and stem extracts of Erica arborea and Viburnum tinus on the seed germination and seedling development of Avena sativa. We identified the secondary metabolites that were responsible. Methods: Total phenols, flavonoids, tannins contents and antioxidant activity were evaluated using the Folin ciocalteux, Aluminum trichloride, vanillin and scavenging activity on 2, 2-diphenyl- 1picrylhydrazyl (DPPH) radicals methods, respectively. Leaf powders (5, 20, 40, 60 and 100 g) were macerated each with 1000 ml of distilled water for 24 h. The extracts were filtered through Whatman N°1 filter paper, pooled and concentrated under vacuum. Allelopathic bioassays were conducted using the obtained supernatant. Results: The obtained results indicated that acetonic extracts of the Viburnum leaves had the highest levels of total phenols (36.82 mg / g), flavonoïds (11.99 mg / g) and tannins (7.93 mg / g) and recorded a high antioxidant activity (0.054 mg / ml). Both test species showed that all organs had significant inhibitory effect on the development of Avena sativa. The leaves of Viburnum are best from the point of view inhibition of root length (-85.45%) and height of the aerial part (-78.95%). Conclusion: The inhibitory effects of these extracts were manifested much more on the development of seedlings. Extracts from Viburnum tinus leaves were the best inhibitors and could be regarded as promising candidates for natural plant source of antioxidant and herbicide agents.

Évaluation de la teneur des composés phénoliques, des proprieties antioxydantes et antimicrobiennes de l’espèce Erica arborea L. (Ericaceae) dans la médecine traditionnelle du Tell sétifien dans l’Est Algérien

Les sommités florales d’Erica arboea L. sont largement utilisées sous forme d’infusion en médecine traditionnelle et sont recommandées dans le Tell sétifien pour traiter et prévenir les infections urinaires aiguës et chroniques principalement. Nous avons soumis les extraits aqueux des feuilles et des fleurs à un dosage des polyphénols, des flavonoïdes et à la détermination des activités antioxydante et antimicrobienne. Les teneurs en composés phénoliques et flavonoïdes totaux ont montré une corrélation avec les activités antioxydantes évaluées. Les tests antioxydants utilisés (DPPH, FRAP, CAT, blanchiment du β-carotène et piégeage du radical hydroxyle) ont montré que le test du DPPH a donné la meilleure activité radicalaire. En outre, l’extrait des feuilles s’est mieux exprimé dans les tests du DPPH, du FRAP et du β- carotène. Les tests de la CAT et le radical hydroxyle ont par contre révélé une activité antioxydante plus importante pour l’extrait de fleurs. Pour l’activité antimicrobienne, on a utilisé la méthode de diffusion en milieu gélosé en ayant recours à la méthode des puits. Les deux extraits ont montré une activité antimicrobienne contre les bactéries à Gram positif Staphylococcus aureus ATCC25923, Bacillus subtilus CLAM20302, Bacillus cereus CLAMH300. L’extrait des feuilles a été plus actif avec une valeur variant de 15 à 23 mm comparé à celui des fleurs (17–18,5 mm). Les valeurs de la concentration minimale inhibitrice ont été trouvées dans une gamme variant de 6,25 à 25 mg/ml pour les extraits des feuilles et des fleurs respectivement. Les résultats de l’étude peuvent enrichir les données existantes et montrent que les feuilles et les fleurs d’Erica arborea L. constituent une source d’agents antioxydants et antibactériens.