scholarly journals Charges of monopole operators in Chern-Simons Yang-Mills theory

2010 ◽  
Vol 2010 (1) ◽  
Author(s):  
Marcus K. Benna ◽  
Igor R. Klebanov ◽  
Thomas Klose
1995 ◽  
Vol 73 (5-6) ◽  
pp. 344-348 ◽  
Author(s):  
Yeong-Chuan Kao ◽  
Hsiang-Nan Li

We show that the two-loop contribution to the coefficient of the Chern–Simons term in the effective action of the Yang–Mills–Chern–Simons theory is infrared finite in the background field Landau gauge. We also discuss the difficulties in verifying the conjecture, due to topological considerations, that there are no more quantum corrections to the Chern–Simons term other than the well-known one-loop shift of the coefficient.


1992 ◽  
Vol 07 (27) ◽  
pp. 2469-2475
Author(s):  
C. S. AULAKH

We show that when a Chern-Simons term is added to the action of SU (N) (N≥3) Yang-Mills theory in five dimensions the usual self-dual topological solitons present in the theory necessarily pick up a (topological) electric charge.


2010 ◽  
Vol 25 (02n03) ◽  
pp. 332-350 ◽  
Author(s):  
IGOR R. KLEBANOV

We provide a brief introduction to the ABJM theory, the level kU(N) × U(N) superconformal Chern-Simons matter theory which has been conjectured to describe N coincident M2 -branes. We discuss its dual formulation in terms of M -theory on AdS4 × S7/ℤk and review some of the evidence in favor of the conjecture. We end with a brief discussion of the important role played by the monopole operators.


2009 ◽  
Vol 24 (07) ◽  
pp. 1309-1331 ◽  
Author(s):  
ANTON M. ZEITLIN

We show explicitly how Batalin–Vilkovisky Yang–Mills action emerges as a homotopy generalization of Chern–Simons theory from the algebraic constructions arising from string field theory.


2019 ◽  
Author(s):  
Γεώργιος Μανωλάκος

Η βαρυτική αλληλεπίδραση στις τρεις και τέσσερις διαστάσεις περιγράφεται επιτυχώς από τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Einstein στις οποίες η βαρύτητα θεωρείται ως μία ιδιότητα του χωρόχρονου. Παρόλα αυτά, η περιγραφή της βαρυτικής αλληλεπίδρασης επιδέχεται μία εναλλακτική προσέγγιση, αυτήν της θεωρίας βαθμίδας των ομάδων συμμετριών των θεωρούμενων χωρόχρονων, στις οποίες τα πεδία βαθμίδας ταυτοποιούνται με το vielbein και το spin connection. Η βαρύτητα στις τρεις διαστάσεις είναι ακριβώς ισοδύναμη με μία θεωρία βαθμίδας τύπου Chern Simons της ομάδας ISO(1,2), ενώ αν περιλαμβάνεται η κοσμολογική σταθερά τότε οι αντίστοιχες ομάδες είναι οι SO(1,3) και SO(2,2), ανάλογα με το πρόσημό της. Η τετραδιάστατη περίπτωση είναι λίγο πιο περίπλοκη, μιας και αν θεωρήσουμε μία θεωρία βαθμίδας, παρά το γεγονός ότι οι μετασχηματισμοί των πεδίων και οι εκφράσεις των τανυστών καμπυλότητας προκύπτουν ως αναμένεται, υπάρχει ένα κώλυμα στο δυναμικό κομμάτι της θεωρίας, διότι δεν μπορεί να οριστεί με αυτό τον τρόπο κάποια δράση, η μορφή της οποίας να συμπίπτει με την Einstein-Hilbert. Ωστόσο, το παραπάνω πρόβλημα ξεπερνιέται θεωρώντας μία SO(1,4) αναλλοίωτη δράση με την ταυτόχρονη συμπερίληψη ενός βαθμωτού πεδίου στη θεμελιώδη αναπαράσταση. Το πεδίο αυτό επάγει την αυθόρμητη παραβίαση της συμμετρίας και οδηγεί στη ζητούμενη Einstein-Hilbert δράση. Επιπλέον, υπάρχει ένα παρόμοιο πρόγραμμα στο οποίο η βαρύτητα Weyl μεταφράζεται επιτυχώς ως μία θεωρία βαθμίδας της τετραδιάστατης σύμμορφης ομάδας, SO(2,4). Παρομοίως, στην περίπτωση αυτή, κάποιος ξεκινάει με μια δράση τύπου Yang-Mills και με την επιβολή συγκεκριμένων συνδέσμων, σπάει την επιπλέον συμμετρία, καταλήγωντας με μία θεωρία ταυτόσημη με αυτήν της βαρύτητας Weyl. Οι παραπάνω κατασκευές μπορούν να μεταφερθούν στο πλαίσιο της μη μεταθετικής γεωμετρίας. Πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή υψηλών ενεργειών (κλίμακα Planck) η μεταθετικότητα των συντεταγμένων του χώρου μπορεί να θεωρηθεί ότι αίρεται, επομένως οι φυσικές θεωρίες στην περιοχή αυτήν πρέπει να τροποποιηθούν κατάλληλα. Αυτή είναι η ουσία των εργασιών που συνθέτουν την παρούσα διατριβή, δηλαδή η διερεύνηση της βαρυτικής αλληλεπίδρασης στο μη μεταθετικό πλαίσιο εργασίας. Αυτό επιτυγχάνεται συνδυάζοντας την πετυχημένη περιγραφή της βαρύτητας ως θεωρίας βαθμίδας στις τρεις και τέσσερις διαστάσεις με την καλώς ορισμένη κατασκευή θεωριών βαθμίδας σε μη μεταθετικούς χώρους, με αποτέλεσμα την κατασκευή βαρυτικών μοντέλων ως θεωριών βαθμίδας σε μη μεταθετικούς (ασαφείς) χώρους. Αρχικά, δουλέψαμε στην τρισδιάστατη περίπτωση, τόσο στην Lorentzian, όσο και στην Ευκλείδεια περίπτωση, χρησιμοποιώντας δύο ασαφείς χώρους, οι οποίοι ορίζονται ως φυλλοποιήσεις των τρισδιάστατων Minkowski και Ευκλείδειου χώρων από ασαφή υπερβολοειδή και ασαφείς σφαίρες, αντίστοιχα. Η κατασκευή των θεωριών βαθμίδας οδήγησε στην εξεύρεση των μετασχηματισμών των πεδίων βαθμίδας (vielbein και spin connection) και των εκφράσεων των τανυστών καμπυλότητας καθώς επίσης και στην δράση τύπου Chern-Simons, από την οποία εξάχθηκαν οι εξισώσεις κίνησης. Είναι αξιοσημείωτο ότι όλα τα αποτελέσματα ανάγονται σε αυτά της τρισδιάστατης θεωρίας της βαρύτητας του Einstein κατά την θεώρηση του μεταθετικού ορίου. Έπειτα, επικεντρωθήκαμε στην τετραδιάστατη περίπτωση στην οποία ο μη μεταθετικός χώρος που θεωρήσαμε ήταν η ασαφής εκδοχή του τετραδιάστατου χώρου de Sitter. Παρομοίως με την τρισδιάστατη περίπτωση, ακολουθώντας την καθιερωμένη διαδικασία κατασκευής θεωριών βαθμίδας σε μη μεταθετικούς χώρους, υπολογίζονται οι μετασχηματισμοί των πεδίων βαθμίδας και οι εκφράσεις των τανυστών καμπυλότητας καθώς και ορίζεται αρχικά μία δράση τύπου Yang-Mills, η συμμετρία της οποίας παραβιάζεται από την επιβολή κατάλληλων συνδέσμων. Τα αποτελέσματα και στην περίπτωση αυτή συνάδουν με αυτά της σύμμορφης βαρύτητας στο μεταθετικό όριο.


2007 ◽  
Vol 04 (08) ◽  
pp. 1239-1257 ◽  
Author(s):  
CARLOS CASTRO

A novel Chern–Simons E8 gauge theory of gravity in D = 15 based on an octicE8 invariant expression in D = 16 (recently constructed by Cederwall and Palmkvist) is developed. A grand unification model of gravity with the other forces is very plausible within the framework of a supersymmetric extension (to incorporate spacetime fermions) of this Chern–Simons E8 gauge theory. We review the construction showing why the ordinary 11D Chern–Simons gravity theory (based on the Anti de Sitter group) can be embedded into a Clifford-algebra valued gauge theory and that an E8 Yang–Mills field theory is a small sector of a Clifford (16) algebra gauge theory. An E8 gauge bundle formulation was instrumental in understanding the topological part of the 11-dim M-theory partition function. The nature of this 11-dim E8 gauge theory remains unknown. We hope that the Chern–Simons E8 gauge theory of gravity in D = 15 advanced in this work may shed some light into solving this problem after a dimensional reduction.


1997 ◽  
Vol 12 (02) ◽  
pp. 111-119 ◽  
Author(s):  
Shinichi Deguchi ◽  
Tadahito Nakajima

We consider a Yang–Mills theory in loop space with the affine gauge group. From this theory, we derive a local field theory with Yang–Mills fields and Abelian antisymmetric and symmetric tensor fields of the second rank. The Chapline–Manton coupling, i.e. coupling of Yang–Mills fields and a second-rank antisymmetric tensor field via the Chern–Simons three-form is obtained systematically.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document