scholarly journals Clinical application of a pedicle nail system with polymethylmethacrylate for osteoporotic vertebral fracture

2010 ◽  
Vol 19 (10) ◽  
pp. 1643-1650 ◽  
Author(s):  
Keiya Yamana ◽  
Masato Tanaka ◽  
Yoshihisa Sugimoto ◽  
Tomoyuki Takigawa ◽  
Toshifumi Ozaki ◽  
...  
Keyword(s):  
Vertebral Fracture ◽  
Clinical Application ◽  
Osteoporotic Vertebral Fracture

scholarly journals Vertebra-pediculoplasty: a new approach to treatment of split type and delayed union osteoporotic vertebral fracture with a risk of cement dislodgment

2021 ◽  
Author(s):  
Noritaka Yonezawa ◽  
Yoshiro Yonezawa ◽  
Tatsuya Nishimura ◽  
Teruhisa Yamashiro ◽  
Kengo Shimozaki ◽  
...  
Keyword(s):  
Vertebral Fracture ◽  
Delayed Union ◽  
Osteoporotic Vertebral Fracture ◽  
New Approach

Altered disc pressure profile after an osteoporotic vertebral fracture is a risk factor for adjacent vertebral body fracture

2017 ◽  
Author(s):  
Μιχαήλ Τζερμιαδιανός
Keyword(s):  
Risk Factor ◽  
Vertebral Fracture ◽  
Vertebral Body ◽  
Pressure Profile ◽  
Osteoporotic Vertebral Fracture ◽  
Adjacent Vertebral Body ◽  
Vertebral Body Fracture ◽  
Body Fracture

Η κύφωση από ένα οστεοπορωτικό σπονδυλικό κάταγμα θεωρείται παράγοντας κίνδυνου για νέα κατάγματα, ιδιαίτερα στους παρακείμενους σπονδύλους. Όμως, ο ρόλος της παραμόρφωσης της τελικής πλάκας δεν έχει εκτιμηθεί. Η παρούσα μελέτη ελέγχει την υπόθεση ότι η αλλαγή στις μηχανικές ιδιότητες του μεσοσπονδύλιου δίσκου μετά από κάταγμα της τελικής του πλάκας, ακόμη και επί απουσίας κύφωσης, αλλάζει την μεταφορά φορτίων και προδιαθέτει σε παρακείμενα σπονδυλικά κάταγμα. Χρησιμοποιήθηκαν οκτώ ανθρώπινα θωρακοσφυϊκά παρασκευάσματα, αποτελούμενα από πέντε σπονδύλους. Για την επιλεκτική θραύση της μίας τελικής πλάκας του μεσαίου σπονδύλου δημιουργήθηκε κενό στο σπογγώδες οστό κάτω από την τυχαία επιλεγμένη πλάκα και το παρασκεύασμα συμπιέστηκε σε θέση κάμψης. Στη συνέχεια εφαρμόστηκε ροπή έκτασης υπό συμπιεστικό φορτίο 150 Ν, η οποία αποκατέστησε το ύψους του πρόσθιου τοιχώματος και την κυφωτική παραμόρφωση του σπονδυλικού σώματος, ενώ η τελική πλάκα παρέμεινε σημαντικά παραμορφωμένη. Το σπονδυλικό σώμα πληρώθηκε στην αναταγμένη θέση με πολυμεθακρυλικό τσιμέντο μετά τον προσεκτικό καθαρισμό του από τις οστικές δοκίδες ώστε να διασφαλιστεί η ομοιόμορφη κατανομή του τσιμέντου κάτω από τις τελικές πλάκες. Κάθε παρασκεύασμα ελέγχθηκε σε κάμψη και έκταση (ροπή ±6 Nm) υπό φορτίο 400 Ν, ενώ γινόταν καταγραφή της πίεση στους δίσκους άνω και κάτω του μεσαίου σπονδύλου και της τάσης (strain) στο πρόσθιο τοίχωμα των παρακείμενων σπονδύλων. Η πίεση των δίσκων στα άθικτα παρασκευάσματα αυξήθηκε κατά την κάμψη κατά 26 ± 14%. Μετά την ενίσχυση με τσιμέντο η πίεση των δίσκων κατά την κάμψη αυξήθηκε κατά 15 ± 11% στους δίσκους με άθικτη τελική πλάκα, ενώ μειώθηκε κατά 19,0 ± 26,8% στους δίσκους με παραμορφωμένη τελική πλάκα. Κατά την κάμψη, η συμπιεστική φόρτιση στο πρόσθιο τοίχωμα του σπονδύλου που βρισκόταν δίπλα από την παραμορφωμένη πλάκα αυξήθηκε κατά 94,2 ± 22,8% σε σχέση με τα άθικτα παρασκευάσματα (p<0,05), ενώ δεν άλλαξε σημαντικά στο σπόνδυλο δίπλα στην μη παραμορφωμένη πλάκα (18,2 ± 7,1%, p>0,05). Επακόλουθη κάμψη με συμπίεση προκάλεσε παρακείμενα κατάγματα δίπλα από την παραμορφωμένη πλάκα σε έξι παρασκευάσματα και μη παρακείμενο κάταγμα σε ένα, ενώ σε άλλο ένα παρασκεύασμα δεν παρατηρήθηκε νέο κάταγμα.Στους δίσκους με ακέραιες τελικές πλάκες η πίεση του πυρήνα αυξάνεται κατά την κάμψη αποτρέποντας την υπερβολική συγκέντρωση φορτίου στο πρόσθιο τοίχωμα. Ο αυξημένος χώρος που διατίθεται στον πυρήνα μετά από ένα οστεοπορωτικό κάταγμα επηρεάζει την ικανότητά του να κατανέμει το φορτίο και αναγκάζει τον ινώδη δακτύλιο να μεταφέρει περισσότερο φορτίο κατά την κάμψη, με αποτέλεσμα την υπέρμετρη καταπόνηση του πρόσθιου τμήματος του παρακείμενου σπονδύλου που προδιαθέτει σε κάταγμα ακόμη και μετά από διόρθωση της κύφωσης. Η παρούσα μελέτη υποδεικνύει ότι η διόρθωση της παραμόρφωσης της τελικής πλάκας μπορεί να έχει ρόλο στη μείωση του κινδύνου παρακείμενων καταγμάτων.

Osteoporotic Vertebral Fracture with Myelopathy

2009 ◽  
Vol 8 (3) ◽  
pp. 242 ◽  
Author(s):  
Kyu-Yeol Lee ◽  
Chul-Hong Kim ◽  
Sang-Howa Shin
Keyword(s):  
Vertebral Fracture ◽  
Osteoporotic Vertebral Fracture

scholarly journals How to define an osteoporotic vertebral fracture?

2019 ◽  
Vol 9 (9) ◽  
pp. 1485-1494 ◽  
Author(s):  
Daniele Diacinti ◽  
Giuseppe Guglielmi
Keyword(s):  
Vertebral Fracture ◽  
Osteoporotic Vertebral Fracture

scholarly journals Effects of Mobilization Time on Occurrence of New Fractures after Vertebroplasty

2019 ◽  
Vol 2019 ◽  
pp. 1-5
Author(s):  
Ahmet Onur Akpolat ◽  
Sinan Karaca
Keyword(s):  
Risk Factor ◽  
Vertebral Fracture ◽  
Local Anesthesia ◽  
Postoperative Period ◽  
Statistical Difference ◽  
Treatment Options ◽  
Fracture Treatment ◽  
Osteoporotic Vertebral Fracture ◽  
The Mean

Introduction. Osteoporotic vertebral fracture treatment options include vertebroplasty, in which development of new fractures is among the possible complications which may develop during the postoperative period. We aim to evaluate whether or not postoperative mobilization time has effect on occurrence of new fractures. Materials and Methods. A total of 126 patients, consisting of 30 (39.7%) males and 96 (60.3%) females, who underwent sedation-assisted vertebroplasty under local anesthesia between January 2014 and June 2017 were retrospectively evaluated. Preoperative and postoperative visual analogue scores (VASs) and mobilization time (hours) were assessed. Day of new fracture occurrence during follow-up was assessed. Results. The mean follow-up period was 9 months (7–13 months). The most common fracture segment was the L1 vertebra (15.9%). The preoperative VAS was 8.29 ± 0.95, and the postoperative VAS was 2.33 ± 0.91. The change in VAS was statistically significant (p=0.01, p<0.05). Of all the patients, 21 (16.66%) had developed new fractures. No statistical difference was observed between mobilization time (hours) and formation of new fractures (p=0.48, p>0.05). Conclusion. We came to the conclusion that mobilization time (hours) was not a risk factor in the development of new fractures. In addition, there is no relationship between mobilization time and localization of new fractures.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document