scholarly journals A contribution to the knowledge of biology and harmfulness of Deporaus betulae (L.) (Coleoptera, Attelabidae)

2012 ◽  
Vol 60 (6) ◽  
pp. 317-338 ◽  
Author(s):  
Jaroslav Urban
Keyword(s):  
Fagus Sylvatica ◽  
Betula Pendula ◽  
Leaf Blade ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Field Studies ◽  
Corylus Avellana ◽  
Quercus Petraea ◽  
Egg Laying ◽  
Tilia Cordata ◽  
Average Area

The paper deals with the occurrence, development and harmfulness of Deporaus betulae (L.). The majority of field studies was carried out at Training Forest Enterprise (TFE) Masaryk Forest in Křtiny (District Brno-venkov) in 2010 and 2011. In addition to this, the species was studied in detail also in a laboratory. It occurred mostly on Betula pendula and Carpinus betulus. Rarely, the species was found on Alnus glutinosa and Corylus avellana and only sporadically on Fagus sylvatica, Quercus petraea, Tilia cordata and T. platyphyllos. In the studied area, larvae and pupae hibernate. Beetles occur on trees from the end of April to the beginning of July, sporadically later. Females lay on average 2.5 (in the laboratory 4.4) eggs into rolls on B. pendula, on C. betulus 2.2 eggs. During two months, they damage on average 5.3 cm2 leaves creating 14 rolls and laying 35 eggs into the rolls. Larvae consume only 1.7 cm2 leaf blade. The development of the species takes three to four months from egg laying to the departure of larvae into soil. On leaves of B. pendula of an average area of 14.2 cm2, females roll up the same area (about 11.2 cm2) as on leaves of C. betulus of an area of 21.7 cm2. Into the rolls, they lay on average the same number of eggs. The average number of eggs in rolls increases with the increased area of B. pendula leaf blade. Trees partly compensate for the reduction of assimilatory area also by the growth of the area of neighbouring undamaged leaves (on average by 12.7 %).

Tomasellia gelatinosa. [Descriptions of Fungi and Bacteria].

2015 ◽  
Author(s):  
B. Aguirre-Hudson
Keyword(s):  
Puerto Rico ◽  
Newfoundland And Labrador ◽  
New South ◽  
Conservation Status ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Corylus Avellana ◽  
Quercus Petraea ◽  
Sorbus Aucuparia ◽  
Prunus Padus ◽  
South Wales

Abstract A description is provided for Tomasellia gelatinosa, found on the bark of Corylus avellana and Alnus glutinosa. Some information on its dispersal and transmission and conservation status is given, along with details of its geographical distribution (Canada (Newfoundland and Labrador), USA (Florida and Maine), Iran, Korea Republic, Portugal (Azores), Spain (Canary Islands), Australia (New South Wales), Puerto Rico, Belgium, Croatia, Denmark, France, Germany, Irish Republic, Italy, Luxembourg, Montenegro, Netherlands, Norway, Poland, Slovenia, Sweden and UK), hosts (Alnus sp., Abies concolor, Alnus glutinosa, Alnus incana subsp. rugosa, Betula sp., Corylus avellana, Corylus sp., Ficus carica, Fraxinus ornus, Populus tremula, Populus sp., Prunus padus, Quercus petraea, Sorbus aucuparia, Ulmus sp. and Vitex agnus-castus) and associated organisms (Arthonia sp. and Graphis scripta).

scholarly journals Survival and growth of the Melolontha spp. grubs on the roots of the main forest tree species

2015 ◽  
Vol 75 (4) ◽  
pp. 375-383 ◽  
Author(s):  
Danuta Woreta ◽  
Lidia Sukovata
Keyword(s):  
Growth Rate ◽  
Food Quality ◽  
Tree Species ◽  
Betula Pendula ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Forest Tree ◽  
Quercus Petraea ◽  
Basic Knowledge ◽  
Relative Growth ◽  
Survival And Growth

Abstract The survival, weight and relative growth rate (RGR) of the Melolontha spp. grubs feeding on roots of Quercus petraea, Q. robur, Fagus sylvatica, Betula pendula, Larix decidua, Alnus glutinosa and Pinus sylvestris, were examined. Overall, the youngest grubs L1 were the most affected by food quality. The mortality of the grubs feeding on the roots of A. glutinosa changed most rapidly and, consequently, LT50 was the shortest (25.9 days), whereas the slowest changes in mortality with the highest LT50 values were observed on the two oak species (54.9 and 44.9 days on Q. robur and Q. petraea, respectively). The RGRs of the L1 grubs were the highest on oaks, F. sylvatica and B. pendula. The overall rate of survival of the older grubs was high (66.7–100%). It was the lowest on the roots of B. pendula (L2 grubs) and L. decidua (L3 grubs), which at the same time displayed the highest RGRs. The interpretation of the results is difficult due to the lack of basic knowledge on the potential effects of food quality and other factors on grub metamorphosis. There is no doubt, however, that among the seven tested tree species the roots of A. glutinosa are the least favorable for the Melolontha grubs’ performance.

Water Uptake in Deciduous Trees During Winter and the Role of Conducting Tissues in Spring Reactivation

IAWA Journal ◽  
1986 ◽  
Vol 7 (1) ◽  
pp. 31-38 ◽  
Author(s):  
Sam Essiamah ◽  
Walter Eschrich
Keyword(s):  
Fagus Sylvatica ◽  
Betula Pendula ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Deciduous Trees ◽  
Acer Pseudoplatanus ◽  
Relative Timing ◽  
European Species ◽  
Water Conduction ◽  
Timing Of Onset

In winter, deciduous trees lack any means for transpiration, nevertheless their buds swell and increase in weight. It is known that vessels play an important role in spring reactivation and that phloem may be involved since buds fail to break when twigs are ringed. This study investigates water/nutrient translocation from winter until reactivation in spring for five North European species: maple (Acer pseudoplatanus L.), birch (Betula pendula Roth), alder (Alnus glutinosa Gaertn.), beech (Fagus sylvatica L.), and ash (Fraxinus excelsior L.). Accordingly emphasis is laid on the relative timing of onset of water conduction among the species.

scholarly journals Історичний генезис та структура дендрофлори курортного парку у Брюховичах біля Львова

2021 ◽  
Vol 31 (4) ◽  
pp. 36-42
Author(s):  
Г. П. Петришин ◽  
Г. Б. Лукащук
Keyword(s):  
Pinus Sylvestris ◽  
Fagus Sylvatica ◽  
Quercus Robur ◽  
Corylus Avellana ◽  
Quercus Petraea ◽  
Sambucus Nigra ◽  
Fagus Sylvatica L ◽  
Corylus Avellana L

Наведено результати історичного аналізу та еволюції зелених насаджень курортного парку у смт Брюховичі, площею 10 га, закладеного на зламі ХІХ-ХХ ст. під керівництвом головного садівника Львова Арнольда Рерінга. Встановлено, що колишній курортний парк на сьогодні не є цілісним об'єктом та не має жодного природоохоронного статусу. З'ясовано, що територія парку зазнає значного антропогенного впливу, що позначилось на його фрагментації, деградації планувальної структури та поширенню забудови. Водночас спостерігається інтенсифікація його неконтрольованого заростання. У процесі історичного аналізу дендрофлори виявлено, що соснові насадження на території парку є зразком антропогенної сукцесії, яка розвивалася значно швидше, ніж лісова, а особливо в її третій стадії, коли в парку вже на початку ХХ ст. з'явилось багато листяних видів. За архівними та літературними джерелами проаналізовано планувально-стилістичні риси об'єкта та його дендрофлору. З'ясовано, що під час закладання парк формувався у пейзажному стилі, однак його видовий склад не оновлювався впродовж багатьох років, що призвело до втрати естетичності та декоративності. Виявлено, що сучасну дендрофлору парку формують 28 видів дерев і кущів, що належать до 13 родин. Встановлено, що вікова структура паркових насаджень є нерівномірною. Молоді і середньовікові особини охоплюють у середньому 20 % насаджень. Виявлено вікові особини Quercus petraea Liebl., Quercus robur L., Pinus sylvestris L. та Fagus sylvatica L., які потребують охорони. Вікові особини Quercus petraea, разом з молодими особинами формують унікальне для Львова оселище. З'ясовано, що на території парку місце декоративних видів зайняли лісові: Sambucus nigra L., Corylus avellana L., Euonymus verrucosa Scop. та E. europaea L., види роду Rubus L. Проаналізувавши дендрофлору за біоморфологічною структурою, виявлено, що панівною є група дерев – 20 видів. Із загальної кількості групи дерев переважають листопадні – 17 видів; вічнозелених є тільки 3 види. Група кущів – 8 видів, серед яких переважають листопадні (6 видів). Рівень збереженості цього парку оцінено на два бали. Об'єкт потребує подальшого моніторингу зелених насаджень та розроблення проєкту відновлення, впорядкування території та надання відповідного охоронного статусу.

Changes of Starch Content in the Storage Tissues of Deciduous Trees During Winter and Spring

IAWA Journal ◽  
1985 ◽  
Vol 6 (2) ◽  
pp. 97-106 ◽  
Author(s):  
Sam. Essiamah ◽  
Walter Eschrich
Keyword(s):  
Fagus Sylvatica ◽  
Tree Species ◽  
Quercus Robur ◽  
Betula Pendula ◽  
Starch Content ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Deciduous Tree ◽  
Deciduous Trees ◽  
Acer Pseudoplatanus ◽  
Bud Break

Starch transformation in relation to spring sap production has been investigated in six North European deciduous tree species from fall till the beginning of bud break in spring. The species examined were: Acer pseudoplatanus L., Betula pendula Roth, Alnus glutinosa Gärtn., Fagus sylvatica L., Quercus robur L., and Fraxinus excelsior L.

scholarly journals Μελέτη αξιοποίησης ξύλου μικρών διαστάσεων για παραγωγή προϊόντων ξυλείας εσωτερικών χώρων με συγκόλληση

2011 ◽  
Author(s):  
Αδαμάντιος Σιδεράς
Keyword(s):  
Fagus Sylvatica ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Quercus Petraea

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή ερευνήθηκε η δυνατότητα αξιοποίησης με συγκόλληση ξύλου μικρών διαστάσεων οξυάς (Fagus sylvatica), σκλήθρου (Alnus glutinosa) και δρυός (Quercus petraea) από την περιοχή της Δράμας, για την παραγωγή επίπλων και άλλων κατασκευών εσωτερικού χώρου. Για την συγκόλληση της πριστής ξυλείας που προέκυψε από την στρογγύλη των παραπάνω ειδών χρησιμοποιήθηκαν, τέσσερις πολυβινυλικές συγκολλητικές ουσίες κατηγορίας D1, D2, D3 και μία αλειφατική. Ειδικότερα μελετήθηκαν η ποιότητα συγκόλλησης των ανωτέρων ειδών (αντοχή σε διάτμηση), η δυνατότητα συγκόλλησης ξυλείας διαφορετικών ειδών ξύλου (οξυά με σκλήθρο), η επίδραση της θερμοκρασίας (40 οC και 60 οC) και της υγρασίας (μεταβολή από 9,5 σε 4,7%) στην αντοχή των δεσμών των συγκολλημένων προϊόντων καθώς επίσης και η επίδραση 2.000 επαναλαμβανόμενων φορτίσεων 3.000N στην αντοχή των δεσμών συγκόλλησης σε κανονικές συνθήκες και σε θερμοκρασίες 40 οC και 60 οC. Από τα αποτελέσματα της έρευνας διαπιστώθηκε ότι από τα τρία είδη που μελετήθηκαν: α) Σε κανονικές συνθήκες, η συγκόλληση σκλήθρου ήταν ΄΄άριστη΄΄ και με τις τέσσερις συγκολλητικές ουσίες, στην οξυά η συγκόλληση ήταν ΄΄άριστη΄΄ με την D3 και την αλειφατική συγκολλητική ουσία, ενώ στη δρύ η συγκόλληση ήταν ΄΄πολύ καλή΄΄ μόνο με την συγκολλητική ουσία D3. β) Η επίδραση της θερμοκρασίας των 40 οC και 60 οC για έξι ώρες και έξι μέρες δεν επηρέασε την αντοχή των συγκολλημένων δοκιμίων όταν ακολούθησε επανακλιματισμός των δοκιμίων σε κανονικές συνθήκες για εικοσιτέσσερις ώρες πριν τον έλεγχο τους. γ) Η αλλαγή της υγρασίας από 9-10% σε 4,5-4,7% δεν επέδρασε στην αντοχή των συγκολλημένων δοκιμίων (σκλήθρο και οξυά). δ) Η επίδραση της θερμοκρασίας στην αντοχή των συγκολλημένων δοκιμίων ήταν σημαντική όταν ο έλεγχος πραγματοποιούταν αμέσως μετά την υποβολή τους σε θερμοκρασίες 40 οC και 60 οC για 6 ώρες και έξι μέρες. Από τις συγκολλητικές ουσίες μεγαλύτερες τιμές στην θερμοκρασία 40 οC σε όλα τα είδη παρουσίασε η αλειφατική συγκολλητική ουσία, ενώ στην θερμοκρασία των 60 οC όλες οι συγκολλητικές ουσίες παρουσίασαν πολύ μικρές τιμές αντοχής. ε) Η επίδραση 2.000 κυκλικών φορτίσεων με φορτίο 3.000Ν δεν επηρέασε την αντοχή των συγκολλημένων δοκιμίων (οξυάς και σκλήθρου) και με τις τέσσερις συγκολλητικές ουσίες, όταν οι φορτίσεις πραγματοποιήθηκαν σε κανονικές συνθήκες. στ) Η υποβολή των συγκολλημένων δοκιμίων σε 2.000 κυκλικές φορτίσεις με φορτίο 3.000Ν με ταυτόχρονη επίδραση θερμοκρασίας 40 οC και 60 οC είχε σημαντική επίδραση στην αντοχή των δεσμών, καθώς στην θερμοκρασία των 60 οC όλες οι συγκολλητικές ουσίες κατέρρευσαν πριν την ολοκλήρωση των 2.000 κύκλων, ενώ στην θερμοκρασία των 40 οC διατήρηση της αντοχής παρατηρήθηκε μόνο στα συγκολλημένα με αλειφατική συγκολλητική ουσία δοκίμια και σε μικρότερο βαθμό στα συγκολλημένα με D3. ζ) Η συγκόλληση διαφορετικών ειδών (σκλήθρο με οξυά) είναι εφικτή παρουσιάζοντας ΄΄άριστους΄΄ δεσμούς συγκόλλησης σε κανονικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.

scholarly journals N2 fixation and cycling in Alnus glutinosa, Betula pendula and Fagus sylvatica woodland exposed to free air CO2 enrichment

Oecologia ◽  
2011 ◽  
Vol 169 (2) ◽  
pp. 541-552 ◽  
Author(s):  
Jonathan Millett ◽  
Douglas Godbold ◽  
Andrew R. Smith ◽  
Helen Grant
Keyword(s):  
Fagus Sylvatica ◽  
N2 Fixation ◽  
Betula Pendula ◽  
Co2 Enrichment ◽  
Alnus Glutinosa ◽  
Free Air Co2 Enrichment ◽  
Free Air

scholarly journals Palaeoecology as a Tool for the Future Management of Forest Ecosystems in Hesse (Central Germany): Beech (Fagus sylvatica L.) versus Lime (Tilia cordata Mill.)

Forests ◽  
2021 ◽  
Vol 12 (7) ◽  
pp. 924
Author(s):  
Astrid Stobbe ◽  
Maren Gumnior
Keyword(s):  
Fagus Sylvatica ◽  
Tilia Cordata ◽  
Beech Forests ◽  
Mountain Ranges ◽  
The Future ◽  
Spruce Stands ◽  
Fagus Sylvatica L ◽  
Low Mountain Ranges ◽  
Intramontane Basins ◽  
Future Management

In the Central German Uplands, Fagus sylvatica and Picea abies have been particularly affected by climate change. With the establishment of beech forests about 3000 years ago and pure spruce stands 500 years ago, they might be regarded as ‘neophytes’ in the Hessian forests. Palaeoecological investigations at wetland sites in the low mountain ranges and intramontane basins point to an asynchronous vegetation evolution in a comparatively small but heterogenous region. On the other hand, palynological data prove that sustainably managed woodlands with high proportions of Tilia have been persisting for several millennia, before the spread of beech took place as a result of a cooler and wetter climate and changes in land management. In view of increasingly warmer and drier conditions, Tilia cordata appears especially qualified to be an important silvicultural constituent of the future, not only due to its tolerance towards drought, but also its resistance to browsing, and the ability to reproduce vegetatively. Forest managers should be encouraged to actively promote the return to more stress-tolerant lime-dominated woodlands, similar to those that existed in the Subboreal chronozone.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document