scholarly journals Genetic Diversity among Strains of Moraxella catarrhalis: Analysis Using Multiple DNA Probes and a Single-Locus PCR-Restriction Fragment Length Polymorphism Method

1998 ◽  
Vol 36 (7) ◽  
pp. 1977-1983 ◽  
Author(s):  
Elaine S. Walker ◽  
Robert A. Preston ◽  
J. Christopher Post ◽  
Garth D. Ehrlich ◽  
John H. Kalbfleisch ◽  
...  
Keyword(s):  
Genetic Diversity ◽  
Restriction Fragment Length Polymorphism ◽  
Restriction Fragment ◽  
Length Polymorphism ◽  
Fragment Length ◽  
Fragment Length Polymorphism ◽  
Single Locus ◽  
High Genetic Diversity ◽  
Pcr Rflp ◽  
Restriction Fragment Length

Moraxella (Branhamella)catarrhalis, a causative agent of otitis media, sinusitis, and exacerbation of bronchitis, has acquired widespread ability to produce β-lactamase and can be nosocomially transmitted. The typing methods used in epidemiological analyses of M. catarrhalisare not optimal for genetic analyses. Two methods, a multiple-locus Southern blot (SB) method and a single-locus PCR-restriction fragment length polymorphism (RFLP) method, were developed and used to assess genetic diversity and potential clinical and geographic relationships in M. catarrhalis. Nine randomly cloned M. catarrhalis DNA fragments were used as probes of SBs containing DNA from 54 geographically and clinically diverse strains. For comparison, a PCR-RFLP method was developed as a quick, inexpensive, and discriminating alternative. A highly variable 3.7-kb genomic region (M46) was cloned and sequenced, and 3.5 kb of the cloned DNA was targeted for PCR amplification. DNAs from the 54 strains were subjected to PCR-RFLP. SB analysis distinguished all strains that had no apparent epidemiological linkage (40 of 54), and PCR-RFLP distinguished fewer strains (21 of 54). Epidemiologically linked strains appeared genetically identical by both methods. PCR-RFLP was compared to pulsed-field gel electrophoresis (PFGE) for 8 of the 54 strains and 23 additional strains. PCR-RFLP distinguished fewer strains than PFGE typing (16 of 31 versus 20 of 31 strains), but PCR-RFLP was more useful for inferring interstrain relatedness. Separate cluster analyses of multilocus SB and single locus PCR-RFLP data showed high genetic diversity within and across geographic locations and clinical presentations. The resultant dendrograms were not entirely concordant, but both methods often gave similar strain clusters at the terminal branches. High genetic diversity, nonconcordance of cluster analyses from different genetic loci, and shared genotypes among epidemiologically linked strains support a hypothesis of high recombination relative to spread of clones. Single-locus PCR-RFLP may be suitable for short-term epidemiological studies, but the SB data demonstrate that greater strain discrimination may be obtained by sampling variation at multiple genomic sites.

scholarly journals Το κληρονομικό αγγειοοίδημα στην Ελλάδα και ο ρόλος των γενετικών βλαβών γονιδίων που κωδικοποιούν ένζυμα της οδού καλλικρεϊνης -βραδυκινίνης στην κλινική έκφρασή του

2016 ◽  
Author(s):  
Νικόλαος Κουτσοστάθης
Keyword(s):  
Restriction Fragment Length Polymorphism ◽  
Restriction Fragment ◽  
Length Polymorphism ◽  
Fragment Length ◽  
Fragment Length Polymorphism ◽  
Pcr Rflp ◽  
Restriction Fragment Length

ΣΚΟΠΟΣ Η παρουσίαση των πρώτων αποτελεσμάτων της πανελλήνιας καταγραφής ασθενών με κληρονομικό αγγειοοίδημα (ΚΑΟ) κατά την τελευταία τετραετία (Ιούλιος 2010 – Ιούνιος 2014) και η αναζήτηση της συσχέτισης των πολυμορφισμών γονιδίων, τα οποία παράγουν πρωτεΐνες της οδού του συστήματος κινινών- καλλικρεΐνης, με φαινοτυπικά χαρακτηριστικά του ΚΑΟ.ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ Έγινε πανελλήνια συστηματική καταγραφή των περιπτώσεων ΚΑΟ μέσω ευρείας συνεργασίας με ιατρούς και νοσοκομεία σε όλη τη χώρα. Σε όσους ασθενείς συμμετείχαν στην μελέτη συμπληρώθηκε: α) τυποποιημένο ερωτηματολόγιο για την καταγραφή δημογραφικών - κλινικών και θεραπευτικών χαρακτηριστικών της νόσου και β) γενεαλογικό δέντρο σε κάθε οικογένεια. Σε κάθε συμμετέχοντα ασθενή έγινε λήψη περιφερικού αίματος για τον προσδιορισμό των πολυμορφισμών F12-5046T>C (rs1801020), BDKRB1-(-699G>C) (rs4905475), SERPING1-21963G>A (p.V480M, rs4926) και ACE I/D (rs1799752). Η ανίχνευση των πολυμορφισμών έγινε με την τεχνική PCR-RFLP (restriction fragment length polymorphism), δηλ. μέσω ενίσχυσης τμημάτων DNA με PCR και εν συνεχεία πέψης με ένζυμα περιορισμού για τους τρεις πρώτους και με απλή PCR για τον τελευταίο. Σε ορισμένα δείγματα χρησιμοποιήθηκε ανάλυση αλληλουχίας βάσεων για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων. Ως μάρτυρες χρησιμοποιήθηκαν δείγματα περιφερικού αίματος από υγιείς δότες. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Καταγράφηκαν 128 ασθενείς με ΚΑΟ τύπου Ι και ΙΙ που ανήκουν σε 42 μη συγγενείς οικογένειες (επιπολασμός της νόσου στην Ελλάδα 1:84.000). Επιπρόσθετα καταγράφηκε και μια οικογένεια με 3 μέλη με ΚΑΟ με φυσιολογικό C1-INH. Σε 85 από τους ως άνω ασθενείς, από 34 οικογένειες, έγινε γενετική ανάλυση. Η μέση καθυστέρηση της διάγνωσης της νόσου ήταν τα 17.5 έτη (εύρος 0-58 έτη) , αλλά η διάγνωση ασθενών με ΚΑΟ έχει σαφώς αυξηθεί την τελευταία δεκαετία. 16.7% των ασθενών είχαν υποβληθεί σε διασωλήνωση της τραχείας ή τραχειοτομή λόγω οιδήματος λάρυγγα και 23.5% είχαν υποβληθεί σε άσκοπες χειρουργικές επεμβάσεις λόγω κρίσεων αγγειοοιδήματος στο πεπτικό. Η συχνότητα των θανάτων λόγω ΚΑΟ ήταν περίπου 1 ανά 3 οικογένειες και αφορούσε στην πλειοψηφία τους μη διαγνωσμένους ασθενείς. Το 10.4% των ασθενών δήλωσαν ότι δεν είχε οποιοδήποτε φάρμακο για την αντιμετώπιση των επεισοδίων ΑΟ και 84.7% ανέφεραν ότι η ζωή τους ήταν επηρεασμένη από μέτρια ως σοβαρά λόγω της νόσου. Η παρουσία του πολυμορφισμού F12-5046T>C και του BDKRB1-(-699G>C) καθυστερούσε την έναρξη του ΚΑΟ κατά 4.6 έτη (p=0.03) και κατά 9.4 έτη (p=0.02) αντίστοιχα. Στους ομόζυγους ή ετερόζυγους με πολυμορφισμό V480M στο SERPING1 κυριαρχούσαν οι κρίσεις από το δέρμα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η παρούσα διατριβή, η οποία αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια πανελλαδικής καταγραφής ασθενών με ΚΑΟ, κατάφερε να καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας. Στην Ελλάδα υπήρχε σημαντική καθυστέρηση της διάγνωσης του ΚΑΟ, από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως, η οποία την τελευταία δεκαετία φαίνεται να αναστρέφεται θεαματικά. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την θεραπευτική αντιμετώπιση, η οποία σαφώς υπολείπεται της διεθνούς πραγματικότητας, έχουν δυσμενείς συνέπειες για τους ασθενείς. Έτσι αναδεικνύεται η ανάγκη για την προώθηση πρακτικών αντιμετώπισης του προβλήματος. Τα υπόλοιπα επιδημιολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά του ΚΑΟ στη χώρα μας δε διαφέρουν από τα αναφερόμενα διεθνώς. Οι πολυμορφισμοί F12-5046T>C και του BDKRB1-(-699G>C) σχετίζονται σημαντικά με καθυστερημένη έναρξη της νόσου και άρα ηπιότερη νόσηση από ΚΑΟ, ενώ ο SERPING1-21963G>A με εντόπιση κρίσεων αγγειοοιδήματος στο δέρμα. Σε πολύ πρόσφατη πολυκεντρική Ευρωπαϊκή μελέτη, προέκταση της παρούσας μελέτης, επιβεβαιώθηκε ότι ο πολυμορφισμός F12-5046T>C αποτελεί τον μοναδικό, μέχρι στιγμής, ανεξάρτητο γενετικό παράγοντα με τόσο ισχυρή επίδραση στον φαινότυπο και την πρόγνωση της νόσου.

scholarly journals Identification of Pneumococcal Serotypes by PCR–Restriction Fragment Length Polymorphism

Diagnostics ◽  
2019 ◽  
Vol 9 (4) ◽  
pp. 196 ◽  
Author(s):  
García-Suárez ◽  
González-Rodríguez ◽  
Cima-Cabal ◽  
Yuste ◽  
Vazquez ◽  
...  
Keyword(s):  
Restriction Fragment Length Polymorphism ◽  
Restriction Fragment ◽  
Length Polymorphism ◽  
Dna Sequences ◽  
Fragment Length ◽  
Fragment Length Polymorphism ◽  
Rflp Analysis ◽  
Restriction Enzymes ◽  
Pcr Rflp ◽  
Restriction Fragment Length

Streptococcus pneumoniae shows more than 90 capsular serotypes that can be distinguished by their reactivity against antisera. The main objective of this work was the development of a molecular method for serotyping without the use of antisera. A computer program containing an algorithm was used to search in a database for potentially useful enzymes for Restriction Fragment Length Polymorphism-RFLP typing, in order to maximize the discrimination between different serotypes. DNA sequences of 90 serotypes for the region between dexB and aliA genes were compiled, and a computer screening of restriction enzymes was performed. The wzg–wzh–wzd–wze region and Sse9I restriction predicted unique PCR-RFLP patterns for 39 serotypes and eight serogroups. A second restriction enzyme resolved fragment specific patterns for 25 serotypes. The method was tested with 98 serotype-unknown clinical isolates. PCR-RFLP analysis deduced correct serotypes that were confirmed by Quellung reaction for 78.5% of the isolates.

scholarly journals Development of a PCR-restriction fragment length polymorphism assay for detection and subtyping of cholix toxin variant genes of Vibrio cholerae

2014 ◽  
Vol 63 (5) ◽  
pp. 667-673 ◽  
Author(s):  
Sharda Prasad Awasthi ◽  
Masahiro Asakura ◽  
Sucharit Basu Neogi ◽  
Atsushi Hinenoya ◽  
T. Ramamurthy ◽  
...  
Keyword(s):  
Restriction Fragment Length Polymorphism ◽  
Vibrio Cholerae ◽  
Restriction Fragment ◽  
Length Polymorphism ◽  
Fragment Length ◽  
Fragment Length Polymorphism ◽  
Pcr Rflp ◽  
Cholix Toxin ◽  
Rflp Assay ◽  
Restriction Fragment Length

Cholix toxin (ChxA) is an exotoxin reported in Vibrio cholerae non-O1/non-O139. Apart from its prototype (ChxA I) we have recently identified two novel variants of this toxin, ChxA II and ChxA III. Our previous investigations indicated that the first two variants may instigate extra-intestinal infections and ChxA II can be more lethal than ChxA I in mice. However, all three cholix toxins (ChxA I to III) failed to show any enterotoxicity in rabbit ileal loops. In this study we developed a PCR-restriction fragment length polymorphism (RFLP) assay to differentiate all three chxA variants to further understand the importance of each subtype. By using 53 V. cholerae non-O1/non-O139 strains harbouring chxA genes, which were previously categorized by sequencing, and various other strains as negative controls, the PCR-RFLP assay showed 100 % typability and specificity. Furthermore, when applied to differentiate additional V. cholerae strains, which were also screened for the chxA gene by colony hybridization, this assay identified chxA I and chxA II genes among 18.5 % and 4.5 % of non-O1/non-O139 strains (n = 178), respectively. One non-O1/non-O139 strain was untypable due to the insertion of an IS911-like element. Interestingly, the chxA I gene was detected in 10 out of 137 cholera toxin gene-negative V. cholerae O1 strains. These results suggest that the PCR-RFLP assay developed in this study can be a rapid and simple method to differentiate the chxA subtypes.

scholarly journals Análise de polimorfismo do gene da somatotropina em vacas Nelore e seu efeito sobre o peso à desmama de suas progênies

1999 ◽  
Vol 51 (6) ◽  
pp. 565-570
Author(s):  
F.J.C. Faria ◽  
S.E.F. Guimarães ◽  
R.M.G. Lima ◽  
G.B. Mourão ◽  
L.E.L. Pinheiro
Keyword(s):  
Polymerase Chain Reaction ◽  
Restriction Fragment Length Polymorphism ◽  
Restriction Fragment ◽  
Length Polymorphism ◽  
Fragment Length ◽  
Fragment Length Polymorphism ◽  
Chain Reaction ◽  
Pcr Rflp ◽  
Polymerase Chain ◽  
Restriction Fragment Length

Informações sobre peso à desmama de um rebanho Nelore foram utilizadas após ajuste para idade padrão de 205 dias, sexo da cria, idade da mãe, touro e mês de desmama, para separar as reprodutrizes em dois grupos, cujos filhos diferiam nesse peso. As médias ajustadas pelo método dos quadrados mínimos foram para os grupos pesado (P) e leve (L) de 163,21± 2,18kg e 134,44± 2,18kg, respectivamente, com 41 animais em cada grupo. Essas reprodutrizes foram submetidas à coleta de sangue para estudo de polimorfismos do gene da somatotropina bovina, pela técnica de PCR-RFLP (polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism). A amplificação de uma região entre o éxon III e V do gene da somatotropina permitiu analisar dois sítios de restrição. Para o sítio do éxon V, todos os animais foram identificados como monomórficos (Leu-Leu). Quanto ao sítio do íntron 3, foi possível identificar os seguintes genótipos 21 (+/-) e 60 (-/-), com as freqüências de 0,13 e 0,87 para os alelos (+) e (-), respectivamente. O peso dos filhos dos animais com o genótipo +/- foi de 152,42± 4,41kg e os -/- 147,60± 2,61kg. Os grupos P e L não diferiram entre si quanto às freqüências alélicas apresentadas. O genótipo das reprodutrizes não afetou o peso à desmama de suas crias, existindo portanto outros efeitos genéticos e não genéticos de maior magnitude.

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document