Ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) αποτελεί την πρωτότυπη συστηματική ασθένεια και χαρακτηρίζεται απο ανοσιακή ενεργοποίηση, ανεπάρκεια των μηχανισμών καθαρισμού της φλεγμονής, παραγωγή αυτοαντισωμάτων , σχηματισμό και συσσώρευση ανοσοσυμπλεγμάτων αλλά και απο την χαρακτηριστική γονιδιακή ‘’σφραγίδα’’ ιντερφερόνης-α. Μια από τις κύριες πηγές ιντερφερόνης-α είναι τα πλασματοκυτταροειδή δενδριτικά κύτταρα μετά απο ενεργοποίηση των σηματοδοτικών μονοπατιών των υποδοχέων τύπου Toll 7 και 9 ( TLR7/9) και των κυτταροπλασματικών υποδοχέων νουκλεικών οξέων. Πρόσφατες γονιδιακές και άλλες λειτουργικές μελέτες προτείνουν οτι τα ουδετερόφιλα ασθενών με ΣΕΛ χαρακτηρίζονται απο αυξημένη ενεργοποίηση και τάση να απελευθερώνουν εξωκυττάριες παγίδες χρωματίνης (NETs) αποτελώντας έτσι ρυθμιστές της παθογένειας της νόσου.Οι επιζήμιοι ανατροφοδοτικοί βρόχοι που λαμβάνουν χώρα στον ΣΕΛ οδηγούν συχνά σε ιστική βλάβη τελικού σταδίου.Η ιντερλευκίνη-33, μια πυρηνική πρωτείνη κινδύνου που απελευθερώνεται κατα την διάρκεια του νεκρωτικού κυτταρικού θανάτου, έχει ποικίλες επιδράσεις στα κύτταρα της επίκτητης και της φυσικής ανοσίας ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο μελετάται. Ο διαλυτός υποδοχέας της ΙL-33, sST2, έχει αυξημένα επίπεδα στον ορό ασθενών με ΣΕΛ που συσχετίζονται με την ενεργότητα της ασθένειας και με την εκδήλωση νεφρίτιδας. Η ιντερλευκίνη-33 εκφράζεται κυρίως απο κύτταρα της μη αιμοποιητικής σειράς των ιστών φραγμού αλλα πρόσφατα δεδομένα υποδεικνύουν πως μπορεί και να εκκριθεί απο κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος αν ενεργοποιηθούν με φλεγμονώδη ερεθίσματα ή ερεθίσματα που σχετίζονται με βλάβη ή θάνατο. Μέχρι σήμερα, ο ρόλος της προερχόμενης απο ουδετερόφιλα IL-33 στην ανάπτυξη αυτοανοσιας δεν έχει ερευνηθεί. Τα κύρια ερευνητικά ερωτήματα που τίθενται σε αυτήν την έρευνα είναι: α) αν τα ΣΕΛ ουδετερόφιλα χαρακτηρίζονται απο σχετικά αυξημένη έκφραση της IL-33 β) αν διεγερτικά μόρια που σχετίζονται με τον ΣΕΛ μπορούν να προκαλέσουν απελευθέρωση εξωκυττάριων παγίδων ουδετεροφίλων (ΝΕΤs) διακοσμημένων με IL-33 γ) αν τα ΣΕΛ ΝΕΤs παρουσιάζουν φλεγμονώδεις επιδράσεις που εξαρτώνται απο την IL-33 δ) αν τα ΝΕΤs που διακοσμούνται με IL-33 έχουν κάποια in vivo σημασία που σχετίζεται με την παθογένεια του ΣΕΛ.Σε αυτήν την έρευνα, αποδείξαμε ότι τα ΣΕΛ ουδετερόφιλα παρουσιάζουν συγκριτικά αυξημένα επίπεδα IL-33 mRNA και έχουν την ικανότητα να απελευθερώνουν εξωκυττάριες παγίδες διακοσμημένες με IL-33 αυθόρμητα ή μετά απο ενεργοποίηση με χρήση ανοσοσυμπλεγμάτων. Οι επαγόμενες απο ανοσοσυμπλέγματα- εξωκυττάριες παγίδες επάγουν την παραγωγή ιντερφερόνης-α (IFN-α) απο τα πλασματοκυτταροειδή δενδριτικά κύτταρα (pDCs) μέσω του υποδοχέα της IL-33 (ST2L) ενεργοποιώντας τον μεταγραφικό παράγοντα IRF-7. Οταν αποσιωπήθηκε το γονίδιο της IL-33 σε κυτταρική σειρά που προσομοιάζει τα ουδετερόφιλα κάτω απο συνθήκες πάρομοιες με αυτές που υπάρχουν στο περιβάλλον του ΣΕΛ, οι εξωκυττάριες παγίδες που δημιουργήθηκαν είχαν μειωμένη ικανότητα να προάγουν την έκκριση IFN-α. Μια στοχευμένη πρωτεομική μελέτη (PRM) και ex vivo λειτουργικά πειράματα αποκάλυψαν οτι στις εξωκυττάριες παγίδες των ασθενών με ΣΕΛ εντοπίζονται βιοενεργές ισομορφές της IL-33 που προέρχονται απο την επεξεργασία μέσω πρωτεασών των ουδετεροφίλων, όπως είναι η ελαστάση και η καθεψίνη G. Φαρμακευτική αναστολή αυτών των πρωτεασών εξουδετέρωσαν την επαγόμενη απο IL-33 παραγωγή IFN-α που προκαλείται μέσω των NETs. Όσον αφορά την in vivo σημασία τους στον ΣΕΛ, εξωκυττάριες παγίδες διακοσμημένες με IL-33 παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα στο περιφερικό αίμα ασθενών ΣΕΛ ενω εντοπίστηκαν και σε χαρακτηριστικούς φλεγμαίνοντες ιστούς (νεφροί,δέρμα).Συνοψίζοντας, επιστρατεύοντας εναν συνδυασμό απο μοριακές ,απεικονιστικές και πρωτεομικές προσεγγίσεις αποκαλύψαμε ότι τα ΣΕΛ ουδετερόφιλα – όταν ενεργοποιούνται με ανοσοσυμπλέγματα σχετιζόμενα με την ασθένεια- απελευθερώνουν εξωκυττάριες παγίδες που φέρουν βιοδραστική IL-33 και διακρίνονται απο την ικανότητα τους να επάγουν την παραγωγή IFN-α. Αυτά τα δεδομένα υποδεικνύουν ένα σημαντικό ρόλο για την βιοδραστικη πρωτείνη κινδύνου IL-33 που διακοσμεί τα ΝΕΤs των ανθρώπων με ΣΕΛ, συνδέοντας την ενεργοποίηση των ουδετεροφίλων , την παραγωγή IFN-α και την τελικού σταδίου ιστική φλεγμονή.
Treatment with Allogenic Mesenchymal Stromal Cells in a Murine Model of Systemic Lupus Erythematosus
