scholarly journals Antagonismo de Trichoderma sp. ante el patógeno Stromatinia cepivora en el cultivo de cebolla.

2016 ◽  
Vol 29 (7) ◽  
pp. 22 ◽  
Author(s):  
William Rivera-Méndez ◽  
Karla Meneses-Montero ◽  
Claudia Zúniga-Vega ◽  
Jaime A. Brenes-Madriz

En Costa Rica, el cultivo de cebolla (Allium cepa) es una importante fuente de recursos para los pequeños y medianos agricultores. La pudrición blanca provocada por el hongo Stromatinia cepivora es una enfermedad importante del cultivo a nivel mundial y en Costa Rica específicamente en la provincia de Cartago (Granados, 2005, 2013; Metcalf et al., 2004). El manejo de S. cepivora no es fácil, ya que existen pocos cultivares comerciales resistentes y pocos fungicidas para combatirlo, estos factores hacen que el control biológico sea una opción contra la pudrición blanca. Trichoderma sp es un género de hongos que incluye especies utilizadas como agentes de control biológico. <br />El objetivo de esta investigación consistió en evaluar el antagonismo de aislamientos de Trichoderma sp. provenientes de zonas productoras de cebolla de Cartago con respecto a S. cepivora. Se realizaron estudios de aislamiento y caracterización de S. cepivora y Trichoderma sp. a partir de bulbos con síntomas de la enfermedad. Posteriormente, se desarrollaron pruebas de antagonismo in vitro e in vivo para mostrar la efectividad de las cepas escogidas. La cepa identificada como T. asperellum resultó ser antagónica con respecto a S. cepivora, tanto en pruebas in vitro como en el campo. Esta efectividad estuvo determinada por la interacción de una cepa específica del antagonista frente a un aislamiento del patógeno. Para la aplicación de esta estrategia de manejo es necesario insistir ante los agricultores en la importancia que tienen las medidas que permiten la reducción de los niveles del inóculo, factor fundamental para obtener buenos rendimientos en los cultivos.

2021 ◽  
Vol 1 (1) ◽  
pp. 41-52
Author(s):  
Chioma E. Irozuru Irozuru ◽  
Janet O. Olugbodi ◽  
Uche Okuu Arunsi ◽  
Olusola Ladeji

Background: Allium cepa, Allium sativum, and Monodora myristica are commonly sourced food condiments in every household in Nigeria. In the present study, we investigated the phytochemical compositions, in vitro and in vivo antioxidant activity of these plants. Methods: The aqueous extracts from the A. cepa, A. sativum, and M. myristica were evaluated for phytochemical composition using standard protocols while the antioxidant activities were evaluated using the reducing power assay. Forty-five (45) Male Wistar rats (weighing 185±10 g) were divided into five groups (n=9) and were orally administered with 100 mg/kg BW each of A. sativum, M. myristica, A. cepa, and ascorbic acid while the control group received 0.5 mL/kg BW distilled water alone. Animals (n=3) from each group were sacrificed after the 20th, 25th, and 30th days of oral administration. The blood and tissue samples were collected for the analysis of biochemical parameters. Result: Our results revealed the presence of flavonoids, alkaloids, tannins, saponins, and terpenes in the plant extracts. A. sativum had the highest reducing power capacity followed by M. myristica and then A. cepa. The in vitro antioxidants activities demonstrated by the plant extracts were higher than that of ascorbic acid but less than butylated hydroxytoluene. In vivo antioxidant studies showed a marked increase (p<0.05) in the level of catalase with a concurrent decrease (p<0.05) in the levels of MDA and H2O2 in the liver and kidney of rats administered with aqueous extracts of the condiments compared to the normal control and ascorbic acid in the following order control < ascorbic acid < A. cepa < M. myristica < A. sativum. Conclusion: Based on these findings, we infer that the aqueous extracts of A. cepa, A. sativum, and M. myristica are rich in antioxidants and as a result could serve as promising novel functional foods and nutraceuticals


2016 ◽  
Vol 29 (1) ◽  
pp. 18
Author(s):  
Zacarías Pereira-Vega
Keyword(s):  

<p class="p1">El continuo incremento del gasto en medicamentos a nivel mundial, íntimamente asociado al crecimiento poblacional y al aumento de la esperanza de vida de las personas, ha llevado en las últimas décadas a los gobiernos a buscar alternativas que contribuyan a reducir el impacto de este rubro en los presupuestos. Una alternativa es el uso de medicamentos genéricos, que son más baratos que los innovadores. Sin embargo, antes de ser registrado, el producto genérico debe demostrar su equivalencia terapéutica mediante ensayos <em>in vitro </em>y/o <em>in vivo </em>contra un medicamento de referencia, con el propósito de garantizar su calidad, seguridad y eficacia y, como consecuencia de ello, su intercambiabilidad. </p><p class="p1">Mediante una encuesta <em>online </em>realizada en Costa Rica durante los meses de marzo y abril de 2013, se determinó que existía una demanda de 85 medicamentos fabricados en el país, que para ser registrados a nivel nacional requerían de la misma cantidad de estudios de equivalencia terapéutica, de los cuales 47 correspondían a ensayos <em>in vitro </em>y 38 a ensayos <em>in vivo</em>. Esta demanda provenía principalmente de cuatro laboratorios que fabrican medicamentos en Costa Rica, y aumenta si se consideran los medicamentos exportados. En cuanto a la oferta nacional de estos servicios (ensayos <em>in vitro </em>e <em>in vivo</em>) por parte de laboratorios ajenos a la casa fabricante, se sabe que es muy limitada, ya que solo había dos que los ofertaban y su labor se circunscribe, por ahora, a los ensayos <em>in vitro</em>. </p>


Author(s):  
Walter Peraza Padilla ◽  
Martha Orozco Aceves ◽  
Alejandro Esquivel Hernández

Se evaluó el parasitismo in vitro de 14 aislamientos de hongos nematófagos (6 Trichoderma sp., 4 Paecilomyces sp., 2 Fusarium oxysporum, y 2 Monacrosporium sp.) contra juveniles y huevos del nematodo agallador Meloidogyne javanica. Los hongos, de 3 regiones productoras de arroz en Costa Rica, (Pacífico Central, Huetar Atlántica y Chorotega), se aislaron mediante el método de espolvoreado en placas, durante abril del 2008 a agosto de 2009. Se utilizó un diseño completamente al azar con 10 repeticiones por hongo, en agar-agua (AA). Se inoculó una suspensión de 1 a 1,5x10 6 conidios (ufc.ml -1 ) por plato Petri, y al cuarto día se depositó en 0,5 ml una suspensión de 150 juveniles y 100 huevos de M. javanica previamente desinfectados, a temperatura ambiente (23-26°C) y con luz natural. Transcurridas 96 h se contó en cada plato el número de nematodos vivos, muertos ó parasi- tados y de huevos parasitados o no parasitados. Se realizó un análisis de regresión logística (RL) para las variables evaluadas, el cual mostró diferencias significativas (p<0,0001) en el desempeño de los hongos evaluados, presentando rangos de entre 10% a 56% en nematodos muertos, de 13% a 79% en nematodos parasitados y de 1% a 96% en huevos parasitados. En general, los hongos del género Trichoderma (Tri1, Tri2, Tri3 y Tri4) fueron los más eficientes en el parasitismo sobre juveniles y huevos de M. javanica.


HortScience ◽  
1992 ◽  
Vol 27 (2) ◽  
pp. 166-168 ◽  
Author(s):  
Andrew C. Ludwig ◽  
John F. Hubstenberger ◽  
Gregory C. Phillips ◽  
G. Morris Southward

Callus cultures were established from intraspecific lines of Allium cepa L., interspecific F1 progeny of A. cepa crossed to A. fistulosum L. and to A. galanthum L., advanced generations of A. fistulosum x A. cepa backcrossed to A. cepa, and lines of A. fistulosum and A. galanthum. These genotypes had been identified as susceptible, resistant, or partially resistant tester lines based on prior seedling and field nursery screenings using the pink-root pathogen Pyrenochaeta terrestris (Hansen) Gorenz, Walker and Larson. Tester line calli were challenged in vitro with culture filtrates of the fungal pathogen and were assessed by visible damage ratings expressed as the percentage of pigmentation in response to the filtrate. The degrees of callus sensitivity to the filtrate observed in vitro corresponded well with the in vivo tester line classifications. These results eliminated the possible confounding influence of using various species of Allium for in vitro screening. Our results indicated the suitability of the in vitro screening approach for the possible identification of useful segregants or somaclonal variants possessing pink-root resistance. However, in vivo pathogenicity may involve mechanisms in addition to sensitivity to the putative toxins present in the filtrate.


KSBB Journal ◽  
2015 ◽  
Vol 30 (4) ◽  
pp. 148-154
Author(s):  
Bo-Kyeong Kang ◽  
Koth-Bong-Woo-Ri Kim ◽  
Na-Kyung Ahn ◽  
Yeon-Uk Choi ◽  
Min-ji Kim ◽  
...  

2020 ◽  
Author(s):  
Μαρία-Ελένη Σταθοπούλου

Συντέθηκαν, χαρακτηρίστηκαν και μελετήθηκε η βιολογική δράση πέντε νέων οργανοκασσιτερικών παραγώγων του χολικού οξέος (cholic acid, CAH). Τα σύμπλοκα 1-5 χαρακτηρίστηκαν με σημείο τήξης, φασματοσκοπίες υπερύθρου (FT-IR), 119Sn Mössbauer, πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού πρωτονίου, άνθρακα και κασσιτέρου (1H-,13C-,119Sn-NMR), υπεριώδους ορατού (UV-Vis) και φθορισμού ακτίνων Χ (XRF), καθώς και με τις φασματομετρίες μάζας ιοντικού ηλεκτροψεκασμού (ESI-MS) και υψηλής ανάλυσης (HR-MS), με ανάλυση περίθλασης ακτίνων Χ και με ατομική απορρόφηση. Οι μοριακοί τους τύποι είναι οι Ph3Sn(CA) (1), n-Bu3Sn(CA) (2), Ph2Sn(CA)2 (3), n-Bu2Sn(CA)2 (4) και Me2Sn(CA)2 (5). Επιπλέον ελέγχθηκε η σταθερότητα τους σε διάλυμα με φασματοσκοπία UV-Vis και 1H-NMR. Το χολικό οξύ προσδένεται στον κασσίτερο μέσω της καρβοξυλομάδας. Οι αναλογίες χολικού οξέος/κασσιτέρου στα σύμπλοκα είναι 1:1 (1-2) και 2:1 (3-5). Επιπλέον η γεωμετρία γύρω από το άτομο του κασσιτέρου (Sn) είναι τριγωνική διπυραμίδα για το 1, τετραεδρική για το 2, ενώ τα 3-5 εμφανίζουν οκταεδρική γεωμετρία. Τα σύμπλοκα 1-5 είναι σταθερά σε διάλυμα για χρονικό διάστημα μιας εβδομάδας. Για τον έλεγχο της εκλεκτικής αντικαρκινικής τους δράσης ενάντια στον καρκίνο του μαστού, βρέθηκαν οι τιμές IC50 μέσω της μεθόδου Sulforhodamine B (SRB) σε δύο καρκινικές κυτταρικές σειρές του μαστού: την MCF-7, η οποία εκφράζει υποδοχείς ορμονών, και την MDA-MB-231, όπου απουσιάζουν οι υποδοχείς ορμονών. Όλα τα σύμπλοκα έδειξαν αντικαρκινική δράση, με εξαίρεση το 5. Επιπλέον τα 1-2 έδειξαν εκλεκτική δράση έναντι των κυττάρων MCF-7, και επομένως εκλεκτικότητα έναντι του καρκίνου του μαστού θετικού σε υποδοχείς ορμονών. Το 3 έδειξε εκλεκτικότητα έναντι των κυττάρων MDA-MB-231. Όλα τα σύμπλοκα είναι 4.2-166.9 φορές πιο δραστικά από τη cisplatin έναντι των δυο καρκινικών κυτταρικών σειρών. Επιπλέον τα τρι-οργανοκασσιτερικά σύμπλοκα 1-2 έχουν καλύτερη δράση από τα δι-οργανοκασσιτερικα 3-4. Η τοξικότητά τους ελέγχθηκε in vitro στους φυσιολογικούς ινοβλάστες MRC-5, όπου τα σύμπλοκα εμφάνισαν μεγαλύτερες τιμές IC50 σε σχέση με τις καρκινικές κυτταρικές σειρές. Τα 2 και 3 έχουν καλύτερο θεραπευτικό δείκτη και άρα μειωμένη τοξικότητα, ενώ όλα τα σύμπλοκα έχουν μικρότερη τοξικότητα συγκριτικά με τη cisplatin και τα οργανοκασσιτερικά χλωρίδια. Επιπλέον η τοξικότητά τους ελέγχθηκε και in vivo στον ζωντανό οργανισμό Artemia salina όπου βρέθηκε να μην είναι τοξικά σε συγκεντρώσεις 1.3-25.6 φορές μεγαλύτερες των τιμών IC50 των συμπλόκων. Για την εκτίμηση της γονοτοξικότητας τους χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος των μικροπυρήνων, in vitro, και ο ζωντανός οργανισμός Allium cepa, in vivo. Τα σύμπλοκα δεν εμφάνισαν γονοτοξικότητα τόσο in vitro όσο και in vivo στις τιμές IC50, και επιπλέον σε συγκεντρώσεις 1.3-25.6 φορές μεγαλύτερες των τιμών αυτών in vivo. Τέλος, ελέγχθηκε ο μοριακός μηχανισμός δράσης των 1-5 εναντίον του ενζύμου της λιποξυγονάσης (μιτοχόνδριο), του λινελαϊκού οξέος (μεμβράνες) και της πρόσδεσής τους στο DNA (πυρήνας). Τα 1-5 δεν αναστέλλουν το ένζυμο της λιποξυγονάσης, ωστόσο οξειδώνουν το λινελαϊκό προς υπερόξο-λινελαϊκό οξύ και επομένως στοχεύουν τις μεμβράνες. Δευτερευόντως θα μπορούσαν να προσδένουν στο DNA, καθώς δεσμεύονται ασθενώς σε αυτό.


2018 ◽  
Vol 8 (2) ◽  
pp. 90-102
Author(s):  
Zee Kar Yan ◽  
Vu Thanh Tu Anh

Chilli is commonly used as spice in Malaysian culinary, principal ingredients in paste (sambal) and as the raw material in sauce industry. Anthracnose disease caused by Colletotrichum capsici is one of the major causes of economic loss to chilli production especially in Asia. Even a small lesion on chilli might affect the quality, thus the market value of the chilli. Disease symptoms caused by C. capsici include brown, circular and sunken lesion with concentric rings of black acervuli. Chemicals have been used to treat the chilli but they might cause environmental pollution, affect human health and lead to pathogen resistance to the chemicals. Therefore, an alternative method to chemical control is required. In this study, C. capsici was isolated from a naturally infected chilli fruit (Capsicum frutescens), and a species of Trichoderma was isolated from the rhizosphere of grasses. Pure cultures of both fungi were established then used in antagonism studies in in vitro and in vivo. Dual culture of pathogens and Trichoderma sp. indicated that Trichoderma sp. competed with C. capsici for space and nutrients, caused the loss of turgidity of the fungal hyphae, and reduced the fungal growth by producing volatile metabolites. Trichoderma sp. decreased disease severity on chilli artificially inoculated fruits up to 64% when Trichoderma mycelial plug was used and 55% when culture filtrate was applied. Field trials are recommended to examine the antagonism of Trichoderma sp. in real production conditions. Keywords: Anthracnose, biological control, Colletotrichum capsici, Trichoderma sp.


2014 ◽  
Vol 2 (2) ◽  
Author(s):  
Fikriyah Shofiah Mawaddah ◽  
Joko Prasetyo ◽  
Muhammad Nurdin

Antraknosa yang disebabkan oleh Colletotrichum gloeosporioides merupakan penyakit pascapanen penting pada buahbuahan. Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui efektifitas kitosan dan Trichoderma sp. dalam menghambat pertumbuhan koloni jamur C. gloeosporioides secara in vitro dan mengetahui efektifitas kitosan dan Trichoderma sp. terhadap intensitas penyakit antraknosa yang disebabkan oleh C. gloeosporioides pada buah pisang cavendish. Penelitian dilakukan di Laboratorium Penyakit Tumbuhan, Fakultas Pertanian, Universitas Lampung dari bulan Mei 2013 sampai dengan September 2013. Percobaan ini disusun dalam rancangan acak lengkap (RAL) yang terdiri atas lima perlakuan dan lima ulangan, yaitu kontrol (P0), kitosan (P1), Trichoderma sp. (P2), kombinasi kitosan dan Trichoderma sp. (P3) dan fungisida mankozeb (P4). C. gloeosporioides diperoleh dari isolasi buah pisang yang bergejala antraknosa. Pengujian secara in vitro, perlakuan kitosan konsentrasi 0,75% dicampurkan ke dalam media potato sukrose agar, perlakuan Trichoderma sp. (dual culture method), perlakuan kombinasi kitosan dan Trichoderma sp. dengan mencampurkan kitosan pada media dan dikombinasikan dengan Trichoderma sp. (dual culture method) serta perlakuan fungisida mankozeb konsentrasi 0,1% dicampurkan ke dalam media. Metode tersebut juga digunakan untuk pengujian secara in vivo pada buah pisang. Hasil pengujian secara in vitro, perlakuan kitosan, Trichoderma sp. dan kombinasi kitosan dan Trichoderma sp. efektif menghambat pertumbuhan koloni jamur C. gloeosporioides. Pada uji in vivo, masing-masing perlakuan tidak efektif menghambat intensitas penyakit antraknosa.


2021 ◽  
Vol 5 (1) ◽  
Author(s):  
Nelrilene Pereira da Silva ◽  
Marta Cristina Corsi de Filippi ◽  
Fábio José Gonçalves ◽  
Alan Carlos Alves de Souza

Fungos fitopatogênicos habitantes do solo como Macrophomina phaseolina são de difícil controle, principalmente por formarem estruturas de resistência. Por se tratar de uma espécie polífaga, faz-se necessário realizar estudos para se obter diferentes formas efetivas de controle. Diante disso, o objetivo deste trabalho foi testar a eficiência de microrganismos benéficos no controle biológico de M. phaseolina, e na promoção de crescimento à cultura do girassol. A presente pesquisa foi realizada em duas etapas, uma com ensaio in vitro e outra com ensaio in vivo. O ensaio in vitro foi conduzido no laboratório de análises microbiológicas AgroLab, onde realizou-se teste de pareamento de culturas com seis tratamentos e três repetições, sendo, (T1 - Trichoderma sp. + patógeno; T2 - Bacillus sp. + patógeno; T3 – B. pyrrocinia + patógeno; T4 – P. fluorescens + patógeno; T5 – B. subtilis + patógeno e T6 - somente o patógeno), avaliou-se a ocorrência de antibiose e selecionou-se os isolados mais promissores para o ensaio in vivo. O ensaio in vivo foi realizado na Unidade Experimental do laboratório AgroLab, em recipientes de 400 mL, em cultivo protegido, sendo conduzido em Delineamento Inteiramente Casualizado com cinco tratamentos (T1 – controle; T2 - Trichodermil®; T3 - Trichoderma sp.; T4 - B. pyrrocinia e T5 - B. subtilis) em oito repetições. Foram avaliados a capacidade dos bioagentes em suprimir a severidade da doença e, sua eficiência como promotores de crescimento para a cultura do girassol. Os parâmetros avaliados nas análises de crescimento foram: comprimento de raiz e parte aérea e, biomassa da raiz e parte aérea. Os resultados mostraram diferença significativa entre si pelo teste de F (p < 0,05). Nos testes in vitro, os isolados de Trichoderma sp., Bacillus subtilis e B. pyrrocinia reportaram melhor atividade antagônica com 10,93%, 10,26% e 3,71% de inibição do crescimento micelial do patógeno, respectivamente. Na promoção de crescimento todos os tratamentos promoveram maior comprimento da raiz e aumento da biomassa da parte aérea. Não houve diferença significativa para comprimento da parte aérea em relação a testemunha, e os isolados de B. subtilis, B. pyrrocinia e Trichoderma sp. apresentaram maior biomassa da raiz. Na severidade da doença os tratamentos com B. subtilis, B. pyrrocinia, Trichoderma sp. e Trichodermil®, apresentaram 90,5%, 81,0%, 81,0% e 62,5% de supressão do patógeno, respectivamente. Concluiu-se que estes microrganismos apresentam potencial como promotores de crescimento e biocontroladores da doença, podendo tornar-se técnica viável a ser inserida ao Manejo Integrado de Doenças.


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document