Comparison of Outcomes in Obese Patients After Total Knee Arthroplasty With Neutral or Mild Varus: a Retrospective Study With 8-year Follow-up

Background Residual varus after total knee arthroplasty (TKA) can affect functional outcomes and prosthetic survival, which may worsen in the presence of obesity. However, no studies were found to compare the outcomes of obese patients involving postoperative residual mild varus or neutral. The aim of this study was to compare outcomes for knees of obese patients with neutral or mild varus after TKA. Methods We retrospectively reviewed 188 consecutive obese patients (body mass index ≥ 30 kg/m2) at our hospital who underwent TKA due to varus knee osteoarthritis from January 2010 to December 2015. The mechanical hip-knee-ankle axis angle was measured in all patients pre- and postoperatively. Prosthesis survival and knee function were retrospectively assessed based on the Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) score, Knee Society Knee Score (KS-KS), Knee Society Function Score (KS-FS), Forgotten Joint Score (FJS), and range of motion (ROM). Results Of the 156 knees in 132 obese patients who completed follow-up for a mean of 8.32 ± 1.47 years, 97 knees were corrected from varus to neutral and 54 knees were kept in mild residual varus. Knees with mild varus showed significantly better WOMAC and FJS scores. The two types of knees did not differ significantly in KS-KS, KS-FS or ROM. Although one patient with a neutral knee had to undergo revision surgery, there was no significant difference between two groups.Conclusions For obese patients with osteoarthritis, preservation of residual varus alignment after TKA can improve functional outcomes without compromising prosthesis survival.

Double-high insert presents with worse mid-term outcomes in cruciate-retaining medial-pivotal total knee arthroplasty – a propensity score matched analysis with averaged 8-year follow-up

Background The aim of this study was to compare the mid-term clinical and radiographic outcomes between medial-pivotal (MP) insert and double-high (DH) insert used under cruciate-retaining condition in ADVANCE® total knee arthroplasty (TKA). Methods The follow-up was conducted for 158 consecutive patients underwent unilateral ADVANCE® TKA from January 2011 to April 2014. 84 MP inserts and 74 DH inserts were used under cruciate-retaining condition. A 1:1 propensity score matching (PSM) analysis was performed between MP insert and DH insert to compare the clinical and radiographic outcomes. Results After a 1:1 PSM, 120 patients (60 pairs) were matched between MP insert and DH insert. The baseline demographic parameters and clinical scores were comparable between the two groups. The postoperative clinical outcomes at an averaged 8-year follow-up of both groups were significantly improved. The range of motion (ROM) of DH group was better than that of MP group and equivalent Knee Society Function Score (KSFS) between the two groups was found. However, the Knee Society Score (KSS), Western Ontario and McMaster Universities Arthritis Index (WOMAC) score and Forgotten Joint Score (FJS) of MP group were found to be significantly superior than those of DH group. Comparable complication rate and revision rate were observed between the two groups. The radiographic results were also equally good between MP and DH group. Conclusions Although the mid-term clinical and radiographic outcomes of DH insert are fairly good, the clinical scores of DH group were worse than those of MP group.

Distal Femur Tumor Megaprosthesis for Non-union of Supracondylar Femur Fracture after Failed Osteosynthesis. An Ingenious Solution.

Introduction: Incidence of non-union of fracture involving the supracondylar region of femur in an elderly is increasing due to bone loss from trauma and availability of poor quality bone in geriatric population. Distal femur megaprosthesis can provide a single stage solution for resistant non-union of supracondylar femur. Case Report: We are reporting two cases of non-union of supracondylar femur with implant failure treated with distal femoral tumor megaprosthesis. We achieved excellent improvement of the Knee Society Score from 15 to 75; Knee Society Function Score from 0 to 60, good range of motion, and pain free ambulation without support at 3 months follow-up. Conclusion: Management of non-union of supracondylar femur with implant failure is challenging task. Distal femur replacement using tumor megaprosthesis is useful option for such resistant cases in achieving early ambulation and overall good functional outcome. Keywords: Non-union, distal femur fracture, megaprosthesis, supracondylar femur fracture.

Long-Term Effects of AposTherapy in Patients with Osteoarthritis of the Knee: A Two-Year Followup

Several biomechanics treatments for knee osteoarthritis (OA) have emerged with the goal of reducing pain and improving function. Through this, researchers have hoped to achieve a transition from the pathological gait patterns to coordinated motor responses. The purpose of the study was to determine the long-term effects of a therapy using a biomechanical device in patients with knee OA. Patients with knee OA were enrolled to active and control groups. The biomechanical device used in therapy (AposTherapy) was individually calibrated to each patient in the active group. Patients in the control group received standard treatment. Outcomes were the Western Ontario and McMaster Osteoarthritis Index (WOMAC), Aggregated Locomotor Function (ALF), Short Form 36 (SF-36), and Knee Society Score assessments. The active and control groups were similar at the baseline (group difference in all scores ). The active group showed a larger improvement over time between groups in all three WOMAC categories (, 21.7, and 18.1 for pain, stiffness, and function; all ), SF-36 Physical Scale (; ), Knee Society Knee Score (; ), and Knee Society Function Score (; ). At the two-year endpoint, the active group showed significantly better results (all ). The groups showed a difference of 4.9, 5.6, and 4.7 for the WOMAC pain, stiffness, and function scores, respectively, 10.8 s in ALF score, 30.5 in SF-36 Physical Scale, 16.9 in SF-36 Mental Scale, 17.8 in Knee Society Knee Score, and 25.2 in Knee Society Function Score. The biomechanical therapy examined was shown to significantly reduce pain and improve function and quality of life of patients with knee OA over the long term.

Εφαρμογή ηλεκτρικής διέγερσης του εσω πλατέος μυός στην αποκατάσταση ασθενών μετά από ολική αρθροπλαστική γόνατος

Ο τετρακέφαλος μηριαίος μυς ασθενών με οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) γόνατος εμφανίζει σημαντική ατροφία και αδυναμία. Η τελευταία μαζί με τον πόνο είναι πιο σημαντικοί παράγοντες προσδιορισμού σωματικής ανικανότητας από την ακτινολογική βαρύτητα της νόσου. Η ολική αρθροπλαστική του γόνατος είναι μια αποτελεσματική επέμβαση που μειώνει τον πόνο και βελτιώνει τη λειτουργία της άρθρωσης, αλλά δεν έχει θετική επίδραση στη μυϊκή αδυναμία του τετρακεφάλου η οποία παραμένει για χρόνια μετά την εγχείρηση. Η Ηλεκτρική μυϊκή διέγερση (ΗΜΔ) του τετρακεφάλου μειώνει την ατροφία του σε ασθενείς με ΟΑ γόνατος όταν εφαρμόζεται τόσο πριν όσο και μετά την εγχείρηση αρθροπλαστικής. Στη μετεγχειρητική μάλιστα περίοδο, ο συνδυασμός ΗΜΔ τετρακεφάλου και ενεργητικών ασκήσεων προκαλεί αύξηση της δύναμης συσπάσεως του μυός, μείωση του ελλείμματος ενεργητικής έκτασης του γόνατος και μείωση της διάρκειας νοσηλείας, ενώ έχει καταδειχθεί και άμεση λειτουργική βελτίωση των ασθενών. Η διατριβή αυτή αποτελεί μια προ-οπτική, τυχαιοποιημένη, συγκριτική μελέτη των βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων αποτελεσμάτων της ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός στην ταχύτητα βάδισης και το ενεργειακό κόστος βάδισης, στην λειτουργία του γόνατος και την ποιότητα ζωής των ασθενών μετά από ολική αρθροπλαστική. Εβδομήντα-έξι ασθενείς με ετερόπλευρη ΟΑ γόνατος, υποψήφιοι για αρθροπλαστική τοποθετήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: Α (Θεραπείας) και Β (Ελέγχου), όπου Ν=38 στην κάθε μία. Στη διάρκεια των πρώτων 6 εβδομάδων μετά την εγχείρηση και οι δύο ομάδες ακολούθησαν πρόγραμμα συμβατικής φυσικοθεραπείας, ενώ επιπρόσθετα στην ομάδα-Α εφαρμόστηκε ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός για 4 ώρες την ημέρα. Τρείς ασθενείς της ομάδας-Α αποσύρθηκαν της συμμετοχής τους στην έρευνα διότι δεν ανέχτηκαν το αίσθημα της ηλεκτρικής διέγερσης ενώ τρείς ασθενείς της ομάδας-Β αποσύρθηκαν επειδή δεν προσήλθαν για την προγραμματισμένη τους επανεξέταση. Έτσι 35 ασθενείς έμειναν σε κάθε ομάδα και παρακολουθήθηκαν μέχρι τελικής επανεξέτασης ένα χρόνο μετά την επέμβαση. Εφαρμόστηκαν τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά συστήματα κλινικής βαθμολόγησης του γόνατος καθώς και γενικά μέτρα της υγείας προ-εγχειρητικά και στις 6, 12, & 52 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Οι ασθενείς της ομάδας-Α εμφάνισαν μια στατιστικά σημαντική αύξηση της ταχύτητας βαδίσεως, του Oxford Knee Score και του Αmerican Knee Society - Function Score σε σύγκριση με αυτούς της ομάδας-Β στις 6 εβδομάδες (p = .003, .001, και .001 αντίστοιχα) και στις 12 εβδομάδες (σε όλες τις συγκρίσεις p = .001). H σύνθετη μεταβλητή PCS του ερωτηματολογίου SF-36 παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση στην ομάδα-Α στις 6,12 και 52 εβδομάδες σε σχέση με την ομάδα-Β (σε όλες p = .001). Στη μελέτη αυτή, η χρήση ΗΜΔ δεν συνοδεύτηκε από επιπλοκές όπως δερματικά εξανθήματα ή φλεγμονές χειρουργικών τραυμάτων. Συμπερασματικά, η ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός σε συνδυασμό με τη συμβατική φυσικοθεραπεία βελτιώνει τη λειτουργική απόδοση του γόνατος και επιταχύνει την αποκατάσταση των σθενών μετά από ολική αρθροπλαστική.