Specific Ion Effects on the Behavior of Mixtures of Sodium Iso-Butyl Xanthate and Sodium Diethyl Dithiophosphate during the Flotation of a Cu-Ni-PGM Ore: Effects of CaCl2 and NaCl

Inorganic electrolytes present in the process water used during froth flotation may have both beneficial and detrimental effects. These effects are said to be ion specific, as some ions may result in enhanced froth stability, increased mineral recoveries and decreased concentrate grades, while others may bring the opposite effects. Onsite process water quality variations have intensified the need to understand the relationship between inorganic electrolytes and flotation reagents on flotation performance. The use of mixtures of thiol collectors in sulfide flotation is a common practice across the globe; however, very few investigations have considered these in process waters of varying compositions. This study considers the effect of common cations, Na+ and Ca2+, in process water on the behavior of mixtures of thiol collectors. Single-salt solutions of NaCl and CaCl2 at an ionic strength of 0.0213 mol·dm−3 were used to investigate the behavior of mixtures of two thiol collectors. These were carefully selected to understand how mixtures of thiol collectors behave in the presence of a monovalent cation versus a polyvalent cation. Bench-scale froth flotation tests were conducted using a Cu-Ni-PGM ore from the Merensky Reef. The results have shown that the divalent cation, Ca2+, resulted in higher %Cu and %Ni recoveries at all collector mixtures compared to the monovalent cation, Na+. The concentrate grades were, however, slightly compromised, as slightly more gangue reported to the concentrate in the presence of Ca2+. This behavior is attributed to the effect of polyvalent cations on bubble coalescence and froth stability.

Προσδιορισμός των οργανοφωσφορικών φυτοφαρμάκων και των μεταβολιτών τους στο αμνιακό υγρό και μελέτη της επίδρασής τους στην εμβρυϊκή ανάπτυξη

Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να εκτιμήσει την έκθεση του εμβρύου στα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα, με μέτρηση των μη ειδικών διαλκυλο- φωσφορικών μεταβολιτών τους (dialkyl phosphate metabolites ή DAPs) στο αμνιακό υγρό, και να εξετάσει την πιθανή συσχέτιση ανάμεσα στην προγεννητική έκθεση σε αυτούς τους παράγοντες, την εμβρυϊκή ανάπτυξη και πιθανά προβλήματα υγείας.Η μελέτη διεξήχθη από τον Αύγουστο του 2006 έως το Μάιο του 2008. Συλλέχτηκαν δείγματα αμνιακού υγρού από 415 γυναίκες με μονήρη κύηση στο δεύτερο τρίμηνο της κύησης, κατά τη διάρκεια προγραμματισμένης αμνιοπαρακέντησης (που γινόταν βάσει συγκεκριμένων ιατρικών ενδείξεων), στο τμήμα Εμβρυομητρικής της Μαιευτικής & Γυναικολογικής κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου. Τα δείγματα αναλύθηκαν στο εργαστήριο Τοξικολογίας, Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα DAPs που μετρήθηκαν ήταν τα dimethyl phosphate (DMP), dimethyl thiophosphate (DMTP), diethyl phosphate (DEP), diethyl thiophosphate (DETP) και diethyl dithiophosphate (DEDTP). Οι DAPs εκχυλίστηκαν μετά από υγρή-υγρή επεξεργασία των δειγμάτων (liquid- liquid extraction) και μετρήθηκαν με την αναλυτική τεχνική της αέριας χρωματογραφίας σε συνδυασμό με φασματομετρία μάζας (gas chromatography– mass spectrometry). Είκοσι δύο εγκυμοσύνες είχαν ως αποτέλεσμα είτε απώλεια του εμβρύου είτε τερματισμό της εγκυμοσύνης εξαιτίας χρωμοσωμικών ανωμαλιών ή μεγάλων εμβρυϊκών ελαττωμάτων. Η μέση ηλικία της μητέρας ήταν 32,7 (SD = 5,7). Η μέση ηλικία κύησης κατά την αμνιοπαρακέντηση ήταν 18,5 εβδομάδες (SD = 2,5).Η έκθεση σε οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα, εκφραζόμενη ως άθροισμα DMP, DEP, DAP σε δείγματα αμνιακού υγρού, κυμάνθηκε από 0,07 έως 222,9 ng / ml, 0,19 έως 254,3 ng / ml και 0,05 έως 252,6 ng / ml, αντίστοιχα. Ο DEP ήταν ο μεταβολίτης με την υψηλότερη συχνότητα ανίχνευσης (90,5%), ακολουθούμενη από DETP (74,0%), DMP (60,0%) και DEDTP (39,5%). Σχεδόν όλα τα δείγματα αμνιακού υγρού (97,8%) παρείχαν τουλάχιστον έναν θετικό μεταβολίτη (DMP, DEP, DMTP, DETP, DEDTP), οι οποίοι είναι συνηθισμένοι μεταβολίτες περίπου 75% οργανοφωσφορικών εντομοκτόνων. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στα μετρούμενα επίπεδα DAPs μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών (97,8% στις αστικές περιοχές έναντι 97,9% στις αγροτικές περιοχές). Αυτό καθιστά δύσκολο να εντοπιστεί εάν η κυρίαρχη πηγή έκθεσης είναι η διατροφή και η χρήση φυτοφαρμάκων στο σπίτι ή η γεωργία. Η ηλικία της μητέρας δεν επηρέασε τα επίπεδα των sumDAPs (p> 0.400).Όλα τα μετρηθέντα DAP στο αμνιακό υγρό φαίνεται να συνδέονται θετικά μεταξύ τους (p <0,002) και αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδοθεί στην ταυτόχρονη έκθεση των συμμετεχόντων σε οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα μεθυλίου και αιθυλίου.Δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά με το φύλο του νεογνού και την εκατοστιαία θέση της περιφέρειας της κεφαλής στα επίπεδα των DAPs. Τα μακροσωμικά νεογνά είχαν σημαντικά περισσότερα συνολικά επίπεδα των DMPs (p= 0.043), παρουσιάζοντας μια γραμμική θετική συσχέτιση με την εκατοστιαία θέση του βάρους γέννησης (b= 4.43, p= 0.016). Υπάρχει επίσης μια εποχική διακύμανση των επιπέδων DAPs που μπορεί να εξηγηθεί από τη χρήση συγκεκριμένων οργανοφωσφορικών φυτοφαρμάκων σε ορισμένους τύπους καλλιεργειών. Τα sumDMPs είχαν αυξημένα επίπεδα το φθινόπωρο του 2006 και του 2007 και την άνοιξη του 2008. Τα DMPs προέρχονται από O,Odimethyl-υποκατεστημένα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα όπως το malathion και το dimethoate. Η πιο πιθανή αιτία αύξησης των επιπέδων dimethyl phosphate μεταβολίτη το φθινόπωρο του 2006 και του 2007 είναι ο συστηματικός ψεκασμός των ελαιόδεντρων για dacus oleae με τη χρήση fenthion και dimethoate κατά την περίοδο Αυγούστου - Σεπτεμβρίου, που είχε εγκριθεί από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων στην Ελλάδα. Τα sumDEPs παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα το χειμώνα 2006-2007 και το φθινόπωρο του 2007. Τα DEP που προέρχονται από O,O-diethyl-υποκατεστημένα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα όπως το chlorpyrifos και το diazinon και τα αυξημένα επίπεδα τους μπορεί να οφείλονται στην ευρεία χρήση diazinon σε αμπελώνες και φρούτα .Συμπερασματικά, καθώς τα DAPs είναι ανιχνεύσιμα στο αμνιακό υγρό, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πιθανοί βιοδείκτες της παρελθοντικής έκθεσης του εμβρύου στα οργανοφωσφορικά φυτοφάρμακα. Τα συνολικά επίπεδα των DMPs φαίνεται να σχετίζονται με το βάρος γέννησης ανεξάρτητα από άλλες μεταβλητές.

μ2-Acetato-κ2O:O′-(4,4′-bipyridyl-κN)tris(diethyl dithiophosphato-κ2S,S′)-μ3-sulfido-tri-μ2-sulfido-trimolybdenum(IV) diethyl ether monosolvate

In the title compound, [Mo3(CH3COO)(C4H10O2PS2)3S4(C10H8N2)]·C4H10O, the complex molecule has a trinuclear incomplete cuboidal structure which is coordinated by three kinds of ligands, namely, diethyl dithiophosphate, acetate and 4,4′-bipyridyl. If Mo—Mo bonds are ignored, each Mo atom can be considered as six-coordinated in a distorted octahedral geometry. The Mo—Mo distance of 2.6880 (5) Å for two the Mo atoms bridged by the acetate ligand is shorter than the other two Mo—Mo distances [2.7490 (5) and 2.7566 (5) Å]. One ethyl group is disordered between two conformations in a 0.65 (3):0.35 (3) ratio. In the crystal, weak C—H...O interactions link the trinuclear molecules related by translation in [100] into chains. The crystal packing exhibits short intermolecular S...S contacts of 3.1886 (13) Å. In other words, in this crystal packing, a supramolecular structure is constructed by the C—H...O and S...S interactions.