Interpretacja rzeczownika φθόνος w Mdr 2,24 może rodzić pewne trudności. We egzegezie φθόνος jest generalnie odnoszony do postawy diabła, który, zazdrosny o człowieka, buntuje się przeciw Bogu. Takie znaczenie pojawia się już w literaturze apokryficznej i patrystycznej. Ten artykuł ukazuje kontekst analizowanego wersetu, kwestie związane z jego tłumaczeniem oraz możliwe interpretacje. Bada najpierw naturę śmierci, stara się ukazać, jaka rzeczywistość kryje się za terminem διάβολος i dlaczego autor opisuje jego działanie jako motywowane zawiścią. Opierając się na tekstach Filona z Aleksandrii argumentuje, że zawiść rozumiana jako smutek związany z brakiem różnych dóbr, które posiadają inni, to tylko określenie istoty tego uczucia. Wydaje się, że autor natchniony chciał przede wszystkim ukazać zawiść jako postawę negatywną, radykalnie przeciwstawną idei mądrości, cnoty i bliskości Boga. W takiej interpretacji zawiść objawia stan moralnego zła, absolutnego braku mądrości, który skutkuje oddzieleniem od Boga, wprowadza niezgodę między ludźmi i ostatecznie doprowadza do duchowej śmierci.