Sposób świadczenia pracy przez pracownika podczas odbywania kwarantanny

Choroby zakaźne towarzyszą człowiekowi od wieków, a procedura w przypadku ich wystąpienia jest regulowana literą prawa. Wprowadzenie stanu blokady („lockdown”) w Polsce w związku z pandemią COVID-19 wprowadziło wiele zmian w naszym życiu, na które nie byliśmy przygotowani. W odpowiedzi na rozwój sytuacji epidemiologicznej prawodawca wprowadzał coraz więcej ograniczeń, bez okresu przejściowego (vacatio legis), który w normalnych warunkach pozwala przygotować się na zmiany w istniejącym prawodawstwie. Oprócz ograniczeń w przemieszczaniu się, spotkaniach, wyjściach do teatru lub kina wprowadzono naukę na odległość, pracę zdalną i obowiązek poddania się kwarantannie przez osobę narażoną na zakażenie.Wymienione restrykcje ograniczające kontakty z innymi stanowiły wyzwanie dla społeczeństwa, a w szczególności dla pracowników, którzy zostali zobowiązani do wykonywania pracy na rzecz pracodawcy i dla osób prowadzących własną działalność gospodarczą. Biorąc pod uwagę ten kontekst, artykuł omawia przepisy prawne i konsekwencje odbywania kwarantanny przez pracownika. Omówione jest również zagadnienie świadczenia usług medycznych przez lekarza w przypadku nałożenia na niego kwarantanny, ponieważ kwestia ta jest niezwykle istotna ze względu na rosnącą potrzebę kontaktu z lekarzem i zapewnienia odpowiednich usług medycznych.

Zwolnienia z przyczyn niedotyczących pracowników wobec pandemii COVID-19

Celem niniejszego artykułu jest ocena regulacji antykryzysowych z punktu widzenia poziomu zabezpieczenia interesów pracowników. Autorzy omawiają problematykę instrumentów wsparcia pracodawców, a także instrumentów rynku pracy w kontekście kryzysu pandemicznego i towarzyszących mu zwolnień. Szczególną uwagę poświęcono sytuacji pracowników administracji publicznej ze względu na specyfikę rozwiązań wprowadzonych w stosunku do tej grupy zawodowej. Podzielono się także refleksjami dotyczącymi zmiany praktyki relacji zbiorowych pracy oraz sposobu funkcjonowania stron stosunku pracy.

The COVID-specific Measures in the Netherlands – Do They Fit into the General Picture?

This article discusses the nature of the Dutch COVID relief measures for employers concerning wage costs. The question is raised whether the ad-hoc decrees fit into the general picture of Dutch labour law and respects the two key principles (1) safeguarding employees’ income and (2) requesting employee flexibility with regard to the work in case the exact job does not exist any more or is under serious threat. The contribution finds that the emergency legislation does respect these two main principles, while judges refuse substantial modifications of wages and / or working hours on the basis of reasonableness, also upholding the key principles of employee protection.

Necessity of Reconsideration of Labour Law Relations – Pandemic, Labour Market, Social Innovation

The changing of labour law relations has been accelerated because of recent events. The suddenly occurring pandemic situation has overwritten all the processes of the labour market. We are faced with numerous problems while recovering from the crisis. Basic questions should be asked, and they have to be considered. One thing is sure: nothing will be the same as before. The situation created by COVID-19 is a disaster and probably an opportunity at the same time. It is an opportunity for rebuilding and developing a bit different and maybe a fairer labour market. There are several open questions which should not be answered at once, but we should dare to ask them. Given the initial stage of the epidemic, this study seeks to shed light on the issues that have arisen rather than to give concrete answers to each of the potential problems. The copy of the manuscript submitted for publication was finished in April 2020, so by the time it is published, we may have already received answers to many things, but it is more likely that many questions will remain open.

Remote Work During COVID-19 Pandemic and the Right to Disconnect – Implications for Women´s Incorporation in the Digital World of Work

Access is a key foundation to achieve digital inclusion, however, in many countries, including G20 economies, structural inequalities such as those in income, education and employment opportunities increase barriers to technology access and use, which women are likely to experience more severely. When promoting policies to facilitate the participation of women in the paid economy, flexible working (including teleworking), is often promoted as a solution. However, studies in several countries show that the digital world of work could further cement traditional gender roles. The digital gender divide has been recognized as a challenge to achieve gender equality for women, particularly as the 4th Industrial Revolution continues to increase the pace of change of information and communication technologies. As societies become increasingly dependent on digital technology, women are at risk of losing out on the positive promise of full participation in digital economies. Reports around the world are showing that during COVID-19 crisis, inequalities are being exacerbated, and so across the world, women are being affected more severely by the socioeconomic impacts of this Pandemic. Many women are juggling an increase in unpaid care work while also contending with paid work, now in a new form: the Digital World of Work, Teleworking and its implications. The pressure of balancing work and family life is taking a severe toll on women’s well-being. Before the pandemic of COVID-19, women globally did nearly three times as much unpaid care and domestic work as men. But after the Pandemic, the care work at home has really grown exponentially. Besides the direct impacts of the pandemic, the response is also exacerbating inequalities. In particular, the closure of schools and nurseries has revealed the fragility of women’s participation in the paid economy. The school closures and household isolation are moving the work of caring for children from the paid economy ‒ nurseries, schools, babysitters ‒ to the unpaid one. This really underpins so many of the inequalities that women experience. While both women and men are suffering the economic fallout of the virus across the world, it is women who are being disproportionately more constricted by it. The right to disconnect, is design to establish boundaries around the use of electronic communication after working hours and to provide employees with the right to not engage in any work-related activities at home. It is often looked upon as an individual right of the employee to not only disconnect but also to not be reprimanded for failing to connect – or rewarded for constantly staying connected. Because of social and cultural roles and stereotypes, women have more responsibility for their families and homes than men, and may not be able to stay connected after the formal working day ends even if they wanted to. This is particularly the case for single mothers, for whom a right to disconnect could have a proportionally larger positive impact than for other employees. We intend to analyze how the structural and sociological phenomenon, that women experience, articulates with the Digital World of Work and the Right to Disconnect, paying special attention to family work balance and fair family responsibilities distribution.

Zakres podmiotowy dofinansowania do wynagrodzeń pracowników wypłacanego ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w związku ze zwalczaniem skutków epidemii COVID-19

Niniejszy tekst jest poświęcony analizie kręgu podmiotów, którym ustawodawca udzielił wsparcia w postaci dofinansowania do wynagrodzeń pracowników z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w związku z pogorszeniem ich sytuacji finansowej w następstwie epidemii COVID-19. Regulacja ta budzi istotne wątpliwości interpretacyjne i aksjologiczne. Dodatkowo katalog uprawnionych ulegał licznym i dynamicznym zmianom, których cel i zasadność również budziły kontrowersje. Autorka stara się dokonać analizy tych rozwiązań i poddać je krytycznej analizie.

The impact of COVID-19 crisis on Italian labour law

The Italian response to the Covid-19 crisis involved a general lockdown of all nonessential activities, accompanied by significant labour law and social security measures. The overall idea behind the Government’s action has been that of safeguarding, as far as practicable, the employment level and workers/families income, notwithstanding the sharp slowdown of business and professional activities. For that purpose, a temporary block of dismissals for economic reasons has been issued, combined with an almost mandatory use of remote work, whenever feasible, and a massive recourseto short-time work compensation schemes. Other measures have involved financial support for the self-employed, extraordinary leaves for parents to cope with schools closure, and special health and safety measures when work is to be performed within the employer’s premises.

Prawne ramy pracy zdalnej

Wraz z pandemią koronawirusa szeroko wprowadzono pracę zdalną, odrębną od telepracy. W obydwu przypadkach jest to praca poza stałym miejscem pracy, najczęściej w mieszkaniu pracownika. Prawne ramy pracy zdalnej są takie same jak telepracy. Jest to przede wszystkim umowa o pracę, z reguły zawarta przed pandemią. Praca zdalna może łączyć się ze zmianą innych (poza miejscem pracy) postanowień umowy, jak rozmiar zatrudnienia, czas pracy czy wysokość wynagrodzenia. Pracę zdalną regulują – oprócz umowy – także przepisy prawa pracy, w tym zwłaszcza art. 675–art. 6717polskiego kodeksu pracy. Praca zdalna jest wykonywana na podstawie stosunku pracy. Jej przeniesienie poza zakład pracy powoduje także modyfikację tradycyjnych cech tego stosunku. W szczególności może to dotyczyć podporządkowania pracownika, osobistego świadczenia pracy, zapewnienia narzędzi pracy, ryzyka pracodawcy czy odpowiedzialności pracownika.

Sprawozdanie z I Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej ,,Prawo Pracy w Dobie Kryzysu”

W dniu 14 maja 2020 r. odbyła się po raz pierwszy na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach I Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. ,,Prawo Pracy w Dobie Kryzysu”.

Corporate social responsibility in times of the COVID-19 pandemic

The COVID-19 pandemic has caused various disruptions in the production chains of Multinational Enterprises (MNEs). Among other disruptions there is a drop of product sales, often due to lock-down measures, which resulted in last-minute order cancellations, non-payment of the already purchased resources and already made products, and hence terminations of employment contracts. International organisations and nongovernmental organisations have called upon MNEs to take their corporate social responsibility (CSR) and honour the contracts. The aim of this article is to analyse to what extend this moral appeal is also a (quasi-)legal appeal following from international norms on CSR. After an assessment of the main labour law problems caused by the COVID-19 pandemic, an analysis follows on each of the identified problems. The conclusion of the analysis is that MNEs indeed are not only morally obliged to take their responsibility, but also based on the (quasi-)legal international CSR norms.