Artykuł jest teoretycznym studium wspartym odniesieniami do praktyki zarządzania, którego celem jest przedstawienie argumentacji na rzecz tezy o kreatywności organizacyjnej jako imperatywie i zarazem atrybucie współczesnego przedsiębiorstwa (sensu largo). Obszarem studiów są wybrane teorie ekonomiczne (klasyczna, neoklasyczna, schumpeterowska, instytucjonalna) oraz niektóre koncepcje na gruncie zarządzania strategicznego (strategia jako: wzorzec, zestaw kluczowych kompetencji, zasobów i umiejętności przedsiębiorstwa, przełomowe innowacje, współkreowanie wartości). Analiza uwzględniająca obie perspektywy ujawnia immanentny charakter kreatywności organizacyjnej w procesach wzrostu i rozwoju przedsiębiorstw, zwłaszcza od fazy wykształcenia się zarządzania strategicznego. Wyraźnie rosnąca dynamika zmian (turbulencji) otoczenia przedsiębiorstw skłania je do sięgania po nowe rozwiązania w zakresie idei, koncepcji, zasobów, strategii, modeli biznesu, nadając organizacyjnej kreatywności charakter atrybutu współczesnego przedsiębiorstwa. Dodatkowy wniosek w świetle poczynionych konstatacji co do atrybutowego charakteru kreatywności organizacyjnej wskazuje również jako dyskusyjne spotykane w literaturze przedmiotu określenie "przedsiębiorstwo kreatywne", stosowane w odniesieniu do grupy przedsiębiorstw (sensu stricto) reprezentujących sektory (branże, przemysły) kreatywne. (