scholarly journals Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα επιφανειακής ολικής αρθροπλαστικής γόνατος με ασύμμετρους κνημιαίους κονδύλους (GENESIS I)

2020 ◽  
Author(s):  
Βασίλειος Γεωργακλής

Από το 1992 έως και το 2000, διενεργήθηκαν στην Ορθοπαιδική κλινική του Αχιλλοπούλειου Γενικού Νοσοκομείου Βόλου 117 ολικές αρθροπλαστικές γόνατος τύπου Genesis I, σε 95 ασθενείς. Όλοι οι ασθενείς έπασχαν από ιδιοπαθή οστεοαρθρίτιδα. Από την αρχική ομάδα των 95 ασθενών δεν βρέθηκαν, και επομένως δεν μελετήθηκαν στην εργασία, οκτώ ασθενείς με οκτώ γόνατα, καθώς και δεκατρείς ασθενείς με δεκαοκτώ γόνατα, οι οποίοι πέθαναν από άσχετους με την χειρουργική επέμβαση λόγους. Οι υπόλοιποι, 74 ασθενείς με 91 γόνατα, αποτελούν την βάση για τη μελέτη αυτή. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 21,5 ± 2,97 έτη (εύρος από 18 έως 26 έτη). Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών κατά την επέμβαση ήταν 69,2 ± 5,34 έτη, με εύρος από 58 έως 83 έτη και ο μέσος όρος ηλικίας κατά την παρακολούθηση ήταν 85,47 ± 4,97 έτη, με εύρος από 73 έως 94 έτη. Η πρόθεση που χρησιμοποιήθηκε είναι η αρθροπλαστική τύπου Genesis I (Smith and Nephew Richards Inc), για χρήση με τη διατήρηση του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, η οποία αποτελείται από μηριαίο στέλεχος, από κνημιαίο στέλεχος, από ξεχωριστό πολυαιθυλένιο που προσαρμόζεται στο κνημιαίο στέλεχος και επιγονατίδα από πολυαιθυλένιο. Η μηριαία πρόθεση αποτελείται από κράμα κοβαλτίου-χρωμίου (ASTM F75). Διαθέτει μια ευρεία, βαθιά και επεκτεινόμενη αρκετά μακριά αύλακα, η οποία εξασφαλίζει σωστή κύλιση στην επιγονατίδα. Η κνημιαία πρόθεση αποτελείται από κράμα τιτανίου (6AL-4V). Οι ασύμμετροι κνημιαίοι κόνδυλοι επιτρέπουν την καλύτερη εφαρμογή της κνηµιαίας προθέσεως, η οποία παρέχει μεγαλύτερη οστική κάλυψη, πιο κοντά στην ανατομία της κνηµιαίας επιφάνειας. Το πολυαιθυλένιο UHMWP (ASTM F 648) έχει επιφάνειες με μερική εφαρμογή. Τα γόνατα τα οποία χειρουργήθηκαν είχαν ραιβότητα μικρότερη από 15° και σύγκαμψη από 0° έως 5°. Η επέμβαση γινόταν υπό ραχιαία αναισθησία και με την χρήση ίσχαιμου περίδεσης. Η τομή του δέρματος ήταν μέση επιμήκης και η προσπέλαση έσω παραεπιγονατιδική. Αντικατάσταση της επιγονατίδας σε πρώτο χρόνο έγινε σε δεκατέσσερεις (14) περιπτώσεις, όπου υπήρχε βαρειά αρθρίτιδα της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης. Σε όλους τους ασθενείς τοποθετήθηκε σύστημα αυτομετάγγισης εξοικονομώντας με αυτό τον τρόπο αρκετή ποσότητα αίματος. Σε όλους τους ασθενείς ακολουθήθηκε το ίδιο πρωτόκολλο χημειοπροφύλαξης και αντιθρομβωτικής προφύλαξης. Το πρωτόκολλο μετεγχειρητικής κινητοποίησης ήταν κοινό για όλους τους ασθενείς. Για τις ανάγκες της μελέτης αυτής η τελική εκτίμηση πραγματοποιήθηκε την περίοδο Αυγούστου – Σεπτεμβρίου 2017, όταν και συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν οι αποτυχίες και οι επιπλοκές που εμφανίστηκαν στην παρούσα σειρά. Η τελική εκτίμηση έγινε από δύο ειδικούς ορθοπαιδικούς ειδικευμένους στο γόνατο και από έναν ανεξάρτητο ειδικευόμενο ορθοπαιδικό σε κοινή σύσκεψη. Για τη κλινική αξιολόγηση των ασθενών χρησιμοποιήθηκαν δυο συστήματα, το Knee Society Pain and Functional Scores και το Oxford Knee Score Rating System. Το Knee Society Knee Score προεγχειρητικά ήταν 39,67 ± 9,44 το οποίο χαρακτηρίζεται ως φτωχό και μετεγχειρητικά βελτιώθηκε σημαντικά έτσι ώστε να φτάσει 92,63 ± 7,49, το οποίο χαρακτηρίζεται ως άριστο (p < 0.001, t test). Το Function score προεγχειρητικά ήταν 42,47 ± 16,61 το οποίο χαρακτηρίζεται επίσης ως φτωχό. Μετεγχειρητικά το Function Score έφθασε 72,9 ± 22,66, το οποίο χαρακτηρίζεται ως μέτριο (p < 0.001, t test). Το Oxford Knee Score ήταν 25,1 ± 4,9 , το οποίο χαρακτηρίζεται ως πολύ καλό. Από τις προεγχειρητικές μετρήσεις ύψους και βάρους των ασθενών, που συμμετείχαν στην μελέτη υπολογίστηκε ο μέσος όρος του δείκτη μάζας σώματος να είναι 32,5, που αντιστοιχεί στην κατηγορία της παχυσαρκίας. Η πλειοψηφία των ασθενών που χειρουργήθηκαν, το 59,52% (50 ασθενείς) κατατάσσονταν στην κατηγορία των παχύσαρκων, ενώ μόλις το 9,52% (οκτώ ασθενείς) είχαν φυσιολογικό βάρος. Η κάμψη του γόνατος κυμαίνονταν προεγχειρητικά στις 98,85⁰, και έφθασε μετεγχειρητικά στις 105⁰ (p < 0.001, t test). Στην δική μας σειρά δεν καταφέραμε να συσχετίσουμε το σωματικό βάρος με το εύρος κίνησης του γόνατος. Η ακτινολογική αξιολόγηση περιλάμβανε προσθοπίσθια ακτινογραφία του γόνατος σε όρθια θέση, πλάγια ακτινογραφία του γόνατος και ακτινογραφία επιγονατίδας κατ΄εφαπτομένη. Κατά την επανεξέταση, αξιολογήθηκε κάθε ακτινολογική μεταβολή σε σχέση με τις αρχικές ακτινογραφίες. Για την ακτινολογική αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε το Knee Society Roentgenographic Evaluation System. Τα ακτινολογικά αποτελέσματα ανέδειξαν την ύπαρξη ακτινοδιαυγαστικών γραμμών μεταξύ κνηµιαίας πρόθεσης και οστού σε ποσοστό 13,20% (δεκατέσσερα γόνατα) καθώς και δύο περιπτώσεις ακτινοδιαυγαστικών γραμμών κάτω από την μηριαία πρόθεση σε δύο γόνατα (ποσοστό 1,88%), στις ζώνες Ι, ΙΙ και ΙΙΙ. Τα υπόλοιπα παθολογικά ακτινολογικά ευρήματα, αφορούν επτά ασθενείς με επτά γόνατα (6.6%) και αποτελούν περιπτώσεις επιπλοκών. Οι επιπλοκές αρθροιστικά για την εργασία μας ανέρχονται σε επτά τον αριθμό και ποσοστό 6,6% και πρόκειται για τέσσερις περιπτώσεις φθοράς του ένθετου πολυαιθυλενίου, δύο περιπτώσεις υπεξαρθρήματος της επιγονατίδας και μια περίπτωση αντικατάστασης της προσθετικής επιγονατίδας λόγω φθοράς.Με βάση την διεθνή βιβλιογραφία η εργασία μας φαίνεται να έχει από τα μεγαλύτερα διαστήματα μετεγχειρητικής παρακολούθησης ασθενών με ολική αρθροπλαστική γόνατος τύπου Genesis I, που φτάνει τα 21,5 (18-26) έτη. Ο μέσος όρος επιβίωσης της αρθροπλαστικής φτάνει το 93,53% στα 20 και 25 έτη. Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ολικών αρθροπλαστικών γόνατου για περισσότερα από 15 και 20 έτη είναι σχετικά λίγα στην ορθοπαιδική βιβλιογραφία. Τα αποτελέσματα μας είναι συγκρίσιμα με εκείνα της βιβλιογραφίας για την συγκεκριμένη πρόθεση καθώς και με αυτά που αφορούν παρόμοιες προθέσεις τόσο με συμμετρικό όσο και με ασύμμετρο κνημιαίο στέλεχος. Πιστεύουμε ότι ο μεγάλος αριθμός ασθενών ο οποίος χάθηκε από την παρακολούθηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι ασθενείς που συμμετείχαν στην εργασία μας ήταν είδη προχωρημένης ηλικίας κατά την επέμβαση.

2016 ◽  
Vol 15 (1) ◽  
Author(s):  
Mohd Shahidan Noor Rahin ◽  
Khairul Nizam Siron ◽  
Ed Simor Khan Mor Japar Khan ◽  
Ahmad Hafiz Zulkifly ◽  
Mohammed Harris

Introduction: Total knee arthroplasty (TKA) represents a major advance in the treatment of degenerative joint disease, providing excellent restoration of joint function and pain relief. This study aim to evaluate the survival analysis of the implant, the functional and knee scores outcome and to identify a complication following Nexgen fixed bearing and posterior stabilizing total knee replacement. Methods: The present study was conducted to retrospectively review the results of all primary TKA performed at Hospital Tengku Ampuan Afzan over a period of 15 years from 2000 to 2015. The study sample consisted of 160 TKA. Oxford knee score and SF 36 were used and statistical analysis of both knee scores and functional scores were compared using SPSS software. Survivorship analysis was compared using the Kaplan-Meier method. Endpoints of implant defined as revision with removal of implant and addition or exchange of prosthetic components. Results: Functional and knee score post operatively was excellent and good. Mean range of movement of knee during the study period were left 107.50 degrees and right 106.49 degrees. Mean femoral flexion angle is 92.38 degrees and mean tibial angle is 89.48 degrees. The outcome categories for the Oxford knee score have 101 patients showed excellent result, 41 patients good, and 18 patients fair. In this study mean total SF 36 score is 80.99. Conclusions: The outcome shows that total knee replacement is a reproducible surgery for which a trained surgeon will be able to produce excellent and good results.


2011 ◽  
Author(s):  
Κυριάκος Αβραμίδης

Ο τετρακέφαλος μηριαίος μυς ασθενών με οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) γόνατος εμφανίζει σημαντική ατροφία και αδυναμία. Η τελευταία μαζί με τον πόνο είναι πιο σημαντικοί παράγοντες προσδιορισμού σωματικής ανικανότητας από την ακτινολογική βαρύτητα της νόσου. Η ολική αρθροπλαστική του γόνατος είναι μια αποτελεσματική επέμβαση που μειώνει τον πόνο και βελτιώνει τη λειτουργία της άρθρωσης, αλλά δεν έχει θετική επίδραση στη μυϊκή αδυναμία του τετρακεφάλου η οποία παραμένει για χρόνια μετά την εγχείρηση. Η Ηλεκτρική μυϊκή διέγερση (ΗΜΔ) του τετρακεφάλου μειώνει την ατροφία του σε ασθενείς με ΟΑ γόνατος όταν εφαρμόζεται τόσο πριν όσο και μετά την εγχείρηση αρθροπλαστικής. Στη μετεγχειρητική μάλιστα περίοδο, ο συνδυασμός ΗΜΔ τετρακεφάλου και ενεργητικών ασκήσεων προκαλεί αύξηση της δύναμης συσπάσεως του μυός, μείωση του ελλείμματος ενεργητικής έκτασης του γόνατος και μείωση της διάρκειας νοσηλείας, ενώ έχει καταδειχθεί και άμεση λειτουργική βελτίωση των ασθενών. Η διατριβή αυτή αποτελεί μια προ-οπτική, τυχαιοποιημένη, συγκριτική μελέτη των βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων αποτελεσμάτων της ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός στην ταχύτητα βάδισης και το ενεργειακό κόστος βάδισης, στην λειτουργία του γόνατος και την ποιότητα ζωής των ασθενών μετά από ολική αρθροπλαστική. Εβδομήντα-έξι ασθενείς με ετερόπλευρη ΟΑ γόνατος, υποψήφιοι για αρθροπλαστική τοποθετήθηκαν τυχαία σε δύο ομάδες: Α (Θεραπείας) και Β (Ελέγχου), όπου Ν=38 στην κάθε μία. Στη διάρκεια των πρώτων 6 εβδομάδων μετά την εγχείρηση και οι δύο ομάδες ακολούθησαν πρόγραμμα συμβατικής φυσικοθεραπείας, ενώ επιπρόσθετα στην ομάδα-Α εφαρμόστηκε ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός για 4 ώρες την ημέρα. Τρείς ασθενείς της ομάδας-Α αποσύρθηκαν της συμμετοχής τους στην έρευνα διότι δεν ανέχτηκαν το αίσθημα της ηλεκτρικής διέγερσης ενώ τρείς ασθενείς της ομάδας-Β αποσύρθηκαν επειδή δεν προσήλθαν για την προγραμματισμένη τους επανεξέταση. Έτσι 35 ασθενείς έμειναν σε κάθε ομάδα και παρακολουθήθηκαν μέχρι τελικής επανεξέτασης ένα χρόνο μετά την επέμβαση. Εφαρμόστηκαν τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά συστήματα κλινικής βαθμολόγησης του γόνατος καθώς και γενικά μέτρα της υγείας προ-εγχειρητικά και στις 6, 12, & 52 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Οι ασθενείς της ομάδας-Α εμφάνισαν μια στατιστικά σημαντική αύξηση της ταχύτητας βαδίσεως, του Oxford Knee Score και του Αmerican Knee Society - Function Score σε σύγκριση με αυτούς της ομάδας-Β στις 6 εβδομάδες (p = .003, .001, και .001 αντίστοιχα) και στις 12 εβδομάδες (σε όλες τις συγκρίσεις p = .001). H σύνθετη μεταβλητή PCS του ερωτηματολογίου SF-36 παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση στην ομάδα-Α στις 6,12 και 52 εβδομάδες σε σχέση με την ομάδα-Β (σε όλες p = .001). Στη μελέτη αυτή, η χρήση ΗΜΔ δεν συνοδεύτηκε από επιπλοκές όπως δερματικά εξανθήματα ή φλεγμονές χειρουργικών τραυμάτων. Συμπερασματικά, η ΗΜΔ του έσω πλατέος μυός σε συνδυασμό με τη συμβατική φυσικοθεραπεία βελτιώνει τη λειτουργική απόδοση του γόνατος και επιταχύνει την αποκατάσταση των σθενών μετά από ολική αρθροπλαστική.


Author(s):  
Digen Patel ◽  
Kunal Ajitkumar Shah ◽  
Mohan Madhav Desai ◽  
Swapneel S. Shah

<p class="abstract"><strong>Background:</strong> Earlier, all-polyethylene tibial (APT) components were the only option available for TKA. APT components improved over years and have shown results similar or superior to MBT components with respect to survivorship and rate of complications. This study aimed to assess the functional and radiological outcome of TKA with APT components with 5 years follow-up.</p><p class="abstract"><strong>Methods:</strong> This longitudinal study was conducted in a tertiary care center in Mumbai in year 2018. All patients who underwent TKA with APT components during the year 2012 were included in the study. Total of 147 knees were operated in 120 patients. Ninty patients (111 knees) followed up at 5 years. Preoperative and postoperative assessment of patients was done for function, pain and radiological outcome. Functional scores used were Knee society score, WOMAC osteoarthritis index, Bristol score and Oxford knee score. Visual analogue scale (VAS) score was used for pain assessment. Pre and postoperative X-rays were done and component alignment angles (α, β, γ and δ) were calculated.<strong></strong></p><p class="abstract"><strong>Results:</strong> Statistically significant difference was found in pre and postoperative values of VAS score, knee society score, WOMAC osteoarthritis index, Bristol score and Oxford knee score (p value &lt;0.001). Component alignment angles were found to be same pre and postoperatively. None of the patients had radiologic evidence of loosening of implants.</p><p class="abstract"><strong>Conclusions:</strong> APT components have good to excellent functional outcome and good radiological outcome at 5 years. They are safe in view of radiologic component migration at 5-year follow-up.</p>


2021 ◽  
pp. 026921552199363
Author(s):  
Martin Schwarze ◽  
Leonie P Bartsch ◽  
Julia Block ◽  
Merkur Alimusaj ◽  
Ayham Jaber ◽  
...  

Objective: To compare biomechanical and clinical outcome of laterally wedged insoles (LWI) and an ankle-foot orthosis (AFO) in patients with medial knee osteoarthritis. Design: Single-centre, block-randomized, cross-over controlled trial. Setting: Outpatient clinic. Subjects: About 39 patients with symptomatic medial knee osteoarthritis. Interventions: Patients started with either LWI or AFO, determined randomly, and six weeks later changed to the alternative. Main measures: Change in the 1st maximum of external knee adduction moment (eKAM) was assessed with gait analysis. Additional outcomes were other kinetic and kinematic changes and the patient-reported outcomes EQ-5D-5L, Oxford Knee Score (OKS), American Knee Society Clinical Rating System (AKSS), Hannover Functional Ability Questionnaire – Osteoarthritis and knee pain. Results: Mean age (SD) of the study population was 58 (8) years, mean BMI 30 (5). Both aids significantly improved OKS (LWI P = 0.003, AFO P = 0.001), AKSS Knee Score (LWI P = 0.01, AFO P = 0.004) and EQ-5D-5L Index (LWI P = 0.001, AFO P = 0.002). AFO reduced the 1st maximum of eKAM by 18% ( P < 0.001). The LWI reduced both maxima by 6% ( P = 0.02, P = 0.03). Both AFO and LWI reduced the knee adduction angular impulse (KAAI) by 11% ( P < 0.001) and 5% ( P = 0.05) respectively. The eKAM (1st maximum) and KAAI reduction was significantly larger with AFO than with LWI ( P = 0.001, P = 0.004). Conclusions: AFO reduces medial knee load more than LWI. Nevertheless, no clinical superiority of either of the two aids could be shown.


2021 ◽  
Vol 16 (1) ◽  
Author(s):  
Sujin Kang

Abstract Background The degree to which a validated instrument is able to detect clinically significant change over time is an important issue for the better management of hip or knee replacement surgery. This study examines the internal responsiveness of the EQ-5D-3L, the Oxford Hip Score (OHS), and the Oxford Knee Score (OKS) by various methods. Data from NHS patient-reported outcome measures (PROMs) linked to the Hospital Episodes Statistics (HES) dataset (2009–2015) was analysed for patients who underwent primary hip surgery (N = 181,424) and primary knee surgery (N = 191,379). Methods Paired data-specific univariate responsiveness was investigated using the standardized response mean (SRM), the standardized effect size (SES), and the responsiveness index (RI). Multivariate responsiveness was furthermore examined using the defined capacity of benefit score (i.e. paired data-specific MCID), adjusting baseline covariates such as age, gender, and comorbidities in the Box-Cox regression models. The observed and predicted percentages of patient improvement were examined both as a whole and by the patients' self-assessed transition level. Results The results showed that both the OHS and the OKS demonstrated great univariate and multivariate responsiveness. The percentages of the observed (predicted) total improvement were high: 51 (54)% in the OHS and 73 (58)% in OKS. The OHS and the OKS showed distinctive differences in improvement by the 3-level transition, i.e. a little better vs. about the same vs. a little worse. The univariate responsiveness of the EQ-5D-3L showed moderate effects in total by Cohen’s thresholds. The percentages of improvement in the EQ-5D-3L were moderate: 44 (48)% in the hip and 42 (44)% for the knee replacement population. Conclusions Distinctive percentage differences in patients’ perception of improvement were observed when the paired data-specific capacity of benefit score was applied to examine responsiveness. This is useful in clinical practice as rationale for access to surgery at the individual-patient level. This study shows the importance of analytic methods and instruments for investigation of the health status in hip and/or knee replacement surgery. The study finding also supports the idea of using a generic measure along with the disease-specific instruments in terms of cross-validation.


2012 ◽  
Vol 22 (3) ◽  
pp. 683-694 ◽  
Author(s):  
Helen Dakin ◽  
Alastair Gray ◽  
David Murray
Keyword(s):  

Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document