scholarly journals La chimie du brome appliquée à la désinfection des eaux de piscines : étude bibliographique

2018 ◽  
Vol 30 (3) ◽  
pp. 227-245
Author(s):  
Joël Lagiere ◽  
Nasma Hamdi El Najjar ◽  
Karine Dubourg ◽  
Sébastien Labarthe ◽  
Céline Ohayon

Cet article présente une revue bibliographique sur la désinfection des eaux de piscines par le brome, sur les mécanismes de formation et le mode d'action du désinfectant, l'acide hypobromeux. L'examen des principaux sous-produits de bromation (bromamines, trihalométhanes, acides haloacétiques, haloacétonitriles, haloaldéhydes, bromate, nitrosamines, etc.) montre que certains de ces sous-produits sont présents dans l'eau de piscine à des concentrations de quelques µg∙L-1 à quelques dizaines de µg∙L-1. L'étude de leur toxicité aiguë et chronique confirme que ces composés doivent être surveillés (en particulier l'acide dibromoacétique et le bromate) pour assurer la sécurité des nageurs et du personnel technique. D'autre part, l'étude de l'efficacité biocide du brome comparé au chlore, vis-à-vis des bactéries pathogènes présentes dans l'eau de piscine, démontre que les espèces de bactéries Escherichia coli et Enterococcus faecalis sont plus sensibles au brome, à la différence de Pseudomonas aeruginosa qui présente une plus grande résistance. De plus, sur le plan médical, plusieurs cas de dermatites de contact irritantes sont rapportés lors de l'utilisation du brome, même si certaines études révèlent que les bromamines sont non irritantes, inodores et désinfectantes. Cependant, le brome présente une plus grande activité bactéricide que le chlore dans des eaux légèrement alcalines et relativement chaudes et peut être alors une alternative au chlore dans le traitement des piscines atypiques, même s'il demeure beaucoup plus onéreux que le chlore.

2015 ◽  
Vol 17 (4 suppl 3) ◽  
pp. 1142-1149 ◽  
Author(s):  
J.A.L MIRANDA ◽  
J.A. ROCHA ◽  
K.M. ARAÚJO ◽  
P.V. QUELEMES ◽  
S.J. MAYO ◽  
...  

RESUMO O uso de plantas medicinais no tratamento de doenças é uma estratégia antiga utilizada por praticamente todas as populações do mundo, e, embora novos antibióticos tenham sido desenvolvidos para o controle de micro-organismos infecciosos, às vezes são ineficazes. Diversos extratos de plantas medicinais têm efeitos antimicrobianos, principalmente quando associados à antibióticos de uso clínico, representando alternativa terapêutica para doenças infecciosas. Montrichardia linifera, conhecida popularmente como aninga, é espécie macrófita, aquática emergente de hábito herbáceo, pertencente a família Araceae e ocorre em áreas alagáveis. A utilidade farmacológica desta espécie é diversificada tendo sido relatada como cicatrizante, antirreumático, antidiurético e expectorante. Devido à relevância no campo etnofarmacológico, ampla utilização na medicina popular e escassez de trabalhos relacionados à atividade antibacteriana desta espécie, objetivou-se com este trabalho avaliar a atividade antibacteriana de extratos alcoólicos de folhas de Montrichardia linifera, coletadas na margem do rio Igaraçu, Parnaíba-PI. O extrato foi testado em oito cepas de bactérias: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Enterococcus faecalis, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae e Pseudomonas aeruginosa. Foram utilizadas as técnicas de verificação da formação de halos de inibição e determinação das concentrações inibitórias e bactericidas mínimas. Os testes antibacterianos evidenciaram como principais resultados que o extrato metanólico seco (EMS), extrato metanólico fresco (EMF), e o extrato etanólico seco (EES), apresentaram ação antibacteriana, enquanto o extrato etanólico fresco (EEF) não apresentou atividade para as bactérias testadas. O EMS foi o mais eficiente, inibindo o crescimento bacteriano na concentração de 200 μg/mL para E. faecalis, 400 μg/mL para S. aureus, 400 μg/mL para S. epidermidis e 2.000 μg/mL para P. aeruginosa. O EMF obteve CIM de 2.000 μg/mL para E. faecalis e EES obteve CIM de 250 μg/mL para E. faecalis. Os resultados demonstraram que M. linifera constitui fonte eficiente de compostos bioativos antibacterianos. Os estudos sobre as propriedades farmacológicas de plantas da família Araceae são escassos, e os resultados deste trabalho são pioneiros em relação a atividade antibacteriana desta espécie.


2016 ◽  
Vol 11 (31) ◽  
pp. 113-122
Author(s):  
Carla Franco Porto Belmont Souza ◽  
Luiz Eduardo Souza da Silva Irineu ◽  
Renan Silva De Souza ◽  
Renato da Silva Teixeira ◽  
Ivina Sanches Pereira ◽  
...  

A resistência microbiana tem se mostrado um problema de proporções mundiais, causando estado de morbidade e mortalidade em diversos pacientes. Em vista disso, tem crescido a busca por métodos alternativos naturais de profilaxia. A investigação clínica sugere que o Extrato de Cranberry está entre as melhores propostas de prevenção natural. O Cranberry (Vaccinium macrocarpon) é um fruto que tem crescido comercialmente pelo sabor e propriedades benéficas à saúde. Dentre as formas comercializadas estão: o suco, o chá e as cápsulas contendo o extrato seco. A ação desta planta está relacionada ao tratamento de doenças do trato urinário, por possuir substâncias que inibem a adesão bacteriana ao epitélio do trato urinário, dificultando sua proliferação e reprodução. Dentre todas as infecções relacionadas à assistência a saúde, a Infecção do Trato Urinário é a mais frequentemente associada a procedimentos invasivos. Se não for tratada, pode resultar em complicações como pielonefrite aguda, bacteremia e pionefrose. Portanto, cranberry pode ser uma nova alternativa para o combate das infecções uroepiteliais, por ser um produto natural de preço acessível, e com formas de comercialização diversificada, ao contrário dos antimicrobianos convencionais, que por sua vez são caros e podem acabar causando resistência nos micro-organismos. Este trabalho teve como objetivo avaliar in vitro a atividade antimicrobiana do extrato de Cranberry, adquirido em farmácia de manipulação, sobre 8 micro-organismos isolados de infecções urinárias. As cepas utilizadas, adquiridas da coleção da FIOCRUZ, foram: Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumoniae, Proteus mirabilis, Serratia marscecens, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis e Enterococcus faecium. No estudo, foram utilizados o caldo Mueller Hinton (MH), Extrato de Cranberry e as bactérias patogênicas. O ensaio foi realizado em triplicata, com o uso de um controle de crescimento dos micro-organismos e o experimento para avaliação do crescimento bacteriano na presença do extrato. A turbidez foi medida com o auxílio de um espectrofotômetro, no comprimento de onda de 600 nm, antes e após 24 horas de incubação à 37 ºC. O procedimento forneceu a Densidade Ótica, do qual possibilitou a identificação da inibição microbiana. Para análise estatística foi utilizado o Teste t de Student. O Extrato de Cranberry apresentou atividade antimicrobiana sobre as bactérias Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Serratia marscecens e Enterococcus faecalis (p < 0,05), confirmando seu efeito benéfico em infecções urinárias. No entanto, não teve efeito inibitório significativo sobre Pseudomonas aeruginosa, Proteus mirabilis e Enterococcus faecium (p > 0,05).


2021 ◽  
Vol 5 (1) ◽  
pp. 1-9
Author(s):  
Antonio Carlos Pereira de Menezes Filho ◽  
Matheus Vinícius Abadia Ventura ◽  
Carlos Frederico de Souza Castro

Tibouchina granulosa is a species that blooms annually in several regions of Brazil. This species is still little explored in terms of phytocompounds in all organs of this plant, especially the floral organ. Flowers of T. granulosa were collected in the municipality of Rio Verde, Goiás, Brazil, in 2021. The hydroethanolic floral extract was prepared by maceration and qualitative phytochemical (colorimetric reactions and salt formation) and antibacterial analyzes performed and the results expressed in millimeters of inhibition at different concentrations in mg mL-1. Several phytochemical classes were observed with positive results, especially for alkaloids, phenolics, oxylates, saponins, carbohydrates and tannins. As for the bacterial assay, potential antibacterial activity was observed for all bacterial strains tested, except for Salmonella serovar Thyphymurium and serovar Enteritidis. Expressive inhibitions were observed for Enterococcus faecalis > Pseudomonas aeruginosa > Staphylococcus aureus and Escherichia coli at the highest concentrations between 100-50 mg mL-1. The floral extract of Tibouchina granulosa showed phytotherapeutic potential with the presence of several phytochemical groups and expressive antibacterial activity.


2020 ◽  
Vol 25 (1) ◽  
pp. 22-28
Author(s):  
Liliana Margarita Araujo Baptista ◽  
Katerine Vimos-Sisa ◽  
Rosa Cruz-Tenempaguay ◽  
Félix Falconí-Ontaneda ◽  
Luis Rojas-Fermín ◽  
...  

Ecuador es uno de los países más ricos en biodiversidad y endemismo del mundo, y cerca de 3200 especies de plantas tienen usos medicinales. El objetivo de esta investigación fue evaluar la composición química y el efecto antimicrobiano del aceite esencial de Lasiocephalus ovatus Schltdl. (Asteraceae) colectada en la provincia de Chimborazo, Ecuador. Las partes aéreas de L. ovatus fueron sometidas a hidrodestilación para obtener el aceite esencial, el cual fue analizado mediante cromatografía de gases acoplada a espectrometría de masas. La actividad fue evaluada frente a cinco bacterias y una levadura usando la técnica de microdilución en caldo en microplacas de 96 pozos. El rendimiento del aceite fue de 0,05 % y 27 compuestos fueron identificados, representando 95,45 % de la composición total con un elevado contenido de monoterpenos oxigenados (52,17 %). Los compuestos mayoritarios fueron alcanfor (40,48 %) y 1,2,5,5-tetrametil-1,3-ciclopentadieno (11,90 %), seguido por p-menta-1,5-dien-8-ol (5,23 %) y 1,6-dimetilhepta-1,3,5-trieno (4,69 %). Las bacterias más sensibles a la acción del aceite fueron Staphylococcus aureus ATCC 25923 y Escherichia coli ATCC 25922 con concentraciones mínimas inhibitorias de 200-400 μg/mL y bactericidas de 800 μg/mL. La inhibición antimicrobiana frente a las bacterias Enterococcus faecalis ATCC 29212, Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853, Klebsiella pneumoniae ATCC 700603 y la levadura Candida albicans ATCC 10231 fue baja, con un rango de concentración mínima inhibitoria de 800 a 6400 μg/mL. Este reporte representa un primer análisis de la actividad antimicrobiana del aceite de L. ovatus, por lo tanto, una contribución importante al estudio del género Lasiocephalus.


2016 ◽  
Vol 33 (3) ◽  
pp. 140-145
Author(s):  
Mst Laila Akter Banu ◽  
AKM Bashar ◽  
Md Mujibur Rahman Howlader ◽  
Md Shamsul Alam ◽  
Md Ashraf Hussain

Microorganisms, usually from the dental caries, are the main sources of diseases in dental pulp (root canals) and periapical region. Facultative bacteria and fungi have been identified in therapy resistant persistent endodontic infection. The objectives of this study was to evaluate the antimicrobial efficacy of Mineral Tri Oxide Aggregate (MTA) against therapy resistant endodontic microorganisms. The efficacy of MTA was also compared with that of calcium hydroxide. Six standard bacterial stains were used: Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, bacillus subtilis, Candida albicans and Enterococcus faecalis. The agar diffusion method on Muller- Hilton media was employed. The plates containing media were inoculated with the specified bacterial suspensions. Two standard holes were prepared on each microorganism inoculated plate with a copper puncher and one hole was completely filled with MTA & the other with Ca (OH)2 . The plates were then kept at environmental temperature for one hour to ensure prediffusion and then incubated at 370C for 24 hours. After 24 hours, the diameters of inhibition zones were measured. Tests were replicated for thirty times for each sample and mean values were taken. Zone of inhibition as measured for MTA and Ca (OH)2 were statistically analyzed with Student’s t-Test and Post Hoc Games Howell Test and were presented as mean ± SD to compare of efficacy of MTA and calcium hydroxide on different microorganisms. Both MTA and Ca(OH)2 were found to produce zone of inhibition against Staphylococcus aureus (ATCC 25923), Pseudomonas aeruginosa (ATCC 27853), , Bacillus subtilis (BTCC 17 ), and Candida albicans (BTCC 493). MTA showed highest activity against S. aureus and lowest activity against P. aeruginosa which was similar to the activity range of Ca (OH)2 against the mentioned organisms. But both of them failed to produce any activity against E. coli and. E. faecalis. MTA was found to produce a lower efficacy than Ca (OH)2 while comparing the zone of inhibition between them and statistically it was significant. Mineral Tri Oxide Aggregate (MTA) showed antimicrobial efficacy against some therapy resistant microorganisms but it did not show antimicrobial efficacy against Escherichia coli and Enterococcus faecalis. MTA was found to produce a lower antimicrobial efficacy than Ca (OH)2.J Bangladesh Coll Phys Surg 2015; 33(3): 140-145


2021 ◽  
Author(s):  
Ranielly Ferreira de Sousa ◽  
Josefa Rafaeli Ferreira De Sousa Rangel

Introdução: Moringa oleífera Lamarck, pertencente à família Moringaceae, é uma planta arbórea nativa do norte da Índia, sendo considerada uma das árvores mais úteis para os seres humanos, visto que uma variedade de aplicações nutricionais e medicinais tem sido atribuída às suas raízes, cascas, folhas, flores, frutos e sementes, dentre estás, destacam-se a sua atividade antimicrobiana. Objetivo: Desta forma, a presente pesquisa teve por objetivo avaliar o perfil antimicrobiano do extrato etanoico o de flores de Moringa oleífera L. na inibição de bactérias gram-positivas e gram-negativas. Material e métodos: Foram coletadas flores de quatro indivíduos distintos, higienizadas e submetidas a secagem em estufa (50°C), logo após ocorreu a elaboração do extrato etanoico na proporção de 100 g de flores secas e trituradas para 600 ml de etanol. Posteriormente, foram preparados quatro suspensão bacterianas com Staphylococcus aureus; Pseudomonas aeruginosa; Enterococcus faecalis e Escherichia coli., as quais, foram inoculadas em placas de Petri contendo meio de cultura ágar Mueller-Hinton. Logo após ocorreu a método de difusão em disco, com o extrato diluído na proporção de 50 mg para 1 ml de etanol. Os discos de papel com extrato foram distribuídos nos inóculos bacterianos, junto com o discos com etanol (controle negativo) e disco antibacterianos (controle positivo), a pesquisa ocorreu com triplicatas. Resultado: Como resultado, constatou que não houve a ocorrência do halo de inibição no controle negativo e no extrato, somente ao redor do disco antibacteriano (controle positivo). Conclusão: Desta forma, conclui que o extrato etanoico de flores de moringa oleífera L., preparados nestas proporções não teve ação antimicrobiana para tais bactérias.


2016 ◽  
Author(s):  
Άννα Μπεκιάρη

Οι λοιμώξεις του χειρουργικού πεδίου (ΛΧΠ) είναι ένα σημαντικό πρόβλημα στις χειρουργικές επεμβάσεις, καθώς σχετίζονται με αυξημένη νοσηρότητα, θνησιμότητα, παραμονή στο νοσοκομείο και κόστος νοσηλείας. Ο σκοπός της παρούσας προοπτικής επιδημιολογικής μελέτης είναι η διερεύνηση του επιπολασμού των ΛΧΠ και η ανάδειξη των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την εμφάνισή τους στην Χειρουργική κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων. Συνολικά, εντάχθηκαν στην έρευνα 1058 ασθενείς, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε γενική χειρουργική επέμβαση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Πέρα από τα δημογραφικά στοιχεία των ασθενών, καταγράφηκαν επίσης, σωματομετρικά στοιχεία, καθώς και στοιχεία που αφορούσαν συνήθειες των ασθενών όπως το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ και η λήψη φαρμάκων. Όσον αφορά την επέμβαση, καταγράφηκαν η διάρκεια, το είδος, η έκβαση, η χημειοπροφύλαξη, η συνυπάρχουσα παθολογία, η ύπαρξη ή όχι εμφυτευμάτων, το είδος της αναισθησίας και η ταξινόμηση του χειρουργικού τραύματος. Τα κριτήρια ορισμού των ΛΧΠ ήταν σύμφωνα με το πρωτόκολλο NNIS του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC). Όλοι οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 30 ημέρες μετά την επέμβαση για μετεγχειρητικές λοιμώξεις σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Από τη συγκεκριμένη μελέτη μας, διαπιστώνεται ότι στο νοσοκομείο μας και σε δείγμα 1058 ασθενών που συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη, το ποσοστό εμφάνισης ΛΧΠ είναι στο 7,6%, το οποίο είναι υψηλό σε σύγκριση με τα ποσοστά ΛΧΠ της δυτικής βιβλιογραφίας. Από τις 80 συνολικά λοιμώξεις χειρουργικού πεδίου που καταγράφηκαν στο δείγμα μας, οι 34 είναι εν τω Βάθει (42,5 %), 35 επιφανειακές (43,8 %) και 11 οργάνου χώρου (13,8 %). Ενδονοσοκομειακά καταγράφηκαν 67 λοιμώξεις χειρουργικού πεδίου (83,8 %) και 13 μετά την έξοδο του ασθενούς από το νοσοκομείο (16,2 %).Παρατηρούμε ότι τα μικρόβια που εμφανίζονται πιο συχνά είναι το Escherichia coli 26 στελέχη (24,3%), ο Enterococcus faecium 15 στελέχη (14%), ο Enterococcus faecalis 12 στελέχη (11,2%) και η Pseudomonas aeruginosa 12 στελέχη (11,2%). Συνολικά, από τα μικρόβια που απομονώθηκαν τα 53 (49,5%) ήταν Gram (-), 45 (42%) ήταν Gram (+) και 9 (8,4%) ήταν μύκητες.Ο υπολογισμός του λόγου πιθανοτήτων, του διαστήματος εμπιστοσύνης αλλά και του p, ανέδειξε ως παράγοντες κινδύνου την παραμονή του ασθενούς στη ΜΕΘ, το ASA score μεγαλύτερο του 2, το NNIS score μεγαλύτερο του μηδενός, και τη ταξινόμηση του χειρουργικού τραύματος σε διαφορετική της ClassI. Στη πολυπαραγοντική ανάλυση βρέθηκε ότι ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου είναι: η παραμονή του ασθενούς στη ΜΕΘ, το NNIS score μεγαλύτερο του μηδενός, και η ταξινόμηση του χειρουργικού τραύματος όταν είναι διαφορετική της κατηγορίας I. Ωστόσο, οφείλουμε να επισημάνουμε, πως είναι αναγκαίο να διεξαχθούν πιο εκτεταμένες μελέτες για τις ΛΧΠ, καθώς και για τη χρήση των αντιβιοτικών που να περιλαμβάνουν περισσότερες κλινικές μελέτες.


2021 ◽  
Author(s):  
Pâmela Gomes Santos ◽  
Rosane Nassar Meireles Guerra ◽  
Josivan Regis Farias ◽  
Simone Batista Muniz ◽  
Danielle Cristine Gomes Franco

Introdução: As infecções bacterianas têm aumentado significativamente nas últimas décadas, sobretudo aquelas ocasionadas por microrganismos multirresistentes. Assim, o uso de produtos naturais com finalidades terapêuticas surge com alvo de bioprospecção na busca de novos compostos com ação antimicrobiana. Além disso, o uso de insetos, como o Tenebrio molitor como modelo experimental para avaliação in vivo tem sido muito frequente, pois exige menos material em relação aos testes com animais vertebrados. Objetivo: O presente trabalho investigou o efeito citotóxico e ação antimicrobiana do extrato hidroalcoólico das flores de Anacardium occidentale (EHAo) e do ácido elágico. Material e Métodos: Avaliamos a citoxicidade de ácido elágico e do EHAo nas concentrações (1; 5 e 50mg/kg) em Tenebrio molitor. A ação antimicrobiana para Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus, Streptococcus mutans, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa e Klebsiella pneumoniae e a toxicidade do ácido elágico, foi avaliada por microdiluição, segundo a norma M7-A6 do manual da Clinical and Laboratory Standards Institute – CLSI. Foi determinada a Concentração Bactericida Mínima (CBM) e concentração inibitória mínima (CIM), em culturas de 24 horas, incubadas à 37ºC. Resultados: No ensaio de citotoxidade aguda se verificou que nenhuma das concentrações usados foram tóxicas, pois não ocorreram óbitos e nem nenhuma anormalia morfológica nas larvas de Tenebrio molitor. Os testes de concentração inibitória mínima (CIM) de concentração bactericida mínima (CBM) mostraram que o EHAo apresentou ação bactericida para Enterococcus faecalis em todas as concentrações testadas. Para Staphylococcus aureus os resultados mostraram ação bactericida para as maiores concentrações e bacteriostática para a menor diluição. O ácido elágico teve ação bactericida apenas para Enterococcus faecalis. Para as bactérias Streptococcus mutans, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa e Klebsiella pneumoniae as concentrações de EHAo e ácido elágico testadas não foram inibitórias. Conclusões: Os resultados mostraram baixa toxicidade tanto para o EHAo como para o ácido elágico e ainda, que o extrato apresentou melhor efeito antimicrobiano do que o ácido elágico, para Enterococcus faecalis e Staphylococcus aureus.


2014 ◽  
Vol 63 (2) ◽  
pp. 210-217 ◽  
Author(s):  
Markus Woegerbauer ◽  
Josef Zeinzinger ◽  
Burkhard Springer ◽  
Peter Hufnagl ◽  
Alexander Indra ◽  
...  

The aminoglycoside phosphotransferase aph(3′)-IIa primarily inactivates kanamycin and neomycin, whilst aph(3′)-IIIa also inactivates amikacin. The aim of this study was to determine the frequency of both resistance genes in major human pathogens to obtain their baseline prevalence in the gene pool of these bacterial populations in Austria. In total, 10 541 Escherichia coli, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella enterica subsp. enterica and Staphylococcus aureus isolates were collected representatively without selection bias between 2008 and 2011. Isolates were analysed by aph(3′)-IIIa/nptIII- and aph(3′)-IIa/nptII-specific TaqMan real-time PCR. For positive strains, MICs using Etests were performed and resistance gene sequences were determined. The overall prevalence of aph(3′)-IIIa/nptIII was 1.62 % (95 % confidence interval: 1.38–1.88 %). In Escherichia coli, enterococci, Staphylococcus aureus, P. aeruginosa and Salmonella spp., the aph(3′)-IIIa/nptIII prevalence was 0.47 % (0–1.47 %), 37.53 % (32.84–42.40 %), 2.90 % (1.51–5.02 %), 0 % (0–0.32 %) and 0 % (0–0.037 %), respectively. Eleven of a total of 169 carriers showed single-nucleotide polymorphisms in the resistance allele. The overall prevalence of aph(3′)-IIa/nptII was 0.0096 % (0–0.046 %). Escherichia coli (0–0.70 %), enterococci (0–0.75 %), Staphylococcus aureus (0–0.73 %) and P. aeruginosa (0–0.32 %) did not carry aph(3′)-IIa. A single Salmonella isolate was positive, resulting in an aph(3′)-IIa prevalence of 0.013 % (0–0.058 %). aph(3′)-IIIa/nptIII carriers were moderately prevalent in the strains tested except for in enterococci, which appeared to be an important reservoir for aph(3′)-IIIa. aph(3′)-IIa/nptII genes were detected at clinically irrelevant frequencies and played no significant role in the aminoglycoside resistance gene pool during the observation period.


ПОРТЯНКО А.В., ЛЫСКО С.Б., ЗАДОРОЖНАЯ М.В., СУНЦОВА О. А., КРАСИКОВ А.П. Омский аграрный научный центр Аннотация: Для обеспечения эпизоотического благополучия птицеводческих хозяйств важное значение имеет микробиологический мониторинг в инкубаторах. Цель исследования - определить видовой и количественный состав микроорганизмов в инкубаторах 6 птицеводческих хозяйств Омской области при инкубации яиц птицы различных видов и направлений продуктивности. Отобраны пробы воздуха, смывы с поверхностей инкубационных яиц и с оборудования инкубационных и выводных шкафов, отходы инкубации на 18,5 и 21,5 сутки; пробы были исследованы в отделе ветеринарии СибНИИП. Установлено, что микробная обсемененность в инкубаторах увеличивается в течение процесса инкубации, независимо от вида птицы и направления ее продуктивности. Из инкубационных шкафов выделено пять видов микроорганизмов, основные из которых - Escherichia coli (26,7%), Enterococcus faecium (26,7%), Enterococcus faecalis (20,0%) и Staphylococcus aureus (20,0%). Микрофлора выводных шкафов представлена девятью видами, наибольшее количество из которых относится к видам Staphylococcus aureus (20,0%), Enterococcus faecium (20,0%), Citrobacter freundii (13,3%), Pseudomonas aeruginosa (13,3%). Видовой состав микрофлоры от погибших эмбрионов представлен 13 видами, наиболее часто выделяли Staphylococcus aureus (18,1%), Escherichia coli (15,2%), Enterococcus faecalis (15,2%). Ключевые слова: ИНКУБАТОР, МИКРОФЛОРА, ИНКУБАЦИОННЫЕ ЯЙЦА, ЭМБРИОН, ОБСЕМЕНЕННОСТЬ ВОЗДУХА,


Sign in / Sign up

Export Citation Format

Share Document