IDENTIFIED PLANTS WHICH ARE BELONGS IN INDIGOFERA GENERA IN THOOTHUKUDI DISTRICT, TAMIL NADU, INDIA

The Indigofera are frequently shrubs, and some are small trees or herbaceous perennials or annuals. These have pinnate leaves. Racemes of flowers grow in the leaf axils, in hues of red, but there are a few white- and yellow-flowered species. The fruit is a legume pod of varying size and shape. Botanical description schedule as; Kingdom: Plantae, (unranked): Angiosperms, (unranked): Eudicots, (unranked): Rosids, Order: Fabales, Family: Fabaceae, Subfamily: Faboideae, Tribe: Indigofereae, Genus: Indigofera. 1620 plant name records match your search criteria Indigofera. The names found have these generic epithets: as accepted in the plant list online data base. That plants were; Indigofera argentea / I. articulate, Indigofera aspalathoides Vahl. Indigofera enneaphylla Linn. Indigofera glabra Linn. Indigofera glandulosa Willd. Indigofera linifolia Retz. Indigofera pulchella Roxb. Indigofera tinctoria Linn. Indigofera trifoliata Linn. Indigofera trita Linn. Books mentioned 04 species were not latest updated Plant List Online data base which were; Indigofera caerulea Roxb. Indigofera cordifolia. Indigofera frutescens. Indigofera hirsuta. According to the Results and Discussion this research revealed that, 20 species of Indigofera genera by the evidence of books and 04 species synonyms like updated latest in online data base. However, 16 species available in the Thoothukudi District 16 species available commonly and 04 species were rarely showed in Thoothukudi District by randomly field to all soil types of areas.

Insectos benéficos asociados a plantas arvenses atrayentes en agroecosistemas del Piedemonte de la Orinoquia Colombiana

Se estudió la biodiversidad de insectos benéficos asociados a plantas arvenses en agroecosistemas de cacao, guanábana y arroz. Se realizaron muestreos en cinco especies de plantas arvenses asociadas a los agroecosistemas: Crotalaria striata, Indigofera hirsuta, Hyptis capitata, Melampodium divaricatum y Stachytarpheta cayennensis. Los insectos se colectaron mediante muestreos sistemáticos con red entomológica y observaciones directas a través de un transecto lineal. Se realiza por primera vez un inventario detallado de la diversidad de insectos benéficos asociada a agroecosistemas del departamento del Meta, compuesta por 66 especies/morfoespecies. Se reportan datos de interés de diez especies, entre ellos la ampliación del rango de distribución de ocho especies para la Orinoquia, así como el registro de dos nuevos géneros para Colombia: Myzinum (Hymenoptera: Tiphiidae) y Chaetogaedia (Diptera: Tachinidae). Se constata una amplia biodiversidad taxonómica y ecológica de insectos benéficos en estos ecosistemas transformados, diversidad entomológica asociada especialmente a la presencia de plantas arvenses que actúan como fuentes de alimentos suplementarios y sitios de refugio para estos insectos. Este estudio pretende aportar datos de interés para el manejo integrado de plagas, programas de restauración ecológica y conocimiento de la biología de las especies registradas.

WEED COMMUNITY INTERFERENCE AND PHYTOSOCIOLOGICAL STUDIES IN A SWEET SORGHUM CROP

ABSTRACT This research was carried out to evaluate the interference periods and phytosociological indexes of the weed community on sweet sorghum, hybrid CVSW 80007, cultivated for two seasons in a year. The treatments were based on an increased duration of weed presence and weed absence after sowing (0, 4, 7, 14, 21, 28, 35, 42, 56 and 68 days after crop emergence for the summer season and 0, 4, 7, 14, 21, 28, 35, 42, 49, 56, 63 and 100 days for the fall season). The weed community was evaluated based on the number of weeds and the dry mass of each weed population in each period of weed control in the summer season and each period of no weed control and weed control in the autumn season. These data were used to determine the relative indexes of density, dominance and importance, and the weed community indexes of diversity and equitability. The main weeds comprising the community were Cyperus rotundus, Alternanthera tenella, Indigofera hirsuta, Amaranthus sp., Digitaria nuda, and Portulaca oleracea. The weed density was found to be the primary factor for the importance of weeds in the community, once their development and biomass accumulation were suppressed by the sweet sorghum competition. The sweet sorghum hybrid proved highly competitive and, in the agro-ecological conditions of the trials, weed interference did not reduce crop yield.

Φυτοχημική ανάλυση του φυτού Indigofera hirsuta (Leguminosae) και έλεγχοι αντιοξειδωτικής δράσης και αναστολής της ALR-1, ALR-2

Το γένος Indigofera (Fabaceae) εκπροσωπείται από 700 είδη θάμνων, ενδημικά τροπικών και υποτροπικών περιοχών με ευρεία εξάπλωση στην κεντρική Αφρική, Ινδία, Ταϊλάνδη, Κίνα, Αυστραλία, και Λατινική Αμερική. Το είδος αυτό χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή θεραπευτική για την αντιμετώπιση του διαβήτη, της λέπρας, της φυματίωσης, των μολύνσεων, ως αντίδοτο σε δάγκωμα φιδιού καθώς και για την θεραπεία της ελονοσίας. Επίσης διάφορα είδη του γένους αυτού επιδεικνύουν ηπατοπροστατευτική, αντιφλεγμονώδη και αντικαρκινική δράση. Διάφορα χημικά συστατικά έχουν απομονωθεί από το γένος αυτό όπως φλαβονοειδή, πτεροκαρπάνια, ροτενοειδή, φαινολικά οξέα, και αλειφατικές νιτροενώσεις. Ο σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας ήταν η απομόνωση χημικών συστατικών των διαφόρων εκχυλισμάτων, η εκτίμηση της αντιοξειδωτικής δράσης αυτών των εκχυλισμάτων με τη μέθοδο του DPPH•. Επιπλέον in vitro πειράματα διεξήχθησαν για την αποτίμηση της αντιφλεγμονώδους δράσης μέσω της αναστολής του ενζύμου της λιποξυγονάσης LOX• καθώς και την εκτίμηση της αναστολής του ενζύμου της αναγωγάσης της αλδόζης (ΑLR2) και της αναγωγάσης της αλδεΰδης (ALR1). Η αναγωγάσης της αλδόζης (ΑLR2) αποτελεί ένζυμο της οδού των πολυολών και είναι άμεσα σχετιζόμενη με την αιτιολογία των δευτερογενών επιπλοκών του διαβήτη τύπου ΙΙ. Το αποξηραμένο φυτικό υλικό εκχυλίστηκε εξαντλητικά με πετρελαϊκό αιθέρα, διχλωρομεθάνιο και μεθανόλη. Η εξάτμιση του μεθανολικού εκχυλίσματος υπό κενό, έδωσε ξηρό υπόλειμμα βάρους (27.63 g), το οποίο στη συνέχεια διαλύθηκε σε ζέον ύδωρ, ακολούθησε δε εκχύλιση διαδοχικά με διαιθυλαιθέρα, οξικό αιθυλεστέρα και βουτανόλη καθώς και συλλογή του εναπομείναντος υδατικού εκχυλίσματος. Η ποιοτική ανάλυση των εκχυλισμάτων του διαιθυλαιθέρα, του οξικού αιθυλεστέρα, της βουτανόλης και του υδατικού κλάσματος διεκπεραιώθηκε μέσω της χρήσης του συστήματος LC-DAD-MS (ESI+). Η απομόνωση των βασικών συστατικών διεξήχθη με τη χρήση τεχνικών όπως η υγρή χρωματογραφία στήλης (CC), η υγρή χρωματογραφία υψηλής πίεσης (HPLC) και η χρωματογραφία λεπτής στιβάδας (TLC). H αποτίμηση της χημικής δομής επιτεύχθηκε με τη βοήθεια διαφόρων τεχνικών Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού (φάσματα NMR) και HR-MS/MS. Ακολούθησε φυτοχημική ανάλυση με χρωματογραφικές τεχνικές καθώς και με την τεχνική του LC-DAD-MS. Οι απομονωμένες ενώσεις ανήκουν στις κατηγορίες των υδροξυβενζοϊκών οξέων, των υδροξυ-κινναμωμικών οξέων, των φλαβονοειδών γλυκοζιτών, ενός ινδολικού παραγώγου, ενός στεροειδούς, δύο εστέρων της τριακυλογλυκερόλης, των σακχάρων και μιας κυκλιτόλης. Μερικές από τις ενώσεις απομονώθηκαν για πρώτη φορά από το γένος Indigofera. Οι ενώσεις που διευκρινίστηκαν μέσω του συστήματος LC-DAD-MS (ESI+), ανήκουν στις κατηγορίες των υδροξυ-κινναμωμικών οξέων, των εστέρων του κινικού οξέος με υδροξυ-κινναμωμικά οξέα και των γλυκοζιτών των φλαβονοειδών. Η μελέτη της αντιοξειδωτικής δράσης έδειξε ότι το εκχύλισμα που εμφάνισε την ισχυρότερη ικανότητα σάρωσης ελευθέρων ριζών ήταν το εκχύλισμα του οξικού αιθυλεστέρα, ενώ η μελέτη της ικανότητας αναστολής του ενζύμου της λιποξυγονάσης οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το εκχύλισμα με την ισχυρότερη αντιφλεγμονώδη δράση ήταν το βουτανολικό (κοντά στο 65%), με δεύτερο το εκχύλισμα του οξικού αιθυλεστέρα που εμφάνισε 58% αναστολή. Τα αποτελέσματα από την ικανότητα αναστολής των ενζύμων της αναγωγάσης της αλδόζης και της αναγωγάσης της αλδεΰδης έδειξαν ότι τα εκχυλίσματα που εμφάνισαν την ισχυρότερη δράση ήταν του οξικού αιθυλεστέρα και του διαιθυλαιθέρα. Η προαναφερθείσα αναστολή κυμάνθηκε από 85% μέχρι 93%. Επιπροσθέτως και το υδατικό εκχύλισμα εμφάνισε ικανότητα αναστολής του ενζύμου. Η παρούσα εργασία είναι η πρώτη φυτοχημική μελέτη των εκχυλισμάτων του διαιθυλαιθέρα, του οξικού αιθυλεστέρα, του βουτανολικού εκχυλίσματος, του εκχυλίσματος του πετρελαϊκού αιθέρα και του υδατικού κλάσματος, η πρώτη in vitro μελέτη της αντιοξειδωτικής δράσης των εκχυλισμάτων, η πρώτη in vitro μελέτη της αντιφλεγμονώδους δράσης με τη μέθοδο της LOX και η πρώτη in vitro μελέτη της αναστολής των ενζύμων της αναγωγάσης της αλδόζης (ΑLR2) και της αναγωγάσης της (ΑLR1).

LA SUCESIÓN VEGETAL EN LOS LODOS FLUVIOVOLCÁNICOS DE ARMERO-TOLIMA-COLOMBIA 30 AÑOS DESPUÉS DE LA ERUPCIÓN DEL VOLCÁN ARENAS DEL NEVADO DEL RUIZ

<p>Se estudió la dinámica sucesional y la evolución edafológica de una zona de bosque seco tropical afectada por lodos de la erupción volcánica del nevado del Ruiz el 13 de noviembre de 1985. La zona de estudio está ubicada en el municipio de Armero con una extensión de 3500 hectáreas a 450 msnm. Se levantaron 10 parcelas de muestreo de 10 x 20 m, acorde con las consociaciones establecidas por el IGAC. En total los cuatro estudios florísticos reportan 565 especies distribuidas en 72 familias, de las cuales sobresalen la familia Asteraceae, Malvaceae, Fabaceae, Euphorbiaceae y Poaceae. El número de especies ha variado significativamente, para el primer estudio 294 distribuidas en 66 familias, para el segundo 332 especies, para el tercer estudio 284 especies y para el cuarto estudio un total de 217. Al comienzo se confirma lo que Braun Blanquet planteó según la Fitosociología, que en áreas fuertemente disturbadas la vegetación inicialmente se establece en montículos; cinco años después el segundo estudio mostró la formación de asociaciones así: Rhynchelytretum, por estar dominada por el pasto Rhynchelytrum repens (Will) Hubb., la asociación Indigoferetum por la alta presencia de Indigofera hirsuta Jacq., Panicetum, por el dominio de Panicum maximum Jacq. y la asociación Ficetum, por la presencia de varias especies de cauchos. La vegetación ha presentado un recambio constante y se reconoce actualmente una formación sucesional avanzada donde domina el hábito de crecimiento arbóreo, conformando relictos de bosque. El pH del suelo ha variado de 3.2 a 6.5, como también varios de los elementos evaluados.</p>