Still Birth classification: Application of Relevant Condition at Death (ReCoDe) classification system in a tertiary care hospital of Pakistan

Objectives: To determine the cause of stillbirth after application of relevant condition at death (ReCoDe) classification system. Methods: This was a retrospective cross sectional study of 207 women diagnosed with stillbirth after 24 completed weeks of pregnancy at the Aga Khan University Hospital (AKUH), Karachi between 1st January 2015 and 31st December 2019. The primary objective was to find the cause of stillbirth according to the new classification of relevant condition at death (ReCoDe). Results: There were a total of 32413 live births and 207 stillbirths during the study period thus stillbirth rate of 6 per 1000 live births. In this study, 80% of women were in the age group of 20-35 years, 16% had advanced maternal age while 3.8% of women accounted for less than 20 years. Among the maternal factors; 54.5% cases were booked and the remaining were were un-booked cases. Pre-eclampsia was the most common associated maternal condition (14.9%). Fetal cause accounted for 34.7% of stillbirths and the fetal growth restriction (FGR) was the most common; 23.6%. After application of ReCoDe classification, in 81% of stillbirth cases associated condition were found and only 18.8% of cases were categorized unexplained. Conclusion: Application of ReCoDe classification is easy to understand and applicable, especially in low resource settings with associated causes identified in vast majority of cases. doi: https://doi.org/10.12669/pjms.38.1.4470 How to cite this:Kashif U, Bhamani S, Patel A, Shamsul Islam Z. Still Birth classification: Application of Relevant Condition at Death (ReCoDe) classification system in a tertiary care hospital of Pakistan. Pak J Med Sci. 2022;38(1):133-137. doi: https://doi.org/10.12669/pjms.38.1.4470 This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/by/3.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.

804 Using Simulation as A Platform to Prepare for ENT Emergencies in The COVID-19 Era

Introduction At the onset of COVID-19 crisis, our ENT department was allocated five interim foundation (FiY1) doctors to help support the clinical team at a time of extreme pressure within the NHS. An ENT emergency simulation programme was-established in order to improve the skills, knowledge and confidence of the new doctors, with the course being subsequently incorporated into departmental induction for the new first-on-call-ENT-doctors. Method Five FiY1 doctors attended a simulation study day, comprised of a “skills and drills” workshop followed by two interactive scenarios. An interactive SimMan3G-mannequin, technician utilizing a Mask-Ed™, trained confederate nurse and a video flexible laryngoscope trainer were used to provide high-fidelity simulation. Participants rated how prepared-they felt in managing the relevant condition before and after on a Likert scale (1–strongly disagree, 5–strongly agree). The session was repeated for the new nine first-on-call ENT doctors. Results Participants in the pilot session felt more prepared in managing both tracheostomy emergencies (1.2vs4.2)-and-epistaxis (2.0vs5.8). Participants in the subsequent session also felt-more-prepared in managing stridor (2.1vs4.6) -and-epistaxis-(3.1vs4.7). All-14-attendants stated that they would recommend the session to others. Conclusions Despite-the-simulation-course-being-originally-established-to help support newly qualified-FiY1 doctors during COVID-19, the success of the programme has resulted in its formal incorporation-into departmental ENT induction.

Ego-relevance in team production

We study how individuals' contribution to a team production task varies depending on whether the task is ego relevant or not. We design and conduct an experiment to test the effect of ego-relevance in two types of team tasks: when contributions are complementary and substitutable. Ego-relevance is manipulated by calling the Raven IQ Test an “IQ Task” or a “Pattern Task”. We find that the effects of ego-relevance are mediated by beliefs about the teammate's contributions. Subjects act as conditional cooperators. However, the pessimistic ones contribute even less in the Ego-relevant condition, whereas the optimistic ones contribute more in the Ego-relevant condition. We do not find the nature of team production process being complementary or substitutable moderating the effect of ego-relevance on contribution decisions.

Παθολογοανατομική μελέτη του πλακούντα σε ενδομήτριους θανάτους εμβρύων 2ου και 3ου τριμήνου κυήσεως

Εισαγωγή:Ο ενδομήτριος θάνατος είναι πάντα ένα ξαφνικό και οδυνηρό γεγονός για τους γονείς και τους μαιευτήρες. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις για την αιτία προκειμένου να είμαστε σε θέση να σχεδιάζουμε μια νέα - επόμενη εγκυμοσύνη. Υλικά και Μέθοδος: Σκοπός αυτής της αναδρομικής μελέτης ήταν η εκτίμηση της αιτίας του ενδομήτριου θανάτου όσοσν αφορά τον πλακούντα και τον ομφάλιο λώρο σε σχέση με τις διαφορετικές ηλικίες κύησης. Η μελέτη διεξήχθη στο Αρεταίειο Νοσοκομείο, Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, Αθήνα. Για την ταξινόμηση των αποτελεσμάτων εξαιρέθηκαν οι φαρμακευτικές αποβολές και όσες περιείχαν ασαφείς μεταβλητές. Η μακρο/μικροσκοπική εξέταση του θνησιγενούς εμβρύου-υμένων πραγματοποιήθηκαν από παθολογοανατόμο εξειδικευμένο στην περιγεννητική ιατρική. Επιλέχθηκε το σύστημα ReCoDe2005 (relevant condition of death) το οποίο ανταποκρινόταν με απλό και ανά εξεταζόμενη μονάδα -έμβρυο, μητέρα, υμένες, τραύμα κτλ- στα ευρήματα του Εργαστηρίου μας. Αποτελέσματα:Περιλαμβάνει συνολικά 19.283 εγκυμοσύνες από το 1998 έως το 2012. Σε αυτήν την περίοδο μελέτης σημειώθηκαν 461 εμβρυϊκοί θάνατοι. Το κλινικό ιστορικό καταγράφηκε κατά την εισαγωγή της εγκύου. Οι πληροφορίες που πιστεύεται ότι σχετίζονταν με τον ενδομήτριο θάνατο του εμβρύου καταγράφηκαν. Η ηλικία κύησης υπολογίστηκε από την τελευταία εμμηνορρυσιακή περίοδο καθώς και με το σύστημα των τριών τριμήνων. Η εξέταση του πλακούντα και του ομφάλιου λώρου πραγματοποιήθηκε από το ίδιο παθολογοανατομικό εργαστήριο στο Αρεταίειο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Διαπιστώσαμε ότι η πλειοψηφία των νεκρών εμβρύων γεννήθηκαν το δεύτερο τρίμηνο. Εξετάσαμε τον πλακούντα και τον ομφάλιο λώρο σε όλες τις περιπτώσεις. Οι κύριες συχνές ιστολογικές ανωμαλίες ήταν εκείνες που έδειξαν αγγειακή ανεπάρκεια του πλακούντα. Όσον αφορούσε στον ομφάλιο λώρο, διαπιστώσαμε ότι η φλεγμονώδης διαταραχή ήταν η πιο συνηθισμένη σε θανάτους προ του τοκετού. Η μονήρης αρτηρία του ομφάλιου λώρου σχετίστηκε στατιστικώς σημαντικά με τον διαβήτη κύησης και τις συγγενείς εμβρυϊκές ανωμαλίες. Συμπεράσματα:Τέλος, τα αποτελέσματά μας έδειξαν σταθερή μείωση των προγεννητικών θανάτων κατά την περίοδο 1998-2012. Ως αποτέλεσμα, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι για να μειώσουμε το ποσοστό θνησιμότητας του εμβρύου ενδομητρίως, πρέπει να επιμείνουμε στην παθολογοανατομική εξέταση του πλακούντα και του ομφάλιου λώρου προκειμένου να αποκτήσουμε τις κατάλληλες πληροφορίες για την παροχή συμβουλών στους γονείς.